bedankt voor jullie reacties! de meeste hebben de baby lekker dicht bij hun.... ik ga maar gewoon kijken wat ik het prettigste vind... ben wel erg benieuwd!
Wij hebben alles gelijkvloers, maar deden niet zo moeilijk Als hij in de box in slaap was gevallen liet ik hem daar liggen, als ik terug kwam van wandelen en hij sliep in de wagen liet ik hem ook liggen. Enige wat wij niet gedaan hebben is bij ons in bed. Gewoon doen wat jij prettig vind!
Ik liet mijn zoontje nooit in de box slapen. Dat vond ik echt geen slaapplek. Hij sliep of in de kinderwagen in de woonkamer de eerste maand en later, toen we waren verhuisd, sliep hij altijd in zijn bedje. Eerst in een wiegje en later in zijn ledikantje. Dat vond hij overigens ook prima en zolang dat het geval is, kun je er naar mijn mening niet vroeg genoeg mee beginnen. Slapen is slapen, in een ruimte waar geen onnodig veel lawaai is en waar het vrij is van prikkels. Tijdens de kraamweek, toen ik nog bedlegerig was, sliep ie trouwens wel altijd naast mij. Of in het wiegje, of op het voedingskussen bij mij in bed.
toen we eenmaal thuis waren hebben we Emma eerst in de kinderwagenbak in de box gelegd. Later is ze boven gaan slapen. Maar zoals hierboven ook wel word gezegd het ligt aan de situatie en aan het kindje. Je zult wel merken wat het beste is als je kindje er eenmaal is.
same here.. rust en regelmaat vond ik belangrijk..en rust kreeg hy in myn ogen niet als hy in de wagen/box beneden in de kamer lag... ik vond het ook erg fyn om even de "rust" te hebben voor mezelf...
Rosalie heeft vanaf dag 1 gewoon in haar eigen bedje geslapen op haar eigen kamertje. Ging hartstikke prima. Overdag sliep ze wel eens in de box, ik dacht 'ach dat kan toch geen kwaad' en op zich kan het dat natuurlijk ook niet maar tegenwoordig leg ik haar ook overdag toch liever in haar bedje. Op het KDV wilde ze namelijk niet slapen in een bedje, krijsen krijsen krijsen was dat.. Daar legden ze haar dan in een wandelwagen bij de spelende kindjes, dan sliep ze als een blok. Prima natuurlijk (ze is gewend om met geluid toch te slapen) maar ja als ze straks echt niet meer in zo'n wandelwagen past, zal ze toch in een bedje moeten liggen. Dus vandaar dat ik dat nu thuis ook doe. Maar inderdaad, zoals andere meiden ook al zeiden, je moet gewoon straks kijken wat goed voelt en hoe het gaat, en dan gewoon lekker zelf weten.
Je moet doen waar je je goed bij voelt. Maar dat hebben al meer meiden gezegd. Ik heb mijn zoontje de eerste paar dagen naast mij neergelegd 's nachts in de wagenbak. Daarna naar zijn eigen kamertje. Achteraf heb ik er spijt van, had hem toch liever in een wiegje bij ons op de slaapkamer gehad. Om mij heen zeiden veel mensen: je moet hem in zn eigen bedje laten slapen, anders krijg je een verwend kind. Ik was nogal gevoelig voor commentaar/reacties van anderen, maar nu heb ik er dus spijt van.
dochter slaapt het eerste half jaar bij ons op de kamer, meer vanwege het verminderd risico op wiegendood, maar vond (en vind nog steeds) het ook wel erg fijn haar in de buurt te hebben. overdag zat ik in de woonkamer, en zij in bed, maar we wonen gelijkvloers, dus altijd dichtbij.
De eerste drie weken lag ik op bed ivm complicaties en toen heb ik overdag mijn zoontje bij me gehouden in de reiswieg van de kinderwagen. 's Nachts ging hij altijd wel naar zijn eigen kamertje.
L. lag meteen in zijn eigen bedje bij elk slaapje.. Tuurlijk viel hij weleens in slaap in de box, dan liet ik hem gewoon liggen.. maar anders ging na 2 gaapjes en wat wrijven in zijn oogjes wakker naar bed.. hij sliep dan meteen..
Onze mannen hebben ook gelijk in hun eigen kamertje geslapen en nooit in de box of wandelwagen. Mede doordat hun extreem prematuur geboren zijn wouden we graag veel rust voor hun hebben. Maar je moet inderdaad doen waar jullie je goed bij voelen.
Wij vinden het wel heel erg belangrijk dat een kindje bij zijn/haar ouders (in de buurt) is, zeker die eerste levensmaanden. Een jonge baby alleen boven neerleggen hebben wij dus ook vrijwel nooit gedaan (heel enkele keer dat ik even naar beneden ging en de jongste toch even boven bleef). Verder hier eigenlijk altijd gehad, ik/wij beneden = kinderen beneden. De jongste heeft overigens tot ruim 4 weken na de geboorte in het ziekenhuis gelegen en vind dat nog altijd heel erg. Dat ze zo van ons gescheiden was. Gelukkig na haar thuiskomst dubbel en dwars in kunnen halen voor mijn gevoel, vanaf dat moment is ze dus ook vrijwel altijd bij mij geweest. Verder gezien onze manier van opvoeden en dus de gedachte dat kindjes niet alleen boven gelegd horen te worden, hebben de twee oudste tot ong 8/9 maanden altijd beneden gelegen tot wij zelf naar boven/bed gingen. Ze lagen dan bij ons op de borst, in de kinderwagen of in de box. Overdag sliepen ze tot rond de 5/6 maanden ook bij ons op de borst, in de kinderwagen of in de box. De jongste heeft vanaf dat ze thuis kwam tot ze 10 maanden was elke avond bij papa op de borst gelegen tot wij naar bed gingen, overdag bij het slapen tot die tijd vrijwel altijd dat ik bij haar lag of dat zij beneden lag. Voor ons was en is deze omgang met onze kindjes erg fijn, en we hebben dus ook altijd gewoon gedaan zoals het voor ons goed voelt (en niet naar anderen geluisterd met 'goede' adviesen ). Succes met je keuze! Gewoon doen wat voor jullie van binnen het fijnste voelt om te doen! Liefs Hanneke!