Goed van je collega!! zal we wel heel anders uitgezien hebben :d zoveel kilo's zie je vaak wel in het gezicht als eerste. Ik ga nu ook op naar de -15 kilo, en daarna naar de -20 kilo. Dan naar de Gyn en dan gewoon doorgaan met afvallen zolang ik niet zwanger ben. Ben ik dat wel dan blijven proberen gezond te blijven eten.
hallo, hallo, hallo .... sorry mag ik even tussendoor ...... O nee er is hier niemand Ik spring lekker in mijn huispak, dan op de bank en dan onderuit gezakt naar Grey's Anatomy kijken. Fijne avond meiden.
whaha nee nu ik er ben is er ook ff niemand Jah moet toch een beetje gemotiveerd blijven... is overigens niet de hele dag zo hoor *bloos* soms zeur ik de hele tijd mijn mannetje aan zijn kop om wat lekkers *bloos* erg he! En soms dat is ie nog zo gek dat ie erop ingaat ook nog whahaah.. Grey's anatomy ben ik niet aan het kijken nu, maar America's next top model (aflevering in A-dam) de dvd recorder loopt nu dus ik neem het op. maar ik ben bang dat ik hem al gezien heb. ik heb een poos terug 2 weken me thuis lopen vervelen. En heb toen heeeeel veel afleveringen van grey's anatomy gedownload en gekeken.. alleen is die site nu uit de lucht gehaald helaas.. Ik heb overigens wel dvd seizoen 1+2+3 hier liggen!!
Hier staat de tv ff uit... Lief is Spaans aan het leren en kan dan slecht tegen het geluid vd tv. Maar de dvd recorder heeft Grey's braaf opgenomen! Ik ben foto's aan het uitzoeken voor een fotoreportage (ik volg een foto cursus). De opdracht was dat iemand een appeltaart moest bakken en dat moest ik verslaan. Dus ik heb een vriendin met dochter gefotografeerd. Nu moet ik proberen van de bijna 300 (!!) foto's die ik gemaakt heb, een lopende serie van een foto of 15 te maken.... Pfffffff is niet makkelijk....
@Liesben, ik denk idd ook dat ze mij ook gaan onderzoeken. ben zo benieuwd wat er gaat gebeuren! Kan echt niet wachten tot het gesprek... (ja ja, errug ongeduldig, dat wordt echt op de proef gesteld) HSG heb ik ook het een en ander al over gelezen. Temperatuurcurve hou ik nu 3 maanden bij, heb keurige grafiekjes en de ha. was er zeer tevreden over ha ha! Dus dat heb ik al. Daarnaast gebruik ik al een tijdje ovulatietesten. (deze x trouwens niet) @Timon, het gesprek is komende vrijdag @I S, dank je wel! En zie hierboven, idd nog maar 3 dagen.... Hoe gaat het met jullie allemaal? Ik heb een heel stuk terug gelezen maar moet nu de verhalen nog even uit elkaar weten te houden, het is zoveel! Die update is erg handig tussendoor Bedankt voor jullie reacties en slaap lekker alvast voor straks!
