Ik besloot een account aan te maken want van wie kan ik nou betere hulp verwachten dan van juist.. Moeders. Ik ben net 2 weken 17 en vorige week begon de ellende. Buikpijn, misselijk en ben ook niet ongesteld geworden. Ik heb al een keer eerder dit gehad en t bleek dat het allemaal door stress komt. Mijn ouders zijn christelijk maar heel zorgzaam ik wil ze absoluut niet teleurstellen. Ik heb nu een vriend 3 maanden en ik denk dus dat ik zwanger ben. Hij heeft een test voor me gehaald maar ik durf hem niet te doen omdat ik te erg pieker. Ook gaat t op school slecht ik wil niet meer naar school omdat ik me sochtends zo rot voel.. Mijn mentor wil weten wat er is alleen ik durf ook hem niks te vertellen, even goed mijn ouders niet. Ik ben een heeel erge stresskip dus het zou kunnen dat et niks is alleen ik wil niet een test doen want dan raak ik nog meer in de knoop met mezelf omdat ik al voor mezelf zeker weet dat ik zwanger ben.. Ik ben ook echt niet in staat om een kind op te voeden op deze leeftijd. Iemand tips? Hulp? Ik heb echt steun nodig en kan het niet echt ergens vinden nu
de enige manier waarop je te weten kan komen is echt een test doen! Heb je voor de rest niemand die je in vertrouwen kunt nemen ofzo. Iemand van school. Je huisarts heeft ten alle tijden een geheimhoudingsplicht. Verder kan je menstruatie heel goed uitblijven door stress. Je lijf kan er gekke dingen door doen. Daarnaast ga voor veilige sex en gebruik een condoom en het liefst ook nog de pil. Geloofsovertuiging kan je hierover misschien tegenstrijdige gevoelens geven. Maar ja het is nogaltijd beter als ongewenst zwanger of een soa oplopen. Hoop dat je in je directe omgeving steun vind van iemand. groetjes jolanda
Bedankt Jolanda, zulke reacties heb ik veel aan! Ik heb vooral sochtends dat ik wakker word met een volle blaas en dan als ik ga plassen dat ik heel leeg ben alsof ik een tijd niet heb gegeten en daardoor heb ik juist geen zin meer in eten maar verder heb ik geen rare symptonen alleen dat mijn menstruatie is uitgebleven.. Ik wil t wel aan mn me tor vertellen en de dokter alleen ik ken de dokter redelijk goed en ik ben bang omdat ik ook in een christelijk dorp etc woon.. Lastig vind ik t maar
Net zoals Jolanda zegt: je moet echt een test doen. En zelfs als je in een christelijk dorp woont, als jij vraagt aan je huisarts om geheimhouding dan doet hij dat. Mij lijkt het dat je menstruatie ook kan wegblijven omwille van de stress. Als je niet lekker in je vel zit of je voelt je wat depri dan kan dat inderdaad. Snel een test doen meid, dan ben je zeker.
Wat de andere dames hier ook al zeggen, doe de test en dan weet je het! Wellicht is je stress nergens voor nodig! Wat ook een tip kan zijn voor de toekomst, ik weet niet of je een smartphone hebt, maar je hebt tegenwoordig een legio aan apps waar je je menstruatie in kunt bijhouden en ook kunt zien wanneer je je ovulatie (eisprong = vruchtbare periode) hebt. Dit kan je wellicht houvast geven of het verstandig is dan seks te hebben (hoewel ik ook zeg dat je beter beschermde seks kunt hebben) maar ook voor jouzelf om te zien dat als je mensturatie eens uitblijft het niet persee door een zwangerschap hoeft te komen. Zelf kom ik ook uit een christelijke gemeente en jou huisarts heeft een geheimhoudingsplicht. Maak je niet al te veel zorgen! Neem de test dan weet je het zeker of het wel/niet zo is!
Ik ben zelf ook 17 en ik heb dus een zoontje. Ik snap dat je bang bent, maar hoe eerder je het zeker weet hoe meer tijd je hebt om na te denken, als je zwanger blijkt heb je die tijd nodig en als niet dan ben je de stress iniedergeval kwijt .
Ja ik kan het niet over mn hart krijgen om abortus te doen als t zo is alleen ik doe een opleiding waar echt mn hart ligt en heb momenteel alles wat mn hartje begeert en ik wil graag een kindje alleen ben er echt niet klaar voor dus ik weet niet wat ik moet doen..
Test doen idd...misschien zit je jezelf wel gek te maken om niks. En als die wel positief is komt het ook vast allemaal wel goed. ben benieuwd naar de uitslag
Ja hoor.. Zwanger, mijn ergste droom komt uit. Ik heb al een afspraak staan bij de abortus kliniek hier in de buurt voor een echo en gesprek ik wil het niet houden want mijn vriend en ik zijn uit elkaar en ik moet mijn opleiding afmaken.. Ik baal echt enorm en ben er ook erg door van slag
Sterkte! Toch wil ik zeggen dat je niet overhaast moet reageeren.Het is kut in jou situatie (dat was het ook in de mijne ) maar niet onmogenlijk. Ik wil zeker niet gaan zeggen dat abortus slecht is, want dat is alleen jouw keuze, maar je kan onwijs veel spijt krijgen dus denk er alsjebliefd heel goed over na.
Je zal spijt krijgen er zijn genoeg mogelijkheden desnoods adoptie dit kindje heeft er niet voor gekozen en kan er niks aan doen zou er echt goed over na denken
Hey mdxxxx, Ik kan me 100% in je schoenen plaatsen Zelf ben ik christelijk opgevoed en toch maakte ik die " grote fout " voordat ik mijn dochtertje had raakte ik ook in een ( halucinatie ) zwangerschap, ik dacht echt dat ik zwanger was en werd maar niet ongesteld. Mijn vriend(nu mijn man) en ik zijn naar de ha geweest en Bleek niet zwanger te zijn.. Opluchting. We hebben die dag alles op papier gezet en altijd waneer we weer de " fout in wilden gaan " onveilig " vrijen pakte wij het briefje en direct back to Realiteit!!!!! laat dit een hele wijze les voor je zijn want in jou geval ben je nu niet eens met de ( wat kon zijn ) de vader je zou dan alleen eindigen met een kind. En dat is al helemaal geen leuke start op z'n jonge leeftijd. maar et is altijd aan jou de keus als je de baby wil houden of niet umm denk erover na.. Ik wens je echt veel sterkste hou je taai <3
Kom op meid doe die test! Misschien valt het mee en als het niks is moet je in het vervolg veilige seks hebben maar mocht het wel zo zijn zal je echt een vertrouwens persoon moeten vinden en dan kijken naar het hoe nu verder... Je kan het dus zet hem op.
Heel veel sterkte! Ik geef DevilOfHeaven wel gelijk wat betreft overhaaste beslissing maken. Hoelang heb je er over nagedacht en heb je er wel met iemand over gepraat/kunnen praten? Paar weken geleden zat ik met dezelfde keuze. Ik ben dan wel iets ouder (21) maar ook mn opleiding niet afgerond, maar wel samen met de papa. Wij hebben besloten het toen toch te houden, terwijl onze reactie eerst ook was: abortus! Denk er echt goed over na, want welke keuze je ook maakt de gevolgen zijn en blijven groot!