Mijn man is vrij veel op reis en ik werk op het moment slechts part-time en ben daarom veel hele dagen alleen thuis met mn peuterdochter. Nu heb ik wel de mogelijkheid om tijdens de zomermaanden wat meer dagen af te nemen op het kdv, maar dit moet ik wel ver (lees: weken) van te voren laten weten. Daarom vroeg ik mij af, vanaf wanneer in je zwangerschap je het echt lastig vond worden om er de gehele dag alleen voor te staan met je peuter?
Denk dat dat per zwangerschap verschillend is. Ik heb nu bekkenklachten en mag en kan m'n meisje niet meer tillen. Ik vind het dus nu al aardig pittig worden om een hele dag alleen met haar te zijn. Ik kan niet overal meer naartoe en haar niet op de fiets tillen dus momenteel maar vaak lopend naar de eendjes en verder moet ze zichzelf veel vermaken
Hoihoi, het ligt eraan hoe je zwangerschap verder verloopt. Ik heb altijd gewoon voor mijn zoontje kunnen zorgen, tot het eind van de zwangerschap. Ik heb hem zelfs nog gewoon gewassen en aangekleed terwijl ik weeën had Maar ik kan me wel voorstellen dat het niet altijd bij elke zwangerschap lukt. Ik was ook moe hoor en deed t allemaal wat rustiger en liet het speelgoed 's avonds maar liggen ipv van het allemaal op te ruimen, en het was best zwaar soms, maar ja, je bent moeder en zwangere vrouw en heb je verder geen ernstige problemen dan moet het lukken hoor
Ik vond de eerste 2 maanden zwaar was zo moe! Daarna ging t prima Nu bijna 27 weken en gaat t nog prima dus ben benieuwd
Neem aan dat je peuter al veel zelf kan doen? Ik heb nu verplicht rust komende week en heb een dreumes van 14 maanden rond lopen... Maar als ik kijk hoe we het samen redden moet dat met een peuter ook wel gaan denk ik.. Hier gaat hij zelf de trap op, klimt via een stoeltje op de bank dat ik de luier kan doen, hebben campingbedje met Luik erin dat hij zelf in en uit bed kan ( mag niet tillen ) en geeft zelf luier aan, speelt zelf en ik zit of bij hem op de grond of hij breng speelgoed op de bank.... En met boodschappen en de hond helpen mijn ouders.... Dus denk dat je best een eind komt met een peuter En heb altijd zoiets zou ze het niet voelen als mama is zwanger en ik moet vaker "weg" niet dat ze jarloers gaat worden...
Is natuurlijk bij iedereen anders maar bij mij ging het redelijk toen ik 1 kind had om voor te zorgen, dus tijdens de tweede zwangerschap. Ook al had ik behoorlijk last van mijn bekken. Natuurlijk werd het op het einde wat zwaarder maar het ging. Op dit moment, en dat vind ik echt heel erg, gaat het me niet meer zo goed af. Ik zit er redelijk doorheen en vind het momenteel te zwaar om hele dagen voor de kinderen te zorgen. Bij mij begon dit rond week 35 en het neemt met de dag toe. Nu heb ik het geluk dat ik heel veel hulp krijg van moeder en schoonmoeder en ze dus hooguit een ochtendje alleen heb. Zou me zonder geen raad weten. Maar je levert steeds meer in. Zo breng ik mijn dochter nu met de auto naar de peuterspeelzaal terwijl dit echt 400 meter is, maar ik kan het niet meer lopen... Succes!
Als je peuter zelf de trap op en af kan, is het waarschijnlijk wel te doen. Bij mij wel tenminste; net wat al eerder gezegd werd: de eerste maanden zijn verreweg het lastigst! Veel dingen zal je in een lager tempo doen, maar dat vinden kleintjes vaak niet erg
ik merk dat het hier wat moeilijker word maar dat komt niet door mijn peuter maar door het punt ze moet 4 dagdelen naar de peuterspeelzaal en dat fiets ik. en ondertussen zijn we het halve huis aan het aanpakken. ik merk wel dat ik haar echt niet teveel meer moet tillen dat word echt te zwaar nu stiekem zie ik ook wel een beetje op tegen de zomer vakantie met een beetje pech ben ander halve week na de zomervakantie uitgerekend mag ik daarna nog max 2 weken op en neer fietsen.