Jeetje Kirrebir. Volkomen onverwacht ineens spiraalloos. wat heerlijk! En wat fijn dat die gyn zo de tijd nam. Waarheen gaat de reis straks? En wat leuk, een fotocursus. Daar denk ik ook wel eens aan. L78: Das nou toch ook wat, dat ze je zo maar mogen korten. Alsof je er bewust voor hebt gekozen. Maar ja, helaas zijn de regels in ons land niet altijd even doorgrondelijk. Succes ermee. IS en H&F vallen lekker af. Madam mag al bijna op gesprek Wat betreft mijzelf. Gisteren ineens misselijk, duizelig. Ik hoop niet dat ik ziek ga worden zo vlak voor Rome, maar zo voelt het niet. En als het zwangerschapsverschijnselen zijn, dan graag nog een paar daagjes kalm aan doen. Zondag mag het losbarsten Maar goed, time will tell. En nee, er gaan nog steeds geen testen mee in de koffer. Enneiweej, vanaf vandaag ben ik vrij! Straks naar de kapper, haartjes even knippen, kleuren. Daarna boodschapjes doen en dan mag ik gaan bedenken wat ik allemaal mee wil nemen Het si maar een paar dagen, maar ik ben graag voorbereid
Vanonder een steen kom ik even hallo zeggen. nou zo heel erg is het nog niet maar ik ben aardig aan het wegkruipen. Gisteren op mijn werk was prima. Vreemd was dat een van mijn collegas die normaal echt begaan is met mij me verschrikt aankeek en haar hoofd omdraaide. Raar want ik had haar nog niet gesproken of een teken van leven van haar ontvangen tijdens het ziekenhuis of erna. Ineens zei mijn gevoel: ze is zwanger. Hier verder geen aandacht aan besteedt. Ze zal het wel eng vinden om met me te praten of een goede reden hebben het nu niet te doen, dacht ik. LAter zit ik met een andere collega te praten die al vier jaar in de mmm zit en vertelde haar dat ik het wel moeilijk zou vinden als er iemand nu weer zwanger zou zijn. Ze vertelde mij dat er inderdaad iemand zwanger was maar nog niet mocht vertellen wie. Na lang aandringen en na het noemen van de naam van de schrik-collega gaf ze aan dat zij het inderdaad was. En dan wordt ik dus woest he. Niet omdat er iemand zwanger is, het leven gaat gewoon verder en daar kan ik wel mee omgaan maar dat ik nu weer net als na de miskraam een paria ben. Iemand waar je niet mee kunt praten. En dan spuug ik even op een groot deel van de mensheid (niet op jullie). Zolang het goed gaat is het goed maar zodra het niet volgens het boekje gaat, is het eng, spannend en moeten we het er vooral niet over hebben. Wat een achterlijk wezen is de mens. Nu was dat voor ons bekende materie maar op de een of andere manier het ik me er dus toch weer door laten verleiden. Heb ik toch iets van een ander verwacht. Ben ik er toch vanuit gegaan dat de mensheid een evenzo goed hart bezit als ik. Maar dat is dus niet zo en dat blijkt wel uit de vele signalen die ik heb gekregen de afgelopen weken Voor mij was gisteren de druppel. Vanaf nu zal ik die signalen oppikken en niet negeren. Nu de komende tijd zal ik nog bewuster handelen naar mijn intuitie. Ik verwacht opnieuw niks van een ander en we staan er dus weer alleen voor. Voorbeelden te over maar ik wil er twee even aanhalen: Neem bijvoorbeeld onze buurman die al sinds we uit het ziekenhuis zijn hoofd omdraait en wegloopt als hij ons ziet. En dat is dus dagelijks! Maar dan wel een sms krijgen of we afgelopen zaterdag naar zijn verjaardag komen. Dus niet he dat kan ik niet. En dan te bedenken dat wij na zijn hartaanval vorig jaar elke dag aan hem vroegen hoe het met hem ging. Of ik heb zon heerlijke collega die tijdens de mk in 2008 samen met mij zwanger was. Zij heeft me gevraagd destijds wat ze voor me kon doen. Er was maar 1 ding: niet zelf over de zwangerschap beginnen omdat ik dat best moeilijk vond. Wat denk je???? Het ging de hele dag over niks anders dan kinderen, babys en poehoe wat heb ik het zwaar. En diezelfde