Haai meiden! De laatste tijd (precies weet ik het niet meer) heeft Naomi echt last van enorme driftbuien. Tijdens luier verschonen. Als ik bezig ben en ze wil opgetild worden maar het kan even niet. Als ze 's avonds moet slapen en ik loop de kamer uit. Als ze iets niet mag en ik na 3x NEE zeggen haar op de grond ergens anders neer zet. En zo kan ik nog wel een aantal dingen op noemen Ze zet het zo ontzettend op een gillen en krijsen dat mijn oren gewoon zeer doen. Als ik in de buurt ben gaat ze het ook nog eens op mij af reageren. Aan me haren trekken, slaan, knijpen enz.. Als ik haar dan weg zet omdat ze dat niet mag wordt het natuurlijk helemaal van kwaad tot erger. Ook als ik haar laat gaan, negeren.. maakt niks uit.. als ik haar wil afleiden met speelgoed of wat dan ook moet je bukken want gooit ze het het liefste naar je hoofd. Vind het erg moeilijk hier mee om te gaan, of om te weten waar je nou goed aan doet. Als ik bv ergens mee bezig ben en ze wil opgetild worden maar dat doe ik dan even niet of ze krijgt even geen aandacht, en ze gaat zo tekeer.. dan ppfff weet ik het echt ff niet meer.. laten krijsen, optillen, afleiden.. waar doe je nou goed aan?? Ze huilt de laatste tijd soiezo om (bijna) alles.. Weet niet wat het is, ze heeft het nooit gedaan. Dus hoop dat het een fase is, ken heel me meissie zo niet! Iemand tips?!
Jaa. Kleine-meisjes-drift is hier niet onbekend. Ik word er soms ook ontzettend dol van. Negeren helpt het beste, heb ik gemerkt en soms afleiden. Laat ze maar even ploffen en troost ze daarna. Bij een milde bui zet ik ze soms in haar stoel en zeg dat ze daar zit om even rustig te worden. Dat helpt alleen niet bij een enorme "meltdown". Vaak kunnen ze gewoonweg niet overweg met de emoties en frustraties waar ze mee te maken krijgen. Ze willen vaak al zoveel, wat nog niet kan. Of ze begrijpen niet waarom iets niet mag of niet lukt. En zeker als ze weer richting een sprong gaan, kunnen de driftbuien - en dat weet ik uit eigen ervaring- je soms knap wanhopig maken. Ik probeer me altijd maar te bedenken, dat het voor haar net zo vervelend is. (Maar ik ben niet heilig, ik verlies ook echt mijn "cool" wel eens!). Ik blijf het moeilijk vinden, maar luchtig reageren werkt bij ons het beste. Succes met je meisje!
Idd proberen te onthouden dat zij zich waarschijnlijk even radeloos voelt als jij! Ze kunnen al wat maar nog niet veel en willen eigenlijk véél meer kunnen maar het lukt nog niet. Ze begrijpen al wat maar nog niet alles en dat kan hen in de war brengen etc... Ik benoem mijn zoon zijn gevoel en àls ik hem even laat doen omdat hij niet te 'hanteren' is, zeg ik ook waarom ik dat doe en dat hij bij me terecht kan! Ik zet hem nooit weg of negeer hem niet zomaar of straf hem niet. Ik geloof dat ik hem leer zelf zijn gevoelens te benoemen door dit nu voor hem te doen en dan kan hij me, als hij taalvaardig genoeg is, zelf zéggen hoe hij zich voelt ipv driftig te worden. Ik probeer ook te zien hoe ik een driftbui kan voorkomen. Als hij bvb een schone luier aan moet, zeg ik hem wat ik ga doen en als ik merk dat hij er (nog) geen zin in heeft, laat ik hem even doen. (anders gegarandeerd driftbui) Het lukt altijd binnen het half uur erna! Je moet dan gewoon even het 'goede' moment afwachten. Hij is dan nog met iets anders bezig (in zijn hoofd of in praktijk) en dan pik ik hem eruit om te verschonen?!)
Wat ik voortaan doe is haar laten doen en zeggen dat het geen zin heeft om zo te doen, dat ik niet weet wat ze wil en dat ze beter normaal kan doen want dan begrijp ik haar sneller. Ik probeer dit nu een paar weken echt te benoemen en het gaat steeds beter.
Ik heb van die ballenbakballen (leuk woord). Die mag ze door de kamer gooien. Dat is het enige speelgoed waarmee ze mag gooien. Het gaat vanzelf over maar daar heb je nu niks aan. Kun je er achter komen waarom ze gefrustreerd/boos is? Misschien wat extra oefenen met mortoriek? Te moeilijk speelgoed nog even weg leggen? Je kunt het aankleedkussen ook even ergens anders neerleggen dan is er weer wat nieuws te zien. Als ze opgetild wil worden bijv met koken kun je haar ernaast zetten in de eetstoel. Geef eens een bakje met water en laat haar de groente wassen. Haren trekken en slaan is hier echt een grens, dat mag echt niet. Dan moet je, hoe moeilijk ook, volhouden hoor!
Erg heftig is dat he... Tja er zijn een hele hoop mooie regeltjes van hoe je ermee om moet gaan. Ik geloof gewoon echt niet dat alle mama's op dit forum er zogenaamd pedagogisch verantwoord mee omgaan. Ik niet iig. Als mijn oudste echt over de fles gaat omdat iets niet mag of juist moet dan probeer ik hem uit te leggen waarom ik het zo gaat. Werkt dat niet dan probeer ik hem af te leiden. Vaak werkt dat maar als dat niet werkt en hij door en door en door en door blijft gaan zet ik hem in de hoek en zeg dat hij daar maar even rustig moet worden. Ik ga dan wel door mijn knieen zodat we echt contact hebben. Dan is het max 2 min belachelijk hard krijsen maar daarna is het ook goed. Ik ga dan naar hem toe en krijg dan altijd een kus en een knuffel. Ik leg dan nog even uit wat nou gebeurt is en zeg dat ik heel veel van hem hou. Maar ja, soms ben ik het na een lange dag zo beu dat ik heel hard zeg: HOU NOU EENS OP!!!! Schiet ik natuurlijk niets mee op maar ik ben ook maar een mens.
he he he....het is een fase..een hele vervelende die straks als ze 2 wordt weer terug komt! jaaaaaa mijn zoon zit er nu ook weer in en o wat kan die jongen het bloed onder mn nagels vandaan halen! ik negeer het geschreeuw en gegil en als het echt tever gaat dan mag hij lekker in de hoek afkoelen. ik snap dat jouw kindje nog te klein is om in de hoek te kunnen zetten maar op die leeftijd negeerde ik dat gedrag ook. aandacht geven is een voeding voor zulk gedrag. ik heb vaak de "fout" gemaakt om er te lang over door te gaan zo was ik mischien wel een uur tot 1,5 bezig met waarschuwen afleiden uitleggen enznu heb ik zoiets van ja daaaggg je begrijpt me dondersgoed als ik nee zeg en uitleg waarom niet en bij de 2de of derde keer doe je het nog een keer dan ben ik er klaar mee en mag hij in de hoek staan.
Ahh....ik ook. We zijn niet heilig, dus iedereen heeft wel eens een keer zo gereageerd. Ik geloof niet in moeders ( die ook maar mensen zijn) die áltijd en overal keurig pedagogisch correct reageren.