2010

Timon, nog geen zorgen maken meisje! Ik heb ook echt heel veel krampen gehad en ukkiepukkie zit er nog steeds. Had dat bij mijn zoontje ook hoor, dacht de eerste week dat ik alsnog ongesteld zou worden. Nu waren we natuurlijk al veel meer ermee bezig en was het niet dat ik mijn ongesteldheid verwachtte. Maar ik was als de dood voor een miskraam, helemaal toen ik echt krampen kreeg. Maar dat is niet gebeurd.....krampen zeggen dus niets. Houd vol meisje, wachten wachten wachten, gatver. xx

 

Pffff wat ongelooflijk spannend. Waarschijnlijk moet je afwachten en kun je niet meer doen. Fijn he ..... zwanger zijn........ nou dit stukje not

 

Het is helder bloed en het lijkt nu ongi. De krampen hebben me de hele middag met een kruik op de bank gehouden. Deken erbij, omdat ik het zo koud had. Niets genieten van het mooie weer...

Zh gebeld en een aardige verpleegkundige gesproken. Ik heb te vroeg getest dan zij aangaven (morgen). Het kan 2 kanten op:
1. De streepjes geven aan dat de emmy wel eventjes heeft genesteld, maar toch heeft losgelaten. Dan is het een zeer vroege mk en ben ik nu ongi.
2. Emmy zit er nog. Ben ik morgen van het bloedverlies af en test ik alsnog positief dan ben ik toch zwanger.

Al met al kon de dame aan de lijn mij niet geruststellen en kan ik vandaag alleen maar afwachten. Heerlijk op je vrije dag... Heb nu een paracetamol ingenomen. Ben die krampen nu zat.
Heel fijn dat manlief een lang weekend weg gaat. Hij vindt het zelf ook enorm vervelend.

 

Ow meis, ik vrees het ergste.

Laat je wel niet gekmaken als je morgen test en het is nog posi ook al stopt je bloedverlies want je hcg is niet snel uit je lijf mocht het een mk zijn.

Ow meisje toch ik zit met tranen in mijn ogen maar laat ze pas lopen als jij het doet. Dikste kus ever

 

Bramtim, ik weet het niet meer. *zucht* Ik ga maar proberen te wennen aan het idee dat ik deze ronde ongi ben ipv zwanger. Al is het nog steeds helder rood zonder stolsels.

 

Ow ik snap helemaal dat je het niet meer weet. Dat onzekere gevoel is zooo herkenbaar. Gek word je er van.

Tijdens Jurre had ik ook ongi krampen (zonder kruik) en alle kleuren bloedverlies de eerste 12 weken. Niet continu maar wel oud bloed, dan weer een hele dag zwarte stolsels en twee keer helder rood en dan zoveel dat het langs mijn benen naar beneden liep.
Elke keer als ik naar de wc ging checkte ik het papiertje met een brok in mijn keel.....

.......want in mijn gedachten was nog steeds de tweeling die er in twee stapjes uitgekomen was....... dat voelde anders....

..... bij jurre kreeg ik ook met 5 weken bloedverlies en ik dacht ... het is over. Kon al meteen terecht voor een echo maar heb expres de 9 weken afgewacht. Heb het hele zwanger zijn zoveel mogelijk genegeerd maar op de een of andere manier was er een gevoel van rust over me...... niet dat het goed zou zijn maar dat ik er toch niks aan kon veranderen.....

Want als ik dat kon, had ik er met 24 weken alles aan gedaan om te voorkomen dat |Jurre geboren zou worden..... vandaag was zijn dag en ben ik uitgeteld....maffe dag die ik ook nooit meer mee hoop te maken...

... als ik dan nu jou onzekerheid lees en een tijdje geleden van L78 dan ben ik best huiverig voor een aankomende zwangerschap. Die wordt pas enigszins zorgeloos vanaf 34 weken..... posi test, 12 weken echo, 14 weken buikoperatie, 20 weken echo.... 26 weken grens... die zeggen mij niks meer. Moet je nagaan dat ik me dan misschien wel een half jaar voel zoals jij je nu moet voelen.

