Ben eens benieuwd of en wie er voor een eventuele geslachtsbepaling al "wisten" wat het geslacht was van je baby('S)? Ik ben nu zwanger van mijn tweede maar zowel nu als bij mijn zoontje wist ik echt niet wat het was qua gevoel. Ook qua verschijnselen kloppen bij mij de bakerpraatjes niet en ook de Chinese kalender had het achteraf fout bij mijn eerste. Waaraan wist jij zo zeker wat het was?
Nou ik ben daar blijkbaar heel slecht in. Ik heb voor de twintig weken gedacht dat we een zoon zouden krijgen. Ik was ervan overtuigd. Het wezentje was in mij trapte was een jongetje. Kon niet missen. Tijdens de 20 weken echo was het dus een meisje. Ik moest wel lachen om me zelf. Helemaal bij het verkeerde eind. De Chinese geslachtskalender klopte bij mij wel. Maar ja daar hechtte ik niet zoveel waarde aan.
Bij mijn eerste zei mijn gevoel heel erg dat het een jongetje was, was zo overtuigd van mijn gevoel dat ik al heel wat jongens kleertjes had gekocht... Mijn gevoel klopte, een prachtig kereltje... Was echt een gevoel, geen aanwijzingen ofzo qua bakerpraatjes. Nu deze keer nog totaal geen gevoel erbij. Mijn hoofd switcht nog alle kanten op haha.
Bij mijn zoon wist ik het meteen na de positieve test. Het was een heel sterk gevoel wat nergens op gebaseerd was (bakerpraatje oid). Bij de tweede heb ik de eerste weken gedacht dat het een jongen zou zijn, maar direct na de termijnecho sloeg de twijfel toe en zei mijn gevoel dat het een meisje zou zijn. Dit bleek ook zo te zijn tijdens de 20 wk echo.
Bij de eerste twee kon je me echt doodslaan, geen idee!! Nu bij de derde al voor ik zwanger was heilig overtuigd dat we er weer n jongen bij zouden krijgen. En.. Het is een meisje hihi Dus ik ben er heel slecht in.. Wel altijd erg vermakelijk dat mensen aan je (buik/billen/huid/haar/grote geen of wat dan ook!) kunnen zien wat het wordt. En dat dan ong 50% het natuurlijk goed heeft
Alle bakerpraatjes en de Chinese kalender zeiden een meisje maar ik had al vanaf het begin heel sterk het gevoel dat ik een jongen zou krijgen. Zo sterk zelfs dat ik toen ik naar de echo ging zei: "Ik ga even zien dat het een jongetje is" en "Als het een meisje is dan val ik van die tafel af van verbazing". En hij is inderdaad een jongen. Mijn gevoel had dus gelijk.
Voorgevoel....hmmmm tot ik zwanger van de derde was, was ik echt ervan overtuigd dat voorgevoelens kloppen. Nou je raadt het al: bij de eerste 2 klopte het, bij de 3e niet. Nu durf ik mn vingers er niet meer aan te branden haha. Blijft altijd kans van 50% dat het klopt...
vanaf het begin van de zwangerschap voelde ik dat het een jongen ging worden. Een deel van de bakerpraatjes klopte evenals de chinese kalender. Bij een echofoto in week 35 vond ik dat de baby een jongensgezucht had.We moesten wel tot 41 weken wachten om te weten of het ook zo was
Bij mijn dochter wist ik 100% zeker dat het een meisje was, vanaf de positieve test. Bij deze zwangerschap dacht ik een jongetje, kon me alleen niet voorstellen dat ik het nu weer goed aanvoelde. Maar met 15 weken zagen we een piemeltje dus wederom was mijn voorgevoel juist. Chinese kalenders kloppen ook biij allebei, maar daar geloof ik niet zo in. Wel denk ik dat een moeder kan 'aanvoelen' hoe het kindje in haar buik is. Als je dichtbij een ander persoon staat straalt deze ook iets uit, dus ik denk dat dat bij je kindje net zo is. Dus misschien dat dat de reden is dat sommige moeders er zo van overtuigd zijn en ook gelijk hebben!
