Heel veel sterkte! Een 20 weken echo is altijd spannend, maar ja, dit verwacht je toch niet. De kans is ook zo klein, jullie hebben gewoon heel veel pech.... Ik hoop dat jullie mooie foto's kunnen maken en het zo kunnen invullen als jullie willen.
Heel veel sterkte voor de komende tijd. De nachtmerrie van elke toekomstige moeder Ik hoop dat je veel steun krijgt van je familie! Voor jullie dochterje Lila zal het ook wel allemaal verwarrend zijn...
Dank je.. In ziekenhuis Zevenaar. Op de kraamafdeling nota bene *zucht* maar gelukkig wel op een kamer in de hoek, achterin..
Inderdaad, ze is er ook heel bewust van dat ze een zusje krijgt. Ze praat soms over de baby in de buik, speelt op het KDV ineens met poppen en vorige week hadden we nog een echo bij de VK (toen viel er nog niets op aan haar) en zat ze op de terug weg achter in de auto "Lila zusje, mama baby in buik zusje voor Lila!" Ik vind het heel moeilijk om haar teleur te stellen, hoe klein ze ook is, ze krijgt er wel wat van mee. Gelukkig hebben we tips gekregen van de gyn en verpleegkundige en ik heb een boekje besteld. (de vraag van eend)
ja zevenaar hebben ze geen aparte kamer zo stom eigenlijk maar in de hoek achterin lig je gelukkig vrij achteraf. ik hoop echt dat alles goed gaat zonder conplicaties.je hebt al genoeg aan je hoofd. heb je happel erbij of niet?
Mijn zoon stierf toen ik 36 weken zwanger was aan cystes in zijn hersenen (kwamen ze na de geboorte achter) en mijn dochter stierf toen ik 27 weken was. Zij had een groeiachterstand van bijna 6 weken, had een hazenlip en ws. het syndroom van down.
Och meid, was een naar bericht. En ik had nog wel zo hard voor jullie geduimd. Weet eigenlijk niet wat ik moet zeggen... In ieder geval heel veel sterkte de komende tijd! Liefs en knuffel
Ontzettend veel sterkte dinsdag. Wat zal dat een moeilijke dag voor jullie worden. Ik hoop dat jullie veel steun aan elkaar hebben. Het zal een zware tijd worden... Heb er geen woorden voor. Zo triest allemaal
He meis, Ik weet niet precies waar ik het gelezen heb, maar wilde je antwoorden op je vraag hoe zo'n bevalling in zijn werk gaat. Ik kan je daar hellaas op antwoorden. Allereerst wil ik even tegen je zeggen, dat je echt moet genieten van je tijd die je nu nog samen met je kleine hebt. Doe dat echt want die tijd is zo kostbaar. Daarnaast hebben wij misschien als tip nog voor jullie: - Foto's laten maken van mij buik - 3d echo laten maken - kaarsjes besteld voor de mensen die lang kwamen met tekst erop als bedankje met daarop: Kusje van Dani - een mandje gekocht bij www.kindermandjes.nl ( Apeldoorn) - Zijn naam op wikkeldoek laten drukken - Een boekje gekocht waar iedereen iets in kon schrijven Ook heb ik nog gebeld met onze gemeente om te vragen of wij Dani ( 22 wkn en 2 dgn) aan konden geven zodat hij een akte had. Dit zijn allemaal van die dingen die je misschien kunnen helpen of waar je niet aan denkt. Dan mij verhaal: Wij hebben afscheidmoeten nemen van Dani omdat bij hem bij de 20 wkn echo HLHS Hypoplastisch linker hart syndroom werd gezien. Ook wij belanden in een molen van dokters maatschappelijk werkers en gyn. Allemaal om je op weg te helpen na het afscheid. Onze datum werd vastgezet op 24 maart en 22 maart moest ook ik 1 pil inemen om alvast alles in gang te zetten. Ook ik vond dit verschrikkelijk het voelde als het begin van het einde. Zaterdag eenmaal in het ziekenhuis gekomen, kregen wij een kamer voor onzelf helemaal in een hoek zodat je geen last hebt van alle mensen die lang wandelen. Ook kreeg ik een eigen team van mensen die je blijven helpen totdat er een nieuwe ploeg komt. ( ligt eraan hoe lang je er bent ik hellaas 51 uur) Daar word het plan inwerking gezet je krijgt elke 3 uur 2 tabeletten en de eerste keer 4 tabeletten. Todat de cm vorderen, bij mij duurde dit erg lang het was dan ook mij eerste bevalling. Ik zelf reageerde erg heftig op de pillen, en kreeg dan ook