L78 : niet bang zijn voor die weegschaal! gewoon erop gaan staan, is er niets of niet veel vanaf, of minder dan je gehoopt had, is niet erg toch volgende keer beter!!
Ja dat is wel zo...maar ik ben een beetje van het wel zeuren dat ik te dik ben, maar dan nog wel een wijntje drinken en een chippie eten. Dus dat werkt dan niet he? Als ik mezelf te dik vind, moet ik er ook echt wat aan doen en niet alleen maar zeuren. En het gaat me niet zo zeer om de kilo's maar vooral om hoe ik eruit zie en me voel. Ik zit nu gewoon niet lekker in mijn vel. Ik vind het heel knap dat jij het zo goed op pakt: wave wave, bow bow!
Bramtim had het nog niet gezegd, maar idd een mooie urn. En het idee met de foto's . klinkt erg mooi. Liesben en Timon hebben hun lief via internet leren kennen. Toen ik mijn vriend leerde kennen, had ik nog geen computer, wel op mijn werk, maar niet thuis . Heb hem leren kennen via een soort van blind-date, gearrangeerd door een collega/vriendin van mij en zij en haar vriend kenden mijn huidige vriend al jaren. We zijn toen met zijn 4-tjes uit eten geweest. En dat is nu al bijna 11 jaar geleden Je moet ook niet ruiken aan alcohol je moet het drinken haha en Timon wordt al dronken van een alcoholische kus!! Ik ben dus niet de enige die dat heeft met een kamertje wat 'over' is. Eerst moeten wij wel een aantal andere klussen afmaken en als die af zijn en er is nog geen verandering, dan gaan we aan dat kamertje beginnen. H&F Zo het ZH-bezoek was dus wel goed. Fijn dat je nu andere medicijnen hebt die bij een zwangerschap geen kwaad kunnen. Krijg je voor je maag wellicht Ranitidine . dat is iig een medicijn wat mag tijdens een zwangerschap? Ennnn hartstikke goed .. al bijna 12 kilo afgevallen . Goed van je ga zo door!! L78 ik hoopte al dat het geen 25 mg zou zijn , want dan gaat het niet goed . Euthyrox en Thyrax zijn volgens mij hetzelfde. Ik heb in 1e instantie een te hoge dosis gekregen (50 mcg). Goh wat heb ik me toen beroerd gevoeld zeg. En de internist nam mij totaal niet serieus, terwijl ik alle verschijnselen uit de bijsluiter had en daarin stond dat je direct contact met de arts moest opnemen als je dit had. Toen ben ik zelf een kwart of een halve gaan gebruiken en naar de HA gegaan. Was een plaatsvervanger . dus baalde daar in 1e instantie van . maar wat was ik blij met haar. Ik zei heel verdrietig dat ik wist dat 50 mcg niet hoog was (had de internist gezegd), maar zij zei toen 50 mcg IS WEL TEVEEL OM MEE TE STARTEN! Ik vond controle na 3 maanden erg lang en dat vond zij ook. Dus 25 mcg gaan slikken en 2 weken later bloed af laten nemen (dit was ruim een jaar geleden). Laatst bij de internist vond hij de waarde goed, maar ik vond het iets te hoog, maar heb dat absoluut niet met hem besproken, daarvoor ben ik naar mijn HA gegaan en gezegd dat ik een kwart van de 25 mcg erbij wilde gaan slikken, dat doe ik nu zo'n 2 weken en ik ga volgende week bloed laten prikken. Ben benieuwd of die 6,25 mcg wat doet. Wat het lijnen