Op 10-03-2010 is onze prachtige dochter Esmay geboren, 53cm en 3610 gram! Hierbij alsnog mijn verhaal: Op zondag 07-03-2010 is de Verloskundige bij ons langs geweest omdat de kleine minder actief was al het hele weekend. Hartje klopte goed maar voor de zekerheid zijn we doorgestuurd naar het ziekenhuis waar ze een CTG hebben gemaakt. Die zag er op het eerste gezicht ook goed uit maar als extra controle doen ze nog een echo maken om te kijken hoe het daarmee staat. Wij kregen te horen dat het vruchtwater nog maar minimaal was en de placenta schijnbaar niet goed genoeg meer werkte. In overleg is er daarom besloten om op 08-03-2010 te starten met inleiden. De volgende dag werden we om 7.30 verwacht in het ziekenhuis en is het hele ritueel begonnen. Er werd gevraagd of we mee wilde werken aan een onderzoek waarmee ze in zouden leiden met een ballon die dan tegen je baarmoedermond wordt geplaatst om voor verweking en ontsluiting te zorgen. Voor ons maakte het in principe niet uit en toen heeft de computer besloten dat er een ballon catheter geplaatst zou worden. Deze zou 6 uur in moeten werken en dan zou men gaan kijken of het wat met de baarmoeder had gedaan. Na 6 uur heeft een Co assistent gevoeld en vond wel dat mijn vliezen gebroken konden worden. Gelukkig heeft toen een verloskundige nog nagevoeld en zei dat dat absoluut nog niet zou kunnen omdat dat teveel risicos met zich mee zou brengen en dat mij en de kleine in gevaar zou kunnen brengen. Ik wilde zelf geen nieuwe ballon meer maar uiteindelijk is er na aandringen (tja in het ziekenhuis wilde ze natuurlijk dat ik aan dat onderzoek mee bleef doen) toch nog een ballon geplaatst en ben ik naar boven naar de afdeling gegaan. `s Ochtends moesten we weer naar de Verloskamers en hebben ze de ballon eruit gehaald. Hij had wel wat effect gehad maar nog niet veel. Ze wilde nogmaals een ballon plaatsen maar we wilden dit beiden niet omdat het toch maar weinig effect had. Uiteindelijk zijn ze begonnen met gel om alles te verweken. Na 6 uur werd er weer gekeken en er was wel weer wat meer veranderd maar nog niet voldoende om mijn vliezen te breken. Er werd opnieuw gel ingebracht en ik werd weer naar boven gebracht om de volgende ochtend maar weer verder te kijken of er dan eventueel vliezen gebroken konden worden. Ik had wel al de hele dag gerommel maar dus nog weinig effect helaas. Ze stelde zelfs voor om de woensdag een rustdag te houden....... Savonds kreeg ik ineens erge harde buiken (wat voor mij niet nieuw was want die had ik al weken regelmatig) ik werd aan het CTG gelegd en tot verbazing van mij en de verpleging bleef ons meisje met een hartslag zitten van 180 185 iets wat ik nog nooit had gehad! Ze bleef dit echt zeker een kwartier volhouden en ik maakte me toch wel zorgen. Ineens zakte ze naar de 75 en waren we haar kwijt met haar hartslag! Ik maakte me natuurlijk nog meer zorgen. Gelukkig konden ze haar uiteindelijk weer vinden en was alles goed! Ik kon met een gerust hart gaan slapen .. Echter om 0.15 moest ik naar de W.C gegaan en toen ik terug kwam bij mijn bed had ik het gevoel weer te moeten. Ik liep richting toilet en voelde onderweg al wat lopen. Op het toilet verloor ik mijn slijmprop en nog meer vocht. De zuster kwam kijken en zei dat mijn vliezen waren gebroken. Dolblij was ik want dan zou het toch vandaag gaan beginnen!! En inderdaad al vrij snel kreeg ik meer kramp, in mijn benen en stuit, wat ik achteraf al de hele dag een beetje had maar had geen idee dat dit ook een soort van weeën waren. Uiteindelijk is er een Gynaecoloog komen kijken en constateerde een klein beetje ontsluiting ook werd er opnieuw gezegd dat het een erg grote baby zou zijn, wat achteraf dus wel mee viel qua gewicht. Ik werd meegenomen naar de Verloskamers waar ik een prik in mijn been kreeg om wat te slapen, nou van dat slapen is niet veel meer gekomen, al werd ik wel erg suf van dat spul! `s Nachts toch maar mijn vriend gebeld met het goede nieuws en gezegd dat hij zo rond een uur of half 8 maar naar de Verloskamers moest komen. Om 