Hoi, Ik ben inmiddels 43 jaar en zwanger van mijn vierde kindje. Ik heb al 2 oudere kinderen en een dochtertje van een jaar. Heb net gisteren de nekplooimeting laten doen in combinatie met de bloedtest. Op grond van mijn leeftijd is de kans op een kindje met syndroom van down 1 op 30. Naar aanleiding van de combinatietest is dit gereduceerd naar 1 op 94. De nekplooi en echo zagen er geweldig uit (nekplooi 1,1) maar ik had een te hoog hcg gehalte in mijn bloed. Nu sta ik voor de moeilijke keuze wel of niet vervolgonderzoek. Ben zo ontzettend bang door dit onderzoek mogelijk een gezond kindje te verliezen ben bang dat ik dat mezelf nooit kan vergeven. Het is ook mijn laatste kans heb ik het idee. Moet zeggen dat ik er anders in had gestaan als de nekplooi verdikt zou zijn geweest. Zijn er anderen die voor een dergelijke keuze hebben gestaan? Marleen
ik was 39 toen ik zwanger werd van nr 3. nekplooi was 3,1 bloedwaarde niet goed. mijn combi test kwam uit op 1:8. ik heb toen ook geen twijfel gehad en vlokkentest gedaan. wij wilden weten waar wij aan toe waren,zodat wij er ons indien mogelijk op konden voorbereiden. wens je sterkte met beslissen meis. groetjes diana
Ik ben 36 jaar en we hebben een zoontje van bijna 1,5 jaar oud. Tijdens deze zwangerschap heb ik bewust gekozen voor geen prenatale screening, maar dat kwam omdat het jaren heeft geduurd eerdat deze zwangerschap tot stand kwam en stel dat er iets fout zou gaan ...dan was het misschien de enige keer/kans geweest op een kindje en die had ik dan zelf verprutst daar kon ik niet mee leven. Het risico op grond van leeftijd (boven de 35) nam ik voor lief. Deze zwangerschap hebben we bewust wel gekozen voor screening. De nekplooimeting kwam op een kansberekening van 1 op 297 Voor mezelf had ik al besloten alles onder de 300 zou ik verder onderzoek willen. De kansberekening was gebasseerd op een goede nekplooi 1.6, maar m'n bloed was 1 op 45... Ik heb nu bijna 2 weken geleden een vruchtwaterpunctie gehad en we wachten nog op antwoord. Ik hoop de uitslag aankomende week te mogen ontvangen. M'n gevoel zegt dat het goed is....zeker weten doen we het natuurlijk nog niet dus we wachten af. De punctie zelf vond ik een eitje/meevallen , maar idd de angst daarna of alles wel goed blijft gaan is erg spannend. Ik denk dat het heel persoonlijk is wel/of niet verder onderzoek laten doen. Ik denk wel dat het belangrijk is om je af te vragen : Wat zou ik eraan hebben om het te weten? Kijk als je zou kiezen -ongeacht voor een kindje met afwijkingen- dan zou ik persoonlijk het risico niet gaan lopen , want stel dat het dan idd een kindje zou zijn achteraf waar geen afwijkingen geconstateerd waren, maar door de punctie zou je een miskraam hebben gekregen ...dan heb je je hele leven spijt. Wij hadden daar -voordat we de punctie deden- al een beslissing in genomen...hoe moeilijk ook. Suc6 met je keuze Mirre
Moeilijk. Stel dat het een downkindje is, zou dit dan een probleem zijn? Zo niet dan zou ik denk ik niet dat vervolg onderzoek doen, ook omdat er kans is dat het mis gaat in de zwangerschap. Maar er kunnen ook andere dingen aan het licht komen als je wel de puctie doet. Zijn de echo's verder wel goed? Heel veel sterkte met het maken van de voor jullie juiste beslissing.
Wat een lastige uitslag.... Wij hadden van tevoren besloten: als de kans op een kindje met chromosoom afwijkingen groter is dan de kans op een miskraam door het vervolgonderzoek, dan laten we het vervolgonderzoek doen. En anders niet - als de kans groter is een gezond kindje te verliezen dan een kindje met afwijkingen te krijgen, wilde ik dat risico niet lopen. Maar ik denk dat die kansen nu ongeveer gelijk zijn bij jou, of niet? Ik denk dat ik bij 1:94 wel vervolgonderzoek zou hebben laten doen (ik ben 37, iets jonger dan jij maar dat 'laatste kans'-gevoel ken ik heel goed). Ik denk dat het heel belangrijk is goed na te denken over de consequenties die je eraan wilt verbinden. Stel dat het kindje Down heeft, wat doe je dan? En het kunnen natuurlijk ook nog andere afwijkingen zijn, waar misschien minder goed mee te leven is... En wat zegt je gyn/vk? Hoe schatten zij de kansen in wat betreft het vervolgonderzoek? Uiteindelijk moet je zelf die knoop doorhakken, daar wil ik je heel veel sterkte bij wensen.