Hallo allemaal, Na enige tijd 'meegelezen' te hebben op dit forum, heb ik me nu ook maar aangemeld. Wij zijn inmiddels 6 x IUI, 1 x IVF en 2 x Cryo verder. Enorm geleerd op het vlak van voortgangsgeneeskunde =D> , maar helaas heb ik daar nog steeds geen zwangerschap voor.... Hoe houden jullie het vol? Hoe laad je je elke keer weer op na een teleurstelling?
Hoe? Geen idee eigenlijk. Toch lukte het telkens weer. Positief blijven, goed voor jezelf zorgen en je band met je partner verstevigen. Maak het jezelf (vwb je omgeving) ook makkelijk en doe geen dingen die je eigenlijk niet prettig vindt. Knuf!
oef, ik dacht laat ik eens reageren op jouw topic. Maar toen pas zag ik wat voor behandelingen je allemaal al ondergaan hebt! Ik vond ovulatie inductie al slopend, 2 weken per maand 3x per week naar het ziekenhuis, telleurstelling na telleurstelling. Vol gepompt zitten met hormonen, afvallen door de stress etc etc.. Maar wij hebben het grote geluk gehad dat uiteindelijk na anderhalf jaar ik een eisprong kreeg waar ik nu zwanger van ben. We hebben ontzettend veel geluk gehad. Stiekem waren we ons al aan het voorbereiden op de volgende stap, IVF. Nee, als ik bedenk wat o.a. jij al door hebt moeten maken, mag ik zeker niet meer klagen! Bij mij was de de mmm onze wereld waarin we bezig waren. Daar gingen we voor en ik moet zeggen dat we met ons tweetjes ons best wel eens af gezonderd hebben van de rest van de wereld. Weekenden meer vrij genomen voor elkaar etc...leuke dingen blijven doen enz enz. Heel veel succes met zwanger worden.
Ja als ik er aan terug denk, dan denk ik ook hoe heb ik dat ruim 3 jaar volgehouden met steeds weer die teleurstelling. Maar ik denk dat je automatisch doorgaat. En erin blijven geloven is heel belangrijk. Ik wil je heel veel succes wensen en hoop heel erg dat jullie wens snel in vervulling mag gaan. Ook als ik terug denk aan die periode vind ik dat erg emotioneel en besef ik hoe zwaar het eigenlijk was. Maar nu ik zwanger ben besef ik wel dat ik het er echt voor over had en zou het zo weer doen. gr vruchtje
Tis inderdaad erg moeilijk, maar je bent sterker dan je zelf denkt. De wens is zo groot en ik heb er alles voor over. En ja...na weer een tegenslag duurt het iets langer voordat je uit je dalletje gekropen bent, maar de gedachte dat het ooit gaat lukken, houdt mij op de been! Succes en sterkte meid!
Ik heb net een miskraam gehad nadat we na lange tijd dan ein-de-lijk zwanger waren door ICSI. Het intense geluk werd tijdens de eerste echo wreed verstoord en ging over in intens verdriet toen het hartje niet meer klopte... Op dit moment ben ik even opgeblust en moe van alle ziekenhuisbezoeken en alleen al moe van het woord 'zwanger'. Ik merk dat ik rust nodig heb en we gaan echt een paar maanden rustig aan doen en proberen even niet alleen maar met onze kinderwens bezig te zijn. Gelukkig vinden wij heel veel steun bij elkaar en voelen we elkaars verdriet goed aan. Succes allemaal!
Hoi, Wij zijn ook al een aardige tijd bezig en wij hebben vooral in deze periode gemerkt dat we gegroeid zijn in onze relatie en dat we steun bij elkaar vonden. Nu na 2 mislukte ICSI hebben we er bewust voor gekozen om even een rustperiode te nemen en er even niet mee bezig te zijn, dit heeft ons beide goed gedaan en we hebben gemerkt dat afstand nemen even goed was! Verder zijn we gewoon erg tevreden over de begeleiding in het ziekenhuis en hebben we een fijne arts waar we ons prettig bij voelen. Verder denk ik heb ik de afgelopen jaren toch ook wel meiden leren kennen die in het zelfde schuitje zitten en bij wie je je verhaal kwijt kan! Wij willen binnenkort weer verder gaan en we zijn benieuwd hoe alles gaat lopen! Succes verder Mirjam
Het lijkt mijn verhaal wel! Inderdaad: het heeft ook ons stukken dichter bij elkaar gebracht. Dat is het goede nieuws. Succes als jullie weer gaan beginnen Mirjam
Lieve Annerie, Wil je even laten weten dat ik aan je denk! Hopelijk doet de rust jullie goed! Wij gaan pas volgend jaar een nieuwe ICSI poging doen, misschien in november een cryo-poging. Liefs Mirjam
vallen en opstaan. al is dat soms makkelijke gezegd dan gedaan. Ik heb nu net een mislukte niet volledige IVF achter de rug en dan denk ik zelf ook: hoe kom ik hier in godsnaam weer doorheen? maar de wens overwint alles. Ik weet dat het weer even gaat duren, maar dat ik over een tijdje weer volmondig durf te zeggen: we gaan door. Zoals de rest van de meiden al zeggen: het heeft ons ook dichter bij elkaar gebracht en je verlegd grenzen die je nooit voor mogelijk had gedacht. Succes, ik ga ook weer heel hard knokken om door te gaan. Liefs Hope
wij draaien ook al een tijdje mee in de mmm, proberen om positief te blijven, en niet vergeten waarvoor je het doet. dat houdt ons op de been.