betreft: Ik hik er ook vaak tegenaan om te gaan beginnen. Mijn vriend en ik zijn jaren geleden veel afgevallen. ff daarna kwam ik thuis te zitten door mijn rug en mijn toenmalige werkgever is daar niet zo leuk mee omgegaan (en dat is een understatement ). Ik ben toen ook gestopt met roken en de kilo's vlogen er weer aan . Daarna diverse pogingen gedaan om af te vallen. Iedere keer viel ik ook wel af, maar het zat er zo weer aan. En iedere keer was je dan net weer 1 of 2 kilo zwaarder dan het zwaarste gewicht ooit. In de loop der tijd zijn mijn vriend en ik dus weer te zwaar geworden. We zijn nog wel eens redelijk afgevallen, maar weer aangekomen. De laatste jaren probeerde ik zeker mijn best te doen om gezond te eten en dat lukte ook wel aardig .. voor een evt. kindje in mijn buik had ik alles over. Maar echt lijnen tijdens of vlak voor een zwangerschap schijnt ook niet goed te zijn, dus daar hield ik dan ook weer rekening mee. Door bepaalde medicijnen voor mijn maag is het afvallen al iets moeilijker, het ouder worden is niet handig, de insuline die ik sinds een aantal jaar spuit helpt ook niet en de schildklier heeft ook geen goede invloed. Ik hoef maar naar bijv. een koekje te kijken en ik ben al een kilo zwaarder. En dan zaten/zitten we ook niet lekker in ons vel. Maar gelukkig zijn wij 4 januari begonnen met lijnen en het gaat best aardig . De eerste twee/drie weken zijn erg moeilijk, maar daarna vind ik het 'makkelijker' worden. Je ziet en voelt de resultaten. Het scheelt natuurlijk ook dat mijn vriend en ik het samen doen. Afgelopen maandag was ik helaas 1 kg aangekomen. De alcohol + hapjes van mijn vriend z'n verjaardag hebben mij geen goed gedaan . Mijn vriend was gelijk gebleven. Maandag is het weer weegdag. Denk wel dat er nu weer wat af is. Nou moet zo ff stoffen en stofzuigen. Dat laatste doe ik bijna nooit, dat is de taak van mijn vriend, maar hij is aan het werk en komt pas morgenochtend weer thuis. Vanavond komt er een v'dinnetje en dan moet het natuurlijk wel netjes zijn. Ook ff wat wasjes draaien, bed verschonen, strijken. Pffff ik ga het nog druk krijgen. Wil eigenlijk ook ff voor mijn moeder de hond uitlaten, ze is niet zo lekker. Zo maar ff bellen. Dus ik denk dat ik verder niet zoveel hier te vinden ben, daarom heb ik alles in 1x geschreven (jeetje wat een lap tekst )
Hé L78 nou kom ik kletsen en dan ben je er niet meer. Of ben je nog niet klaar met lezen Ik ga echt aan de slag hier, anders komt er helemaal niets meer van. Fijn weekend allemaal!
Nou ik ben niet echt vooruit te branden zeg . Ga nu eerst ff een bammetje eten (niet te veel en te vet natuurlijk ) en me dan toch er toe zetten om alle taken af te werken. Jij ook fijn weekend L78.
Kan iemand mij vertellen waarom mijn ovu-test vandaag - CD14 - nog niet positief of bijna positief is??? Vorige maand had ik op CD 14+15 een positieve test en de maand ervoor op CD 19. Ow, nou heb ik zelf al het antwoord/de uitleg gegeven . Had deze maand ook gehoopt op CD 14/15.
