Hallo allemaal, Op 20 februari ben ik erachter gekomen zwanger te zijn. Het is een lastige periode voor mij. Ik heb 2 jaar geleden een keer abortus gepleegd omdat mijn relatie stuk was gelopen en mijn moeder niet wilde dat ik het kindje zou houden. Ik woonde toen nog thuis. Momenteel woon ik niet meer thuis in verband met ruzies met mijn vader. Hij had mij uit huis gezet en toen ben ik verhuisd naar Amsterdam, naar een vriend van me. ( Niet mijn vriend, maar meer een kennis. Hij is zelf 40 ongeveer ) Ik sta nog ingeschreven bij mijn ouders maar wil graag op mezelf gaan. Tussen mij en mijn vriend gaat het ook niet zo ( alweer ) en ik heb liever zelf dat ik met rust gelaten word door hem aangezien ik geen stress wil tijdens mijn zwangerschap. Het is voor mij belangrijk dat mijn kind gezond ter wereld komt aangezien ik voor mijn zwangerschap veel rookte, blowde en dronk. ( hier ben ik inmiddels mee gestopt ) Sinds ik erachter ben gekomen dat ik zwanger ben, ben ik per direct gestopt met alle slechte dingen en probeer ik zo gezond mogelijk te eten en slik ik ook nog foliumzuur. Nu ben ik bijna 7 weken zwanger en ik wil rond mijn 12de week aan mijn moeder vertellen dat ik zwanger ben. Ik heb alleen 2 problemen waar ik mee zit: - ik ben bang dat mijn moeder het niet goed gaat keuren en misschien gaat zeggen om het kind weg te halen en anders geen contact met haar - ik weet niet waar ik moet gaan wonen, want de man waar ik nu woon gaat het sowieso niet goedkeuren omdat hij zelf geen kinderen heeft en omdat hij werkt etc. Voor mij is het al helemaal lastig. Ik zit niet meer op school en ik werk ook niet. Ik heb geen uitkering en geen inkomen. Ik heb wel een auto die ik met moeite betaal en mijn moeder helpt mij soms met betalen als ik geen geld heb. Mijn vriend heeft ook geen werk, die leeft van de uitkering en kan sowieso geen werk vinden ivm een strafblad. Ik weet echt niet wat ik moet doen.. kunnen jullie mij helpen ?
Dat is een heftig verhaal. Ik zou persoonlijk de zwangerschap nog even voor je houden en het proberen te verbergen. (Ook na de 12e week) schrijf je in bij het uwv en probeer alle baantjes die je kan aannemen, te nemen. Schrijf je ook in bij woningbouwverenigingen in de buurt voor een eigen woning. Als ik jou was zou ik het helemaal alleen gaan doen, aan zon vriend en moeder heb je toch niks. Het gaat nu om jou en je kleintje Waar woon je ergens in de buurt?
Ik zou me idd ook inschrijven zowel bij het uwv als bij de woningbouwstichting. Er zijn ook tienermoederhuizen waar je volgens mij met jouw leeftijd nog voor aanmerking zou komen. Geen idee of dat wat zou zijn voor jou, maar het is een optie misschien om eens uit te zoeken. En verder, je bent volwassen meid dus niemand kan voor jou beslissen dat je je kindje weg moet laten halen. Zelf je moeder niet. Kies voor jezelf en voor de kleine!
Momenteel woon ik in Bijlmer, maar donderdag komt die man terug die hier woont en ik weet niet hoe dat gaat verlopen. Hij was 6 weken op vakantie dus was toen alleen. Ik sta ingeschreven op woningnet. In september sta ik 3 jaar ingeschreven maar volgens mij is dat nog steeds te kort om een woning te krijgen en heb sowieso geen urgentie of inkomen.
Ik had op internet informatie opgezocht over tienermoederhuizen en tot 20 jaar kan dat. Ik ben uitgerekend in oktober en in september word ik 21. Kan ik er dan alsnog terecht? Doordat ik geen inkomen heb, heb ik mijn telefoonrekening ook niet kunnen betalen dus deze is al 5 maanden lang geblokkeerd. Ik ben telefonisch niet bereikbaar en kan niet bellen. Heb wel een tijdelijke nummer waar ik op bereikt kan worden door mijn ouders. Maar ook hierdoor is het moeilijk voor mij om rond te bellen en informatie te vragen aan instanties bijvoorbeeld..
