Hallo dames/meiden. Ik zit in een lastige situatie wat veel verdriet met zich meebrengt vindt het lastig om hier de juiste keuzes in te maken niet alleen voor de baby, maar ook voor mijn driejarige dochtertje. Die uit mijn vorige relatie is voortgekomen. Ben morgen 20 weken zwanger, heb aanstaande maandag de 20 weken echo weet ook niet meer of ik hem hier in moet betrekken. Of dat ik even of altijd afstand van hem moet nemen mij doet het gewoon te pijn maar wil niet egoistisch zijn aan de andere kant levert het mij alsmaar stress op wat natuurlijk niet goed is voor de baby of mijn dochter. Hij zegt dat het niet voorgoed klaar hoef te zijn en wil dan weer praten maar zo gaat het op en af vanaf 10 weken zwangerschap. ik kan niet meer en wil de juiste keuzes nu maken, zodat ik straks Tuurlijk kunnen jullie niet zeggen wat ik moet doen maar wil mijn verhaal kwijt en miss, heb ik wat aan de antwoorden en miss. zijn er mensen die in een soortgelijke situtatie zitten,
probeer dingen op papier te zetten zolang het contact nog goed is.. afspraken met boze/kwade emoties is niets waard... probeer samen afspraken te maken wbt de zorg en omgang ed iets waar jullie je beide prettig bij voelen en zodat er zo min mogelijk extra conflicten ontstaan... de ex van mijn vriend is van de 1 op andere dag vertrokken met hun toen 1 jarige dochter.. hij moest voor alles vechten en nu bijna 6 jaar later is het nog een strijd... toen ik zwanger raakte werd mijn vriend erg onzeker en toen hebben wij gelijk alles op papier gezet zoals wij het graag willen mochten wij ooit uit elkaar gaan wat we natuurlijk niet hopen... denk aan soort gezag/regeling, financieën, wie neemt welke beslissingen en wat word er samen gedaan... ook iets wat wij belangrijk vonden is dat wij niet te ver uit elkaar gaan wonen tenzij er een zeer gegronde reden voor is ( dus niet omdat daar sneller een huis te krijgen is, nieuwe partner woont etc) dus omdat zijn ex nu bijna 70km bij ons vandaan woont en als er iets gebeurd waardoor ze langer bij ons verblijft ze gelijk niet naar school kan gaan... verder wil ik je veel succes wensen! en gefeliciteerd met je zwangerschap natuurlijk
Wat erg voor jullie zeg.. Ik zou hem er toch in betrekken, wie weet komen jullie er nog uit, en dan kan je hem dit nooit meer terug geven als hij dit mist.. Kunnen jullie wel nog enigszins met elkaar praten? Ik hoop dat jullie eruit komen..maar het wordt wel tijd dat hij knopen door gaat hakken, want aan misschien heb je niets! En anders, als hij geen knopen doorhakt moet jij het toch doen..dus dat zou ik hem wel duidelijk maken. Sterkte!