Hallo dames, Kan ik me hier nog melden? Ik ben op 22 december uitgerekend van een jongen, tweede kindje, en zou graag meekletsen als dat nog kan.
HIEPERDEPIEP HOERA! IK BEN VANDAAG OFFICIEEL JUF GEWORDEN! vanmorgen afgestudeerd van de bachelor of education oftewel: pabo. helemaal happy! en nóg leuker is dat mijn man een surpriseparty heeft geregeld, dus we hebben het meteen goed gevierd! ik praat jullie gauw bij. er is een hoop gebeurd in de afgelopen tijd...
Tijd voor een nieuwe banner dan mexx girl! welkom! Hoe meer zielen, hoe meer vreugd! Vrijdag vertrekken wij voor 2 wkn nr griekenland, heerlijk, zin in! @iedereen: gaan jullie deelnemen aan een cursus, zwanger/fit gebeuren, samen zwanger, pufcursus of wat dan ook?.twijfel of ik dat wil/ga doen en wat dan te doen, want dan moet ik daar wel mee beginnen na de vakantie. Ben benieuwd naar jullie keuze/argumenten!
Wat grappig mexxgirl, precies hetzelfde! Ik ga zwangerschapsyoga doen, dat begint over 1,5 week en duurt 10 weken. Lekker ontspannen. De vorige keer heb ik een heel uitgebreide informatiecursus gedaan samen met mijn man, ook met informatie over de eerste tijd na de bevalling. Dat vond ik toen wel heel handig.
@2e keer, snap je laatste reactie niet zo goed over allebei een jongen? Ik zit er wel over te denken om.dat "samen bevallen" te doen, krijg van mn verzekering 75 terug en lijkt me wel mooie manier om ons er samen op voor te bereiden. twijfel nog enigzins omdat onze.vk praktijk ook verschillende info.avonden geeft. Wat doen de andere meiden?
Hihi, ik denk dat er even spraakverwarring is ontstaan. Ik moest ook een paar keer lezen maar geloof dat ik hem nu snap. Jij (Chantal) bedoelde toch of 2ekeer vorige keer de cursus "samen bevallen" had gedaan? En ik denk dat 2ekeer jouw vraag verkeerd interpreteerde en dacht dat jij het had over of het toevallig was dat zij en mexxgirl tegelijk uitgerekend zijn en van een jongetje (en dus "samen bevallen"). Uhm.. Is het nog te volgen? Hier geen zwcursus, vorige keer ook niet gedaan omdat ik me er niet echt in had verdiept en het toen te laat was, maar heb de bevalling prima doorstaan zonder problemen op dat gebied. Voel dus nu ook niet echt behoefte om nu wel zo'n cursus te volgen. Morgen weer controle bij vk, uk schopt flink, word ermee wakker gemaakt smorgens, leuke wekker Hoest met de rest?