3 jaar is wel lang hoor. Ik weet niet of je het erg vind om evt ver weg te gaan wonen maar in mijn omgeving (het noorden) kan je binnen enkele maanden een huurwoning krijgen. Je woont dan wel in een dorp maargoed misschien is t een optie. Ze doen daar ook niet moeilijk over je inkomen. Zorg in ieder geval voor werk en vraag dan als je een huis hebt bijstand aan zodat je de huur kan betalen. Ben zelf 19, heb geen opleiding maar wel altijd werk gehad. Nu zie je nog niet dat je zwanger bent, tegen de tijd dat ze t wel gaan zien en je eventueel wegsturen bij je werk, kan je mss wel weer een ww uitkering krijgen, of in de ziektewet. Maar een inkomen is echt nummer 1, dan kom je r wel!
Als je zoekt op tienermoederhuis (met bv amsterdam erachter) op google kom je wat dingen tegen. Kwam sowieso de volgende links tegen: Altra | Jong en zwanger https://tienermoeders.nl/hulp-buurt/west-nederland/amsterdam Bij het Fiom kun je dus ook op gesprek gaan en advies vragen zoals je ziet bij de tweede link. En deze bijvoorbeeld: http://www.cardea.nl/nl-NL/Datasources/Nieuws/301/Tienermoederhuis+Cardea+geopend Is dan wel in een andere plaats maar als idee kun je zien dat het tot 23 jaar gaat Dit vond ik ook nog: Opvang tienermoeders Bijlmer - DE BIJLMER - PAROOL Weet niet of het nog actueel is en bestaat, maar toch. Ik hoop in ieder geval dat je ergens terecht komt waar je je ei kwijt kunt en waar mensen met je mee gaan denken. En verder mag je hier natuurlijk ook altijd je vragen stellen!
Ik moet zeggen dat ik dit verhaal met gemengde gevoelens lees. Ik begrijp dat je dit kindje graag wil houden. Ik ken je thuis situatie niet, maar ik zelf denk wel dat je met je ouders moet gaan praten, je bent inderdaad oud genoeg om ervoor te kiezen de baby te houden, maar mijn persoonlijke mening is nog niet wijs genoeg. In deze maatschappij kun je niet leven zonder geld, ik snap ook niet hoe je dat nu doet en al helemaal niet met een baby op komst. ( misschien een grote generatie kloof? ) Misschien dat die "kennis" veel voor je betaald, maar je verhaal roept vele vragen bij mij op. Zoals hierboven omschreven instanties genoeg, maar meid, dit leven wil je toch niet op die manier leven, ook niet voor jezelf? En gaan werken en dan maar een uitkering of ww trekken wanneer je eruit wordt gezet, dat vind ik echt een instelling van niks Vdvl95. Zo werkt het echt niet. Ook niet voor jou TS! Je bent nog maar 20 jaar, maak wat van je leven met alle hulp die je kunt krijgen, je hoeft niet voor iedereen op je knieën te gaan, maar neem wel dingen van mensen aan die het beste met je voor hebben! Luisteren en omwille van jullie toekomst aanpassen/veranderen/volwassen worden en alle consequenties dragen die dit met zich mee zal brengen. ( en wat betreft het verkrijgen van informatie; bij mij in de bibliotheek kun je voor weinig het internet op en dingen uitzoeken, misschien kan dat ook bij jou in de buurt? )
Ik moet zeggen dat ik het wel eens ben met jijenikke. (en hier is de kloof niet zo groot, 26 hier) Ik snap gezien je een abortus hebt gehad en nu zelfstandig bent je kiest voor dit kindje. En ik zou ook nooit adviseren om het kindje weg te halen. Maar zoals wordt gezegd: het leven kost geld. En een kindje kost heel veel geld. Waarom heb je geen werk/uitkering als ik vragen mag? Denk dat dit én een eigen woning vinden het belangrijkste is momenteel. En inderdaad eventueel hulp inschakelen. Als je 3 jaar staat ingeschreven in regio Amsterdam vrees ik dat dat te kort is. Ik woon zelf in het midden van het land en daar moet je al 4 jaar ingeschreven staan voor een klein appartement. Voor betaalbare en snelle woningen kom je toch eerder uit in het noorden van het land of Limburg. Daar zijn de wachtlijsten een stuk korter. Het valt allemaal niet mee voor je, maar ik denk dat je alle hulp nodig hebt die je kan krijgen en tóch ook je ouders inlichten. Heel veel succes!
