HeBen net thuis van het ziekenhuis. Op 1-11-2011 is ons meisje Sienna Elisa Nienke geboren. om 3.37. Het gelukkig allemaal heel snel .'s morgens om 9 uur heb ik de eerste medicatie gehad en 's avonds om 18.00 de laatste. op dat moment kreeg ik ook een infuus met pijnstilling. ,s nachts om 2 uur braken mijn vliezen en daarna ging het allemaal heel snel. Ze zag er heel mooi uit en was 27 cm lang en woog 424 grm. Daardoor bleekrschijnlijk 23 weken was, wat ook de eerste telling was bij de verloskundige. Het vielmaal reuze mee. ze hebben haar aangekleed met de kleertjes die we hadden gekocht en ingewikkeld in een mandje. het ging zo snel dat ze dinsdagochtend pas haar echt mandje konden brengen. Daar hebben we haar aan de familie laten zien en iedereen heeft haar gelullig toch gezien alleen mijn vader niet. dit viel uiteindelijk dus ook nog mee. Ze vonden haar allemaal prachtig. We hebben haar niet langer als dinsdagavond bij ons gehouden omdat we haar zo mooi mogelijk willen herinneren. ik moest nog tot vandaag in het ziekenhuis blijven omdat ik sinds het opwekken van de bevalling koorts had en antibiotica nodig had. Nu was ook hiermee alles goed. In het ziekenhuis hebben ze ons enorm gesteund. echt heel fijn. het moeilijkste vond ik het afscheid. Het idee dat ik mijn meisje nooit meer in het echt kan zien en haar los moet laten vond ik echt verschrikkelijk. Voor haar heb ik er vrede mee.omdat ik weet dat het beter is. Hoe ik de komende tijd het ga verwerken weet ik nog niet. Ik weet op dit moment nog alleen dat ik haar nu al heel erg mis. Ik weet dat ze nog ergens is, want als ik mijn ogen sluit of aan haar denk zie ik haar voor me, maar dit maakt het gemis niet minder. Hoe ervaren jullie dit ? xx romina
Natte ogen hier........... Gefeliciteerd met de geboorte van jullie mooie meisje ! Prachtige naam !! En gecondoleerd met dit enorme verlies....... Wat fijn dat je hier een berichtje plaatst Roompje . En ook mooi om te lezen, dat je Familie jullie dochter heeft gezien ! Zo te lezen is het heel bijzonder en waardig gegaan ! Geweldig als je ook zo'n steun krijgt in het ziekenhuis. En dan het gemis........het lijkt me ontzettend moeilijk ! Kan je daarin niet helpen met ervaring... Maar wil je heel veel sterkte en liefde toewensen !! Voor de aankomende periode !
Hoi Romina Gefeliciteerd met jullie prachtige dochter Sienna*. Gelukkig is de bevalling goed verlopen. Is je koorts nu weer weg? Placenta er wel uit gekomen? Ik vond het afscheid ook heel moeilijk, dat je dan je kleine meisje niet meer terug kunt zien. Kon ik haar maar voor altijd vast houden dacht ik ook. Het gemis, ik kan er nog niks over zeggen hoe dat op lange termijn is maar tot nu toe mis ik haar ieder moment van de dag. Verder heb ik het ene moment een gigantische huilbui en een ander moment gaat het allemaal wel.. maar 't is zwaar. Ik weet zelf momenteel ook nog niet hoe ik het allemaal moet redden.. ben bezig met de dag doorkomen meestal. Het gemis is en blijft gigantisch. Ik voel ook wel dat mijn meisje hier is en ze leeft door in je hart maar het blijft zo moeilijk dat je buik weg is, je over een aantal maanden geen klein mensje kunt verwelkomen en dat ze gewoon geen kans had. Het is nu allemaal leeg en doelloos. Gecondoleerd en dikke knuffel.. ik huil een potje mee als je dat gaat doen.
Gefeliciteerd met jullie dochter... En wat fijn dat iedereen haar toch gezien heeft zeg. Het een plekje geven was en is voor mij nog steeds erg moeilijk, de eerste dagen heb ik op de automatische piloot geleefd. Merk nu de uitgerekende datum in zicht is dat ik het er weer erg moeilijk mee heb. Vind het oneerlijk. Wel merk je dat de scherpe randjes van je verdriet eraf gaan het gemis zal voor altijd blijven. Veel stertke voor de komende tijd.. Liefs Marian
gefeliciteerd met jullie dochter. wat fijn dat jullie haar toch nog met jullie familie hebben kunnen delen. Heel veel sterkte de komende tijd met dit moeilijke verlies!