Blijven hopen I S morgen kun je ook nog een positieve test hebben en overmorgen ook. Dat maakt toch niet uit als ie iets later is of wel? Lekker schoongemaakt? Hier ook lui
Dames, jullie gaan iets heel unieks meemaken hier: Bramtim moet namelijk echt even iets spuien! Onze buren zitten met de woonkamer aan de onze vast. We hebben een oud huis en sinds zij een baby hebben (half oktober) komen wij er achter dat de huizen erg erg gehorig zijn. Nu hebben zij niet zomaar een baby gekregen maar een huilbaby. En daar werd ik de afgelopen maanden echt schijtziek van!!! Maaaaaaaar bramtim en bramtimman konden daar niks van zeggen vond ik want wij weten natuurlijk niet of *Jurre ook een huilbaby zou zijn. Nou die %$#^&-baby krijgt natuurlijk steeds grotere longen en we horen hem dus echt de hele dag overal overheen. Ik word er knettergek van en niet omdat ik nu geen baby heb en het superconfronterend zou kunnen zijn. NEEE omdat ik niet zit te wachten op een schijthuilbaby. En weet je wat het ergste is.... 9 van de 10 keer laten ze hem gewoon huilen!! En volgens mij weet het kind niet eens dat het een kamertje heeft want hij ligt de hele dag beneden. En jaaaa ik overdrijf niet want ik hoor hem namelijk ook de hele dag. MAar ja .... nu kan ik er natuurlijk niks meer van zeggen he. Want ik ben nu dat gefrustreerde wijf dat geen kinderen kan krijgen. Ik ben zoooo boos en zoooo verdrietig nu.
Zal één dezer dagen ook wel positief worden, maar ik wil niet dat de LF heel kort is, want dat is volgens mij niet goed. We zien het wel. Ik ben nog steeds niet vooruit te branden joh. Heb ook rugpijn en dat helpt niet mee. Zit nog steeds moed te verzamelen voor het stoffen en stofzuigen. Strijken en de rest van de was heb ik al doorgeschoven naar morgen Net ff een beetje schaatsen gekeken. Jij ook lekker niets aan het doen dus.
Bramtim, ik kan volgens mij niets zeggen dat je minder verdrietig en boos maakt....wees maar blij dat je hier lekker anoniem kunt spuien! En jij bent niet dat wijf dat geen kinderen kan krijgen, Jurre* krijgt vast nog wel een brusje. Misschien even de muziek keihard aan zetten, lekker vals meezingen en ff lekker dansen?
Hè Bramtim want naar zeg. Ja dat is toch ff een kl*te situatie. Ik vind het sowieso moeilijk om iets over overlast te zeggen. Je buren zouden zelf waarschijnlijk ook liever geen huilbaby hebben, maar misschien heeft het kindje veel krampjes of iets anders. Je weet natuurlijk niet wat de reden van het huilen is (althans daar ga ik vanuit). Maar ja zou je als de situatie anders was geweest, wel naar de buren zijn gegaan om iets te zeggen??? Zo ja, dan zou ik het nu ook denk ik doen. Veel sterkte ermee!
Ik heb weer even een dipje, hadden net verjaardag van dochter van vrienden. Twee zwangere dames en een derde dame die me vroeg hoe het ging (haar dochtertje is precies een week jonger dan mijn zoon). Ik heb even lekker kunnen praten, een van de zwangere dames mengde zich in het gesprek en dat was goed. Maar toch ook wel weer confronterend...het is deel van het leven maar onze niet vervulde kinderwens overviel me weer zo. En dat terwijl ik gisteren nog zo positief was en echt met vertrouwen vooruit keek. Pfff En zo meteen komt een vriendinnetje op bezoek die net haar derde miskraam heeft gekregen. Ik wil er graag voor haar zijn, maar het wordt ook wel verdrietig, moeilijk en confronterend denk ik. Mijn eigen verdriet heb ik goed weggestopt blijkbaar. En op sommige momenten is het poef in 1x weer aan de oppervlakte. Net zoals gisteren na het verhaal van Bramtim...poef dikke tranen. Maar ja, de tranen zijn inderdaad goed, lucht op.