Heftig verhaal.. Als ik jou was zou ik zo snel mogelijk een baan proberen te vinden. Heel eerlijk ergens snap ik je moeder wel. Als ik zo'n onstabiel leven had zonder vast inkomen en goeie relatie dan zou zei ook alles behalve blij zijn en toch om tafel gaan om te bespreken wat de beste optie is. Wie gaat voor de kleine zorgen als jij geen inkomen hebt? Het lijkt me niet de bedoeling dat anderen ervoor op moeten draaien. Vind het een heftig verhaal
Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap. Je zit in een heftig verhaal, maar er zijn echt wel oplossingen. Zoals de rest ook al zegt ga werk zoeken, maakt niet uit wat, wie weet kun je stap voor stap hogerop komen of een opleiding gaan doen op den duur. Je bent nog hartstikke jong. Ga in gesprek met je moeder, en stel voorop dat je je kindje houdt, ik kan mij niet voorstellen dat je moeder eist het weg te laten halen. Als jij je openstelt voor hulp dan kan je moeder toch niet anders dan jou helpen waar ze kan. Ga samen naar oplossingen zoeken. Licht je verloskundige/huisarts in over je zwangerschap en je problemen wie weet hebben zij nog adressen waar je wat aan hebt.
Dit dus, ik zou een hartverzakking krijgen als je mijn dochter zou zijn en ik zou geen oog meer dicht doen. 😓 Ik denk dat je eerlijk en realistisch maar jezelf toe moet zijn. Het klinkt heel hard, maar wat heb jij je kind te bieden nu? Van liefde alleen kan je geen kind grootbrengen, een kind kost gewoon veel geld, tijd en energie. En waarom werk je niet en heb je geen uitkering zelfs? En je vriend ook niet en bovendien ook nog een strafblad? En je hebt een auto maar je kan niet je telefoon abbo betalen? Het klinkt allemaal heel onvolwassen en onverantwoordelijk. Denk aan je kind, of je dit nou wel een onschuldig kleintje aan wilt doen? Gun je je kind geen fijne onbezorgde jeugd in een warm nest met volop kansen voor de toekomst? Denk er nog eens goed over na en bekijk al je opties, vraag om hulp. Heel veel sterkte en vooral ook wijsheid toegewenst!
Je moet nu prioriteiten gaan stellen. Hoe ga je aan een woonplek komen? Hoe ga je aan geld komen? Waar blijft je kind straks als je naar school/werk gaat? Schrijf het voor jezelf op en bel eens rond naar instanties die jou hier bij kunnen helpen, eventueel kan de gemeente je ook verder helpen. Verder zijn er tienermoederhuizen die je kunnen helpen aan een woonplek en hoe je een kindje moet verzorgen en nog veel meer. Het belangrijkste in dit verhaal is dat jij alles op alles zet om er iets van te maken. Zoals hierboven al gezegd, met liefde alleen kom je er niet. Het klinkt misschien heel hard, maar je zult geld op de tafel moeten brengen, of dit nou via een baantje is of een uitkering, er zal geld binnen moeten komen om voor jezelf en je kindje te kunnen zorgen. Je kunt niet afhankelijk zijn van kennissen/vrienden, en eigenlijk niet eens van je ouders. Je kiest zelf voor dit kindje, en zal dus ook zelf de verantwoordelijkheid moeten nemen. Ik snap dat je liever je 'vriend' niet in beeld hebt, maar kan hij niet een beetje bijdragen als de kleine er is? Hebben jullie het daar al over gehad, of is dit echt niet mogelijk? Veel sterke en succes in ieder geval, en probeer echt voor jezelf alles op een rijtje te zetten en actie te ondernemen.
Uhm, zo werkt het wel. Een vast contract kan TO wel vergeten en met tijdelijke contracten werken ze je er met alle liefde weer uit (spreek uit ervaring) als ze erachter komen dat je zwanger bent. Als dit dan gebeurt is een ww uitkering waar je recht op hebt. Dat is geen "uitkering trekken" maar een mens moet geld hebben om te leven.