Ik heb altijd gezegd dat ik graag als eerste kindje een jongen wilde. Toen ik echter zwanger raakte was ik heilig overtuigd dat het een meisje was. Ik droomde zelfs over een meisje, en als ik ergens ging kijken naar kleertjes ofzo dan werd ik naar de meiden afdeling "getrokken". Met de geslachtsbepaling was het toch echt een jongen!! Niet dat het me echt uitmaakte maar moest toch in mijn hoofd even omswitchen! Gelukkig hadden we nog niets gekocht "op geslacht"
De chinese kalender heeft alle 3 de keren gelijk gehad.. maar daar lette ik niet zo op Bij de eerste had ik een jongens gevoel en dat klopte, bij de 2de een meid maar dat bleek een jongen te zijn en nu bij de 3de dacht ik ook een meid maar ik durfde niet meer op mijn gevoel te vertrouwen maar had toch gelijk Ook had ik bij alle 3 de keren voor dat ik het wist was ik al met namen bezig en dat klopte altijd. Ik had de eerste 2x meer jongens dn meisjes namen en nu had ik alleen maar meisjes namen. Ik was er niet bewust mee bezog maar die namen kwamen in me op. En net kleertjes kijken in de winkels ook bij all3 al een voorgevoel keek bijv alleen bij de jongens kleren of meide kleren. Heel onbewust maar achteraf vind ik het wel toevallig allemaal
Bij Aiden wisten we tot de geboorte niet wat het zou worden. Ik riep plots de avond voor de geplande keizersnee dat we een zoon zouden krijgen. En jawel! Bij Finley had ik 100% het gevoel dat hij een meisje was. Was ook hoogst verbaasd dat ze tijdens de 20 wekenecho zeiden dat hij een jongetje is. Geloofde dat eerst ook nog niet. Strookte niet met mijn gevoel. Pas in volgende echo's geloofde ik het. Zijn geboorte mondde uiteindelijk uit in een spoedkeizersnede onder algehele narcose. Toen ik wakker werd, feliciteerden ze mij met mijn dochter. Ik dacht eerst: zie je nu wel! Gevolgd door: maar dat klopt niet! Bleek een vergissing te zijn van de arts! Finley is toch echt onmiskenbaar een jongetje!
Ik voelde als ik me ging focussen een sterke kracht ofzo, echt een gevoel. Dus dacht gelijk jongetje. En ja hoor: Een prachtig ventje!
Helemaal in het begin was ik er heilig van overtuigd dat het een meisje zou zijn. Daarna begin ik te twijfelen en kon het voor mijn gevoel ook een jongen zijn. Het is een meisje, dus mijn eerste gevoel klopte (of het was toeval natuurlijk).
Ik heb met 15 weken een pretecho cadeau gekregen van een goeie vriendin van me ik kon ook de geslachtsbepaling doen. Zelf had ik nooit echt een voorkeur wat het word als de baby maar gezond zou zijn, eenmaal daar vroeg ze ook aan mij wat mij gevoel zei, mijn gevoel zei dat het een meisje zou zijn, waarom weet ik niet, en inderdaad blijkt het waar te zijn en we in blije verwachting zijn van een MEISJE
Bij beide zwangerschappen klopte mijn voorgevoel. Bij mijn zoontje zat ik al in mezelf te verkondigen dat ik zwanger was van een jongetje zonder dat ik een positieve test had. Die waren namelijk allemaal negatief. Maar ik wist gewoon zeker dat ik een jongetje in mijn buik had, dat gevoel ging maar niet weg. Ik leek wel gestoord. Uiteindelijk bij 10 weken toch een positieve test en het was (en is nog steeds) een jongetje. Bij de 2e hoopte ik stiekem op nog een jongetje. Niet omdat ik geen meisje zou willen maar omdat het me zo leuk leek voor S. om een broertje te hebben. Maar mijn gevoel zei dat het een meisje zou zijn. En ja hoor het is een meisje geworden!
Vanaf de eerste zwangerschapstest wist ik zeker dat ik een jongetje kreeg. Had een heel sterk voorgevoel, ook alleen maar kleertjes voor een jongetje gekocht. Bij de pretecho op 17 wk werd mijn gevoel bevestigd. Een meisje had ik net zo leuk gevonden, maar ik had het niet geloofd als ze me hadden gezegd dat ik een meisje kreeg.