hahah ja jij doet dan ehct ff een dansje bij je weeen goed dat het heeft geholpen! mss vanavond weer...of als je een huilbui aanvoelt komen, lekker gaan lopen ( als dat dan lukt)
Dames het spijt me dat ik jullie verwaarloos! Het is toch wel druk met 2 kindjes en ik heb 2 topics das soms een beetje veel nu Dan heb ik bij de een gereageerd en ga hier bijlezen en dan komt mn kleine meid alweer. Ik hou het wel een beetje bij en ik kijk ook elke dag of de beeb van Inge er al is (gekke drol!! HARDLOPEN????? Niet meer doen hoor, kan je echt dingen mee stuk maken in je lijf!! Wel knap hoor!) Oh en Inge: ik heb bij Finn een PND gehad, en dat kwam echt door maanden zware stress in de zwangerschap en de rotbevalling. Ik hoop dat je echt weer lekker in je velletje zit als de beeb er is, maar ik verwacht echt wel dat dat zo is hoor!! Maar het is gewoon heel akelig dat je je nu zo voelt, dat snap ik heel goed. Ik had het ook voor de bevalling. Mijn lijf deed zo'n zeer en ik kon gewoon niet meer voor mn kind zorgen. Vreselijk. En dan al maanden en maanden die 4 muren van mn huis om me heen. Oh ik voelde me ook echt zo depri en zag het echt niet meer zitten. En toen kwam Mi.nk en ik zat op de roze wolk. Zo kan t ook dus hoor!! Geen angst liefje en voel wat je voelt, maar probeer wel de neerwaardse spiraal te doorbreken!! Laat t allemaal lekker over je heen komen meid... Het komt echt snel goed. Fijn dat t strippen goed ging! Sum balen van de sollicitatie meid LB: Goed bezig geniet er van!! Mie: Hoe is t met je mannetje en met jou? Rst: Zwaai! Alles goed bij jullie? Knuf!
hey meiden! Inge, hardlopen? WOUW dat je dat nog kan! Dat is hartstikke knap hoor! dat kunnen echt weinig meiden zeggen die ruim 41 weken zwanger zijn! Kijk dat is echt weer een positief ding, lichamelijk ben je in topvorm dus! Dat is allemaal gunstig voor de bevalling!! En het down zijn, die hormonen zijn op t laatst heel zwaar, je wilt beschermen je leeft in je eigen cocon, maar wilt het niet etc. we kennen hetallemaal meid Ik heb alleen niet over tijd gelopen, maar ik ken het gevoel wel van je rot voelen, willen dat hetover gaat etc. Praat maar van jea f, depri of niet maakt echt niks uit! We hebben het gewoon over dingen die je mee maakt op weg naar het moederschap, daar hoort dit ook bij~!!! Hopelijk heeft het strippen succes gehad meid! Faf: Je bent ook n lieverd he? LB: feli met je studie! Hier: nog niks op mijn cv gehoord, we zullen t wel zien. Atleast wel een hele goede functioneringsgesprek gehad daar put ik nu mijn kracht uit! Zin om te shoppen maar de maand is nog maar net begonnene n dan moet ik later weer rustig aan doen...denk dus maar dat ik even wacht...(verstandig zijn) En van t weekeind halen we van marktplaats een glijbaan, schommel houten speelding voor in de tuin! zal mijn meissie leuk vinden denk ik! Gossie die is al bijna twee....over 3 maand alweer...Jeetje wat gaat dat snel hoor!! groetjes!
FINN HOEST NU MET JE LIJF? nog steeds veel last? en ja 2 kids is erg druk kasn ik me voorstellen meid! Hoe vind Finn het?
Ik ben ook zo verbaasd hoe makkelijk het hardlopen ging! Heb wel de buikband van Anita omgedaan toen ik ging lopen. Anders is het echt te zwaar voor de banden denk ik. Heb nu ook nergens last van, beetje zware benen...maar dat mag Heb maanden niet getraind op een aantal keer zwemmen na. Ik ga straks met mn moeder misschien naar het strand, maar eigenlijk heb ik er geen zin in. Maar ik weet wel dat als ik weer alleen thuis blijf hangen dat dat niet goed voor me is. Meiden, jullie zijn echt schatten en toppertjes. Dikke knuffel voor jullie allemaal! @Finn: Kan me voorstellen dat het druk en heavy is!!! Ben idd ook benieuwd hoe het nu lichamelijk met je gaat!
