Hey Liesben, ik lees "stiekem" mee met het 35+ topic om een beetje op de hoogte te blijven van hoe het met je gaat. Ik had idd gelezen van je bloedverlies... maar ook dat je liever een curettage hebt dan dat je lichaam het zelf op lost. Ik hoop zo voor je dat het je na morgen wat rust gaat geven om bij te komen van deze verschrikkelijke periode! Ik denk veel aan je! @hier: afgelopen vrijdag de echo gehad. Ondanks dat alles in me riep dat het niet goed zou zijn, hebben we toch een hartje gezien. Maar ik kan daar totaal nog niet op vertrouwen. Bij deze echo was ik nog net geen 7 weken. En de vorige keer ging het bij 8,5 week mis dus ik begrijp nu heel dat jij hebt gewacht met je echo. Het geeft nog totaal geen vertrouwen! Ik doe nog steeds mijn best om er zo neutraal mogelijk in te staan hoewel me dat in de week voor de echo echt niet lukte, ik was één groot negatief wrak. Lief probeert me te vertellen dat als ik niet positief kan zijn, waarom dan wel kiezen negatief. Dan kan ik maar beter neutraal zijn. En hoe ik me ook voel, het verandert niets aan of het wel of niet goed is met deze kleine uk. Zeg ik nu.... Volgende week vrijdag heb ik weer een echo (ik ben dan 9 weken) en ik kan jullie beloven dat ik deze oppervlakkige rust echt niet vast kan houden! De gyn heeft gezegd dat ik gewoon vast de vk kan bellen, maar ik krijg dat nog niet voor elkaar... Ik heb gisteren gereageerd in het "iedereen die positief heeft getest in juni" topic, maar dat voelt alsof ik daar geen goed aan doe. Kortom: ik vind deze periode echt verschrikkelijk!
Goed, erg moe door het warme weer. Last van bekken en werkgever die niet echt wil meewerken aan korter werken, moet maar meer pauzes nemen.
lieve lieve meiden, wat lees ik allemaal voor K-berichten. Ik ben even twee weekjes op vakantie geweest (houd er niet zo van om dat van tevoren op internet te melden), vandaar dat ik even niet heb gelezen en geschreven, maar van wat ik nu lees, schrik ik heel erg. Lies, wat ontzettend oneerlijk lieve meid. En morgen al de curretage zie ik...heel heel veel sterkte. Ik zal aan je denken, hoewel ik dat nu ook al doe. Dikke knuffel Kirrebir, slopend zijn deze weken he meis. Ik durf me nog steeds niet te hechten aan dit kindje, hoewel ik de onzekere periode al voorbij ben...het blijft gewoon lastig als je al negatieve ervaringen hebt gehad. Maar probeer je vast te houden aan de positieve verhalen. Ik duim heel hard dat deze frummel bij jou blijft plakken. Hoe is het trouwens afgelopen met de internist? Andere meiden, ik heb door het bericht van Lies niet helemaal meer terug gelezen, want wilde meteen reageren. Iemand een kleine update voor me? In ieder geval dikke kussen voor jullie allemaal
Haijj meiden Hier gaat het redelijk, maar kan beter.... Zit qua werk met wat dingen in mijn maag, waar ik al redelijk wat jaren mee loop (denk 6 tot 8 jaar nu) en ook op mijn eetgedrag en mijn humeur slaat, vaak emotioneel en vaak op het punt staan in janken uit te barsten.. en sinds we 2 jaar terug een ander baas hebben, meer leuke collega's erbij, is het wel veel leuker geworden, alleen bepaalde dingen voel ik me niet prettig bij en niet gewardeerd om wat ik kan, maar om hoe ik eruit zie. Ik werk er nu 12 jaar en nog mag ik niets qua verantwoordelijkheiden. en met de reden mijn overgewicht en het volgens mijn chef (een *** PIEP wijf) er daardoor "niet representabel genoeg uitzien". Heeft mevrouw me in mijn gezicht toegegeven. ze heeft vaker opmerkingen over mijn gewicht geplaatst, soms als ik een slechte dag heb, heb ik