collega had me nu haar pos. Kleding uitgeleend. Ik wilde het haar teruggeven maar dat was niet nodig want ik moest het maar laten staan voor de volgende zwangerschap, zei ze met van die fake-tranen biggelend over haar wangen. Zij had het verder ook niet nodig en het voelde niet goed om het aan een ander te geven,. Het moest bij mij blijven voor als ik ooit in verwachting was van Brusje. Toch heb ik die doos meegenomen want ik wilde het hier niet tegen komen. Vrijdag afgegeven en nu stond het nog op school. Tja en madam stond heerlijk te beppen met de nieuwe zwangere .drie keer raden aan wie ze het meegeeft. En dat haat ik!! Mensen die doen alsof ze er voor je zijn maar vervolgens na twee weken weer over het verhaal heenstappen. En ik ben er gvdomme ingetrapt en heb alle signalen geneggerd. Ze heeft de afgelopen week liefst waar heel veel mensen bijstonden gezegd: we bellen he. Ja DOE DAT DAN OOK!! Niet lekker interessant lopen doen maar doe het dan ook. En dan ben ik dus geraakt, want als ik zeg dat ik bel dan doe ik dat ook. Maar dat mag je blijkbaar niet van een ander verwachten. En daar heb ik me door die uitspraken toch door laten verleiden. Ik ben er toch vanuit gegaan dat de mens niet zo slecht is als ik denk dat ze is. En gisteren was ik dus boos. Boos op mezelf. Niet redelijk maar boos en zag het dus echt even niet meer zitten. Voelde me alleen en voor het eerst overviel mij het gevoel, waarom moet dit nu mij overkomen. Welke levensles moet ik hier nu uit trekken. En niet alleen hieruit maar uit alles wat de afgelopen 7 jaar gebeurt is. Het kan hier echt werkelijk nooit eens goed gaan. Er is zoooooveeeel gebeurt en echt allemaal heel heftige dingen waardoor ik ook wel begrijp dat mensen niet meer weten wat ze moeten zeggen. Allemaal zaken die volledig buiten onze eigen macht lagen. Het overkomt ons telkens. Mijn man ik heb hebben wel eens gekscherend tegen elkaar gezegd: dit zijn onze 7 magere jaren van ons huwelijk, vnaaf 15 mei komen de 7 vette. Toen we zwanger waren van Jurre was het helemaal een bevestiging: zie je wel,de 7 vette jaren beginnen met begin juni de geboorte van onze trots, onze Jurre. Maar iets in dit universum besloot dat Jurre het staartje was van alle ellende van de afgelopen 7 jaar. In het ziekenhuis heb ik ook tegen mijn man gezegd. Laten we opnieuw trouwen. Een punt zetten aan 7 jaren vol verdriet. De schepen achter ons verbranden, de vloek op laten heffen. Een aantal van jullie zullen wel denken: ze is altijd zo positief. Ja dat klopt. Dat ben ik ook. Maar dat wil niet zeggen dat ik ook wel eens op zijn tijd de neiging heb om even onder een steen te kruipen. Want laat ik het zo zeggen, die zeven jaren ellende hebben er ook voor gezorgd dat mijn man ik meer verbonden met elkaar zijn dan ooit, onze liefde voor elkaar sterker is dan we ooit hadden durven dromen want ondanks alles zijn we nog steeds bij elkaar. Vol ongeloof nemen mensen de boodschap over Jurre aan en vragen zich keer op keer af waarom uitgerekend wij niet 1 keer dat geluk mogen ervaren. Wij halen ons geluk uit de liefde voor elkaar en voor de liefde die wij van Jurre mochten krijgen. Ik kijk vol liefde en dankbaarheid terug aan alles rondom ons mannetje. Ik zou het voor geen goud willen hebben missen. Het heeft ons completer gemaakt en ons leven verrijkt. Vanavond kruip ik onder mijn steentje uit. Dadelijk eerst visite waar ik heel veel zin in heb maar ook tegenop zie. Toeval bestaat niet: zij is 1 dag voor mij uitgerekend, krijgt een zoon, en zijn naam zal Jur zijn. Kippenvel kreeg ik ervan. Maar het is goed zo. Al zal de bolle buik dadelijk wel even pijn doen, Jurres verhaal mag nooit de reden zijn om elkaar niet meer te zien. Sorry voor mijn pleidooi. Ik wilde een record verbreken haha.