mijn zoontje is 5 1/2 jaar maar moet met alles geholpen worden.... het grootste zwaarste probleem vind ik nu dat ie erg bezig is met mij proberen te schoppen in mijn buik tijdens verschonen of op de bank zitten.... gelukkig neemt vaak mijn man hem over maar ja die draait ook late diensten mijn zoontje is beperkt vandaar dat ie anders reageert dan andere kindjes van zijn leeftijd
Mijn oudste is bijna 3 en me zoontje is 14 maanden. Vond het de eerste 12 weken zwaar vanwege het spugen. Maar je vind er je weg in. Juist het wegbrengen smorgens vond ik dan zwaar. Nu zit ik al 3 weken thuis me hoge bloeddruk. Het moeilijkste vind ik dat me dochter der broertje veel plaagt met dingen afpakken van speelgoed en de jongste dan steeds begint te bleren. Alleen daarom zou ik de oudste af en toe wel willen wegbrengen hihi. Lichamelijk is het wat zwaarder om de jongste te verzorgen maar hij slaapt ook veel dus dat is wel lekker. Denk dat wegbrengen juist meer onrust geeft voor je kids en omdat je dan zelf vroeg eruit moet. Nu kan je smorgens nog even blijvrn liggen of samen lekker rustig aan.doen
Ik vond de eerste maanden het zwaarst. De vermoeidheid en een dreumes en werk. Nu heb ik verlof maar ben erg moe. Gelukkig kan ik met mijn zoontje samen in de middag even slapen.
Dat is niet echt te peilen aan anderen denk ik...geen zwangerschap is hetzelfde en geen kind is hetzelfde. Vanaf 12 weken heb ik al moeite met de dag door te komen. Toen ook ziekenhuisopname gehad. Toen het probleem uitdroging eindelijk onder controle was kreeg ik een bekkeninstabilliteit waar je U tegen zegt. Mijn man is zo veel mogelijk thuis (thuiswerken) omdat ik maar erg weinig kan. En mijn dochter is type energie voor honderd en heeft een mega snelheid in die kleine beentjes die ik echt niet meer bij kan houden. Als ze niet stil wil liggen tijdens het verschonen lukt het me soms gewoon niet...als ze beweegt en ik haar tegen moet houden schiet dat zo door naar mn bekken..dan moet mn man het echt overnemen. Kortom...hangt van je zwangerschap en van je kind af
Ik vind het nu zwaar worden. Ik heb last van mijn bekken en ben erg moei. Heb veel harde buiken. Mijn dochter kan heel veel maar wil steeds op pad. "Waar gaan we nu naar toe??" krijg ik veel te horen. Ze is zich soms aan het vervelen. Ik laat haar gewoon 2 dagen naar het KDV gaan ook in mijn verlof. Dan heeft ze even wat dagen dat ze lekker op pad is en met andere kinderen aan het spelen is. Dit hou ik zo.
Eerste 12 weken waren zwaar, qua misselijkheid en moeheid..mijn man was gelukkig thuis vanwege gescheurde enkelband...minder voor hem maar een uitkomst voor mij :b Nu gaat het de ene dag makkelijker af dan de andere dag...helaas heb ik bekkenklachten dus kan niet al te veel... Boodschappen krijg ik af en toe hulp maar doe het ook nog vaak met mijn peuter van 3 maar op de fiets en neem een karretje in de supermarkt, dan hoef ik niet achter r aan te lopen.. Voor de rest gaat het nog prima zo.. Het zal we zwaarder gaan worden maarja dat hoort erbij..
Dat is bij iedereen anders... ligt eraan hoe je je voelt.. Ik ben bijna de hele zwangerschap beroerd geweest en extreem moe.. dan ging hij wel eens naar oma toe. Nu loop ik op het laatst en laat ik hem 1 ochtend in de week extra komen in week 38 en 39... kan af en toe gewoon niet zoveel van hem hebben. En daar kan hij dan gewoon lekker spelen en leuke dingen doen waar ik nu geen energie voor heb. Als ik echt nog een rot dag heb, vraag ik oma even om bij te springen.
Alles altijd zelf en alleen gedaan... Mn oudste was 1 jaar toen ik zwanger werd van de 2de.. Nooit problemen gehad...
Hier loopt ook een peuterpubertje rond (3,5 jaar) en ik vind het mentaal zwaarder dan lichamelijk. Doordat ik slecht slaap heb ik minder geduld met zijn buien. Hij gaat 1 dag in de week naar de crèche en 1 dag in de week naar zijn opa en oma (ook nu ik verlof heb) en als ik het echt niet trek, kan ik hem ook nog een middag bij zijn andere oma brengen. Het lastige is dat hij er nog geen rekening mee kan houden dat je bijv. moe bent en even wilt liggen of dat je geen puf hebt om een discussie aan te gaan. Ik denk dat ik het vanaf een week of 30 lastig vond. Gelukkig is hij al wel vrij zelfstandig, dus qua tillen e.d. heb ik het niet zo zwaar. Maar ja, een peutertje van 3,5 is alweer anders dan een peutertje van 2.
Hier bijna 36 weken en een dametje van bijna twee. Er zijn momenten geweest dat ik papa haar liet douchen omdat ik niet op m'n knieën voor de douchecabine kon/wilde, maar meestal gaat t prima. Ze moet nog wel veel getild worden, in en uit haar ledikant, in en uit de kinderstoel etc maar dat gaat nog goed. Ze kan al heel goed helpen met aankleden en luistert nog heel redelijk. Ik vind het vooral jammer dat ik weinig met haar kan spelen in een speeltuin enzo, daar gaat ze zelf op pad en we kletsen, maar ik kan niet actief meedoen of langer dan een minuutje met haar voetballen.