Ondanks omstandigheden feliciteer ik je ook met je zwangerschap! Ik ben zelf net 20 geworden en deed ook alle minder goede dingen voor ik wist dat zwanger was .. ook direct mee gestopt. Ik kan je misschien advies geven want dat is bij mij nu ook gaande t kind moederhuis waar ze je alle hulp kunnen bieden tijdelijk ik weet niet of je vriend/vader van t kind erbij betrokken zal worden? Of een ander vorm met begeleid wonen (is bij mij nog niet helemaal duidelijk maar woon zowiezo zelf al sinds me 17 de niet meer bij me ouders) Ook krijg ik binnenkort een maatschappelijk werker die mij zal begeleiden met het regelen van de dingetjes voor de kleine.. misschien ook een idee voor jou om die aan te vragen? En ja verder probeer indd zoveel mogelijk stress te vermijden.. bij mij loopt t ook niet zo lekker allemaal en zit nu vollop in de stress.. daaraan merk ik vooral dat ik erg uitgeput ben en veel pijn aan me rug. Succes met alles
Ik zelf vind persoonlijk dat een abortus niet altijd de oplossing is., ik zeg niet dat mijn leven nu helemaal stabiel is maar ik probeer t er wel naar te maken dat als de kleine er dalijk is ik t genoeg kan bieden en ik weet dat dat ook helemaal goed zal komen bij mij .. en de dingen gebeuren niet vanzelf.. je zult je er wel 100% voor in gaan moeten zetten.
Bedankt voor alle reacties en felicitaties. Het is voor mij inderdaad een lastige situatie met allemaal vragen. Ik ben vorige week langs de verloskundige geweest en uiteindelijk hebben ze een echo gemaakt. Alles is gelukkig goed. Ik sta niet ingeschreven bij Woningnet Amsterdam, maar Utrecht. Ik denk dat Utrecht ook best lastig is. Ik heb een mbo diploma en ben niet van plan verder te studeren. Ik solliciteer via uitzendbureau hier en daar alleen ik heb dan te weinig ervaring of iemand anders past beter bij de vacature. Mij is ook verteld om contact op te nemen met maatschappelijk werk. Zodra ik verhuis zal ik dit zeker doen. Ik las net een opmerking dat iemand zich afvroeg hoe ik mijn auto heb kunnen betalen en niet mijn telefoonabonnement. Nou ik werk heel soms voor een uitzendbureau zodra er een opdracht is en daarmee betaalde ik mn autoverzekering omdat die belangrijker is. En mn moeder steunde me met mn auto ook omdat ik veel problemen kan krijgen wanneer mn verzekering of wegenbelasting niet betaald is. Telefoon staat dus op nummer 2. Maar mn moeder heeft nooit iets erover gezegd en ik heb er ook niet naar gevraagd aangezien ik telefoon niet het belangrijkste vind. De vader van het kind geeft wel eens aan dat hij er ook wil zijn voor het kindje. Maar ik wil geen contact doordat hij zoveel drinkt, rookt en blowt. Hij heeft aangegeven te minderen maar ik zie geem verschil. Ook wilt hij een serieuse vader zijn ( zijn woorden ) alleen zie ik geen vooruitgang waardoor ik geen tijd meer aan hem wil besteden. Hij is 24 maar lijkt mij nog niet zo volwassen.
Allereerst Gefeliciteerd. Ik ben zelf ook 19 jaar, woon wel samen met mijn vriend en zijn al 6 jaar samen bijna, maar ook ik heb geen inkomsten ben daar wel druk voor bezig maar omdat ik ook zo jong ben krijg je echt super weinig.... maar alle beetjes helpen! Gelukkig heeft mijn vriend een goede baan waardoor we gewoon veel kunnen op het moment, maar goed ik wil ook mijn inkomsten hebben voor mijzelf en het kind, wij wonen ook in een flatje met 1 slaapkamer dus voor ons is het ook even wikken en wegen, onze slaapkamer word zoieso de kinderkamer want de kamer hebben we al besteld, maar ons bed moet dus dan in de woonkamer staan.... Nja ik heb er alles voor over om ons kindje alle liefde en geluk te geven en ook in een kleiner huisje... Maar zoals gezegt is een uitkering krijgen echt niet zo makkelijk als dat sommige zeggen... Maar ik ga er wel 100% voor, ik wens je alle succes met jou beslissing! en met jou en je kindje komt het ook wel goed! heb je vragen stel ze gerust privé... groetjes
klinkt voor mij erg herkenbaar dit.. mijn vriend blowt heel veel en wil daarom ook nog zeker neit met m samenwonen. hij geeft bij mij nu ook aan een vader te willen zijn maar ook ik wil eerst verbeteringen zien voor ik m ga laten erkennen en alles. mijn vriend en ik zijn beiden net 20. ik wens jou in ieder geval veel succes!