Ja precies dat is ook het lastige: wanneer zeg je nu wel of niet iets? Wij hebben er voor gekozen het destijds niet te doen omdat je niet weet hoe het is om een baby te hebben en wij dus in verwachting van *Jurre bleken. Dus we hebben het geslikt. DAt hadden we beter niet kunnen doen voor ons allebei. MAar hoe zeg je: ik heb last van jullie baby?? Zij weten van onze miskraam dus zijn we vast meteen gefrustreerd alleen daar al om. Ik zou alleen graag met hen willen bespreken om de wand aan twee zijden te isoleren zodat we geen last meer hebben van elkaar. Maar goed.... ik voel me nu zo klein omdat ik geen kindje heb, althans geen levend, en dan wordt ik meteen bestempeld als gefrustreerd. Als wij destijds niet zwanger waren geweest, was ik er naartoe gegaan. Dadelijk maar eens met bramtimman bespreken maar die is even werken want had bereikbaarheidsdienst. Er staat hier vaker een cd lekker aan zodat ik de baby alleen nog maar tussen de nummers door hoor. Maar dan is het symptoombestrijding natuurlijk want het voelt een beetje als muziek draaien omdat het moet. Snappie. Tranen zijn alweer op. Ben nog steeds niet blij maar dat komt wel weer. Dank voor het luisteren meiden maar ik MOEST het even kwijt en het luchte wel op en meteen weer een goed advies meegekreden. Ik weet het zelf ook wel maar ja... hoe breng je dat he. Zoooo mij horen jullie pas weer klagen twee dagen voor de bevalling van Brusje van *Jurre. Voor die tijd niet. DEAL?? (Is goed Bramtim, maar dan wel samen met ons klagen he!! Wij gaan met zijn allen zorgen voor een januari/februari 2011 babyboom!!!! Oke dames, Bramtim zegt DEAL)
Eerder klagen mag en is ook alleen maar goed, maak van je hart geen moordkuil! Maar met de tweede deal ga ik graag mee, een tweede kindje precies 3 jaar na de eerste? DEAL!!!
DAt zijn de moeilijke momenten inderdaad: feestjes. Maar even over dadelijk met je vriendinnetje: spreek uit aan haar waar jij mee zit. Zeg gewoon ik wil er heel graag voor je zijn maar ik weet niet of ik dat kan om dat ik natuurlijk ook heel veel eigen verdriet heb. ZE mag altijd komen om te praten toch? Ze zal je zeker begrijpen. Herkenning is fijn (kijk maar naar ons hier) maar ook pijnlijk. Ik verwacht echt wel dat je balans zult vinden in je gesprek dadelijk. Weet je.... alleen luisteren en zonder overgieten van het volwassen sausje wat ik gisteren beschreef is voor haar voldoende. Luisteren, luisteren, luisteren. Goh... nieuwe uitdaging om te leren voor mij. Niet inkleuren.
Je wordt zo heen en weer geslingerd met je gevoelens hè! Het blijft gewoon een heel gevoelig punt. Logisch en heel begrijpelijk. En tranen die kunnen ff heel goed opluchten .... ik heb alleen het probleem dat ik bijna nooit huil, zou wel willen, maar het lukt om de een of andere reden niet. Ik had vanmiddag mijn schoonzusje aan de telefoon. Die was gisteren uitgerekend en moest vandaag weer naar het ZH, omdat ze gisteren een te hoge bloeddruk had. Ik moet zeggen dat ik het praten met haar moeilijk blijf vinden. Ze woont in Italië, dus we zien haar weinig. Hoe erg ik het ook vond dat ik het dacht, maar toen ik hoorde dat ze zwanger was dacht ik "Ik ben blij dat ze daar woont en niet hier." Ik schaamde mij voor mijn gedachte . Heb het toen aan een vriendin vertelt (die vanavond komt) en zij begreep mij absoluut. Toen ook aan mijn vriend vertelt en hij snapte mij volledig en had het zelf ook, terwijl het zijn zus is. Ik heb het mijn schoonzus ook verteld en zij snapt het ook absoluut. Ze is spontaan zwanger geworden (ook 43) terwijl ze toen ICSI's achter te rug had en ze waren aan het twijfelen of ze voor nog een ICSI zouden gaan. Ze neigden toen heel erg naar niet, maar die ICSI was dus niet meer nodig. We zaten dus beiden in de MM en bij haar heeft de natuur uiteindelijk meegeholpen en hier dus (nog) niet.