Na hier wat topics gelezen te hebben van anderen die ook hun kindje verloren hebben wil ik ons verhaal hier ook graag doen.. Eind mei blijk ik weer zwanger te zijn. Ik ben dolgelukkig maar heel bang om het kwijt te raken omdat ik in januari een miskraam had gehad. Op de echo's is telkens een mooi kloppend hartje te zien en een minimensje! De angst om haar te verliezen is altijd gebleven. Ik was heel voorzichtig, had het gevoel haar te moeten beschermen. Met 16 weken hebben we een geslachtsbepaling laten doen en het leek een meisje te zijn. Ze hebben toen ook verder gekeken naar haar organen, alles zag er goed uit. Ik was toen wel geruster op alles, maar had nooit verwacht dat onze droom in een nachtmerrie zou veranderen bij de 20 weken echo. Ik dacht nog nou alles zag er goed uit vorige keer, dus ik maak me niet druk. Maar de echoscopiste zag al snel dat er een orgaan met cysten in haar onderbuik zat, ook had ik weinig vruchtwater en was er geen blaasvulling. Genoeg redenen om onze wereld op zijn kop te zetten.. Een paar dagen later konden we terecht voor een GUO in het AMC. Hier werd ons verteld dat onze dochter maar 1 nier had en die werkte niet.. Hierdoor werd er ook geen vruchtwater aangemaakt. Ons meisje had geen levenskansen. Ik dacht dat ik dood ging. Mijn mooie meisje, zo perfect, hoe kon dit nou toch?? We konden kiezen of we de zwangerschap wilden afbreken of het uit te dragen zo lang het zou lukken. Het voelde als uitstel van executie en ik wilde haar niet laten lijden, dus hebben we de zwangerschap met pijn in ons hart en ziel laten afbreken.. Op 11 oktober ben ik bevallen met 22 weken en 6 dagen van ons mooie meisje. We noemen haar Aimée*: onze geliefde. Aimée* was 29 cm lang en woog 550 gram. Ze heeft het niet slecht gehad in mijn buik gelukkig! Toen ze werd geboren klopte haar hartje nog. Ze is op mijn hart overleden. Tot het laatste moment heeft ze mijn hart altijd voor haar horen kloppen.. De placenta kwam gedeeltelijk naar buiten bleek achteraf. Op 14 oktober ben ik van een stuk placenta gecurreteerd, had bloedvergiftiging hierdoor opgelopen (door de infectie). Ben nu net een week beter ervan. Kan nu net beginnen aan het emotionele herstel.. voel me echt akelig en zo ontzettend leeg. Je toekomst wordt hierdoor geruineerd en het is zo moeilijk dat je kindje geen kans heeft gehad.. Aimée*, ik mis je heel erg mijn lieve meisje. Hou voor altijd van je en vergeet je nooit. xx je mama
Desiree, ik heb net de vlindersite van Aimée* bezocht. Met tranen in mijn ogen heb ik het dagboek gelezen en de foto's bekeken. Allereerst proficiat met de geboorte van jullie prachtige dochter! En verder heel veel sterkte! Wat is het toch ontzettend oneerlijk en wreed . En tenslotte: Aimée mag fier zijn op haar mama. Je hebt veel werk in haar vlindersite gestoken denk ik want het is echt prachtig gedaan.
Wat een prachtige vlindersite! Ik zie de trots en tegelijkertijd het verdriet in je ogen. Jeezz meid, wat een verhaal. Ben heel trots op je hoe je hiermee omgaat
Lieve Dees, lieve kanjer, Ook via deze weg wil ik je heel veel sterkte wensen met jullie grote verdriet en met het enorme gemis van jullie prachtige dochter Aimee.
Wat een prachtig meisje! En wat bijzonder dat ze bij jou haar laatste adem heeft uitgeblazen. Het is ook allemaal zo oneerlijk!! Heel veel sterkte met de verwerking
Vol bewondering voor jouw kracht heb ik Aimee's vlindersite bekeken em jullie verhaal gelezen. Ik vind het bijzonder dat een mens zoveel liefde en daarmee ook kracht kan bezitten om het ondenkbare aan te kunnen. Ik kan me niet verplaatsen in jou, maar heb tranen gelaten om jou en jullie mooie, lieve Aimee. Ik wens jou, je partner en je kanjer van een zoon het allerbeste toe. Dat je de kracht mag blijven vinden... Anna
Jeetje zeg, wat ... tja ik weet ook niet hoe ik het moet omschrijven. Erg verdrietig in ieder geval. Jullie verhaal greep me aan, ik moest er wat tranen om laten. Jullie vlindersite is prachtig. Heel veel sterkte en ik hopelijk wordt 2012 een erg gelukkig jaar voor jullie!
Wil je heel veel sterkte wensen! Je hebt er een hele mooie site van gemaakt. Wat ik al eerder las, je ziet je trots maar ook je verdriet Hele dikke knuffel!
Prachtige site voor een prachtig meisje.. wat wreed dat dit zo moest gebeuren. Heel veel sterkte gewenst!
Wilde je heel veel sterkte en kracht toe wensen. Wij zijn zelf in december 2009 ons jongetje Jona na een zwangerschap van 20 weken verloren. De grond wordt onder je voeten weggeslagen en alles om je heen wordt zo niet belangrijk...Inmiddels zijn we twee jaar verder en hebben twee prachtige meisjes gekregen. Toch blijft het gemis en heeft ons mannetje een belangrijke plek in ons gezin. Onze twee meiden verzachten de pijn, maar zullen deze nooit helemaal wegnemen. Veel liefs
Dank jullie wel allemaal.. @ bietje, dat is fijn om te lezen dat jullie nog 2 gezonde kindjes mochten krijgen. Gelukkig heeft hun komst de pijn verzacht. ja het gemis zal blijven, ik zal mijn dochter ook altijd blijven missen maar ik hoop dat de pijn niet meer zo scherp en heftig zal voelen als het nu doet. Anders weet ik niet of ik wel wil leven
Jeetje wat heftig zeg!! normaliter kijk ik niet zo snel op een Vlindersite omdat ik dan altijg giga hard moet huilen..... en nu was het dus weer zo! Dit is denk ik echt verschikelijk om mee te maken ik wens jou en de rest van je familie heel veel sterkte om dit verlies te verwerken! Ik hoop dat het nieuwe jaar je mooie dingen brengt knuffel van mij
tranen in mijn ogen. Wat een moeilijke maar eerlijke beslissing. Ik wil jou en je partner heel veel sterkte wensen in deze vreselijk moeilijke tijd.
zoals eerder gezegd en nogmaals: gefeliciteert met jullie schitterende dochter. het is echt een plaatje. het gemis zal groot zijn, heel veel sterkte daar mee! ze heeft in ieder geval een mooi plekje in jullie hart gekregen
Ik weet niet wat ik moet zeggen... Ik wil jullie in ieder geval heel veel sterkte en kracht wensen om deze verschrikkelijke gebeurtenis een plekje te kunnen geven. Liefs
Wat kan het leven verschrikkelijk oneerlijk zijn he! ik wil jullie heel veel sterkte wensen. Ik zelf ben 4 maandjes geleden bevallen van ons meisje. Was afgelopen zondag uitgerekend anders. Het ergste verdriet is minder, de scherpe kantje gaan eraf. We hebben haar laten cremeren en haar urntje staat hier thuis. Ik zet er iedere week verse bloempjes bij en iedere avond een kaarsje aan. Dat helpt ons. Neem echt de tijd die je nodig hebt meis, veel praten helpt. * knuf*