Nog meer kindjes die normaal supergoed slapen, tevreden in bed liggen en makkelijk in slaap vallen en met 20 maanden dit ineens allemaal anders is? Sinds een aantal dagen wil m'n dochtertje echt niet meer slapen. De ene keer (vannacht bijvoorbeeld) is het pyjamafeest en wil ze op mij en mijn man klimmen, spelen, boekjes lezen, kletsen en zit ze steeds te lachen. De andere keer (zoals net) is het dreinen dreinen dreinen.. had haar er maar weer even uit gehaald maar na een minuut of 20 zag ik dat ze kapot moe was. Dus weer in bed. Maar het dreinen ging over tot krijsen. Wij slapen samen en dat houdt dus ook in dat ik haar niet alleen laat met in slaap vallen en zeker niet als ze huilt. Heeft er iemand tips die passen in mijn manier van opvoeden? Of als je geen tips hebt in ieder geval een stukje herkenning?
Hier alleen problemen met middagslaap, die gaat ze denk ik al afbouwen. S nachts niets aan de hand! Bijna 21 mnd.
Mijn zoon gaat niet altijd direct slapen maar weet wel dat hij er niet uit mag als er verder niks aan de hand is. Hij ligt wat te kletsen en te zingen totdat hij in slaap valt. Soms staat hij in zijn bed te huilen, dan ga ik er elke 10 min ofzo heen om te laten weten dat ik hem hoor. Aai over zijn bol en weer weg. Hij wordt dan somsnog bozer maar daar ga ik niet op in. S nachts wordt hij standaard een keer wakker en mag dan bij mij in bed. Maar dan moet hij wel gaan slapen. Als hij gezellig wakker gaat doen moet hij terug. Dit doet hij dus niet.. Ze begrijpen al zoveel.
Hier de laatste tijd ook een paar keer gehad (18 mnd). We slapen sinds 2 maanden niet meer op 1 kamer, maar bij ons in bed pakken werkt ook niet meer. Hij wil dan ook spelen of filmpjes kijken en is opeens klaarwakker (ook de reden dat hij op zijn eigen kamertje is gaan slapen). Wat hier geholpen heeft is uit bed pakken en dan even rondlopen en/of rustig zitten met hem tegen ons aan. Geruststellen en/of uitleggen dat en waarom hij moet gaan slapen en/of zacht een liedje zingen. Soms kunnen we hem dan weer gewoon terugleggen, soms valt hij tegen ons in slaap en leggen we hem dan terug. Ik heb het idee dat alleen maar nabijheid bieden niet meer voldoende is, maar dat je hem ook echt moet uitleggen dat we in de buurt zijn/misschien een nachtmerrie had/beter kan gaan slapen/o.i.d. In ieder geval laten we hem ook nooit huilen.