Jullie zijn schatten! Lichamelijk is t wel zwaar en pijnlijk nog, maar red t wel. Ik heb wel me ML afgesproken dat hij 's avonds gewoon thuis moet zijn de komende weken aders red ik t niet.
Finn: goed gedaan! Duidelijk maken wat je nodig hebt! Topperrr!!! Inge: ja meid ga nog maar ff uitwaaien, snap da tje er geen zin aan hebt, maar misschien helpt het even. En zee doet een mens altijd goed!
finn, goedzo dnek aan jezelf! inge, ja ga maar lekekr naar het strand...heerlijk uitwaaien en die lucht...wie weet triggert het nog iets ;...en anders voor de troost daarna leker warme choc met slagroom drinken
Hey meiden, Nou gister actieve dag gehad. Eerst hardgelopen, daarna gedouched, stofgezogen, toen kwamen de buren een uurtje op de koffie. Om half 2 belde mn moeder en toen begon ik weer te janken. Toen kreeg ik mn vader aan de lijn en die maakte een paar hele foute kut opmerkingen. Hij bedoelde het echt goed, maar schoot helemaal in het verkeerde keelgat. Mn moeder wilde niet dat ik alleen bleef en wilde dat ik naar hun toe kwam of dat zij naar mij kwam. Heb 100 keer gezegd dat ik dat niet wilde, dat ik alleen wilde zijn. Ik had verwacht dat ze toch mijn kant op zou komen, dus ik ben gevlucht. Naar het strand. Daar belde mn nicht. Heb ik een half uur mee an de foon gezeten. Heftig huilend op het strand. Daarna voelde ik me iets beter. Heb met alle kracht die ik had schelpen in zee staan smijten, luchtte even een beetje op. Eenmaal thuis bleek VL ook al thuis te zijn. Ik was een beetje apathisch en afstandelijk. Was bloedpissig op mn pa (arme man kan er ook niets aan doen). Met tegenzin ben ik uiteten gegaan met VL, was opzich best gezellig. Het leek zo nu en dan dat ik harde buiken had, maar niet pijnlijk en ik durfde er toch niet op te hopen dat het wat zou worden... Om 20.45u zijn we nog een klein uur gaan wandelen. Daarna had ik weer slijmverlies met oud (bruin) bloed en een spoortje helderrood bloed. Om 23u gaan slapen, mezelf weer moed ingesproken. Om 7u werd ik wakker, moest ik heel nodig plassen en had weer wat slijmverlies en een beetje buikpijn, maar meer niet. Om 8 uur had ik mn eerste huilbui weer...gewoon zo teleurgesteld dat ik weer zonde een wee wakker was geworden... Ik weet gewoon niet wat ik nog meer moet doen, wat ik nu verkeerd doe...waarom het kindje niet wil komen. Ik weet nu niet wat ik wil als ik donderdag te horen krijg dat het nog verantwoord is om te wachten wil ik dan donderdag ingeleid worden (wil ik eigenlijk absoluut niet!) of wil ik wachten tot na het weekend (wil ik eigenlijk ook niet). Ik ben klaar met het zwanger zijn, ben überhaupt klaar met alles wat met zwangerschap en kinderen te maken heeft. Vraag me echt af waar ik aan begonnen ben, maar ik wil absoluut niet in het zkh bevallen aan het infuus met verplicht in bed blijven omdat ik aan die kut CTG lig. In het zkh willen ze ook dan inwendige wee en hartregistratie doen en dat wil ik ook niet. Ik wil gewoon natuurlijk bevallen. Eigenlijk wil ik het gewoon opgeven, bijltje erbij neergooien...maar ja, dat gaat een beetje moeilijk. Waarom kan ik het niet gewoon loslaten!?
