Hier nog een jonge mama... (inmiddels 26) Op mijn 17e kwam ik er achter dat ik zwanger was. Niet bewust. Vanaf seconde 1 wist ik dat ik er klaar voor was. Op mijn 18e ben ik moeder geworden. Graag had ik ook een stabiele basis gehad mbt financiën. (relatie was wel stabiel) Op mijn 19e ben ik bevallen van mijn tweede zoon. Het was erg zwaar financieel gezien. Toch zijn mijn kindjes nooit wat te kort gekomen. Om het maar even heel hard te zeggen hebben ze alleen een echte vader gemist de eerste vijf jaar van hun leven. (die was er nog niet echt klaar voor) Na 10 jaar relatie is dat over gegaan. Sinds een tijdje heb ik een nieuwe partner en wij hadden ook een enorm sterke kinderwens. Hij heeft gelukkig een goede baan. Ik studeerde nog, maar als je echt wil waarom wachten? De tijd was er rijp voor bij ons. Wij waren dan ook gelijk zwanger na onze miskraam. Morgen zijn we 23 weken zwanger. Ik ben gestopt met mijn studie en wil me volledig storten op full time mama zijn. Ander voorbeeld: Vrienden van mij zeiden ook steeds wat dom om nu al kinderen te hebben je wilt toch eerst gespaard hebben en goed verdienen? Ik heb mij altijd prima gered met mijn twee jongens. Zij hadden beide een vaste baan een groot huis , begonnen toen aan kinderen en beide in een half jaar tijd hun baan kwijt, moesten verhuizen en hebben geen idee hoe ze het moeten redden Overal is wat voor te zeggen. Het is soms een keuze maken tussen wat het hoofd en het hart wil/zegt! Ik ben een echte denker maar mijn hart blijkt hierbij te winnen!!! Succes!!!!!!!!!
Wat vind je jong? Ik was 24 toen ik zwanger raakte van onze E.mma en 26 toen ik zwanger raakte van onze S.arah. De oudste was een verrassing. Ik was niet aan de pil maar we waren niet bewust bezig voor een kindje. Ik wist al snel dat ik nog een kindje wilde. Dat hebben we op dezelfde manier aangepakt als bij de oudste: we zien wel wanneer het gelukt is. Nou de eerste ronde al. Dus ben nu 27 en 2 kindjes rijker. Wel hebben wij een goed inkomen met zn 2en en beide een vast contract. Uitspraken als 'een kindje heeft niet veel nodig' snap ik emotioneel gezien wel, maar praktisch is het niet. Van liefde alleen kun je immers niet leven...
Ik ben het met je eens dat de uitspraak : een kindje heeft niet veel nodig! niet echt van toepassing is. Voor baby's en vooral ook voor ouder wordende kinderen heb je heel veel nodig. Maar dit hoeft niet veel geld te kosten. Maar alles kost geld. Kinderen zijn nu eenmaal duur. Alleen eten al..... Oudste zoon eet hier met zijn bijna 8 jaar : 8 plakken brood (minimaal) , 2 stuks fruit, 2 borden warm eten, koekje (school) , drinken. Dat is 1 dag in de week. Vooral fruit en "gezond" drinken en redelijk gezonde koekjes zijn een echte kosten post. Je wilt ze toch het beste mee geven.
Tja... er zijn ook mensen die gewoonweg nooit genoeg spaargeld zullen hebben of bijvoorbeeld (noodgedwongen) een uitkering hebben. Moeten zij dan maar niet aan kinderen denken? Natuurlijk wil iedereen het beste voor haar kind en eten vind ik sowieso de basis. Je moet je kindje genoeg en "gezond" te eten kunnen geven, maar meestal is dat wel haalbaar. Een kwestie van keuzes maken als je een kleiner budget hebt..
ik was 21 toen ik mama werd ,jong moeder worden heeft voor en nadelen ,ik zou er wel goed overnadenken zet voor jullie zelf de min en plus punten tegen over elkaar en samen met je vriend nog keer er over praten omdat hij nog twijfelt je moet er wel samen achter staan !!!
