Waar moet ik beginnen.. Na een miskraam gelijk weer zwanger geworden met veel ellende. 24/7 overgeven, niets eten en 10 kilo afvallen begonnen in week 11 de bloedingen veel en heftige bloedingen die tot week 16 hebben geduurd. Toen hielden de bloedingen op. In week 19 begon ik mij net iets beter te voelen tot de 20 weken echo, daarop was te zien dat mijn kindje klompvoetjes heeft wat echt een enorme schok voor mij was. Zeker omdat het een symptoom kan zijn van bijvoorbeeld het syndroom van Down en aangezien wij niet denken voor een gehandicapt kindje te kunnen zorgen hebben we gekozen voor een vruchtwaterpunctie wat onze grootste fout ooit was. De punctie vond ik al enorm pijnlijk, ik heb echt liggen gillen van de pijn en de dagen erna had ik erg veel last van een "zwaar" gevoel en voelde mijn kindje helemaal niet meer bewegen terwijl ik daarvoor het altijd vaak voelde. Dat had al een waarschuwingsteken moeten zijn...Gelukkig kwam de uitslag van de punctie al snel en was alles in orde. Tot vorige week. Ik stond af te wassen en opeens voelde ik een berg nattigheid. In de eerste instantie was ik bang dat het bloed zou zijn maar nee, het was vruchtwater. Direct de verloskundige gebeld en toen zij kwam heeft ze een test gedaan en inderdaad...Vruchtwater. Gelijk een ambulance gebeld en met loeiende sirenes naar het ziekenhuis toe. Daar aangekomen was het gelijk paniek. Ik was toen 22,6 weken zwanger en ik werd klaargemaakt voor een bevalling. We werden voorbereid op het overlijden van ons kindje omdat ze met 23,5 weken pas actief wat gaan doen om de bevalling tegen te houden. Er werd een echo gemaakt en daarop was nog nauwelijks vruchtwater te zien, ook bewoog mijn kindje helemaal niet en heeft het naar mijn idee uren geduurd voordat het hartje werd gevonden. Er kwamen maar geen weeen en omdat ik volledige bedrust had verloor ik ook geen vruchtwater meer. De volgende dag ging het een stuk beter met mijn kindje, ik had weer wat meer vruchtwater en heel lichtjes voelde ik weer wat beweging. Wel was er een infectie in mijn bloed gevonden waarvoor ik medicijnen kreeg, als de infectie erger zou worden dan zou er besloten worden tot een keizersnede omdat het anders gevaarlijk voor mijn leven zou zijn en ze redden altijd eerst de moeder...Zo hard om aan te horen. Ik heb gezegd dat ze mij maar lekker dood moesten laten gaan en mijn kindje moesten redden. Inmiddels veranderde eigenlijk niets in mijn situatie en werd ik van de verloskamers naar een normale kamer verplaatst met nog steeds volledige bedrust, de artsen waren heel erg voorzichtig een beetje positief en er werd nu wel gesproken over longrijpinginjecties geven etc. Maar eigenlijk ging het alleen maar beter en beter naarmate de dagen verstreken. De infectie in mij werd minder, ik kreeg geen koorts en ik kreeg steeds meer vruchtwater tot het een redelijk normale hoeveelheid was. Toen ik 23,5 dagen zwanger was werd ik overgeplaatst naar een academisch ziekenhuis, daar heb ik een GUO echo gehad om de baby goed te bekijken en ook een inwendig onderzoek met als uitslag dat mijn baarmoedermond dicht zat en ook mijn baarmoederhals niet verkort was. Ook kreeg ik de uitslagen van de kweekjes op bacterieen ( streptokokken B etc) en die waren allemaal goed gelukkig. Ook was mijn vruchtwater 15centimeter wat een normale hoeveelheid is en heb ik niks meer verloren. Hierom heb ik longrijpingsinjecties en magnesium en nog iets gekregen voor alle zekerheid. Toen ik 24 weken was is er echt een mijlpaal bereikt, het gaat nog steeds goed met mijn kindje!! Inmiddels mocht ik gisteren weer naar huis toe en ik ben nu 24,3 weken zwanger!! Ik heb nu nog steeds bedrust maar ik mag wel douchen en naar het toilet toe. Na alle onderzoeken is gebleken dat ik vanwege de vruchwaterpunctie een scheur in mijn vliezen heb gekregen die waarschijnlijk nu door mijn andere vlies of door de baarmoederwand is/wordt gedicht maar nog niet alle risico's zijn weg. Ik moet echt heel erg veel rust nemen. Ik schrijf dit verhaal om te zoeken naar lotgenoten en de vraag hoe het bij hun is afgelopen? Ook wil ik hierbij mensen waarschuwen dat het echt heel erg fout kan gaan bij een vruchtwaterpunctie en jullie er niet zoals mij te licht over zouden denken.