god meid, ik vind het zo onwijs naar voor je...ik leef zo met je mee...moet ehct aan je denken... wat en rotsituatie nu...dit is idd niet meer vol te houden...maarja je grootste wens wat ik hieruit haal...is dat je toch echt natuurlijk wilt bevallen..en daar zit niks anders op dan afwachten...of ja..als het ehct niet op tijd komt, dan zullen ze je gaan inleiden.. ik hoop zoo erg dat alles wat je je nu in je hoofd "haalt" (wat je verwacht) dat het gewoon allemaal zo erg mee valt..en dat je hier komt posten dat je het allemaal veel erger had verwcht ( bijv inleiden, bijv ctg en aan infuus blijven) ik hoopd at alles snel gaat en dat je gewoon thuis kan zijn.. pff meid toch...er valt ook ehct niets meer te verzinnen...en ik snap dat je nu ook ehct niets meer hebt aan cheer-up woordjes...wnat ja je kunt er gewoon niks meer mee...je hebt echt super veel last van huilbuien nu...en dat is gewoon niet leuk... is het mss een idee om een psych te bellen/therapeut, zegmaar wat..alleen of ff je ei kwijt te kunnen...vaak kunnen die mensen bepaalde punten naar voor brengen of om dingne beter te relativeren... is er nog iets creatiefs wat je kunt doen, waar je je verstand op nul kan zetten... ik wil je heel veel knuffels geven en hoop dat het ehct allemaal snel voorbij is...en vooral dat je deze rotgevoelens kwijt bent straks...die moet je echt kwijtraken! gelukkig helpt vl je op zijn manier nog mee...hij kan ook weinig doen en gelukkgi wa shet etentje toch nog gezellig!!!
VL is echt een topper! Dit is ook heel naar en zielig voor hem. Hij weet niet meer wat hij met me aan moet en voor me kan/moet doen. Sja, kan wel naar een psych gaan, maar wat die tegen me gaat zeggen, zeg ik ookal de hele dag tegen mezelf. Ik heb in het verleden bij een psycholoog en psuchosomatisch fysiotherapeut gelopen en ik pas alle trics en trucs die ik daar heb 'geleerd' al toe... Ik ga zo maar weer hardlopen denk ik...
ja ik begrojp het Inge....ee dat is dan geen optie... maar mocht je deze gevoelens na de bevalling niet kwijt raken, trek dan wel gewoon aan de bel heh...dnek aan jezelf...een gelukkige mama is een gelukkige baby kijk uit hoor met hardlopen, niet te hard heh!!! en die band stevig aantrekken... inge hoe dom het nu ook klinkt.. HET KOMT GOED altijd...ehct waar....soms duurt het ff...maar ECHT waar er komt zonneschijn...
Mijn VK gaat ook heel alert zijn op een postpartum depr. dat heb ik specifiek gevraagd gezien mijn verleden... Verlies vanmorgen wel weer flink wat slijm...ohh...elke keer die hoop opladen kost zoveel energie. Ik durf gewoon niet te hopen op... Als ik me idd na de bevalling nog zo depri voel, of geen band voel met de baby trek ik zeker meteen aan de bel hoor. Des te eerder het wordt aangepakt des te sneller ik erbovenop ben. Ik weet ook wel dat het goed komt en ik vraag me af waarom ik zo moeilijk doe. Waarom ik zo vast hou aan het ideale plaatje. kon ik mn gevoel en verstand synchroniseren zoals ik mn foon met mn laptop synchroniseer. Dat zou een stuk simpeler zijn!
inge, is dat een eigenschap die je met alles hebt "perfecte plaatje na streven "??? ik heb dat een hele tijd gehad..maar op een gegeven moment werd ik moe van mezelf en heb het los gelaten...en dee dgewoon alsof alles wta niet perfect was...juist perfect was...ik ben er zo gelukkgi door geworden... ik kan bijv nu zo intens genieten van het wandelen in mn joggingspak
Ik ben een ongelooflijke perfectionist idd en de lat ligt bij mij altijd mega hoog. Ik heb al geleerd om dat te minderen, maar het is een eigenschap die toch snel de leiding neemt. Ik wou dat ik kon loslaten en 'gewoon' accepteren. Oh, wat zou ik dat graag willen! Maar ik weet niet hoe. Het verschil met vroeger is wel dat ik nu zie dat ik 3 dingen kan doen met deze situatie: -hakken in het zand, recalcitrant, obstinaat doen -accepteren en loslaten -NU de VK bellen en zeggen dat ik het niet trek en erop staan dat ik ingeleid word. Ook zie ik in dat optie 1 niet helpt, niet handig is en me alleen maar energie kost en ervoor zorgt dat ik me beroerd voel. Dat is een groot verschil met vroeger. En doordat ik dit de hele dag tegen mezelf herhaal, lukt het me soms om er rustiger door te worden. Maar ik val snel automatisch terug in optie 1... Maar hoe doe jij in godsnaam wat je doet? Hoe 'verkoop' je dat aan jezelf. Dat het perfecte plaatje niet gehaald wordt en je dan toch kan doen en kan voelen dat het juist perfect is? Ik vind het echt heel knap van je dat je dat hebt bereikt. Gigantisch veel respect en waardering heb ik daarvoor!
