Hoi, Vandaag de combinatietest gedaan. De nekplooi was goed (1,9 mm), maar de stofjes in mijn bloed waren iets hoger dan gemiddeld (maar nog wel binnen de norm) waardoor de kans op down berekend is op 1: 318. Voor mijn leeftijd (32 jaar) is de gemiddelde kans 1:460. Heb dus een iets hogere kans dan normaal voor mijn leeftijd, maar geen verhoogde kans, want dat is vanaf 1:200. Wie heeft dit ook gehad? Verder onderzoek werd ons afgeraden. Toch maak ik me wel wat ongerust. 1: 318 is natuurlijk nog een lager kans, maar bij mijn 1e zwangerschap was de kans 1: 5000. Dat hoor ik natuurlijk liever. Alvast dankjewel!
Die 2 mag je niet met elkaar vergelijken aangezien je ouder bent geworden inmiddels. Bij mij zit er ook een groot verschil tussen de 1e en 2e zwangerschap nl en mijn echoscopiste legde dit zo uit. Tuurlijk hoorde ik ook liever de uitslag van de 1e, maar na haar uitleg begreep ik dat het helemaal niet zo slecht was. 1:318 is niet heel laag en boven de grens, dus 1 kind op de 318 kinderen kan down hebben. Dus 317 worden dan zonder down geboren, dat is nog best veel toch? En let wel: het is een kansberekening! Maar als jullie je toch niet prettig bij deze uitslag voelen, dan kun je of wachten op 20-weken echo of een afspraak bij de gyn maken en je twijfels/opties bespreken. Het gaat er uiteindelijk om dat jullie je goed voelen bij welke beslissing dan ook. (Wel of niet verder onderzoeken en echt zekerheid of toch afwachten) S6!
Ik was op het moment van de CT 39 jaar. Bij ons was de uitslag 1:219... Ik weet niet meer hoe de kans zou zijn bij mijn leeftijd, maar omdat het niet verhoogd was, hebben wij ervoor gekozen om niet verder te testen... Ook vanwege het risico op een miskraam en door de MMM waren we al zo blij dat we eindelijk zwanger waren... Overigens hebben we tot nu toe nog geen enkele andere indicatie gehad dat het toch niet goed zou zijn... De andere 2 afwijkingen (13 en 18?) waren wel meer dan 1:5000 dus daar maakte ik me al helemaal geen zorgen over...
Waarom geen vedere onderzoeken zou daar wel voor kiezen. Lijkt me toch wel stressen als je, je zorgen gaat maken over de gezondheid van je ongeboren kind. Met extra testen weet je teminste niet voor 100% natuurlijk waar je misschien aan toe bent. Veel succes zou het ook moeilijk vinden hoor
mmm lastig, ik zou mij gevoel goed proberen te volgen en de voor en tegens tegen elkaar zetten. het is een kans berekening, maar ik zou geen enkel risico nemen waarmee het mis zou gaan. ik ben ook net 32, en heb ook de combi test gedaan, tis en blijft afwachten. succes!!
Bij mijn eerste zwangerschap op 21!! jaar kreeg ik een uitslag van 1:114. Wij hebben toen een vruchtwaterpunctie gedaan en alles was perfect in orde. Bij de tweede zwangerschap geen test gedaan. Nu ben ik er 31 en kreeg een uitslag van 1:129. Ben nu samen met een andere papa. Nekplooi was trouwens 1.1mm. Deze keer hebben we besloten om geen gevolg te geven hieraan Er zijn vrouwen met 1:5 die na punctie een gezond kind blijken te hebben. Ik zou me niet teveel zorgen maken, maar gewoon doen waar je je goed bij voelt! Liefs!
Hoi hoi, Dank voor de reacties. Ik ga er geen extra vervolgonderzoek doen, aangezien de kans op een miskraam als gevolg daarvan groter is dan de kans op down. Hopelijk geeft de 20 weken echo meer duidelijkheid. Ondertussen probeer ik er maar op te vertrouwen dat het goed is. De nekplooi was goed, alleen door wat hogere bloedwaardes kwam het risico op down wat hoger uit. Maar die bloedwaardes waren ook weer niet zo afwijkend.
En vergeet niet dat je leeftijd relatief jong is (v.a. 35 nemen de risico's toe, vandaar dat het vanaf je 36e vergoed wordt en daarvoor niet)! Dus het lijkt erop dat vooral je bloed zwaar geteld heeft bij de uitslag. Probeer inderdaad niet te stressen en vooral te genieten!
Dit antwoord wilde ik je geven. Heb het vertrouwen dat het goed gaat met je kindje. En als je 1 op 318 omrekent in procenten dan gaat het om een heel kleine kans op het syndroom van down. Geniet van je zwangerschap!
Ja, ik moet echt ff de knop omzetten. 1:318 is nog ontzettend laag. De kans dat het goed is, is vele malen groter dan dat het fout is. Maar ergens raakt dit aan een diepe angst voor een niet gezond kindje. Ik heb nu 1 gezond kindje en daar hou ik zielsveel van, alleen soms vind ik gewoon de zorgen en de opvoeding wel zwaar. Dan zou ik er niet aan moeten denken wat voor zorgen je hebt als je kindje niet gezond is. Van de andere kant geloof ik ook weer niet in toeval. Het kindje in mijn buik hoort bij mij en als het wel iets zou mankeren, dan is dat kennelijk iets dat op mijn pad moest komen. Maar wellicht denk ik nu heel zweverig.