Hoe gaat het slapen overdag? En hoe valt hij 's avonds in slaap? Hoe vaak wordt hij wakker 's nachts? Gezien alle ziekenhuisperikelen zou ik 'm nog even tijd geven om tot rust te komen en z'n veiligheid weer terug te vinden. Hij heeft nogal wat meegemaakt Onze dochters hadden beiden pijnklachten, met name oorproblemen, waardoor slapen een drama was. Mijn man had ook minder geduld en wilde laten huilen, (lees: krijsen). Hij heeft geen enkele pedagogische achtergrond of basis, dus ik heb hem gevraagd toen om eerst eens wat te gaan lezen op gebied van kinderontwikkeling, (GEEN opvoedboek, want die kiezen vaak al voor een bepaalde strategie, maar gewoon een boek over hoe de ontwikkeling van een kind verloopt), omdat ik vond dat hij een keuze maakte op grond van zijn vermoeidheid en niet op grond van wat onze dochters nodig hadden. Had mijn man geen zin in, die voegde zich vanaf toen naar de keuzes die ik maakte, (heb een agogische hbo-opleiding afgerond). Dat was hier eigenlijk de grootste rustgever: dat hij zich aansloot bij de keuzes die ik inzette op dit gebied en dat we gewoon accepteerden dat het was zoals het was. Oudste is met 23 maanden door gaan slapen, jongste slaapt sinds een aantal weken nu meestal door.
Oh, wat fijn dat je dochter na zo'n lange tijd lekker door is gaan slapen! Ik vind het heel fijn om te horen dat dat dus ook kan (en ben blij dat ik je verhaal aan mijn man kan laten lezen, hahaha). Echt laten huilen ga ik ook niet doen, dat kan ik gewoon niet. Maar wanneer hij een kik geeft, wacht ik nu wat langer voor ik actie onderneem. Soms wordt het snel stil, maar soms zet het door tot huilen en dan duurt het toch altijd wel een halve minuut voor ik op zijn kamer ben. Ik hoop dat hij op deze manier leert dat we er heus zijn, ook al staan we niet gelijk bij de eerste kik naast zijn bed. Ik moet zeggen dat dit vermoeiender is dan gewoon bij hem op de kamer liggen, maar zo liggen mijn man en ik tenminste langer samen in bed, wat uiteraard ook belangrijk is. Mijn man is wel vóór laten huilen, maar hij wordt er niet wakker van en ik wel, hahaha.
Ik vind dat jullie groot gelijk hebben. Als het werkt voor jullie, dan is het alleen maar fijn dat jullie hem kunnen geven wat hij nodig heeft en zelf ook voldoende kunnen slapen. Wij hebben een kleine, onpraktische woning met in totaal maar twee kamers en het is op geen enkele manier mogelijk om ons bed op dezelfde kamer te hebben staan als die van onze zoon. Dat wil mijn man ook niet, maar goed.
Ik vraag me ook wel eens af of het inderdaad zo is dat alle andere kinderen de hele nacht doorslapen. Mijn man denkt van wel. Hij denkt dat onze zoon de uitzondering is, maar zelf denk ik dat dat, zeker gezien zijn medische geschiedenis en het feit dat hij bv heeft gehad, wel meevalt. Maar wat geweldig dat jullie zoon nu door heeft geslapen! Super! Dat geeft hoop voor ons, hahaha (hoewel ik er wel vertrouwen in heb, hoor). Ook bedankt voor het delen van je laten-huilen-ervaring. Dat is ook het beeld wat ik heb van laten huilen. Ik kan me niet voorstellen dat het echt iets oplost.