op zijn top 39,5 g koorts, diaree en flink overgeven. Toen ik uiteindelijk op 3 cm ontsluiting zat hield ik de pijn niet meer, ik had ook erg slecht geslapen en lag daar ook al bijna 41 uur. Toen heb ik pijnstilling gevraagt, ik wilde zelf absoluut op dat moment geen ruggenprik omdat ik de pijn nog wel te dragen vond en weet je meid je kunt dan ook niet meer uit bed. Aangezien ik flink diaree had moest ik dat dan op bed doen op een po. Nou mij niet gezien dacht ik, en mij loopje na de wc voelde ook als een uitje. Toen ik eenmaal de morfine spuit in mij been kreeg had ik na een uur volledige ontsluiting. ( een morfine spuit is niet echt prettig met zetten, je word er duf van beetje het gevoel alsof je gedronken hebt. maar een uur lijkt 5 min voor je gevoel omdat je niet echt tijdsbesef hebt.) Voordat ik mocht gaan plassen heb ik ook nog een cateter gehad, gewoon goed ontspannen op dat moment, valt echt mee meis. Toen ik mocht persen heb ik daar nog bijna anderhalf uur over gedaan, de dokter zei dan ook dat ze zag dat ik onbewust verkeerd aan het persen was. Je weet ook dat als je kleine er eenmaal is jullie tijd samen voorbij is. Mij vriend heeft de navelstreng doorgeknipt en heeft de kleine aangekleed, ikzelf moest indd zoals je al zei na de o.k om de placenta te verwijderen die kwam niet los. Maar dat valt allemaal reuze mee, je krijgt volledige narcose dus merkt er niks van. Daarna kon ik terug na de kamer ( 1 uurtje verder) Dani is uiteindelijk geboren op 26 maart om 04.24 hij was 22 weken en 2 dagen 30 cm en woog 565g Lieve meid, het klinkt misschien allemaal heel veel maar iedere bevalling is dan ook anders. Ik wil je even laten weten hoe die van mij verliep. Wel moet ik je zeggen dat toen de kleine geboren werd ik dacht overspoeld te worden van verdriet! Dit was helemaal niet het geval, wat was ik gelukkig en trots tegelijkertijd. Mama te zijn van zo'n mooi manneke, dat moment vond ik zo mooi het zou het voor mij allemaal waard zijn om alles weer over te doen. Eenmaal thuis gekomen toen de fotograaf kwam en zij foto's van hem ging maken, besefde ik dat hij er niet meer was. Pas toen kwam mij verdriet, ik ben vandaag 2 weken verder van de dag dat ik na het ziekenhuis ging. En het is nog steeds moeilijk, een heel erg groot gemis. Ik las dat je nog een kindje hebt, dat is maar goed denk ik. Daar moet je toch voor verder, ik heb dat niet. Maar ik probeer positief te blijven, ik weet en jij en heel veel andere vlindermama's hier, dat je alles doet uit liefde voor je kind. probeer dat voor ogen te houden, je bent een super moeder! Ik wens je heel erg veel sterkte, als je nog iets wil weten vraag het dan gerust. Dat heb ik toen ook gedaan. Wil je een hele dikke knuffel geven, denk aan jullie. liefs cindy
Cindy, heel hartelijk dank voor je reactie. Gefeliciteerd en gecondoleert tegelijkertijd met jullie zoontje Dani. Wat moet het ongelofelijk zwaar voor je/jullie geweest zijn, ik kan me helemaal voorstellen dat het persen dan niet van harte gaat. Ontzettend veel sterkte met dit grote verlies! Inmiddels hebben wij een mooi mandje van het ziekenhuis gekregen, mijn moeder maakt een cape en dekentje voor Juli, met haar naam erop. Wij hebben besloten geen kaartjes te sturen, ik heb het verhaal op facebook gezet, omdat ik het erg pijnlijk vindt om steeds opnieuw uit te moeten leggen. We hebben best een grote vrienden, goede kennissen en gewone kennissenkring. We hebben een eigen bedrijf en dan loopt klandizie ook vaak uit op vriendschap of kennis.. als je dat hele dagen de vraag krijgt : Hoe is het met de baby? Wordt de buik al mooi rond? Hoe lang nog? dan is dat erg zwaar. (lijkt me) Fijn om te weten dat je zelf ook nog morfine mag kiezen, ik zie tegen de ruggeprik op! Langzaam krijg ik meer ervaringsverhalen van mensen te horen en dat is aan de ene kant confronterend en aan de andere kant ook fijn. Alleen reageren lukt nog niet altijd..