Het is voor iedereen verschillende wat de persoonlijke wensen zijn. Ik ben 22 en mijn vriend is 23 en wij zijn er helemaal klaar voor! Inmiddels al de 5e ronde. We zijn ook al jaren oom en tante met veel plezier en vervullen deze rol met liefde. Kinderen spelen dan ook een grote rol in ons dagelijks leven en dat is voor vele leeftijdsgenoten heel anders. Maar het is heel persoonlijk waar je gelukkig van wordt en waar je dromen liggen. In onze omgeving zullen mensen vast reageren dat we nog erg jong zijn, maar onze familie en vrienden weten dat we veel met kinderen bezig zijn en voor hen is het geen verassing dat we een kinderwens hebben. Wij zijn bijna zes jaar bij elkaar en wonen circa anderhalf jaar samen. We hebben deze wensen al veel langer gekoesterd maar nu dat ik mijn hbo diploma heb en een baan heb denken we dat het goede moment is aangebroken. Mijn vriend had al een vaste baan maar ik wilde eerst mijn diploma hebben, omdat ik alleen met bijbaantjes het niet ging redden financieel. Nu werk ik 24 uur, nog geen vaste baan, en we willen er helemaal voor gaan!
ik was net 24 toen ik mijn eerste kind kreeg. had net een flat gekocht met mn vriend en wilden niet wachten. 2 jaar later kwam mn 2e. en nu bijna 6 jaar later net bevallen van mn 3e kindje. ik heb absoluut geen spijt vn mijn kinderen, maar als ik het over moest doen dan had ik wel wat jaartjes gewacht. ik was achteraf gezien nog erg jong en naief. we zitten nu met 3 kids nog in een flat. we willen graag groter wonen maar zit er niet in want krijg nu natuurlijk niet zo'n hoge hypotheek want ik werk maar parttime. van sparen komt ook maar weinig met 3 kids. en nu met mn 3e kindje merk ik dat ik er veel meer van geniet. ben volwassener, zekerder en sta heel anders in het leven.
Wouw wat veel reacties! Dat had ik niet verwacht! Echt super om zoveel steun te krijgen en jullie verhalen te lezen. Had eerlijk gezegd niet verwacht dat er zoveel jonge moeder hier te vinden zouden zijn. In mijn eigen omgeving komt dit eigenlijk niet voor. Ik ben het er absoluut mee eens dat een financiële basis belangrijk is. Nu is het ook niet zo dat we niets hebben. We proberen zoveel mogelijk te sparen. Mijn vriend is dus muziekant. Mijn overwegingen zijn vooral dat ik denk dat zijn financiele plaatje nooit echt gaat veranderen. Natuurlijk kun je geluk hebben, maar in het algemeen komt het er in zo'n beroep toch op neer dat je moet leven van bijbaantjes en bijvoorbeeld lesgeven. Dit doet hij ook en dit gaat prima, maar het zou mij wel onzeker maken als ik een kindje zou moeten voeden en het bijvoorbeeld even een slechte periode is en je van het spaargeld leeft. Mar ja dit is ook wel een beetje een keus in levensstijl. Gelukkig weet ik wel dat mijn ouders bijvoorbeeld voor mijn kindje een spaarrekening zouden willen opzetten om zo voor zijn/haar toekomst te zorgen. Dat soort dingen zijn dan weer een zorg minder. Maar ik vind het toch erg moeilijk. Had ik nou maar gewoon een vent gekozen met een stabiele baan en beroepskeuze Verder herken ik ook wel dingen die hier worden gezegd over angst voor hoe de buitenwereld zou reageren. Niet dat ik hier mijn keuze op zou baseren of dat dit voor mij mee speelt. Maar ik herken het gevoel wel. Ik weet dat er in mijn vriendenkring absoluut niet zo gedacht wordt en er niet eens heel serieuze relaties zijn. Ik ga zeker een kijkje nemen in de jonge mama groep
