Wij hebben over een weekje de 20 weken echo en ik ben er nog steeds niet uit of ik het wil weten of niet. Mijn man vindt het goed wat ik ook kies maar stiekem wil hij het wel graag weten, heb hem ook gezegd dat als ik het niet wil weten dat hij het natuurlijk wel mag weten maar dat wil hij niet samen of niet. Daarom nijg ik toch weer meer naar het wel weten voor hem zeg maar. Maar ik ben er echt nog steeds niet uit vind het al heel bijzonder dat het een mogelijkheid is om over na te denken. Voor mijn gevoel wil het alleen weten om praktische redenen en ik kan mezelf nog niet overtuigen dat dat genoeg is om het te weten, maar aan de andere kant waarom moet ik voor mezelf redenen hebben om het wel of niet te mogen weten? Misschien zijn het de hormonen maar ik wordt echt gek van mezelf. Dus mijn vraag aan jullie: Waarom hebben jullie er voor gekozen om het geslacht of wel niet te weten.
Voor het gemak en wegens mijn nieuwsgierigheid! We wisten het al met 16 weken, zo nieuwsgierig was ik!
Voor het gemak (ik vind het leuker om gericht te shoppen en ik vind dat er maar weinig keuze is in unisex kleding) en omdat we gewoon nieuwsgierig waren naar wat er in mijn buik zat. Heel gek maar sinds we weten wat het wordt voelt het ook veel ''echter''. Andere kant lijkt de verrassing me ook best leuk hoor! Dus ik kan me er echt iets bij voorstellen als je het niet wilt weten!
Dit idd! Begin van de zwangerschap wel wat dingen gekocht maar in kleur is toch leuker hoor!! Wij hebben nu een stoere jongens kamer gemaakt! Vind ik veel leuker dan neutraal..
Nieuwsgierigheid en praktisch oogpunt, wat al eerder genoemd is. Wat ik ook heel belangrijk vond is dat het, als je weet wat he wordt, al 'echt' je zoon of dochter wordt. Voor mezelf had ik dat niet ech nodig, want ik droeg mijn kindje al in m'n buik. Dat was realiteit genoeg (voelde het immers ook schoppen en zo), maar voor mijn man was dit wel heel belangrijk. Voor hem was het krijgen van een kind best abstract. Hij voelde het niet bewegen, had geen dikke buik etc. Door te weten dat het een meisje werd en haar ook al een naam te geven werd hij als het ware ook een beetje 'zwanger' en kon zich beter toeleven op de geboorte van zijn dochter en natuurlijk het feit dat hij vader werd.
Wij gaan voor de verassing! Ik vond/vind het echt heel leuk om heel de zwangerschap te mijmeren over of we een jongetje of meisje krijgen. Ook iedereen die aan het raden is vind ik zo leuk! Het lijkt me erg bijzonder om wanneer de baby geboren is te horen of het een jongetje of meisje is. Inderdaad het shoppen is wat minder leuk omdat er tegenwoordig weinig neutraals te kopen is. Maar als je kindje geboren is krijg je genoeg. En je partner/moeder/vriendin is zo in de stad om iets blauws of roze te kopen. Wij hebben voor de babykamer mintgroen met wit en grijs gekozen. Iedereen vind het kamertje geweldig! En straks kan er roze voor een meisje of blauw voor een jongetje bij! Maar de nieuwsgierigheid is hier ook groot hoor!
Mijn man en ik twijfelden ook heel erg en achteraf heb ik er spijt van dat ik van te voren wist dat we een meisje kregen. De verrassing leek mij zo ontzettend leuk en als ik nu kijk naar veel van de kleertjes die ze aan had de eerste tijd, die waren behoorlijk unisex (ik hou niet zo van roze ) Hier is het eigenlijk vooral door de constante opmerkingen van schoonouders gekomen dat we uiteindelijk toch gekozen hebben om het wel vooraf te weten. Steeds opmerkingen als "Je MOET weten wat het is, anders kunnen wij niet winkelen" komen je na een tijdje de strot uit.
Wij gaan 99% voor de verrassing. Lijkt ons zo bijzonder om na de geboorte te horen wat het is. En dan kan ik mijn shopdwang beter in bedwang houden .
Wij weten het niet. Ik ben heel erg nieuwsgierig! En het was/is niet altijd makkelijk. Wil het zoooooo graag weten. Maar ik moet nog 10 weekjes en nu heb ik zoiets: dat gaan we ook nog redden. De meerderheid weet het tegenwoordig maar het is ook wel leuk om te fantaseren over de grote verrassing. Mensen proberen te raden is ook grappig. En straks na een bevalling en je hebt je wonder op je buik liggen samen ontdekken wat het is. En ook daarna lijkt het mij leuker met vertellen. Oma, gefeliciteerd, het is een....!!!! Ipv ja, ik ben bevallen hoor. Maar we wisten al wat het was. Lijkt mij gewoon leuker, en iedereen is zo nieuwsgierig! Daarbij hebben wij niet veel verrassing gehad doordat we de mmm in moesten, ivf... Alles was al zo gepland. Dit is het laatste wat nog een verrassing blijft. Mocht er ooit een tweede komen dan wil ik het wel weten. Dan heb ik beide opties eens meegemaakt.
