Hey wat lief dat je het vraagt. Het gaat goed met mij al kan ik niet ontkennen dat ik even in een dipjesfase zit. MAAR (en dat doe ik expres met hoofdletters) ik weet dat het na een paar dagen weer over is. En ik ga zeker niet klagen. Ben maandag weer 27 weken zwanger Nooit gedacht dat ik zover zou komen dus wie ben ik om te klagen. Moet de hemel op mijn blote knieen danken dat ik dit mag meemaken en dat doe ik dan ook elke dag. Merk wel dat ik het spannend vind hoor. We maken elke dag meer kans op een gezond levend wondertje in onze armen en nu beginnen ineens de zorgen of alles wel goed zal gaan met de bevalling en zo. Dit ga ik ook zeker bespreken met de gyn want dit kan echt wel eens een issue bij mij gaan worden in mijn koppie. Heb namelijk zeeen van tijd om na te denken en te piekeren. Ik verveel me nog niet maar we hebben nog een hele tijd te gaan en merk dat het wel moeilijker wordt om de dagen door te komen. IS emmertje vol is inderdaad niet echt goed maar het moet je ook maar lukken, zoals je zelf al zegt, om dit emmertje af en toe leeg te kieperen. Zelf zit ik zo helemaal niet in elkaar dat ik dingen opkrop en ben juist het tegenovergestelde van jou volgens mij. Lijkt mij heel moeilijk om alles bij mezelf te houden en maar met je mee te dragen. Vind het dan ook zo apart dat je het wel kunt omschrijven maar eigenlijk niet doet. Of zit je er zo dicht tegenaan dat je het zo mooi kunt verwoorden? Ik gun je in elk geval een hele mooie huilavond bij je vriendinnetje. Niet omdat ik je graag zielig zie hoor maar dat je wat balast kwijt bent en morgen het gevoel hebt dat je de hele wereld aan kunt. Enne.... jij gaat geen roet in het eten gooien maar er mede voor zorgen dat de stand 100% roze en 0% blauw gaat worden.
Bramtim kan me voorstellen dat je af en toe in een dipfase terecht komt. Na wat jij (jullie) hebt moeten doorstaan is dat toch niet gek. De tijd kan voor jullie nu niet snel genoeg gaan. Het blijft toch een zwangerschap met zorgen en kan me indenken dat je wilt dat de 9 maanden snel voorbij zijn. Zeker nu je thuis zit heb je veel tijd om na te denken. Overdag zullen vrienden van jullie ook wel aan het werk zijn .... en dan zal je geregeld alleen zijn en dan heb je teveel tijd om na te denken. Best lastig, want je mag/kan nu natuurlijk ook bepaalde dingen niet doen en moet je je lichamelijk zo rustig mogelijk houden, dus blijft er veel tijd over om te piekeren. Pittig hoor .... sterkte daarmee. Ik merk ook dat ik dingen die ik voel wel kan benoemen (met name denk ik hier), maar denk dat het een soort van bescherming is om me niet echt te uiten. Terwijl ik dan denk 'Bescherming tegen wat?' Het is juist goed om dingen niet op te kroppen. Ik weet het ook niet waarom het is zoals het is. En ik denk ook dat ik mijn HELE ECHTE gevoel nergens uit en dat dat in mijn hoofd blijft zitten ..... In onze omgeving is het voor mensen denk ik zo dat het leven weer is doorgegaan voor ons en helaas is dat zonder kindje. Ook ben ik nog steeds ontdaan over reacties naar ons toe van mensen, waarvan wij dachten dat zij er wel anders mee om zouden gaan. Je verwacht van sommige mensen niets en daar krijg je onverwachts een hele lieve reactie van. En van mensen (waaronder ook familie) waarvan je meer verwacht krijg je veel minder. Dat blijft toch steken. Buiten dat ik mijn uiting van gevoelens blokkeer, blokkeer ik ook in andere dingen, zoals ons huis. Wij moeten zoveel opruimen, klussen afmaken, schoonmaken, dat ik niet weet waar wij moeten beginnen. Heb al zoveel momenten gehad van 'Morgen ga ik echt dit en dat oppakken.', maar als het dan morgen is, wordt ik zo moedeloos van dat ik niet weet waar ik moet starten, dat ik het dan maar weer niet doe. En buiten geen spirit om te starten heb ik ook eigenlijk niet de puf. Ik ben zo ontzettend moe en daarnaast ervaar ik ook zoveel lichamelijke ongemakken. Ik ben sowieso ruppatiënt, maar de laatste maanden ervaar ik elke dag rugpijn met uitstraling naar mijn been. Vorige week maandag kon ik ineens niet meer zonder ondersteuning lopen vanwege enorme pijn in mijn lies en daardoor zakte ik er steeds doorheen. Dat gaat nu wel wat beter, loop nu zonder ondersteuning, maar pijn is nog niet helemaal weg. Ga je je toch afvragen wat dat nu weer is. En buiten dit nog meer ongemakken. Zo ik denk dat ik maar ff stop met schrijven, want dit wordt wel een enorm ego-bericht zeg! Sorry hoor, maar ik begon te typen en het bleef maar komen. Lieve Bramtim sterkte met je dip-fase, hoop dat je er weer snel uitbent. Kusss
Goedemiddag op deze grauwe zondagmiddag, Iedereen een weekendje weg denk ik ..... behalve Bramtim. Vanochtend kwam ik pas om 03.30 uur thuis ..... dus het was gezellig bij mijn vriendin Ik MOET van mezelf een klus aanpakken hier vandaag, heb al wat bedacht, dus ga zo aan de slag. M'n vriend staat nu nog op de latten, maar is vanavond weer terug van zijn mini-ski-vakantie!!! Eigenlijk zit ik nu gewoon tegen mezelf te praten .