Een kind kan je niet plannen. Ik wilde voor mijn 25ste, maar mijn partner was er nog niet aan toe. Ik wilde wel eerst mijn studie af hebben en financieel ons goed kunnen onderhouden. Ik was 23, toen ik klaar was met school. Dus ik dacht jippieee......maar mijn vent, waar ik al bijna 12 jaar mee samen ben, was er nog niet aan toe. Uiteindelijk toen hij net 25 was (ben halfjaar ouder) had hij zoiets van oke we gaan het proberen. Check mijn banner. Ik ben nu 28 en heb geen rooskleurige zwangerschap. Ook zal het komende jaar erg zwaar worden. Ik ben blij dat ik wat ouder ben met deze zwangerschap. Maar dat neemt niet weg dat ik al veel eerder had gewild. Wel gun ik je iets meer stabiliteit. En idd wat Matonneke zegt in haar verhaal, zekerheid heb je nooit. Ook niet met 2 dikke salarissen, mooie auto en een groot koophuis ( wij ook). Maar ja doordat het zo lang heeft geduurd, is het leven wel verder gegaan. Enige voordeel van ouder moeder worden is, dat ik lekker veel op vakantie ben geweest, me haren flink de wildernis in heb kunnen gooien en meer dan klaar ben om moeder te worden van dit speciale meisje! Succes!
Hoi, ik ben 21 en mijn (inmiddels) man is dat ook! Wij zijn ondertussen al aan onze 6e ronde bezig.. Jaja, wij gaan ook voor ons eerste wondertje! Wij zijn samen sinds ons 15e (hij bijna 16). Ondertussen dus al meer dan 5,5j. We zijn getrouwd 2 maand geleden, wonen sinds begin dit jaar samen in ons eigen gekochte huisje en zien elkaar graag. Ik heb ook al heeeeel lang een kinderwens en wil bewust een jonge moeder zijn. Ik denk, als je weet dat je relatie goed zit (pas op, niemand kan de toekomst voorspellen, er zijn ook veel stellen die na 10j ofzo nog uit elkaar gaan) en je hebt een degelijke basis om op terug te vallen, je hebt bvb je eigen huisje enzo, .. Dat je het gewoon moet doen! Ook al wacht je nog een paar jaar... Volgens mij gaat het eerste kindje zoiezo heel spannend zijn. Misschien zullen we ons wel even zorgen maken als die positieve test er uiteindelijk is, maar hoeveel vrouwen waren vanaf de eerste moment wel zo zeker van zichzelf als moeder? Ik ben ook nog maar net afgestudeerd, heb nog geen job. Maar dat is niet erg, want mijn man heeft een goede stabiele job met een goed loon.. We komen elke maand goed rond en kunnen dus nog een stukje sparen, en ik heb een goed spaarboekje achter de hand. Mijn ouders zijn trouwens ook super lieve mensen, die altijd klaar staan om te helpen moest er iets heel erg onvoorziens gebeuren... Ik ben heel zeker dat ons kindje niets te kort zal komen, ik eet liever elke dag een boterham minder (bij wijze van spreken) dan dat ik hem/haar iets te kort zou doen!!
En over dat "praten"... Ja hoor dat is zo, maar moet je je niets van aantrekken denk ik zo! Weet je wat grappig is.. Toen wij nog niet getrouwd waren (en dat zijn we dus nog maar 2 maand), wist iedereen ook al dat wij heel graag kinderen willen maar niemand vroeg er naar. Ik denk zelf dat ze geschrokken zouden zijn als ik toen zwanger zou zijn geweest. Maar nu, na ons huwelijk, hebben we al tientallen keren de vraag gekregen of ik nu nog steeds niet zwanger ben Ik vind dit zelf heel erg gek eigenlijk....