Nou hier gaan we het even uit ons hoofd zetten Het ging zondag weer niet en ik was heel erg teleur gesteld..... Ik baal nu weer van mn lijf en dat helpt niet met zwanger worden. Ook moet ik weer terug naar het ziekenhuis van de bekkenfysio omdat ze het toch niet vertrouwd......heb ik weer... We gaan ons nu eerst storten op de badkamer en daarna gaan we weer een nieuwe poging wagen...... Pff ik ben helemaal uit mn doen maar ik begrijp dat het een goede beslissing is Komt wel goed............hoop ik
Ben hier al een tijdje niet geweest omdat ik zelf niet lekker in mijn vel zat maar nu ik het verhaal van Bramtim lees wil ik toch even reageren. Volgens mij is er een gezegde of iets dergelijks dat je je vrienden leert kennen in moeilijke tijden en dat is alleen maar waar. Jij bevestigd dit nog eens in je verhaal over je collega's. (OK zijn geen vrienden maar komt wel op hetzelfde neer) Ik wil je een hart onder de riem steken en je vragen om je positivisme niet te verliezen want mensen zoals jij zijn er niet veel. Ondanks al jullie tegenslagen blijf je een pracht mens en laat je niet uit het veld slaan door mensen die hier niet mee om kunnen gaan, zich geen houding weten te geven.
Jeetje bramtim. Wat kan je je toch vergissen in mensen he? Vaak is het angst, onwetendheid, niet weten wat te zeggen. Of ze kunnen gewoon niet met de situatie omgaan. Dat ze door die houding iemand nog veel meer kwetsen komt niet bij ze op. Ik ken ook iemand, die vorig jaar een miskraam heeft gehad. Nu is ze 16 weken zwanger en negeert ze me. Ik zie aan haar dat ze niets durft te zeggen, en dat doet ze dus ook maar niet. Vreemd gedrag. Misschien hoopt ze dat ik niets weet, maar de zwangerschap is inmiddels al goed zichtbaar. Ik laat het maar. Gooi het er hier maar uit hoor! Sloppy doet het even rustig aan. Komt wel goed meis, luister naar je lichaam!
Meiden, heb niks terug gelezen sorry Jullie typen ook zo veel. Ik wil jullie allemaal een hele dikke knuffel geven! Hier helaas op rood, en 3de IUI eind Maart (als de cyste weg is)
@bramtim: Ik heb je verhaal gelezen en ik zou ook pislink zijn om die meiden hoor! Pfff hebben ze dan helemaal geen gevoel in hun lijf...... Er zijn zo weinig mensen die zich bezeffen dat een gezond kind krijgen een geschenk en een wonder is en dat maakt me vaak ook heel boos. Tja, ik heb zo'n wonder in mn bed liggen, maar vanaf het begin van de zwangerschap tot het eind zijn we haar bijna kwijt geweest...... En als je dan dit soort dingen lees dan zou ik ze wel door elkaar kunnen schudden! Om niet te zeggen met de kop tegen de muur te slaan..... Oke das misschien wat erg, maar toch het zou tot ze door moeten dringen. Er is ook wel tegen ons gezeg: ga toch wat anders doen, kinderen zijn ook niet alles hoor..... En nu hebben we dan een kleintje en ik weet nu waarom ik er wel moeite voor heb willen doen en dat het alle elende waard is geweest... Maar je moet maar denken: ze zijn niet wijzer! pfff sterkte meid en een dikke knufffff van mij xxxx
Ik wil reageren op de verhalen, maar weet even niet zo goed hoe. Ben mijn reactie een paar keer begonnen en dan toch weer weggehaald omdat het wat mij betreft niet de goede reactie is. Ik kom er nog op terug oke? In ieder geval een dikke knuffel voor jullie allemaal!
Hahahaha, dat heb ik gedaan in mijn 'jonge' jaren. Pffff, zo'n 10 jaar geleden. Fijn dat het lopen je goed afgaat. Loop je veel marsen ter voorbereiding? Wacht niet te lang met het verwerken. Er komt altijd wel iets bij en je last wordt stiekem steeds zwaarder.