Ook hier vallen en opstaan, maar we zijn zoals Ginny al zegt zo sterk. Wij zijn ook ontzettend naar elkaar toe gegroeid. Hier ook 5 ivf achter de rug. 1 zwangerschap die na 13 weken misliep. Toch blijven we hopen, maar beseffen wel dat eens de koek op is...... Liefs Elvira
Onze relatie wordt door de mmm ook met de dag (met elke tegenslag) weer sterker. Dat vind ik het enige mooie aan deze rotweg. We voelen elkaar heel goed aan. Wat ik wel erg moeilijk vind is om niet te veel over de 'zin' van je leven na te denken. Klinkt misschien heel dramatisch maar wat ik bedoel is dat ik me nog steeds niet kan (en wil) voorstellen dat we geen kinderen krijgen. Het kan nog een hele lange weg zijn maar hoe ga ik 'door' met mijn leven? Eigenlijk zou ik wel een nieuwe baan willen maar het is nu hier allemaal erg relax geregeld qua zkh dus die stress van een nieuwe fulltime baan wil ik er denk ik nu niet bij hebben. Soms kijken we wel eens naar een andere woning, nu nog appartement. Maar hebben eigenlijk niet zo'n zin om in een blije kinderrijke buurt te gaan wonen. We wilden gaan trouwen als we een kindje hadden (......). Ik heb nu soms een beetje het idee dat alles stilstaat. Mijn vriend zegt steeds, nee wij zijn hier nu mee bezig dat is ons plan nu. Maarja vind het toch soms moeilijk. Klinkt heel dramatisch hoor, we doen heel veel leuke dingen samen dus dat zit wel goed maarja soms heb ik zo'n depri moment.
tja hoe hou je het vol? ik weet het niet, bij mij is de wens zo sterk dat ik doorga en idd probeer moed te houden wij zijn 1x zwanger geweest door een cryo dus weten dat het kan, en daarom willen we nog niet opgeven. heel veel sterkte en succes meid!
ja, het is erg moeilijk allemaal. vooral het wachten... wij hebben hulp aangeboden gekregen van een maatschappelijk werkster via het zh. die hulp hebben we ook aangenomen. zij krijgt heel vaak stellen die in de zelfde situatie zitten. we gaan er af en toe eens heen. en dan krijgen we 1 uur de tijd met haar, om te praten over alles
Hoe houd ik het vol? Hoe houden wij het vol? Soms houden we het helemaal niet meer vol.....We zijn nu 30 mnd bezig en we hebben al zoveel tegenslagen moeten verwerken. Bij iedere test, ieder onderzoek, iedere controle, valt de uitslag tegen.. Je denkt, het zal toch wel een keer over gaan, we zullen toch wel 1x eens niet bij die laatste 5% zitten waarbij het mis is, in plaats van bij de 95% waarbij het goed gaat? Nee dus. Van de 5% van alle vrouwen die schijnbaar met IVF/ICSI moet proberen zwanger te worden is er maar 10% die geen normale eigroei heeft en maar 3% die geen normale bevruchtingen maakt.... Dat zijn wij dus steeds. Maar toch: Houden we vol Houden we hoop Houden we moed Want we hebben elkaar en we steunen elkaar waar het lukt. En we zoeken samen naar een lichtpuntje om hoop uit te putten. En nu, nu mogen we toch weer een ronde IVF gaan proberen, hoewel we al voorbereid waren op dat het he-le-maal over en uit zou zijn. Eiceldonatie, daar zijn we nog niet aan toe, wellicht adoptie, als dit ook allemaal niet lukt. Wie weet hoe het zal lopen. Ik weet niet goed hoe we dit doen, maar elke tegenslag opnieuw blijkt dat ik toch weer ergens de kracht en de moed vind om weer op te staan en weer door te gaan. Voor ons. Voor ons toekomstig kindje. Sterkte allemaal. Liefs Eef