geen zin om tegen iedereen hoi te zeggen en mezelf ff lekker terug te trekken, op die momenten gaat ze me heel overdreven groeten.... echt mega irritant De laatste tijd, helemaal sinds de tijd dat we ook met onze kinderwens bezig zijn, ligt er al genoeg druk op het afvallen en wordt ik daardoor al genoeg met mijn neus op de feiten gedrukt. Dit kan ik er af en toe gewoon niet ook nog bij hebben, en soms merk ik dat het me gewoon teveel wordt. Heb nu alweer de tranen in mijn ogen staan.... En dat zit me allemaal gewoon niet lekker.. Loop als sinds vorige weer er tegenaan te hikken om moed te verzamelen en te vragen of mijn baas tijd voor me heeft. Gisteren heb ik het geprobeerd, maar mijn hart ging zo tekeer dat ik dacht... ik wacht nog wel ff. Heel stom is dat die angst, en totaal niet nodig, ik heb en omwijs toffe baas nu, 10000X beter dan alle bazen die ik al die jaren gehad heb. En meerdere collega's staan achter me en hebben me juist aangespoort naar hem toe te gaan.. Maar die zenuwen kan ik niet in bedwang houden. mijn hart gaat tekeer, moet promp een grote boodschap doen en begin te trillen als een gek. (heb ik altijd als ik iets moet doen wat ik moeilijk vind) Maar vandaag heb ik mijn mond (eindelijk) geopend en gevraagt of ie vanmiddag tijd voor me had. Helaas vanmiddag niet, maar zodra ik de kans kreeg moest ik hem aan zijn mouw trekken.. Dus 1 stapje dichter bij mijn doel. en schijt als ik bij mijn baas in kantoor ga zitten janken... ik vind dat ik het hem moet vertellen en ik ga het binnenkort ook doen ook.
H&F ik snap heel goed wat jij bedoelt dat je je niet altijd gerespecteerd en begrepen voelt wanneer je er anders (in ons geval dikker) uitziet dan de rest van de maatschappij. Ik merk dat ik er vaak onzeker over ben, sta voor de klas (vmbo) en dan alleen maar jongens en dan is het soms best lastig, ze zijn recht voor hun raap. Zelf heb ik ook tijdens mijn studententijd ook 3 jaar in een bouwmarkt gewerkt en kreeg daar dan opmerkingen van tja als je er zo uit ziet zal je wel nooit iets bereiken in de maatschappij van klanten. Het leuke was dat het een vader was van een stage kind en heb hem dat eens lekker gezegd. Maar het maakt het er echt niet makkelijker om. Ik wil ook eens kleren kopen die iedereen kan kopen en niet alle winkels afzoeken naar iets dat past. En gewoon gerespecteerd worden om wie ik ben en dat ik er ook niets aan kan doen dat ik nou eenmaal dik ben. Dus je bent echt niet de enige, geloof me, denk dat heel veel vrouwen met overgewicht dit gevoel herkennen.
Liesben vergeet ik door mijn eigen frustratie jouw heel veel succes te wensen morgen. Neem de tijd voorjezelf en elkaar... dikke knuffel
Liesben, veel succes morgen! Weet dat wij allemaal aan je denken. Dikke knuffel! Kirrebir, ik hoop dat je na volgende week eindelijk kan gaan genieten van het kleine wonder in je buik. BEG, als het te gek word zou jij je ook een dag afwezig kunnen melden? Wel maf dat je werkgever niet mee wilt werken. Juist met dit weer! H&F, wat een moedige stap heb je al gezet! Hij weet dat je hem wilt spreken. En als je gaat zitten huilen... het zij zo. Als jij je verhaal maar kwijt kan. Al ben je wat gezet, dat geeft een ander het recht niet om je daarop af te rekenen ipv je capaciteiten. Het kan doelbewust jouw eigenwaarde neerhalen zijn. Ik hoop het niet, maar absoluut netjes is die opmerking niet. Hoeveel mensen zijn niet (ruim) boven hun bmi. So what? Morgen naar de fa om te horen wat ze hebben bedacht mbt onze cryo tp. Ik hoop zo dat we direct kunnen aanhaken.