Maar sorry ik verstoor je topic. Maar ik moest het even kwijt... zit gewoon even niet zo lekker in mijn vel vandaag... de dag dat Jurre geboren zou worden..... en niemand werkelijk niemand heeft aan ons gedacht vandaag.... Jurre, mijn kleine mannetje is nu alweer vergeten..... pffffffff

 

Meisje, we zitten dus samen niet lekker in ons vel.
Ik kan me wel voorstellen dat je door onze verhalen huiveriger naar een nieuwe zwangerschap zal kijken.

Wat erg dat helemaal niemand aan de uitgerekende geboortedag van Jurre heeft gedacht. Het meest belangrijke... dat jullie eraan denken. De rest van de wereld gaat door. Dikke knuffel!

Weet je wat ik niet snap? Deze 2 weken heb ik vage krampjes gehad, maar ook kriebels in mijn buik wat een goed teken is. En dan nu dit.... Was het deze maand nog niet de samenvoeging van kleintjes en onze tijd? Dit doet verdriet, ben je eindelijk zo dichtbij....

 

bramtim dikke knuffel

timon ik duim voor je....

 

Bramtim lees dit nu, heb je alleen al net gesmst dus heb er wel aan gedacht, eigenlijk al de hele dag.

Timon blijven hopen meer kan je niet doen, maar helder rood kan toch geen kwaad meen ik?

 

Ik weet het niet. Maar die krampen?

 

dat is toch het groeien van je baarmoeder, zolang er geen stolsels bij zitten, zeiden ze toen tegen mij in het ziekenhuis, is alles mogelijk. Dus blijven hopen...

 

Dames, ik heb een beetje te vroeg gejammerd...... een goede vriend belde en toen ik thuis kwam van de honden uitlaten stond er een enorme bos bloemen van mijn broertje en zijn gezin. (en natuurlijk de sms van ZJ)

WAt een bijzondere maar maffe dag is dit. Het voelt wel een beetje als afsluiten en dat we nu echt weer verder kunnen.

 

Sorry voor mijn ego berichtje, maar ik voel me behoorlijk kl*te en ik wil het graag ff kwijt.

Ik heb net van mijn moeder gehoord dat mijn schoonzusje waarschijnlijk begonnen is met bevallen..
Voel me er best wel kl*te onder. ben verdrietig, heb gehuild en sta op punt nu weer te huilen, ben boos, en vind het allemaal zo oneerlijk.
Helemaal omdat ik overmorgen jarig ben en als het om mijn verjaardag komt, wordt mijn verjaardag elk jaar aan de kant gezet (net als wel vaker vroeger), niet belangrijk, en al alle aandacht van mijn ouders gaat dan wéér maanden alleen maar naar hun.
Net als de vorige keer...

jullie weten hoe de band met mij en hun (broertje en schoonzusje) is toch?
Zoniet dan vertel ik het nog ff in het kort.

Toen mijn schoonzusje zwanger was, toen ik erachter kwam, nog geen maand daarvoor zei ze tegen mij dat ze nog geen 2e kindje wilde,
en dat ze aan een andere manier van anticonceptie wilde.
Later bleek dat ze recht in mijn gezicht loog, en dat ze toen al ruim 2 maanden zwanger was. En dat terwijl zij weet dat wij al heel lang onze kinderwens hebben en hoeveel pijn het mij doet dat dat maar niet lukt.
(ook heeft zij in het verleden meerdere opmerkingen geplaatst die mij heel erg gekwetst hebben)

De relatie tussen die 2 is ronduit slecht. grootste gedeelte door zijn schuld, en door zijn gedrag.
Ik wijt daar verder niet over uit, maar zij heeft meerdere keren op het punt gestaan bij hem weg te gaan, maar nooit echt doorgezet.
En naar haar idee had dat 2e kindje er nog niet moeten komen maar is haar een beetje opgedrongen.
En die problemen die ze hadden zijn er nog steeds....

De band met mijn schoonzusje wordt iets beter, die met mijn broertje totaal niet.


Ik heb zin om nu op bed te gaan liggen, ver onder de dekens, te huilen en nooit meer mijn bed uit te komen......

Ik vind dit zo vreselijk oneerlijk.
iemand die eigenlijk het kindje "nog" niet gewild heeft, dat die een kindje krijgt, en dat het kindje dan in zo'n gezin terecht komt........
waar het beter is dat het er helemaal niet komt.....

Waarom had dat kindje niet bij ons mogen komen, i.p.v. bij hun! :'(

Waarom hun wel, en wij niet..........



