Ik zit op het moment tegen het randje aan, ik ben zo ontzettend moe. De laatste 3 a 4 weken beginnen me echt op te breken. 3 weken geleden ben ik bevallen van een pracht van een dochter van 35 weken. Ze hebben haar moeten halen omdat het niet geweldig goed met me ging en om het hellp-symdroom had. Nog nooit in mijn leven heb ik me zo ontzettend ziek gevoeld. Gelukkig ging alles meteen goed met de kleine. Ze moest een paar dagen de couveuse in, maar meer omdat ze jong was, dan wat anders. Na 3 dagen ben ik zelf ontslagen uit het ziekenhuis, aansterken en slapen kon ook thuis, en dat was heerlijk. Kraamhulp heb ik niet genomen omdat ik toch, of op bed lag, of naar de kleine in het ziekenhuis ging. Na 7 daagjes mocht ook zij mee naar huis, dus konden we de feestdagen met zijn 3tjes vieren. Natuurlijk ook een dag met mijn man zijn familie en een dag met de mijne. Eerlijk gezegd vond ik dat allemaal verschrikkelijk, ik kon mijn hoofd er niet bij houden, iedereen vloog over die kleine heen en ze waren allemaal gewoon veels te druk. Zelf zie ik er nu 100 keer beter uit als 3 weken geleden en probeer ook weer zoveel mogelijk zelf te doen, met als resultaat dat iedereen vergeet dat ik eigenlijk nog steeds op aan het krabbelen ben. Gisteren zelfs mijn man even een halt toe moeten roepen omdat hij er de laatste dagen vanuit ging dat ik weer helemaal terug was. Het ligt ook een deel aan mezelf natuurlijk. Ik sta op verzorg de kleine en het huishouden en pak aan wat ik kan. Ik wil namelijk absoluut niet zieig gevonden worden. Dit kost me wel enorm veel moeite. De laatste 2 nachten heeft dl krampjes gehad en 's nachts gespookt, en voel ik me nu helemaal een vaatdoek. Met andere woorden, ik ben gewoon honds maar dan ook echt hondsmoe.
Meid je hebt je veel te druk gemaakt!! Mijn kleine man is nu 8 weken oud en ik moet ook nog steeds opletten en heb brakke dagen tussendoor. Je lijf is aan het herstellen van je zwangerschap en omdat er bij jou complicaties waren duurt dat ook echt wel wat langer. Het is voor jou veel te druk geweest afgelopen weken. Wij zijn met de kerst gewoon lekker thuis gebleven, zonder visite. Alleen met de kinderen. Ons gezin is druk genoeg. (7 kinderen) Je moet even helemaal terug naar de basic: Je kleine meid verzorgen en zorgen dat de was weer schoon is en 's avonds een warme hap op tafel. En verder: rust, rust, rust! Als je dochter slaapt duik jij ook lekker in je bed. Lak aan wat een ander zegt. Als jij je rust pakt zul je zien dat het snel weer wat beter gaat.
Je hebt helemaal gelijk en ik weet het ook allemaal wel, maar heb echt het idee dat je moet doen alsof je half dood gaat voordat mensen uit zichzelf rekening met je houden. Laat ik daar nou net niet goed in zijn. Ik zelfs een beetje pissig dat mensen het niet snappen. Vooral de mensen die me hebben zien liggen zouden toch beter moeten weten, maar nee, stel je voor dat ze de kleine niet kunnen zien. Terwijl ik zelf wel altijd rekening met andere mensen houd.
Lastig is dat. Kom voor je zelf op en laat ze het dan maar niet snappen. Dat is hun probleem en niet het jouwe. Stuur ze dan maar een foto van je kleine meid. Dan zien ze haar vast.
Idd meid; neem wat stappen terug! Rust vooral uit. Dat huishouden komt wel weer! Ze kruipt toch nog niet over de grond 😎 Visite alleen als je man er is en klaar! Geniet van je baby en de rest komt later!
Oooh moet zeggen het huishouden doe ik rustig aan. Zorg dat ik elke dag een was aanzet, maar loop niet de hele dag te poetsen. Het is meer de druk van buitenaf. Op een of andere rare manier kan ik nu ook heel slecht tegen drukte. Rustige mensen over de vloer kan ik energie uit halen, maar drukke mensen slopen me helemaal. Sommige familieleden zijn zo druk dat ik al moe word bij het idee dat ze langskomen. Maar ik maak me daar misschien ook veels te druk om. Net werd ik gebeld door mijn schoonmoeder en heb ik ook gewoon gezegd dat het nog lang niet is wat het zijn moet. Klimkt dan misschien dramatisch, maar geeft me hopenlijk wel weer wat meer speelruimte en rust. Net wel met de arts gesproken, en die is gelukkig wel erg blij met de vorderingen. Hoe ik me voel is zelfs al beter als ze had verwacht. Gelukkig want als ik lees dat sommige vrouwen na 1 jaar nog niet de oude zijn.... Dat is ongeveer mijn grootste angst.
Ik herken het wel. Ik vond de eerste weken ook zwaar omdat je lichaam moet aansterken. Ik heb de eerste weken echt nog een middagdutje gedaan als dochter lag te slapen. Lagen we samen gezellig in bed. Telefoon op stil zodat ik niet in de verleiding kwam om te kijken wie er belde of appte. Kraambezoek hebben we soms ook bewust afgehouden. Een kraambezoekje per dag door de weeks was voldoende. In het weekend ook 1 per dag waardoor we genoeg rust kregen. Onze beide families woonden wel verder weg en belden altijd voor de tijd.