hallo ik ben er ook maar lees vandaag veel ipv reageren heb lekker was gedaan en draadjes vlees staat op het vuur (ruikt zo lekker in huis) Zo nog even rommelen in huis, maar mannetje is niet fit dus we doen rustig aan vandaag
mmmm lekker Ricmar draadjesvlees (of ouwemannetje vlees zoals mijn moeder het noemt ) Heeft je mannetje de griep te pakken?...... iig beterschap voor hem.
geen idee wat hij heeft, duizelig en spierpijn verder geen klachten, ivm reuma heeft hij griep prik gehad dus misschien is het alleen een staartje
Vervelend .... wel ff goed in de gaten houden lijkt mij. Ondanks griepprik kan je misschien toch de griep krijgen ..... of praat ik nou onzin? Ik krijg ook altijd een brief om de griepprik te komen halen (diabetes), maar ik heb niet zoveel met de griepprik, dus neem 'm nooit. En nu ga ik echt aan de slag!
IS, je kan ondanks de griepprik prima de griep krijgen. Kijk maar naar mijn moeder Hallo meisjes, hier even een meisje vanaf de wachtbank. Bramtim, ik kan me je spanning zo goed voorstellen. Maar meis, je bent al zo ver. En je bent zo dapper! IS, als ik weer eens een dip heb, dan denk ik aan jou...en denk ik: stel je niet zo aan Lies. Ik vind je zo dapper, zo sterk. Ik kan je verdriet bijna voelen, en toch neem je de tijd om uitgebreid op iedereen te reageren. Ik kan daar nog iets van leren. Leuk dat je er weer bent, en ik hoop dat je jezelf wel in acht neemt! Ricmar, ik zie dat je ei al weer dichtbij komt. Succes!
helaas vanmiddag net bericht gekregen dat donor niet meer beschikbaar is, ivm relatie dip nu weer op zoek maar ik weet het niet meer.... ben kapot... was net opgeladen en voel de batterij helemaal leeg lopen...
He gatver...Ricmar...Daar zat je nu niet op te wachten. Hij ook niet waarschijnlijk, maar toch. Kan me voorstellen dat de domper voor jou nu erg groot is. Je stelt je er op in, rekent er op, en dan dit... Knuffel. Meer kan ik niet doen.
snif ..... echt ..... ik kreeg een brok in mijn keel en mijn ogen werden vochtig bij het lezen van jouw berichtje Liesben. Het raakt mij echt. En zoals eerder gezegd huilen kan ik niet, maar dit was bijna een begin. Dank je voor je lieve woorden. Maar het is onzin om te denken dat jij je aanstelt als je in een dip zit. Iedereen heeft zijn eigen dip en iedereen zijn dip is erg. Je bent een lieverd. Mijn duimen draaien volop voor je.
Ricmar Ik had al gereageerd op jouw eigen Topic, maar ook hier wil ik je nog veel sterkte wensen. Timon Dank je lieverd! Ik zou willen dat ik de zakdoekjes echt kon gebruiken, dat de tranen eens echt over mijn wangen biggelden, maar heel af en toe krijg ik door net de juiste opmerking/lieve reactie wel vochtige ogen, maar dan blokkeer ik dat weer Hoe is het met jou?
Ik hoorde net Jan Smit op RADIO538 met het nummer over zijn dochtertje Emma. De 1e keer dat ik het nummer hoorde was op TV en zat toen op de bank met mijn vriend. Ik heb hem niet gevraagd wat hij dacht of voelde, maar voelde wel dat het hem raakte, dat er van alles door zijn hoofd ging. Mijn hart brak toen zeg. Nu ik het nummer weer hoorde, dacht ik weer direct aan hem ... ik vind het zó erg dat hij hoogstwaarschijnlijk nooit Pappa wordt.