Hoi dames, ik zal jullie even bijkletsen over de afgelopen periode. Het is allemaal nogal hectisch geweest. Toen wij terugkwamen van vakantie bleek het dus ineens helemaal fout te zijn met mijn schoonmoeder, terwijl ze voor de vakantie nog bij ons op bezoek was (50km rijden). Ze speelde met de hond en had de grootste praatjes. Na de vakantie kon ze niet meer lopen en was ze erg verward. Ze wist niet eens dat wij op vakantie waren geweest en dat de dokter de dag ervoor nog was geweest konden we niet aan haar verstand krijgen. Ze is direct opgenomen (op zondag). Op maandag kreeg ze de scan en op dinsdag de uitslag die helemaal fout was. Donderdags is ze naar het hospice gegaan waar het snel slechter en slechter ging. Ze sliep veel, maar werd continu wakker met angstaanvallen. De dokter dacht dat het van de morfine kwam, maar na een halve dag zonder morfine leefde ze nog in een totaal andere wereld, maar klaagde wel over pijn. Toen hebben we de keuze gemaakt om haar in continue diepe slaap te houden d.m.v. een pomp met medicatie. Ook de morfine werd weer aangezet. We zijn er van overtuigd dat ze ons wel kon horen, want soms reageerde ze op dingen die we tegen haar zeiden. Bijv. door haar wenkbrauwen op te trekken. De maandag daarop is ze overleden. Het is dus na onze vakantie in zo'n 10 dagen gebeurd. Heel snel. Het was slopend qua energie en ik heb gehuild, gehuild! Niet alleen omdat ik het zo erg vond voor haar, mijn man en zijn familie, maar ook toen ik dagen later terugkeek op hoe ik voor mezelf gezorgd heb. En nu zorg ik natuurlijk niet alleen voor mijzelf, maar ook voor mijn kleine mannetje in mijn buik. Ik at en dronk heel weinig en slapen deed ik nauwelijks. Nog steeds heb ik er slechte nachten tussen zitten, maar ik probeer nu (al is het soms met tegenzin) zeker goed te eten en te drinken. Dan is er nog iets anders wat het allemaal nóg erger maakt. Mijn man is vanaf zijn tweede levensjaar opgegroeid met de nieuwe man van zijn moeder. Nadat ze gescheiden was, werd hij als vader gezien voor mijn man en zijn broer. Hij heeft ze echter nooit geadopteerd of iets dergelijks. Wel dragen ze zijn naam. Toen de moeder van mijn man nog leefde begon haar man alles al te regelen en op te ruimen, ze kwam immers toch nooit meer thuis. Maar na een paar dagen in het hospice keerde hij zich helemaal tegen ons. Zijn eigen echte dochter kwam en zou alles wel voor hem regelen. De begrafenis zouden zij ook doen en de jongens waren niet meer welkom in huis. Hun moeder heeft bepaalde spullen van waarde aan familieleden beloofd (staat zwart op wit) maar die zijn op mysterieuze wijze verdwenen. Om een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel lang verhaal kort te maken waarin mensen diep gekwetst en vernederd zijn, heeft hij mijn man en mijn zwager in de steek gelaten. Ze zijn niet alleen hun moeder kwijt.. ze hebben niemand meer (als ouders). Hij houdt alles achter en daarmee hebben ze dus ook niets tastbaars wat hen aan hun moeder herinnert. De houding van mijn schoonvader viel ook wel op bij de zusters, dokter, dominee en begrafenisondernemer. Tegen de eerste en laatste hebben we het verhaal uitgebreid verteld. De zusters gaven de jongens de kans om hun moeder mooi te maken. Ze hebben haar gewassen en aangekleed. Mijn schoonmoeder had mijn schoonzus en mij gevraagd om dat te doen, maar nu het zo ging vonden wij dat de jongens al hun kansen moesten aangrijpen om nog een mooie herinnering aan deze rottijd te krijgen. We zijn steeds bij haar gebleven tot de begrafenisondernemer kwam. Mijn schoonvader koos de kist uit (fijn dat de kinderen zelf ook even mee mogen kijken) en is direct weggegaan zonder iets te zeggen. Wij vonden dat we haar niet alleen konden laten. De begrafenisondernemer heeft nog meer kansen geboden om hun moeder een eer te bewijzen. Zo hebben is ieder centimetertje dat ze verplaatst is door hen gedaan. Van het bed naar de brancard in de auto, van de brancard in de kist, de kist op de goede plek in