Wat heftig zeg! Kan me voorstellen dat je spijt heb maar daar heb je niks aan natuurlijk. Wel goed dat je anderen wijst op de risico's want veel mensen denken dat het niemand overkomt en het kleine risico's zijn maar wel met grote gevolgen. Wel fijn dat je nu weer naar huis mag, sterkte!
Jeetje wat een verhaal meid! Gelukkig gaat nu alles weer goed en hopelijk mag je je kindje nog lang in je buik houden om te groeien! Veel sterkte!
Oooooh wat erg voor jullie! Hopelijk blijft de kleine toch nog even zitten! Gelukkig de 24weken voorbij en gelukkig niks te zien met de vwp! Heel veel succes de rest van je zwangerschap!
Wat heftig zeg om mee te maken! Veel sterkte met de bedrust en hopelijk blijft je kindje nog lekker lang zitten!
Wat heftig zeg! Ik heb geen ervaring, maar wil je wel héél veel sterkte wensen. Het kindje is dus, volgens de vruchtwaterpunctie, wel gezond?
Ja alle uitslagen van de vruchtwaterpunctie hebben we inmiddels en die zijn allemaal goed, ook hebben we nu de uitslagen van het erfelijkheidsonderzoek van mij en mijn vriend terug en we hebben beiden niets erfelijks. Nu ik dit allemaal weet heb ik echt wel spijt van die punctie want ik had net zo goed vorige week kunnen bevallen van een kindje die ze niet zouden proberen te redden. Ik heb heel erg veel geluk dat we de magische 24 weken grens nu gepasseerd zijn. Ik ben zelf ook niet echt voorgelicht voor de vruchtwaterpunctie, er werd verteld wat ze gingen doen en dat na 2 dagen het risico ( wat heel erg klein was volgens mij) voor een miskraam helemaal weg was...Niet dus. Pas na 1,5 week braken mijn vliezen en het schijnt zelfs zo te zijn dat na een punctie je nog 4 weken een kans op een miskraam hebt en de gehele zwangerschap het een zwakke plek blijft.
Wat een verhaal! Wat een heftige tijd hebben jullie meegemaakt en nog natuurlijk. 24 weken is mooi maar nog steeds heel vroeg. Ik hoop dat het allemaal goed blijft gaan en dat je kindje nog heerlijk een paar maandjes bij je mag blijven zitten. Succes met je bedrust, dat zal ook niet altijd makkelijk zijn.
Jeetje wat bizar! Maar wat goed dat je kindje er nog zit en dat het nu stabiel is! Ik ga heel hard duimen dat je de zwangerschap nog een heel stuk verder mag uitdragen zonder gekke complicaties !
Pff wat heftig. Hopelijk blijft de kleine toch nog even lekker zitten. Heb wel een vraag: je hebt spijt van de vwp, maar wat was voor jou een andere optie geweest? Stekte nog!