7.30 kwam er een verloskundige bij me kijken en zei dat ik inmiddels 2 cm ontsluiting had, het zou vandaag echt beginnen. Ik werd voor de keuze gesteld om eventueel pijnstilling te nemen, in eerste instantie wilde ik dit niet maar ze adviseerde het me wel omdat ik toch al 2 dagen bezig was met opwekken van iets en ik dan mijn krachten kon sparen voor de bevalling. Uiteindelijk dus toch maar gedaan en ik kreeg een ruggenprik. Daarna aan de weeën opwekkers gegaan en om 11.30 had ik al zeker 8 cm ontsluiting. Vanaf dat moment is het allemaal vrij snel gegaan, de ruggenprik werkte niet meer en ik kreeg steeds meer weeën die bijna niet meer weg te puffen waren. Ik mocht nog niet echt persen maar alleen zachtjes meeduwen omdat de kleine nog niet genoeg ingedaald was, wat is dat een hel zeg als je toch al wel de drang hebt om te persen! Uiteindelijk om 14.15 mocht ik beginnen met persen. Ons meisje was nog wel niet helemaal ingedaald maar was al wel wat verder en het zou met het echte persen waarschijnlijk moeten lukken. Helaas na meer dan een uur mijn uiterste best gedaan te hebben, complimentjes te hebben gekregen over mijn perstechniek en uithoudingsvermogen (soms zelfs 3 a 4 x persen in 1 wee) bleef ons eigenwijsje toch zitten en wilde niet verder indalen. De Gynaecoloog is komen kijken en zei meteen dat het een keizersnee moest worden. Op dat moment vond ik het allemaal prima want ik was helemaal gebroken. Ik ben vrij snel naar de OK gebracht, kreeg niet eens een OK jasje aan maar ging gewoon in mijn pyama, en mijn vriend is met me mee geweest. Helaas was ik tijdens de keizersnee niet helemaal goed verdoofd en voelde ik de snee duidelijk die ze hadden gezet. Ik kreeg snel nog meer pijnstilling en uiteindelijk werd Esmay om 16.09 geboren, 3610 gram en 53 cm! Wat is dat bijzonder als je dan je kindje voor het eerst hoort huilen! Mijn vriend ging met Esmay naar een andere kamer en na een paar minuten kwamen ze eventjes naar mij toe zodat ik onze prachtige dochter ook kon bekijken! Helaas was het te koud op de OK en moest mijn vriend met onze dochter alvast naar de kraamafdeling. Nadat ze bij mij alles hadden kunnen doen moest ik naar de uitslaap kamer waar ik ook nog eens moest wachten, en geloof me dan duurt wachten lang!!! Uiteindelijk naar mijn eigen kamer gebracht waar het genieten kon beginnen!! Ik ben veel bloed verloren waarvoor ik medicatie heb gehad maar het opknappen is gelukkig vrij snel gegaan op vrijdag morgen was ik Esmay al zelf aan het verzorgen, aankleden en stond ik zelf al onder de douche. In overleg met de Gynaecoloog is toen besloten dat ik vrijdagmiddag al naar huis mocht (normaal staat daar zeker 3 dagen voor) En wat was het toen genieten!!! Ook ben ik enorm trots op de trotse papa die me al die tijd enorm heeft gesteund en me heeft bijgestaan met alles! Zon vent gun je iedereen! Inmiddels is Esmay al meer dan 3 weken oud en ze doet het hartstikke goed! Ik ga mezelf ook steeds beter voelen gelukkig al heb ik nog wel regelmatig pijn aan mijn wond en ben ik nog erg moe maar we zullen maar zeggen: Het was voor het goede doel!
Mooi geschreven meid. Twas niet makkelijk maar gelukkig doen jullie het allemaal heel erg goed. Lekker genieten met z'n drietjes. Liefs Channes
respect sterkte met het helen van de wonden,en geniet vooral iedere dag van je wonder tijd vliegt zo voorbij,en natuurlijk gefeliciteerd met jullie prinsesje
Bedankt voor jullie reacties Inmiddels gaat het met de dag beter, de wond doet nog maar amper pijn (alleen s'nachts wil hij nog weleens zeuren), helaas is mijn HB nog steeds laag en moet ik weer opnieuw ijzertabletten gaan slikken maar goed dat komt vast ook helemaal goed
Hey hoi. Ik lees nu pas je verhaal. 'T is voor jou ook niet makkelijk geweest zeg. Hoe gaat het nu met je? voel je je alweer wat fitter?
Late reactie Maar ik blijf ontzettend moe helaas Lijkt ook alleen maar erger te worden.... Moet vanmiddag even naar de huisarts heb het idee dat de ijzertabletten niet goed genoeg hun werk doen ofzo? Nou ja we zullen het zien