IS, nu heb ik de tranen in mijn ogen. Jullie pijn, de kans dat er geen klein mensen zich bij jullie zal voegen. Hier gaat het wel goed. Gisteren lekker wezen shoppen met mijn zwangere vriendinnetje (13 weken) en het ging hartstikke goed. Ik heb geen last gehad van jaloezie of zo. We hebben lekker bij babykleerjes gesnuffeld. Ik wil ook en heb afgesproken dat we enkele maanden samen zwanger zullen zijn. Dus zal ik in april positief gaan testen. Vanmiddag belde mijn schoonmoeder dat ze de kaartjes voor de ballonvaart binnen had... voor half april... Ik was boos! Zij weet niet dat we in maart starten en kan er niets aan doen. Al had ik haar gewaarschuwd dat we niet tot in april de ICSI zullen uitstellen. Dus zal ik met die ballonvaart in de wachtweken zitten en dan ga ik niet zomaar de lucht in. Manlief heeft de boel gesust en ik... moest afkoelen.
Timon ik voel je boosheid en snap het zo goed, soms lijkt het net of mensen niet snappen dat uitstellen zo doelloos voelt, knuff en hopelijk april goed nieuws
Gek word ik van die onhandige acties en opmerkingen. Kan me jouw frustatie erg indenken. Ik vind dat je die afspraak met jouw vriendin zeker moet nakomen, dus in april MOET je positief testen meis!
Gelukkig ben ik al een tijdje afgekoeld. IS, ik zeker hard mijn best doen om in april mijn afspraak na te komen.
Kirrebir: Gefeliciteerd met je nieuwe huis!! Spannend maar kan me heel goed voorstellen dat je even in de babygedachten wilt blijven hangen nog. Dat huis loopt niet weg he. IS: ik wil niet al te brutaal overkomen maar nadat jij zo volledig en uitgebreid hebt geschreven over je eigen gevoelens, het opkroppen ervan en het geen puf hebben om dingen aan te pakken, schiet me iets door mijn hoofd. Zou het kunnen zijn dat je tegen een burn-out aanzit? Ook omdat je zegt zo moe te zijn en lichamelijke kwalen hebt? Zou het me heel goed voor kunnen stellen want je hebt nogal wat voor je kiezen gehad onder andere wat kindjes betreft. Vooral ook omdat je zo duidelijk omschrijft dat je niet zo goed weet wat je omgeving met je aanmoet maar ook dat jij het moeilijk vindt wat je aan anderen hebt wel of niet. Het accepteren dat sommige relaties verandert zijn, dat je blijft slikken in plaats van uiten. Maar ook dat je thuis niet de puf en zo hebt om te beginnen. Ik herken namelijk een deel wel. Het komt over als een hele grote kluwen wol die je heel graag wilt ontrafelen en netjes oprollen zodat je weet waar je aan toe bent. Maar dat nu alles in de knoop zit en je wel wilt beginnen maar niet weet waar het begin zit. Sorry als ik iets zeg wat je totaal niet zo ervaart maar zo komt het over. Ow en we gaan hier zeker geen sorry zeggen voor ego-berichten. Hoe was je klus vandaag gegaan? Gelukt? Ow en dan lees ik net je berichtje over de tranen die je tegenhoudt. Dan heb ik zo de neiging om in de auto te stappen en je eens te komen coachen. Ben nogal een kreng in benoemen en triggeren van gevoel haha. Ook omdat ik vaak de gevoelens van mijn gesprekspartner oppik ( ja ik weet het, beetje para) en dus weet wat ik wel en niet kan zeggen. Als juf is dat heel handig bij mentorleerlingen. Dan vragen ze altijd of ik gedachten kan lezen haha. Zoiets haha. Geloof me ..als die tranen eenmaal gaan, kun je ze niet tegenhouden. Krijg je ook last van je keel als je weer eens iets opkropt?? Of van je hart? Ricmar: ongelooflijk wat een klotebericht!! Vind het zo oneerlijk om te lezen en weet ook niet zo goed hoe te reageren. Was er eindelijk weer licht .loopt het zo. Ik baal met je mee ook al kan ik de woorden niet vinden. Timon: moeilijk zijn dat soort situaties zeg. Gewoon ineens enorm boos worden omdat je met je neus op de feiten wordt geduwd dat andere mensen totaal niet stilstaan bij hetgeen bij jullie de hele dag op de voorgrond aanwezig is. Herkenbaar, moeilijk en oh zo belangrijk daar ooit een acceptatie in te vinden of een draai of hoe je het ook mag noemen. Niet voor een ander maar alleen voor jullie zelf, dat het jullie niet raakt.