het rouwcentrum, van rouwcentrum naar kerk en van kerk naar het graf. Ze hebben haar zelf met touwen laten zakken. Heel mooi. Ondertussen ging de strijd door. Schoonvader negeert ons, verwijt ons alles, terwijl wij niets hebben gedaan. (Eén van de opmerkingen was dat als onze hond nog een keer kwam dat hij d'r strot wel door zou snijden. Maarrrr in zijn ogen was daar natuurlijk altijd wel een reden voor) Kortom: de hele wereld is gek, maar hij is degene die alleen is. Wij hebben al onze familie en vrienden achter ons staan. Die vent is gek. Ergens hadden we gehoopt dat dit een manier van afreageren was, maar na vele gesprekken blijft hij zo doorgaan. Er komt een dag dat het klaar is. Voor mij is die dag al lang gekomen. Hij zet geen voet meer bij mij op m'n erf en mijn kind krijgt hij nooit te zien. Die man is altijd al vreemd geweest met rare opmerkingen en totaal geen respect voor anderen. Altijd ikke-ikke-ikke. Dat is het nu ook. Een paar uur nadat ze overleed nam hij zijn eigen foto's mee en ons lijstje met echo enzo liet hij staan. Dat zegt voor mij genoeg. Voorheen was onze kleine alles, want dat was zijn stamhouder (qua vlees en bloed heeft hij niks met ons kind te maken, hij draagt alleen toevallig zijn naam). Het draait hem alleen maar om geld en om een naam. Hij is van plan mijn zwager en man van het testament af te gooien, dus wij waren direct na haar overlijden al daarmee bezig. Het is toch van de zotten... Mijn man en ik zijn er zo goed als over uit dat ons kind mijn achternaam gaat krijgen, of we veranderen onze naam in de meisjesnaam van zijn moeder. Als het hem per se om de naam gaat kan ik 'm krijgen. Hij is niks van ons, geen enkel gen, geen enkele cel is gelijk aan dat van hem. Er is echt nog zoooooveel meer, maar volgens mij is dit al een mega verhaal aan het worden. Al met al drukt de last behoorlijk op me. Dat is de reden dat ik nu definitief gestopt ben met werken voor het uitzendbureau. Ik heb een ontzettend zwaar jaar achter de rug en op dit moment is mijn emmertje overgelopen. Gezondheid staat voorop, geld kan me niet schelen. Dan leven we maar een paar maandjes minder luxe (niet overal koffie drinken of lunchen als we de stad in gaan, onnodig naar de IKEA ). Ik wil er zijn voor mijn man en ik wil het niet op mijn geweten hebben dat er straks iets is met onze kleine. We zijn dus eigenlijk met heel andere dingen bezig dan verwerken. Ik vind het vooral voor m'n man onwijs lastig om te zien hoe hij worstelt met alles. Gelukkig heeft hij zelf een gesprek met een maatschappelijk werker aangevraagd. Dan kan hij ook zijn ei kwijt bij iemand die er blanco in staat en geen mening heeft. Hij peinst continu maar over 'wat heb ik fout gedaan' en 'doe ik het nu dan wel zoals mijn moeder dat had gewild'. Ik ben er van overtuigd dat zijn moeder dit niet kan zien, maar bij wijze van spreken draait ze zich zes keer om in d'r graf. Ze heeft zo vaak tegen haar man gezegd: 'als ik er niet meer ben laat je de jongens niet in de steek he?' en hij heeft 4 dochters, waarvan hij er twee niet meer ziet (ook al zo vreemd). Die twee hebben ze ook onterft, maar mijn schoonmoeder zei altijd tegen mijn man: 'als er iets met mij gebeurt, komen jullie er het beste uit'.. Nou, we zien het: ze hebben niet alleen hun moeder niet meer, ze staan gewoon compleet met lege handen...
Jeetje svv....wat een verhaal! Ik kan me voorstellen dat het nu nog verre van goed voelt dat jullie en ook jullie kindje zijn naam dragen. Vreselijk ook dat jouw man en zwager geen spullen van je moeder van emotionele waarde krijgen, geld is "maar" geld, maar emotionele waarde is niet te vergoeden. Heel veel sterkte en ik hoop dat jullie ondanks alle narigheid nog wel de kans krijgen om te genieten van de zwangerschap!
auwie auwie sinds vannacht al last van harde buiken. straks even laten checken opblaasontsteking, op aanraden van de vk. morgen weer afspraak bij de vk en vanaf dan iedere 3 weken. hoe gaat het met de rest? het is nogal stil hier...