weet je inge...het is trouwens bij mij ngo erger ( beter) geworden nadat ik moeder ben geworden! an ga je zien hoe perfect het kindje is...en de rest ZO onbelangrijk! en het gewoon niet haalbaar is om het perfecte kindje zonder kwaaltjes te krijgen, of het altijd op de beste manier te doen.. tenminste ik ben nu gewoon trots op alles wat ik doe als moeder....dus ookal kiest een ander voor iets anders..hetgee dat Ik kies is gewoon perfect en werkt perfect..en daarom si ons leven nu ehct perfect dat is nu mijn insteek...klinkt heel arrogant...maar zo helpt het mij..zo breng ik het niet naar anderen natuurlijk maar geowon door te dneken dat wij het zo perfect doen...maakt het al zoveel mooier allemaal...gewoon ZEKER zijn van mn zaak.. en het totaal niet boeiend vinden wat een ander daarvan ZOU KUNNEN vinden,.. Moet ook zeggen, ik kom uit een familie waar iedereen btj daar mee kampt...en op een gegeven moemnt probeerde ik heel objectief te kijken naar anderen...en toen zag ik..nee dat wil ik niet...wat een gestress, wat krmapachtig allemaal..zo wil ik niet zijn... En mn relatie voor deze kwma ik er achter dat ik alleeen mee deed aan het perfecte plaatje..ik was heelmaal niet verliefd op hem, ik was helemaal niet gelukkig..maar oh wat was ons plaatje perfect...nou en goed toen ik daar achter kwam..ging alles rollen.. En werd ik steeds fanatieker... ik zie het nu netals stoppen met roken..kwestie van WILLEN en super erg doorzetten
weet ik wel zeker Inge....maar soms moet er iets gebeuren in je leven wat een motivatie geeft of eyeopener of extra zetje in de rug... probeer er in elk geval op te vertrouwen..mss kan je dat meer kracht geven te bedneken dat hete hct goed gaat komen... en mocht je er nooit helemaal avanf komen...wie weet kan je werken aan optie 1 ...omje daarin ngo beter te leren beheersen...dat je op zulke momenten wanneer je het voelt aankomen, iets anders kutn doen, een knop om kan zetten...of iets doen waardoor je het gevoel wkijt raakt.. knuffel
Heb net weer hardgelopen. Ging nog makkelijker als gisteren (2,6km in 18 minuten). Vanmorgen moest ik naar de wc (ontlasting) en tijdens de boodschap voelde dat ik wat verloor. Dus ik kijk, was het weer veel slijm, maar langs dat slijm liep wat vocht. Nou weet ik niet of dat vruchtwater was, of toch een beetje urine. Ik ga proberen mezelf niet (nog) gek(ker) te maken, dus ik hou het op urine, want verlies nu niets meer...
ja dat had ik dus toen er een scheurtje was in mn vliezen.. maar ik verloor het toen ik uit bed stapte ..dahct dat ze ehct gebroken waren..maar t was heel weinig...vk was wel langs gekomen om het techecken...dmv teststaafje... hierdoor maakte ze me gelijk medisch...omdat ik ook hardere buiken kreeg (tijdelijk)...er is dan toch "infectiegevaar " ofzoiets.. daraom staat op mijn bevallingsverslag ook bevallign 66 uur HAHAHA...ze telde vanaf dat scheurtje... die dag ctg, dag erna ctg, en dag daarna was ie er (toen braken mn vliezen dus ehct savonds)