Ik wilde ook graag jong moeder worden (heb op mn 15e besloten dat ik daarom ook geen arts zou gaan worden ) Liever op mn 20e dan later, maar toch gewacht en met ml afgesproken dat we eerst studies zouden afmaken. En ik ben nu zo blij met een vaste baan, een huisje waar kinderen in passen en een stabiele financiele situatie. Daarnaast hebben we eerst een paar jaar samen kunnen reizen, etc. Plus en ik haat het om te zeggen, maar ik ben echt volwassener (ben nu 24) geworden in die paar jaar! veel succes met je keuze!
@Myhiro gefeliciteerd dan nog want 2 maanden is nog wel vers toch En wat geappig inderdaad van die reacties voor en na. Ik lees vaak reacties op jonge moeders van "we leven niet meer in de middeleeuwen" en dat soort gekken dingen. Dat vind ik dan ook gelden voor geen kindje als je niet getrouwd bent en wel geaccepteerd als je wel getrouwd bent. Haha Maar ja ach wat kan het ons schelen he We hebben besloten om te stoppen met de pil en te zien wat er gebeurt. Waarschijnlijk duurt het nog wel even en we gaan ook niet met ovulatie testen of iets dergelijks gericht aan de gang. Maar als het gebeurt dan gebeurt het. Oeoew stiekem krijg ik nu wel heel erg kriebels en hoop ik dat het maar snel raak mag zijn. Ik heb al eerder een miskraam gehad. Ik denk dat dit mijn gevoel van jong moeder worden alleen maar heeft versterkt. Ik snap abosluut dat je na 4 jaar nu ouder bent geworden en misschien nog meer dingen hebt kunnen doen, maar ik denk dat dit voor elk persoon verschillend is. Voor mij gaat dat niet zo op. Ik moest vanaf mijn 12de voor mijzelf zorgen en heb voor mijn gevoel al alles gedaan. Ik ben gelukkig mt mijzelf en mijn relatie en een baby past voor mij gewoon in mijn plaatje
Hoi, ik ben net 21 jaar en heb een zoontje van 6 maanden! Wij gaan vanaf morgen(spiraal wordt verwijdert) voor een tweede kindje! Het is niet gek, jong mama worden! Er zijn er zoveel! Maar ik denk wel dat je door dingen die je meemaakt wel maakt hoe je nu bent. Ik zelf heb ook genoeg meegemaakt en daarom nooit het gezin's gevoel gehad.. en daarom wilde ik juist heel graag een kindje! Wij hebben in de tussentijd ook nog een puppy genomen! En we zijn nog steeds gelukkig samen! Ik ben heel trots dat ik een jonge mama ben! En ik geniet elke dag van mijn gezin. Iets mooiers kan ik me niet voorstellen, mama zijn is gewoon ontzettend heerlijk! Ik hoop dat alle dames, die nog niet zwanger zijn snel zwanger zullen worden en ook zo mogen genieten van een kleintje! En ben zelf heel benieuwd hoe lang het duurt voordat onze tweede zich aankondigt! De eerste duurde 8 maanden, dus dat valt mee! We zullen zien!
Hallo, ik zie dat er al heel veel reacties zijn maar ik wil toch ff reageren.ik was 19 mijn kinderwens zeer sterk was,ik ben toen in overleg met mijn man(toen nog vriend)gestopt met de prikpil,nu ben ik net 23 geworden en nu zijn we trotse ouders een dochtertje van 6maanden!in die tussentijd dat je beslist er voor te gaan en zwanger worden en zijn kan veel veranderen!ik ben klaar met mijn studie mijn man heefd zijn baan verloren toen ik bijna 7 maanden zwanger was en pas weer een baan gevonden toen ze 6 weken was,geld en banen hebben is onvoorspelbaar maar dat moedergevoel gaat niet weg!hier gaan we in december of januari voor een 2e,suc6 met je keuze,ook met minder geld kan je je kinderen heel veel geven!