Ik bedoel het niet lullig maar als ze beginnen over een vwp en ze geven verder geen uitleg dan ga je toch zoeken op internet wat het inhoud en wat de risicos zijn? Ik bedoel het echt niet aanvallend hoor! Ik weet hoe heftig zon periode is en iedereen reageerd daar anders op, maar ik heb toen juist alles gelezen over een vruchtwaterpunctie
Bij mij zijn met 24 weken de vliezen spontaan gebroken, door een infectie. Bijna 6 weken in het academisch gelegen met bedrust. Mocht idd alleen plassen en douchen. Ons kindje is met 30 weken geboren en inmiddels gezond. Goed dat je vruchtwater vasthoudt. Dat was bij mij niet zo. Als het kindje droogstaat, kan het ernstige longproblemen krijgen. Blijven liggen dus! En ik vind het heel vreemd om te horen dat ze inwendig onderzoek hebben gedaan. Dat is absoluut uit den boze als je vliezen gebroken zijn. Kijk de PPROM richtlijn er maar op na. Google op PPROM en NVOG. En het alternatief was wellicht een nipt geweest. Ik ken mensen die daarvoor gekozen hebben na een afwijkende echo. Maar wellicht heb je daar niet altijd iets aan? Sterkte in ieder geval. Het kan echt goed komen. Maar pak 100 procent rust.
Wat een heftig verhaal zeg. Mijn water bij mijn 2e zwangerschap is spontaan gebroken met bijna 31 wk. Na weken bedrust, bloedonderzoeken, echo's, long rijpers en weeremmers etc ben ik uiteindelijk ingeleide met 37 wk. ( op verzoek want was dat bedrust nu wel beu en vond het niet meer nodig. Had ook nog kind van 18 mnd dat ik erg miste) Je kindje kan met juiste rust en zorg dus nog wel weken volhouden in de buik. Succes
Ja ik zoek juist niets op internet want ik ga mijzelf dan echt knettergek maken, ik vertrouwde gewoon op de artsen. Het klopt dat een inwendig onderzoek uit den boze is. Maar omdat met 22,6 mijn vliezen zijn gebroken en het daarna zo goed bleef gaan is daar uiteindelijk toch voor gekozen. Wat naar zeg om te horen dat jouw vliezen zijn gebroken vanwege een infectie, en wat fijn om te horen dat je kindje wel gezond is. Maakte jij zelf helemaal geen vruchtwater meer aan of liep het er gelijk weer uit? Ik heb echt het geluk dat het echt door de punctie komt en ik waarschijnlijk een hoge vliesscheur heb maar echt onderzocht kan dat niet worden helaas zeiden ze. Ik mag ook alleen maar de wc en douchen maar ook dat probeer ik tot een minimaal te beperken, inmiddels mag ik gelukkig wel weer gewoon rechtop zitten. Ik hoop echt ook dat mijn kindje nog lekker lang blijft zitten. Ook zo stom..De dag dat het gebeurde hadden we het erover dat we hem zo graag wilden zien en we maakten een grapje dat het maar snel geboren moest worden...Zulke grappen maken we dus nooit meer. Een NIPT was trouwens niet echt mogelijk geweest in mijn geval. Klompvoetjes zijn niet alleen een symptoom van trisomieen maar ook van heel erg veel andere dingen die we ook graag uitgesloten wilden hebben.
Een hoge vliesscheur is relatief gunstig. Gelukkig maar. Toch zou ik die inwendige onderzoeken niet meer toestaan. Ik heb heel wat vrouwen gesproken met een vroege vliesscheur in de afgelopen jaren, en inwendig onderzoek is een no go. Het levert geen informatie op die je niet op een andere manier kunt verkrijgen, bv echo, en het risico op infecties wordt flink verhoogd. In verband hiermee mag je ook geen seks meer hebben en dien je na toiletbezoek na te spoelen met een bekertje water. Maar dat zullen ze je wel verteld hebben. Fijn dat je rechtop kunt zitten. Als ik dat deed liep alles er zo weer uit. Ik heb dus zes weken op mijn rug gelegen Vruchtwater maak je inderdaad voortdurend aan. Gelukkig maar. 'Fijn' dat de NIPT geen optie was. Soms is het wel een goed alternatief voor een punctie maar wordt hij niet aangeboden omdat het nog niet in het protocol staat. Sterkte ermee. Het klinkt allemaal relatief gunstig. Wees alert op infectieverschijnselen, zoals koorts. Daar moet je vroeg bij zijn. Ik moest driemaal daags tempen. Kan iig geen kwaad. De infectie is bij mij na AB nooit teruggekomen. Dus als dat niet gebeurt kunnen jullie het nog heel lang volhouden. Sterkte!