Dames heel erg bedankt voor jullie steun. het doet me goed om erover te praten. morgen wordt ons mopje gecremeerd. Raar gevoel geeft dat! Vandaag hebben we ook de geboortekaartjes verstuurd en heb ik met een aantal mensen gebeld. Ze zijn allemaal heel meelevend gelukkig. Sommige telefoontjes heb ik nog niet opgenomen zoals mijn oom. Iedere keer als ik hem spreek dan zegt hij dat we een goede keuze hebben gemaakt omdat we anders zo'n zorgenkindjes hadden gejad met zoveel ziekenhuisbezoeken en dat we onszelf dat niet aan moesten doen. Ik wil dat niet horen want ik zou mijn hele leven geven voor mijn kindje en mezelf opzij zetten voor haar. We hebben geen minuut aan onszelf gedacht maar alleen maar aan ons mopje. We wilden haar dit niet aan doen. Als moeder doe je alles voor je kindje en denk je niet aan jezelf. Als ze een gelukkig en volwaardig leven had kunnen leiden dan had me dat allemaal niet uit gemaakt. Dat zijn de gesprekken die ik liever vermijd. Nog een vraagje wanneer zijn jullie weer gaan werken of denk je weer te gaan werken? Ik sta namelijk zelf voor de klas op ht vmbo en ben bang dat ik er continu met geconfronteerd word omdat de leerlingen wisten dat ik zwanger was. ik weet nog niet hoe ik dit ga regelen al weet ik wel dat k nog ff tijd nodig heb. xxx romina
Nou je hebt echt wel wat weken nodig om te herstellen.. normaal heb je tenminste 10 weken zwangerschapsverlof na een bevalling, mij is geadviseerd om tenminste 6 weken uit te trekken voor herstel etc. Maar heb gewoon 10 weken zwangerschapsverlof gekregen. Kan je man/vriend niet voor je de telefoon opnemen en tegen je oom zeggen dat je het niet fijn vindt om het gesprek daarover te voeren.. ik snap helemaal wat je bedoelt btw. Je moest de keuze wel maken voor je kleine meisje maar oh als we maar iets voor ze hadden kunnen doen.. ik had ook alles willen geven. Knuffel en sterkte met de crematie morgen. Hebben jullie een mooie urn voor jullie meisje? Of wordt ze uitgestrooid?
Hey Roompje......... Nou wat een '' rot opmerking '' inderdaad van je oom ....... Kan met goed voorstellen dat je daar nu niet op zit te wachten. En ja !!!! Je Kind is je ALLES ! Jullie keuze was zo vol liefde voor julie meisje........hou je daar aan vast hoor !! Heel veel sterkte voor morgen..en bij alles wat komen gaat ! Liefs
Heey dames, Gisteren is onze kleine meid gecremeerd. Wat een verschrikkelijke dag was dat! We zijn nog naar een kapelletje geweest en een kaarsje aangestoken waar ik al zeker 15 jaar niet meer geweest was. Raar maar het gaf me gisteren wel veel steun, ik had echt zo'n gevoel ik moet daar een kaarsje aansteken voor mijn mopje. De dagen gaan langzaam en weet niet wat ik moet doen. Gisteren te veel gedaan en daar heb ik vannacht last van gehad. Volgende week gaan we een weekendje naar de zee om uit te waaien. Ik verlang er zo naar. Wat doen jullie om de dag door te komen? xxx roompje
Het scheelt voor mij dat ik mijn zoontje ook heb om voor te zorgen, al ging dat de eerste 2 weken absoluut niet. Ik was toen ziek dus veelal slapend de dagen doorgekomen.. Verder probeer ik gewoon met de normale dingen door te gaan. Huishouden moet gedaan worden, laatst even lekker gewinkeld, en 's avonds heb ik het altijd moeilijk dan kijk ik tv of film. Zodat ik niet te veel na hoef te denken. Verder is mijn moeder hier 2x per week en mijn man 3 dagen in de week zodat ik maar 2 dagen alleen met mijn zoontje ben.. ik vond het nl verschrikkelijk om veel alleen te zijn. Voor ik ga slapen heb ik altijd een momentje met/voor mijn meisje, dan kijk ik foto's of schrijf ik wat over of aan haar. Waar had je vannacht last van als ik vragen mag? Knuffel, nog best zwaar zo'n crematie he dan weet je dat je haar nooit meer zal vasthouden denk aan jullie, xx
