Afgelopen donderdag hebben wij in het ziekenhuis van maastricht heel slecht nieuws gehad, ons zoontje zal zwaar gehandicapt zijn, en dit willen wij niet op de wereld zetten, om meerder redenen, zo hebben we hier nog twee kleintjes lopen die aandacht nodig hebben en het feit dat ons ongeboren zoontje veelvuldig in het ziekenhuis zou moeten liggen, nooit kan lopen etc etc..dit vinden wij niet eerlijk. Nu word de zwangerschap in het ziekenhuis van maastricht afgebroken, en ben ik als de dood voor de pijn, de pijn van het inbrengen van de pillen, en de bevalling zelf, iemand ervaring?? het klinkt miss heel erg dat ik het zo zeg, maar ik ben blij als het achter de rug is, nu b=voel je je dikke buik, en je kindje en dat vind ik extreem moeilijk, ik wil het achter de rug hebben, het kindje een waardig afscheid geven, en zijn urntje een mooie plek in huis geven, dan pas kan ik het verwerken, nu niet..iemand ervaring met de pijn van het opwekken??
Wat vervelend nieuws! Wij hebben onze zwangerschap ook moeten afbreken met 23 week. Ons meiske had een ernstige hartafwijking en nog wat zorgen. 27 december 2011 was het dan zover. We hadden al een kamer toegewezen gekregen in het umcg maar op de dag zelf moesten we oom 7 uur even bellen of weer terecht konden. Dit kon, en we waren dus al op tijd in het zh. We kregen rustig de tijd om ons te settelen. Toen was het moment daar en kreeg ik het eerste tabletje weeën opwekkers. Voel je niets van. Daar lig je dan, ik mocht wandelen maar ik kreeg nog bezoek van mn ouders. Vlak voor ze kwamen kreeg ik nog en tablet. Tijdens het bezoek, inmiddels al dik in de middag, kreeg ik wel wat kramp/pijn onder mn broekrand, en ik dacht ook gewoon dat ik daar last van had. ik kon steeds moeilijker mn houding vinden.toen de visite weg was heb ik mn broek uit gedaan. Maar het gevoel werd steeds vervelender. Gelukkig leggen we toen de link dat het de weeën waren. En dan lig je daar.. En de krampen worden steeds meer. Mn eerste heb ik zonder moeite op de wereld gezet, maar dit was slopend. Helemaal toen ik hoorde dat ik nog niet zo ver op weg was! Ze hadden me ruggenprik aangeboden tijdens het hele voorbereiden op deze dag, omdat ze niet wouden dat ik onnodig pijn zou hebben. Ik wou dat echt niet, maar toch heb ik er voor gekozen. Het is echt een stuk heftiger met opwekking. Ik had om de twee minuten weeën. Ik had geen kans om bij te komen. Toen ze me eindelijk de ruggenprik hadden gegeven kwam ons meisje er aan. Dat moment was geweldig! Jammer dat toen pas de ruggenprik begon te werken. Maar familie was langskomen, en ik lag zo trots als een pauw met mn dochter in mn armen, terwijl mn Fam in tranen bij ons kwam. Pas de volgende dag toen ik haar van het bedje in onze zelf gemaakte mand/kist moest leggen braak ik. Zo dik verhaal, hoop dat je er wat aan hebt, je mag me ook alles vragen hoor! In elk geval heel veel sterke de komende tijd!
Ook ik kan je geen antwoord geven, maar wil je wel heel veel sterkte wensen. Een dappere beslissing, maar een hele heftige! Sterkte
Oh jeetje meid wat een afschuwelijk nieuws. Ik ben er sprakeloos van en wil je alleen maar zeggen heeeeeeel veel sterkte!!
Wat een enorme domper! Heb je even geleden nog het nieuws gekregen dat het allemaal mee leek te vallen en nu dit!!! heel veel sterkte meid!
Meis, wat een vreselijke tijd moeten jullie meemaken...Heel veel sterkte toegewenst, en probeer zoveel mogelijk van jullie kindje te genieten, het is jullie kindje, voor altijd!!!
