Onze kleine man!

Op zaterdagmorgen 19-12-2009 om 7.10 ben ik bevallen van een prachtige zoon Lenn.. hij heeft een behoorlijk moeilijke start gehad maar gelukkig is het nu helemaal goed.. hieronder het verhaal (is namens Lenn geschreven, zo staat het op de kidzsite)

Op zaterdagochtend heel vroeg (om 1.15 uur) liet ik mama weten dat ik eruit wilde..
Mama wilde net gaan slapen toen de eerste wee kwam.. Ze dacht dat het een beetje kramp was maar het hield aan.. Om 3.30 uur maakte ze papa toch maar wakker en zei dat de verloskundige er aan kwam.. Toen ze er eenmaal was had mama al 4 cm ontsluiting. Zo, dat gaat lekker snel zeg!
Toch maar richting het ziekenhuis.. Toen papa en mama daar aankwamen was het al 5.00 uur.. zo wat gaat de tijd snel zeg! Eenmaal op de verloskamer ging het allemaal heel snel.. De verloskundige zou om 7.00uur langskomen om te helpen bij de bevalling.. Maar dat duurde me te lang hoor! Ik wilde er meteen uit.. Dus de verloskundige van het ziekenhuis kwam erbij samen met een verpleegkundige.. Ze besloten de vliezen te prikken.. Maar omdat ik er zo snel uit wilde had ik per ongeluk in het vruchtwater gepoept en ook nog eens doorgeslikt.. Mn hartje konden ze niet goed meer horen, dus mama moest alles tegenhouden zodat ze me nog extra konden controleren.. Om 7.00 uur was het eindelijk zover.. Mama mag persen! Na 10 minuutjes was ik er dan eindelijk en dat liet ik ook even goed horen! Op 19-12-2009 om 7.10 uur hollands glorie
Ik weeg 2870 gram en ben 48 cm lang..

Hallo wereld!

Toen ik op mama's buik lag, was ik helemaal moe van de bevalling.. Het is ook allemaal zo nieuw en interessant.. Omdat ik volgens de verloskundige niet zo heel goed huilde en omdat het vruchtwater vies was, zouden ze me extra controleren.. Op de 1e spgar scoorde ik maar een 7.. Oei, niet zo heel goed.. Mn longen en keel/neus zat vol met smerig vruchtwater dus dat moest er eerst uit.. Kietelt wel hoor zo'n slangetje.. Gelukkig ging papa mee, dus het was wel wat vertrouwd.. Voor de zekerheid maakten ze nog een longfoto want het huilen klonk volgens de kinderarts nog niet helemaal goed.. Ook zag ik erg bleek, dus de kinderarts dacht aan een ontsteking of infectie...Hup een infuusje met antibiotica in mn handje.. Daarna werd er gelijk bloed afgenomen om de infectie of ontsteking op te sporen.. zo kreeg ik elk geval vast mn antibiotica.. Daarna werd ik in de couveuse gelegd om naar de kinderafdeling te gaan.. Ze wilden me voor de zekerheid in de gaten houden..Tuurlijk mocht ik eerst nog even bij mama kijken, dan wist ze elk geval waar ik heen ging.. Als mama dan gedoucht en uitgerust was mocht ze natuurlijk bij me komen kijken.. Papa ging met mij mee..

Eenmaal op de kinderafdeling kreeg ik het steeds moeilijker.. Mn zuurstof kon ik zelf niet meer regelen dus daar kreeg ik een buisje voor om me een beetje te helpen.. Ook zouden ze mn ademhaling in de gaten houden, als ik dat niet meer zelf kon, zou ik aan de beademing komen.. Het ging ineens best slecht met mij.. Ik had behoorlijk veel pijn, en kreeg het steeds moeilijker.. ze besloten om me over te brengen naar de highcare en me aan de beademing te leggen.. Daarnaast kreeg ik voor de pijn morfine en spierverslappers.. Ook werd ik aan de hartbewaking gelegd.. Ze wilden me heel goed in de gaten houden.. Aan papa en mama zei de arts dat dit wel 3 tot 10 dagen kon duren en ze daarna zouden kijken hoe ik er aan toe was.. Inmiddels was bekend dat ik een fikse longontsteking had, dus het was maar goed dat ze alvast waren begonnen met antibiotica..
Oei, daar schrokken papa en mama toch wel van..

De volgende dag, zondag, kwamen papa en mama 's morgens even kijken.. Het ging al wat beter, maar al dat gefriemel aan mn lijfje was maar niks.. Ik schrok elke keer als iemand aan me kwam...Tuurlijk niet bij papa en mama.. Nouja, een beetje dan...
Daarna was het tijd voor mama om even te slapen.. 's middags kwamen ze natuurlijk weer terug.. En wat een verrassing ineens! Ik deed het natuurlijk heel goed en de zuurstof was eraf! Ik kon het helemaal zelf.. Aan het eind van de middag was de arts helemaal goed te spreken over mij want de beademing was er ook afgehaald.. Het ging nog niet zo makkelijk, maar ik kon het goed zelf.. Tuurlijk lag ik nog wel aan de bewaking, dus als ik het niet meer kon, zouden ze me opnieuw helpen.. Gelukkig was dit niet nodig... op maandag hebben ze de morfine en spierverslappers gestopt... Nu was het wachten op een plekje op de kinderafdeling medium care.. Toen er een plekje vrij was, mocht ik daar weer naartoe.. Papa en mama mochten zo vaak ze wilden langskomen om lekker met me te knuffelen en me een flesje te geven... Leuk was dat! Ook kwamen de opa's en oma's langs om even bij me te komen kijken... Nu was het wachten tot de antibioticakuur was afgelopen..

Op zaterdag 26 december was het dan zo ver.. Ik mag met papa en mama mee naar huis!
Toen ik thuis kwam was ik behoorlijk moe en ging ik gelijk mn eigen bedje in op mn eigen kamertje.. Omdat mama nog best moe was van de bevalling en van het heen en weer reizen naar het ziekenhuis kreeg ze toch nog kraamhulp voor 3 dagen..

Nu gaat het gelukkig heel goed met mij.. Van de longontsteking is niks meer te merken.. Ik huil er flink op los als dat moet.. Papa en mama zijn heel trots op mij!