Wij weten niet wat het wordt. Het samen, maar ook met mensen om je heen, bakkeleien over wat het wordt, voor jezelf er veel mee bezig zijn en dagelijks een ander gevoel hebben of het een jongetje of een meisje is... Ik ben zeker nieuwsgierig wat het is, maar ik ben echt heel blij dat we het zo doen, heerlijk
Wellicht een idee om de echoscopist op een kaartje te laten schrijven wat jullie verwachten en deze in een gesloten envelop mee naar huis te nemen? Wel of niet weten: het heeft beide "voors" en "tegens". Komt tijd komt raad, volg je gevoel. Hier weten we het wederom niet en nog geen moment spijt van gehad. Ook leuke neutrale kleertjes kunne kopen voor de eerste weken, daarna ka kind nog lang genoeg in rose, blauw, paars, groen etc rondlopen Enne, hier ook geen kleurloos kamertje. Bij zoon veel met groen gedaan, nu met geel. Het is gewoon net wat bij je past en wat je wil
Wij gaan ook voor de verrassing! Maar dan wel met 20 weken Voor mijn gevoel maakt het niet of je 'de verrassing' nou met 20 weken hebt of na de bevalling... Dan weegt het praktische oogpunt zwaarder... Kamertje inrichten, kleertjes kopen, kleding dochter uitzoeken of het weg kan of nog een keer gebruikt, naam bedenken...
Wij waren door de zwangerschap an sich al heel erg verrast, en hebben dan ook bewust een extra echo met 15 weken gedaan voor de geslachtsbepaling. Voor ons was de verrassing vd zwangerschap nl al groter dan groot, dan kon de verrassing over het geslacht er niet echt meer bij Mocht je bij de 20 weken echo besluiten het niet te willen weten, zeg dit dan vooraf tegen de echoscopiste, dan krijg je niet tijdens de echo nog de vraag of je het wilt weten, en dan word je dus niet overvallen door je eigen spontane JA GRAAG ofzo
Wij wisten met 20 weken zelf wel wat er in mijn buik zat, maar hebben het geheim gehouden voor iedereen Dat was moeilijk, maar ook erg leuk! Steeds goed om me heen gekeken, voordat ik iets roze af durfde te rekenen.. Haha Of heerlijk naar een winkel ver weg en daar ongestoord geshopt!
Hier een ervaringsdeskundige in beide gevallen. Bij de eerste wisten we niet of ze een jongen of een meisje was. We woonden toen heel klein, dus bij ons op de slaapkamer een wiegje, geen ervaring dus met kamertje inrichten. Het moment dat ze uit mijn buik werd gehaald en mijn vriend met geëmotioneerde stem mij zei dat ze een meisje was...ik hoor het nog zo in mijn hoofd alsof hij het net zei.... Nu wilde we het weer niet weten bij de 20 weken echo. We hadden een USB stickje meegekregen met filmpjes. En in een fractie draait ie om en terug, en mijn vriend zei op een avond dat ie een piemel zag.... Ja en toen bij een groeiecho bij de verloskundige gevraagd of we het goed gezien hadden, want we hadden dat stukje wel 20 keer teruggespoeld. En ze kon het bevestigen. Nu wel wat jongenskleertjes gekocht, 'jongens' boxkleed gemaakt etc. Maar het eerste pakje in het ziekenhuis wordt die van zijn zus. Een mooi neutraal pakje. Ik vind het leuk dat ik nu beide opties heb ervaren, en vind ook beide kanten zijn charmes hebben. Wat ik ook heel leuk vond was om in mijn kraambed de zoetste meisjes kleertjes te krijgen. Maar nu heb ik vooral van mijn moeder (haar enige kleinzoon) al mooie pakjes in zijn kastje hangen. Is ook weer heel leuk. Nou heel relaas waar je misschien weinig aan hebt, sorry daarvoor...maar als ik kort antwoord moet geven; niet weten van te voren, die paar maanden zijn zo om en de verassing is heel leuk.
Mocht deze zwangerschap goed gaan dan word het hier nog lastig, ik wil het namelijk niet weten maar manlief wel en ik weet gewoon dat zodra hij het weet, hij zijn mond niet kan houden
Bij de eerste wisten we het niet en wilden we het een verrassing houden. ik dacht een jongetje te krijgen maar het was een meisje dus dat was ff omschakelen maar net zo gewenst. Bij deze zwangerschap wist ik het al met 13 weken omdat we een nipt test hebben gedaan. Dit keer wilden we weten hoe het is als je het wel weet vantevoren. Ook leuk maar wel moeilijk geheim te houden en zorgen dat je je niet verspreekt.. Persoonlijk vond ik de verrassing toch leuker....