Mijn wens voor een kindje was er ook al vrij snel was denk ik 18/19. Woonde toen alweer een jaartje samen met mijn man. Hij was er nog nietzo aantoe en hij vond mij ook nog wat jong (hij is ouder). En hij had gelijk hoor, mannen hebben er toch een wat heldere kijk op en geen rammelende eierstokken. Met mijn 22ste waren we er beiden klaarvoor en dat was echt het wachten waard. Ik ben gelijk de eerste ronde zwanger geraakt van onze eerste dochter. Nu ben ik 24 en zwanger van onze tweede, had het echtniet anders gewilt! Het is leuk om 'jong' moeder te zijn maar ik had netzo goed veel ouder kunnen zijn, het is maar net wanneer je dat gevoel krijgt. Dat gevoel is heel erg belangrijk en niet bepaald door leeftijd.. Als je eraan toe bent en je man/vriend ook, je woont samen en hebt een fijne relatie moet je er vooral voor gaan!
Ja raar he! Alsof trouwen en kinderen krijgen onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn! Het is 2012, dacht dat mensen nu toch wel beter wisten. Ik ben zelf afgelopen maart getrouwd en voordat we gingen trouwen opmerkingen als: Zo, dan komen de kinderen zeker ook snel. Of ben je al zwanger, is het een moetje? (echt, wat mensen dan wel niet durven te zeggen he) Nu zijn mensen dus aan het gissen wanneer er bij ons een kleine komt. Ik moet zeggen dat het vervelend wordt zo langzamerhand. Vooral als je steeds weer dezelfde vraag krijgt: wanneer beginnen jullie aan kinderen? Mijn antwoord is: Na morgen En mijn moeder had laatst weer een dramatische uitspraak: Ach, ik word toch geen oma (inclusief dramatisch met de armen zwaaien) Ze zegt dat ze nu echt nog geen oma hoeft te worden en dat we nog even samen moeten genieten maar ondertussen... Ze zegt dat ik binnen een jaar met het nieuws kom dat ik zwanger ben. Aan een kant doet het soms ook nog wel pijn ook. Ik wil wel maar ik vind onze financiële situatie nog net even te onzeker om ervoor te gaan. En mijn man wil ook nog niet, die ziet het allemaal niet zo zitten. Hij wil altijd alles 'later'. Hij zeg steeds: we kijken volgend jaar wel. Maar ja, dat zei hij vorig jaar ook! Nou ja, het is even niet anders. Ik hoop snel een baan te vinden en dan ziet hij het misschien ook wat rooskleuriger in.
Ik was twintig toen mijn zoontje geboren werd. Onze financiële situatie was ook niet ideaal (ik studeerde nog en werkte niet, mijn vriend had wel een eigen huis dat hij aan het afbetalen was maar had ook een goede job). Onze omgeving steunde ons enorm en dat was heel leuk want we kregen best veel negatieve reacties van vreemden en kennissen. Maar het is echt het mooiste wat ik heb meegemaakt! Nu na jammergenoeg een mk opnieuw bezig voor een tweede kindje. Het is echt super meid, ga er voor!
'hallo allemaal.. Mijn vriend en ik hebben ook een hele sterke kinderwens. Ik ben nu 22 en mijn vriend is 25. we zijn 4,5 jaar samen en wonen 2 jaar samen. Ons inkomen is stabiel en we hebben een hond en een poes. Sinds maart 2011 ben ik gestopt met de pil, helaas nog steeds niet zwanger en daarom loop ik ni in het ziekenhuis voor onderzoeken.. we hopen snel zwanger te worden..
wat leuk jonge meiden hier!!! voor ons gaat ronde 1 beginnen, nu nog ongesteld van laatste anticonceptie. ik ben 22 en mijn vriend 26. Ook hier huis, hond en nu hopelijk baby. nog dames omgeving utrecht? het lijkt me echt leuk mocht het zover zijn in contact te komen met andere moeders in de omgeving, nu alvast een hengeltje uitgooien kan geen kwaad dacht ik zo.