Beste Lilalief, ik wil jullie heel veel sterkte wensen voor dinsdag en ik hoop dat je nu nog even mooie momenten hebt en kunt genieten van kleine Juli. Fijn dat je zo veel steun,troost en kracht kunt halen uit al die lieve berichten hier voor jullie. Het allerbeste voor jou, je man, je dochter en je kleine meid Juli! Wij allen denken aan jullie en voelen met jullie mee!
Hoi, alvast heel veel sterkte voor dinsdag.. en hoe moeilijk het voor mij ook was dat ik mijn dochter op de bewuste dag moest achterlaten, de momenten met haar waren zo mooi, die vergeet ik nooit meer. Toen ze was geboren, was ik alleen maar trots, tranen van geluk heb ik gehuild, niet eens van verdriet.. want ze was er, en ze was bij mij! Wij hebben zelf foto's en filmpjes gemaakt, wat koester ik die enorm. Make a memory komt in principe niet voor de 24 weken, helaas. Als je wordt ingeleid met de cytotec (misoprostol) werkt dat meestal best goed als je al een keer op de natuurlijke manier bent bevallen. Ik heb zondagavond 2 tabletten in het ZH ingenomen, dinsdag een vaginale dosis om 7.00 en om 8.30 kreeg ik wat buikpijn wat om 9.00 in beginnende weeën resulteerde. Op een gegeven moment een weeënstorm gekregen en heb toen morfine gekregen, maar dat deed helemaal niets. Ik werd alleen maar ontzettend suf en misselijk ervan. Toen besloten dat ik een ruggenprik wilde, maar had toen volledige ontsluiten dus mocht persen. Onze dochter is om 13.26 geboren en leefde nog eventjes. Ik heb zelf de navelstreng doorgeknipt. Hier was de placenta gescheurd, ben 3,5 dag later nog gecurreteerd van het restgedeelte. Het gebeurt vaak dat een placenta niet of niet volledig loskomt na een in verhouding korte zwangerschap. Mijn zoon was toen wat jonger dan jullie oudste dochter nu is maar begreep ook zeer zeker wat er allemaal gebeurde. Hij heeft zijn zusje nog even gezien toen ze bij ons thuis was voor de crematie dat vond hij ook heel bijzonder.. ik merk soms ook wel dat hij haar nog mist, hij kan nog niet praten maar hij gaat altijd kijken bij haar urn en foto's en dan wijst hij er naar. Ik heb het verhaal ook op facebook gezet en geen kaartjes gestuurd.. had ik ook geen behoefte aan om te doen. Heb je al geregeld wanneer de crematie plaatsvindt? En willen jullie Juli aangeven bij de gemeente? Wij hebben daar toen wel voor gekozen maar was best een gedoe omdat het ziekenhuis niet de juiste papieren had meegegeven.. uiteindelijk wel gelukt en een geboorteakte van onze dochter* gekregen. Als je nog wat wilt weten vraag het gerust.. vind het zo erg voor jullie..