@Liesben: heel veel succes vandaag!! Sterkte! Knuffel @Timon: ook voor jou een spannende dag vandaag dus. Ik duim voor je! @BEG: belachelijk, jouw werkgever... Kun je het niet via de bedrijfsarts regelen? Of een verklaring van de vk krijgen? @H&F: hopelijk is dat gesprek snel achter de rug!
Hele dikke knuf voor iedereen. Vandaag ziekgemeld, halve nacht wakker geweest vanwege rugpijn. Bedrijfsverpleegkundige vindt dat ik gewoon door moet gaan met werken, korter werken wil ze gewoon niet horen. Al 2x met de gyn besproken, maar die vindt dat ik het met de bedrijfsarts moet bespreken, en de vorige keer had ze erover dat we het de volgende keer nog maar moeten bekijken, dat is eind juli, en dan hoef ik nog maar 2 wk te werken. Mijn fysio zegt dat ik gewoon thuis moet blijven, want zolang ik door blijf werken hele dagen, nemen ze me toch niet serieus blijkbaar.
Ben je alleen vandaag thuis? Belevenis van vandaag: De afspraak vond pas 40 minuten later plaats. de fa vonden we erg zakelijk en ze leek mijn vmk niet te snappen. In mijn dossier stond namelijk dat ik op 7 juni ongi was geworden. Nou, dat hebben we even anders neer laten zetten. Ze vond dat ik veel te vroeg had getest, want de pregnyl zat toen vast nog in mijn lijf. Ja, daaaggg! Zo'n 2 weken na gebruik. Mocht ik vanaf 2 juli ongi worden dan mag ik deze maand starten en anders is het een maand wachten. Word ik morgen ongi dan zitten ze agendatechnisch vol en heb ik dus pech. Ik heb mezelf al toegesproken dat het vanaf 2 juli pas mag losbarsten. De cryo tp zal in de natuurlijke cyclus plaats gaan vinden. Dus zal ik 1 of 2 keer een fm krijgen en bloedtest en zal een andere dosering pregnyl moeten spuiten om 5 dagen later de tp te krijgen, mits onze eskimo goed uit de kou komt.
bloed gespot hier! ik ben bang dat deze ronde ook wéér ten einde is. het kan nog een late innesteling zijn, maar ik ga er niet meer vanuit. ik wacht de rest van de dag en morgen nog ff af... misschien vandaag het gesprek met mijn baas..... heb vannacht zeer slecht geslapen, eerst een uur wakker gelegen, lopen malen over het gesprek.. en door de warmte (28 graden op onze slaapkamer) ben ik in mijn korte nachtje ook nog eens meerdere keren wakker geweest.. moest 2x naar de wc de dag begint al heerlijk, NOT
Zo, ik heb de curettage achter de rug. Alles is goed gegaan, en nu ben ik moe, moe moe. En ik voel me letterlijk leeg. Maar ik ben blij dat dit achter de rug is. Nu ben ik officieel niet meer zwanger.
Dikke kus. Vreselijk dat het nu zo definitief is. Ik bleef met mk telkens hopen op een wonder........ Sterkte
Liesben, fijn voor je dat het achter de rug is, maar vreselijk blijft het wel. Nu goed uitrusten en energie opdoen. H&F, wat jammer dat de ongi weer in de lucht hangt. Hoe is het vandaag gegaan? Heb je je leidinggevende gesproken? Misschien een ventilator op de slaapkamer neerzetten? Morgen wordt het nog veel warmer! Vandaag geen ongi!!!! Als 'ie morgen komt dan kan ik deze maand nog aanhaken voor onze cryo tp. Zou super zijn!