Bedankt voor het delen van je ervaringen. Ik vind ook dat mijn zoon moet weten dat we er altijd voor hem zijn, wat er ook is en hoe laat het ook is. Het vervelende is dat mijn man en ik een andere kijk hebben op het hele slaapgebeuren. We zijn het er in elk geval over eens dat wanneer het bedtijd is, hij in zijn bed moet liggen. We hebben z'n bed waarvan de zijkant naar beneden kan, dus we willen best naast hem zitten, maar hij mag er niet meer uit. En ook met bedtijd, als hij telkens weer overeind komt zitten, zeg ik dat als hij niet gaat liggen, ik naar de kamer ga. Dat doe ik dan ook. Dan kan ik hem best twee minuutjes laten huilen. Nu is daar dus bijgekomen dat hij in principe alleen slaapt. Als hij echt niet op zijn gemak is, komen we wel op zijn kamer liggen, maar we nemen hem niet meer in bed. En hij doet het verbazingwekkend goed! Alleen is het vermoeiend voor ons
Bij elke kik naast het bed staan, is mijns inziens nooit gezond. Een kind krijgt er echt niks van als je pas komt als het begint te huilen. Daar raakt het echt niet getraumatiseerd van Zeker dus even wachten tot je zeker weet of hij je echt nodig heeft, of dat hij zelf wel weer in slaap valt. Van de week zette onze jongste het midden in de nacht keihard op een brullen, echt brandalarm zeg maar Ik schoot dus direct m'n bed uit, maar voor ik de kamer uit was, was ze ook alweer stil. Ws lag ze dus te dromen ofzo. Was ik haar kamer ingestormd, dan had ik haar juist wakker gemaakt, nu sliep ze dus zelf weer verder en was het de rest van de nacht rustig
Zo is mijn man dus ook! Alleen wil hij zich niet meer voegen naar mijn ideeën, want hij denkt juist dat ik die ideeën op heb gedaan via allerlei hippieachtige internetsites en boeken enz. en niet met gezond verstand. Zoiets... Ik kan zijn gedachten niet precies verwoorden. Het komt hierop neer: al voor onze zoon ziek werd (met 8 maanden) sliep hij niet door en toen had hij volgens mijn man al lang en breed door moeten slapen. En dat zou dan komen door de keuzes die ik heb gemaakt, want ik ben allesbepalend geweest hierin. Ik heb een eigenwijze man, maar ben zelf wanneer het op mijn zoon aankomt ook érg standvastig. Ik vind het echter ook niks om ruzie te hebben..... Maar, zoals ik in eerdere reacties ook heb gezegd: we lossen het nu op door op een andere kamer te slapen, waarbij ik onze zoon ga troosten waar nodig (aangezien mijn man niet echt wakker wordt van onze zoon, hahaha). Mijn mans idee was om hem de hele nacht alleen te laten liggen, maar daar kan ik gewoon simpelweg niet in meegaan. Ik hoor aan zijn huiltjes dat hij me/ons nodig heeft en kan niet anders dan daarop ingaan. Maar ik heb de grens van wanneer ik reageer op kreetjes een beetje verlegd en merk dat onze zoon dat goed kan hebben. Het slapen overdag gaat trouwens probleemloos en het 's avonds is slaap vallen tegenwoordig ook. Ik kan hem sinds een kleine week zelfs wakker op zijn kamer achterlaten (dat is hier echt een wonder!).
Nou, ik lag al naast hem tijdens terwijl hij de kik gaf, haha, en zei dan ook automatisch iets geruststellends. Wat dat betreft is het goed dat hij nu alleen op zijn kamer ligt. Wat is het toch al een grote jongen...... En ahh, wat is dat schrikken dan! Wat hebben die kleintjes toch al een hoop te verwerken. Wel fijn dat ze het blijkbaar zelf wat kan handelen
Sinds een paar weken gelukkig wel ja Daarvoor had ze ons er ook altijd wel voor nodig nog, als ze het zo hard op een brullen zette. Nu meestal nog wel hoor, vandaar dat ik ook al naast m'n bed stond, maar blijkbaar droomde ze nogal. Laatst ook al eens dat ze keihard lag te lachen in haar slaap (word ik liever wakker van )
Ik stond ook altijd wel heel snel naast haar bed, en lang samen geslapen waardoor je automatisch al snel reageert. Nu wacht ik ook vaak wat langer en moet met mijn zwangere buik van zolder komen hahaha. Dus gaat niet zo snel. Maar ik ben heel blij dat ze de meeste nachten nu doorslaapt, al hebben wij er niets voor gedaan.