Thanks allemaal voor alle steun...ja momenten kan ik er goed mee om gaan om vervolgens in tranen uit te barsten, ongeloof even een aai ove je buik, omdat je hem voelt..ik hoop dat senna een mooi engeltje zal worden, en hij zal altijd deel uitmaken van mijn leven..het is soms allemaal heel oneerlijk, maar voor senna maken wij denk ik de beste keuze, wat is n leven vol ziekenhuis bezoeken, vol pijn van onderzoeken, operaties en wet wat nog meer..voor senna is het goed zo..nu ik nog die er vrede mee moet krijgen, het n plaatsje geven.
Allereerst heel veel sterkte. In oktober bleek bij ons dat ons kindje trisomie 18 had en net voordat wij alle onderzoeken moesten is het kindje overleden. Aangezien ik nog net geen 13 weken was heb ik nog kunnen kiezen voor een curretage, maar had ook de keuze om te bevallen. Hierbij was aangegeven dat ik volledige pijnstilling mocht. Dit zal bij jou dan denk ik ook het geval zijn. Ik zou hier van te voren goede afspraken over maken. Ik ben trouwens uiteindelijk door het inbrengen van cytotec toch natuurlijk bevallen en door fouten in het ziekenhuis ben ik dus zonder pijnstilling En begeleiding bevallen. Het was heftig want de weeen kwamen heel snel achter elkaar. Die dag was hel, maar je wordt zo geleefd dat ik denk dat zelfs zonder pijnstilling je het allemaal aankan. Nogmaals heel veel sterkte met bevallen en de moeilijke periode erna.
Allereerst wil ik jullie heel veel sterkte wensen in deze oh zo moeilijke tijd. Helaas hebben wij afgelopen mei afscheid moeten nemen van ons zoontje Yannick* Mijn ervaringen (ben in duitsland bevallen trouwens): afhankelijk van wat ze je toedienen... In eerste instantie moest ik tabletten Cytotec slikken, de tweede dag kreeg ik prostaglandine "zetpillen", vaginaal ingebracht. dat kan bij tijd en wijle wat vervelend aanvoelen, maar ik vond het niet pijnlijk ofzo. Uiteindelijk heb ik ook nog twee verschillende soorten infuus gehad om de weëen op te wekken.... Yannick* is uiteindelijk pas een week na aanvang van de procedure geboren... ZONDER enige wee of enige pijn! Gewoon zomaar 's morgens vroeg. Mijn lijf wilde hem gewoon niet loslaten, het was er niet aan toe om hem geboren te laten worden. Ik weet dat ik een grote uitzondering ben in deze, zonder pijn etc bevallen, maar het heeft dus ook een week geduurd! En dat is ook slopend hoor. Zolang hij nog niet was geboren, was het op de één of andere manier nog steeds een ver van mn bed show.... pas na de geboorte en na de currettage (uit voorzorg) knalde het besef binnen dat we nu toch écht afscheid moesten nemen,. Mbt je angst over de pijn... onthoud goed dat je echt geen pijn hoeft te hebben. je krijgt al zoveel te verwerken, dan mag je gewoon duidelijk aangeven dat je pijnstilling wilt. En de artsen zullen je dat geven! nogmaals heel veel sterkte toegewenst!
Wat een dappere en moedige beslissing.. Misschien vind je ook veel steun bij het topic vlinderkinderen. Daar is een topic voor babies die geboren worden rond dit termijn. Heel veel sterkte!
lieve chantypaul . vreselijk als je je kind moet laten gaan maar dapper dat jullie kiezen wat voor jullie allemaal het beste is . ik ben in sept bevallen van mijn zoontje sepp met 14 weken en helaas moet ook ik je meldden dat het zeer deed en dat ik 5 dagen bezig ben geweest ook sepp ( en ik ) wilde niet loslaten . de weeen zijn heftig en pijnlijk omdat het lichaam nog niet jaar is en de duurde daarom bij ij ook erg lang . ik wou dat ik je wat anders had kunnen vertellen , heel veel sterkte en neem je tijd . liefs edith
Wat een vreselijke beslissing moesten jullie maken zeg, heel veel sterkte met de bevalling. Ik heb het zelf godzijdank nooit meegemaakt, wou je alleen even laten weten dat ik veel respect voor jullie keuze heb!