Had vannacht last van mijn darmen en dus veel buikkrampen de hele Uk kan me momenteel nergens voor oppakken. kijk.maar wat tv om maar nergens aan te denken. hoop dat ik snel opknap dan kan ik flink gaan wandelen met de hond en dan kan ik ook weer gaan sporten. vaak is namelijk zwemmen de enige manier waar ik mijn hoofd leeg kan maken. maar dat kan op dit moment niet. de crematie was inderdaad zwaar. precies zoals je vertelde dat dacht ik ook. xxx
Hoi roompje, van harte met je prachtige dochter en afschuwelijk dat je haar zo snel hebt moeten laten gaan. Heel veel sterkte de komende tijd. Afgelopen maart ben ik helaas ook mijn kleintje verloren. Ook ben ik werkzaam in het onderwijs, ik had geen idee wat verstandig was qua werk. Daardoor ben ik veel te snel begonnen en heb ik onhandige beslissingen genomen. Ik wil je dan ook adviseren om veel tijd te nemen. Niet een paar weekjes, maar echt de tijd zodat je sterker bent zodra je weer begint. Het middelbaar onderwijs is pittig en pubers zijn aan de ene kant heerlijk ( ze doen gewoon hun ding en kijken niet anders tegen je aan omdat je iets vreselijks hebt meegemaakt) maar aan de andere kant kun je je niet even terugtrekken of op halve krachten de lessen draaien. Nogmaals heel veel sterkte meid, dit is gewoon zo heftig...
Nog geen 2weken verder en alweer in het ziekenhuis. dacht dat ik in de broek plaste was het bloed. 1e hulp en naar de verloskamer gebracht echo moet ik nog gecurrreteerd worden. kan ieder momrnt naar de ok gebracht worden. Hopelijk mag ik snel weer naar huis. xxx roompje
hoi roompje, is er nog placenta oid achtergebleven in je baarmoeder? Ben je verder niet ziek geworden? Hopelijk mag je gauw naar huis ja. Sterkte meid!
Er was inderdaad schijnbaar nog een stukje achtergebleven. het was zo gebeurt viel allemaal reuze mee ben weer actief maar moet tot morgenvroeg bljjven helaas... Hopelijk mag ik dan pas over eeb jaartje ofzo terug op de.afdeling komen hahahaha
Hoi Roompje, Gefeliciteerd en gecondoleerd met jullie mooie dochter. Ik weet helaas hoe je je voelt. Ik ben ons kindje verloren bij 24 weken op 2 november 2012. Ook nog maar kort geleden. Je had het je vast ook allemaal anders voorgesteld. Je bent moeder geworden en toch blijf je met lege handen achter. Toch heb ik wel het idee dat Valentijn* af en toe bij ons is, dat geeft veel rust. Hopelijk is het ons in de toekomst weer gegund en kunnen we (zoals jij ook zegt) ons over een tijdje weer melden in het ziekenhuis voor blij nieuws. Ik wil je adviseren rustig aan te doen en jezelf de tijd te gunnen om dit verlies te verwerken. Ik wilde zelf eerst ook zo snel mogelijk weer aan het werk, het liefst per begin december al, maar ik ben er toch van op terug gekomen. Ik krijg van veel mensen te horen dat het echt te snel is. Hoop dat je de dagen een beetje doorkomt. Hoe was jullie weekend weg? Heeft het jullie goed gedaan? Wij hebben gisteren van collega's van mijn vriend ook een weekend weg aangeboden gekregen. Heerlijk, daar ben ik straks ook echt aan toe. Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd! Liefs Vlinder
Hoi Roompje, Hoe gaat het inmiddels met je? Ben je inmiddels tot een besluit gekomen mbt weer gaan werken? Je moet dat inderdaad zeld beslissen en doen wat bij je past, maar ik zou je ook adviseren om tenminste de eerste 3 weken rustig aan te doen. Ben zelf in de 2de week na het verlies van Isabella (~18 wkn) langs m'n werk gegaan en de week erop 3 halve dgn met gevolg dat ik de week erop alleen een halve dag kon. Vooral de eerste 3 wkn denk je dat je toch heel veel kan, maar heel vaak komt wat je kan (lichamelijk) met wat je wilt (mentaal) niet overeen. Ben vorige week (5de week) thuis gebleven en dat deed me heel goed, ben soms wel buiten huis geweest. Ik heb zelf voorgenomen om gebruik te maken van de ruimte wat mijn werk heeft aangeboden om rustiger aan te doen ipv de (soms te) flinke vrouw te spelen. Ik hoop dat je inmiddels vrede hebt gevonden met whatever je besloten hebt en dat het inmiddels beter met je gaat.