Haha, ik snap dat het dan iets langer duurt. Bij ons is de reden dat ik uit een hoogslaper moet komen waarbij de stof van de klamboe die erboven hangt onder het matras gestopt zit en ik er dus niet 1, 2, 3 uit kan. Soms met als gevolg dat ik vast kom te zitten en mijn man wakker mopper ( )
Ik heb ook geen goeie slapers. Inmiddels slaapt de oudste van 5 redelijk door maar wordt meestal wel 1 keer wakker s'nachts omdat hij moet plassen, een enge droom heeft gehad of zijn deken van bed is gevallen. De jongste is nu 13 maanden en slaapt naast ons in z'n bedje of in het grote bed. Ondanks dat hij naast ons slaapt wordt hij 3 a 4 keer wakker s'nachts maar laat zich meestal snel troosten. We hebben voor de jongste een Lodger speendoekje aan z'n speen zodat hij hem makkelijk kan vinden s'nachts. En hij krijgt ook nog vaak een flesje tussen 3:00 en 5:00 Mijn tip voor jullie is: Maak het je zo makkelijk mogelijk want de oplossing is er toch niet en uiteindelijk zullen ze wel beter slapen.
@Frisbee: Bedankt voor de tip! @sheann: Dank je wel. Zo denk ik ook: hij zal heus wel goed slapen tegen de tijd dat hij op zichzelf gaat wonen
Echt advies geven vind ik wat lastig, omdat je zoontje medische problemen heeft. De ' standaard' adviezen gaan dan niet altijd op. Wat hier in ieder geval heel goed helpt zijn echt vaste rituelen. Zowel door mij als mijn partner. Dus wel belangrijk dat jullie een zelfde aanpak hanteren. Voor het slapen door ik alles in een vaste volgorde. Ook bij in de nacht wakkerworden reageren we op een vaste manier (waarbij wij ervoor kiezen maximaal 5 minuten te laten huilen). Het mopperend gehuil (protest) ga je wel onderscheiden van gehuil omdat er echt iets is. Verder zag ik dat al veel andere tips zijn gegeven..... Ooit gaat het over een zul me hem uit bed moeten trekken, maar deze periode is gewoon zwaar en slopend.
Hier ook een zoontje van 21 maanden die nog steeds niet Door slaapt. Ook alles al geprobeerd. Wij dachten ook altijd dat wij de enige waren met dit "probleem" maar echt je hoort het zo veel. Wat wij nu doen is een flesje drinken in bed leggen die hij of zelf kan pakken of wij geven hem aan en lopen meteen de kamer uit. En dan valt ie zo weer in slaap. Geen geouwehoer meer met tussen ons in en daarna niet naar eigen bed willen. Daar werden we zo moe van.. Maar goed elk kind is weer anders en bij de 1 helpen de tips en de ander niet. Wij zijn nu in elk geval al dol gelukkig als ie een keer maar 1 keer komt s nachts haha. Denk ook dat het ooooit vanzelf een keer goed komt. Maar liefst zo snel mogelijk haha
Dubbel gevoel bij dit topic. Want 'fijn' dat we niet de enige zijn, maar we hadden tot nu toe de hoop dat het vast niet zo lang meer zou gaan duren. Onze zoon is 16 maanden en slaapt tussen ons in vanaf meestal begin van de nacht. Hij wordt krijsend wakker (eigenlijk uit ieder slaapje, nooit een lachend baby'tje in bed behalve in ons eigen bed) en omdat hij zijn kamer deelt kan dat ook niet lang duren. Wij twijfelen bij hem in hoeverre het te maken heeft met medische problemen (wekelijks loopoor maar heeft buisjes) en in hoeverre we zouden moeten ingrijpen en streng worden. Ooit gaat het wel over en in die tussentijd gaan wij heen en weer tussen acceptatie en irritatie.
Dit heeft ons zoontje ook. Wanneer hij alleen op bed ligt is het altijd gelijk huilend/krijsend wakker worden. Verhalen over spelende/brabbelende kindjes in bed. het lijkt hier een soort wakker worden in angst. Wij denken aan de angst om alleen te zijn.. in zijn campingbedje op onze kamer is het nooit zo ..
Dat krijsend wakker worden in het eigen bedje hebben wij ook een tijd gehad, vóór onze zoon ziek werd, maar ook toen het al een stuk beter ging. Maar... Ook al slaapt hij niet door en huilt hij wat wanneer hij wakker is omdat hij wil dat we komen, dat standaard krijsend wakker worden is hier niet lang geleden wel overgegaan! Misschien is dat een troost. Vanmorgen hoorden we dat hij wakker werd doordat hij " Nee" aan het oefenen was. We hoorden hem telkens heel kalm zeggen: "Nee. Nee. Nee. Nee." Zo aandoenlijk. Ik hoop voor jullie dat het snel over gaat.