Ik herken het hoor! Wij vierden 1 week na de geboorte van zl de verjaardag van grote zus. Nou, ik zat zwetend en trillend in een hoekje van de kamer en was 's avonds bekaf van alle drukte. En dat terwijl ik niks hoefde te doen (dankzij lieve schoonmoeder en moeder)! Herstel is niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk vind ik! Ik kon ook zó moe worden van drukte! Zl is inmiddels alweer 11 weken, maar kan nog steeds spijt hebben van verjaardagen/bezoekjes. Dan is niet alleen de baby overprikkeld, maar ook mama Geef jezelf nog wat tijd om het rustig aan te doen!
Heb je nog weer (bloed)controles gehad? Bloeddruk, hartritme, schildklier enz.? En weet je wat bij jou de onderliggende oorzaak is van het hellp-syndroom? Ik heb dezelfde ervaring en herstelde voor geen meter, bleef me maar zo verschrikkelijk moe voelen. Maanden later nog steeds. Toen heb ik mij uiteindelijk grondig laten onderzoeken in Maastricht en daar kwam uit dat mijn hart dusdanig verzwakt was dat het niet op eigen kracht kon aansterken. Ik heb toen cardiofitness moeten doen om weer aan te sterken en toen kwam langzaamaan eindelijk de energie weer grotendeels terug! Zoiets hoeft het niet te zijn natuurlijk, je lichaam krijgt sowieso een enorme klap wanneer je zo ernstig ziek wordt en een keizersnede wordt vaak ook onderschat. Ik hoop natuurlijk dat je je steeds een beetje beter gaat voelen, maar zo niet, trek dan even aan de bel bij je huisarts om het e.e.a. te laten controleren!
Zo'n verhaal als het jouwe Martine, maakt me de laatste dagen inderdaad een beetje bang. Ergens heb ik nog steeds het idee dat het bij me nog wel meeviel, misschien omdat het eigenlijk redelijk als een waas aan me voorbij is gegaan. Van de andere kant waren mjn waardes zo slecht dat mrlen uit voorzorg meerdere zakken bloed had besteld en me het s nachts niet durfde telaten bevallen omdat ze liever met meer man wilde zijn. Een keizersnee hebben ze gelukkig niet gedaan. Ik had al een beetje ontsluiting en een keizersnee vonden ze een te groot risico. Ik heb echter toch het idee dat mijn lichaam zich ondanks alles snel hersteld, alleen drukte van mensen put me echt enorm uit. Ook mijn geheugen is verschrikkelijk, maar daar hebben meer kraamvrouwen last van. Bloeddruk was vorige week weet 70/110 dus dat was prima. Bloedwaarden zijn niet meer geprikt na ontslag. Zal het eens navragen
Je bent nog hardstikke kraamvrouw! Neem heel snel gas terug. Als in veel meer slapen/rusten: bezoek beperken; huishouden verminderen; hulp inschakelen! Als al die mensen willen komen, prima zet ze aan de slag! En trek jezelf ff lekker terug. Wij hebben in onze vriendengroep super systeem: in de eerste 6 weken komt iedereen 2x en kookt dan en doet iets in huis (stofzuigen, konijnenhok dat soort klussen). Zooo fijn!! Heb t ervaren als kraamvrouw maar ook als bezoeker. Geef nu heel duidelijk je grenzen aan want als jr straks weer gaat werken wordt t, iig in t begin, nog zwaarder! Als moeder ben je verantwoordelijk voor je kindje em daar horen grenzen aangeven ook bij. Maar jezelf, naar jr kind en naar anderen!!!
Sorry dat ik de conclusie trok dat je een keizersnede hebt gehad. Evengoed, het is echt heel belangrijk om naar jezelf te luisteren als drukte van anderen jou uitput. Misschien kun je inderdaad wat (huishoud)hulp van anderen aannemen en op die momenten even iets voor jezelf gaan doen. Je hebt toch een klap gehad en sowieso moet iedere moeder herstellen, die tijd mag je nemen. Waar ik zelf ook veel aan heb gehad, al moest ik het qua energie wel opbouwen: veel wandelen. Dat maakt mijn lichaam op een positieve manier moe en ondertussen heb je rust aan je hoofd. Zeker voor het slechte geheugen is het goed zo nu en dan te kunnen ontspannen. Verder, de bloedwaarden zou ik zeker nog een keertje laten controleren!
@humtum: dat klinkt inderdaad als een top systeem, zou inderdaad wat zijn voor in de toekomst! Bezoek houden we heel erg af nog steeds. Buiten familie hebben we in 3 weken tijd 4 visites gehad. Rest allemaal op de lange baan geschoven. Uiteraard wel met de uitleg erbij waarom en dat het niet persoonlijk is. Gelukkig melden vrienden zich nu pas voor het maken van afspraken. Iedereen kreeg toch wel snel te horen via via dat het niet zo goed ging, daarbij lig je niet 7 dagen in het ziekenhuis voor niks. @Martine: ik geloof dat ik ook eerder een uitzondering ben dan andersom. Ik lees dat in veel gevallen dan overgegaan wordt naar een keizersnee, dus zo raar is het niet. 1 gynaecoloog wilde dit namelijk ook, maar heb me daar toen nog wel enigzins tegen verzet, de dag erna had ik een andere (en waren mijn bloedplaatjes nog meer gezakt + ik nam al stollingsmedicatie, geen gelukkige combinatie) die het veel veiliger vond om via de natuurlijke weg te gaan. Ik heb dadelijk een afspraak bij de huisarts, en zal daar het een en ander voor de zekerheid even op tafel gooien.