Ik voel me soms net een klein kind die met zijn voeten stamt omdat die zijn zin niet krijgt.
En ben altijd bang dat anderen vinden dat ik egoïstisch ben, omdat ik het hun misgun.

Ik had hun met alle liefde een kindje gegund, als ze een normale en gezonde relatie hadden,
en de beiden echt voor het kindje hadden willen gaan, en niet dat het de 1e opgedrongen is.

 

Lieve H&F. Ik moest net heel sterk aan je denken en nu weet ik waarom: je hebt het nodig!

Ik snap je helemaal, al je gedachten en gevoelens die jij nu hebt. Schaam je daar niet voor! Het is ook oneerlijk.

Ik heb ook heel veel moeite met minder gewenste kindjes of kindjes met een toekomstperspectief waarvan ik denk: hoe kun je zo egoistisch zijn om in deze situatie een kindje te zetten.

Ook ik voel me vaak dat stampvoetende kleine kindje dat haar zin niet krijgt of het oneerlijk vind. JAmmer dan... dat is ook een stukje Bramtim en ik ben blij dat ik dat gevoel ook ken. Ook al doet het me pijn of schaam ik me er een beetje voor misschien net als jij... het gevoel moet je wel ook kennen om te kunnen voelen hoe waardevol onze kindjes voor ons zullen gaan zijn.
Lieve H&F: ik wens je heeeel heel veel succes met de komende dagen. Ik duim dat het kindje niet op je verjaardag komt.

Ow en ja... ik haat mensen die keihard in je gezicht staan te liegen over dat ze niet bezig zijn maar ondertussen ........ dan is het voor mij over en uit.

 

lief van je bramtim.
apart dat je precies op het moment dat ik me kl*te voel aan mij moet denken..
Ben je iets van paranormaal of zoiets? ik geloof wel dat er mensen zijn die dingen kunnen voelen/zien

Ben blij dat ik niet alleen zulke gevoelens heb..
En idd ik schaam me er soms wel voor, kom er tegenover mijn ouders en mijn mannetje wel over uit, maar tegenover "hun" zou ik dat na alles wat er gebeurt is niet meer doen.

 

Dit verhaal komt ook mij heel erg bekend voor. Mijn schoonzus en zwager zijn tegelijkertijd met ons begonnen. Zij hebben nu al wel 2 gezonde kinderen die te pas en onpas bij mijn schoonouders dumpen.
Ook hebben zij telkens recht in ons gezicht staan liegen, heb het bij allebei de zwangerschappen zelf gevraagd, omdat zij niets zeiden.
Zij tonen ook geen enkel/weinig respect/interesse naar ons.
Mijn schoonmoeder en vader hebben vaak ook echt klote opmerkingen, maar dan alleen naar mij en niet naar mijn man.
Van goh wanneer maak jij ons nou ook eindelijk een keer opa en oma. Joh zolang zijn jullie toch nog niet bezig, jaartje toch pas.

En het meest hebben ze ons gekwets toen hun eerste klein kind net was geboren. Wij hadden toen al maanden van te voren gevraagd of ze op onze hond konden passen vanwege een bruiloft, maar deze werd 1 dag van te voren afgezegd omdat hun kleinkind kwam omdat de ouders moe waren. Dus wij konde niet naar de bruiloft toe, was verweg en bleven daar slapen.
Na 3 jaar snapten ze pas hoeveel pijn ze ons daarmee hadden gedaan, dat onze hond voor ons plaatsvervangend kind is.

sorry toch nog een heel lang ego bericht, maar wat jij schrijft is precies wat mij ook al heel lang dwars zit...

 

hoef je geen sorry voor te zeggen hoor!
Je beschrijft precies zoals ik me ook voel.

ook soms tegenover mijn ouders (meer mijn vader, moeder valt mee)
Af en toe heb ik ook het gevoel dat hij alleen maar aandacht heeft voor de "kinderen" met kleinkinderen...

Mijn katten zijn voor mij ook alles!
Mijn katten zijn ook, ben ik me sinds mijn kat zo ziek was sterk van bewust, ook een plaatsvervangende baby.
En dan ook vooral degene die zo ziek was... dat gevoel is er bij de andere 3 ook wel maar dan wel iets minder