Fijn om zoveel reacties te krijgen. We hebben ok besloten gewoon ons gevoel te volgen. Net stiekem test gedaan. Maar negatief natuurlijk. Nog twee dagen. Al ben ik af en toe wat misselijk en heb ik krampen. Denk toch echt ingesteld te gaan worden.
Ik was 23 toen ik zwanger was van de 1e en nu 26 bij de tweede. Tuurlijk vond ik mezelf best jong toen ik mijn dochter kreeg, zeker omdat bijna al mn vriendinnen nog in de stapfase zitten. Maar van 1 naar 2 kinderen maakt voor mijn dagindeling eigenlijk niet uit. Dus voor mij voelt het niet alsof ik te jong ben voor een tweede. Al had ik met nummer 1 best nog een paar jaartjes willen wachten
@bloemetje1985, jammer maar op naar de volgende ronde het valt me wel mee dat er al zoveel jonge moeders zijn met 2 of meer kinderen. Ik ben november bevallen van ons ventje en ik wil graag van de zomer er weer voor gaan, misschien zelfs eerder al, we zien wel hoe het loopt (ik moet helaas eerst afvallen voordat ik weer zwanger mag raken). Maar wij gaan er dus ook voor in 2011
Ik begrijp het dilemma van de topicstartster heel goed. Ik ben zelf 23 en beviel ruim 2 jaar geleden van mijn dochtertje. Bij mij kriebelt het al sinds zij een half jaar was om weer zwanger te worden maar als ik denk aan de nadelen denk ik, misschien wil ik dan wel liever nog 10 jaar wachten. Het is zo dubbel allemaal! De 1e was dan ook niet gepland en ik denk dat voor ons nu het moment is om te kiezen, wat dan misschien veel lastiger is! Ook in onze sociale kring zij wij verreweg de jongste, niemand is getrouwd en ze denken uberhaupt niet aan kinderen krijgen! Dat maakt het voor mij een stuk lastiger. Met vriendinnen die zich niet of nauwelijks meer interesseren voor mijn leven, kies je dan voor meer afstand? We willen trouwens ons huis verkopen en naar Amersfoort gaan naar een echte gezinnen buurt, dan is het verschil met de mensen om ons heen minder groot.. wie weet voelt het dan veel minder tegenstrijdig! Het liefst woonde ik er al en gingen we ervoor!
heej meiden Ik ben nu net 25 en ben bijna uitgerekend van ons derde wondertje. Ons eerste was onze zoon Andy die is nu inmiddels alweer 6 en gaat al lezen en schrijven in groep 3 Ik was 17 toen ik zwanger werd bij hem en 18 toen hij werd geboren. Sommige mensen vonden dat erg jong maar ik woonde ook al op mijn einde 16de samen en we hadden gewoon alles al voor elkaar ik was gewoon snel volwassen denk ik. Nadat ik mijn mavo diploma had behaald ging ik mijn gezins leventje oppakken. Mijn vriend was toen 20 we schelen bijna 3 jaar. Nadat onze zoon 1 werd ben ik weer gestopt met de pil en op mijn 20 ste kwam onze dochter joella nu inmiddels 4 en ook al op de basisschool. Ik had inmiddels wel al verder gestudeerd voor spw 3 peuterleidster had een versnelde opleiding gedaan in eind 2008 en begin 2010 was ik geslaags en heb ik even gewerkt. Maar verleden zomer begon het toch weer te kriebelen er werden een hoop babytjes in mijn opgeving geboren dus wou ook weer graag. Mijn vriend wou hetzelfde want we wouden er altijd 4. En de eerste en tweede schelen bijna 2 jaar tussen hun en de derde scheelt het dalijk alweer 7 en 5 jaar want als onze kleine man geboren word worden de komende 2 maanden daarop mijn zoon 7 en dochter 5. Vind het alweer een groot leeftijd verschik dan hahaha. Tja het kan me niet schelen wat andere denken leeftijd zegt niet alles het gaat erom dat je je volwassen en verantwoordelijk gedraagd toch! Bij mij heb ik echt voor alle drie gekozen geen 1 is er perongeluk gekomen ik wist al jong dat ik jong moeder wilde worden. Ben nu even weer gestopt met werken maar wil het wel weer oppakken als de derde naar de peuterspeelzaal gaat tot nu toe redden we het wel allemaal. Vind het super leuk om andere jonge moeders te zien en vind dat we er gewoon trots op mogen zijn!
Ik was 22 toen ik beviel van de oudste en 24 toen ik beviel van de jongste. Bij beide jongens besloten we er bewust voor te gaan en raakte ik dus niet onverwachts zwanger. Daarnaast studeer ik nog. Ik start volgende week weer met mijn master en hoop dit jaar nog af te studeren. Mijn man werkt en is dus kostwinner Ik zag zelf eerlijk gezegd niet zoveel problemen. Ik wilde juist graag de tweede voordat ik een baan zou krijgen zodat ik mijn prille carriere niet zou hoeven te onderbreken met verlof (en ziektewet gezien mijn extreme misselijkheid in het begin van de zwangerschap). Het is wel een stuk zwaarder vind ik, 2 kinderen, maar dat overleef ik wel En die studie komt zeker weten goed, ik zou niet weten waarom niet! Dus als het geld en de mogelijkheden er zijn, en je wil graag, gewoon doen
Ik ben 23 en 3 maanden geleden (bewust!) bevallen van de 2e. (eigenlijk zelfs 3e, maar ons zoontje overleed na 16 weken zwangerschap) Ik heb altijd zoiets van... wat maakt de volgorde nou uit? Ik bedoel, heel veel moeder maken eerst carrière en krijgen dan kinderen. En ik ben gewoon begonnen met kinderen en daarna carrière. Dat is ook de reden waarom ik maar 2 jaar tussen de kindjes wilde. Over een kleine maand begin ik een nieuwe studie thuis, dus dan kan ik toch nog lekker een jaar bij de kindjes blijven. En straks als de kindjes niet meer zo heel klein zijn ga ik werken, en zij gaan dan langzaamaan naar school. Ik ben dan zelf nog steeds maar 25 ofzo, dus tijd zat om een carrière op te bouwen. En leeftijd is maar een getal, toch?
Ik ben 23 en heb een dochtertje van bijna 1,5 ook wij zijn inmiddels bezig voor een 2e wondertje... leeftijd maakt idd niet uit, het is maar een getal. wij hebben ook heel bewust voor ons eerste kindje gekozen en krijg af en toe nog steeds belachelijke opmerkingen: "ben je nog wel samen met de vader?" hoe durf je... het enige waar ik soms wel over nadenk is dat ik straks misschien 25 of 26 ben en dan "klaar" ben met kindjes krijgen (dit staat er heel plastisch, zo is het niet bedoeld ) mijn vriend weet niet of hij ooit een 3e kindje wil en het idee dat ik over 2 of 3 jaar al weet dat ik nooit meer een kindje in mijn buik zal voelen trappelen vind ik nog heeeeeel raar.
Ik was 23 toen onze 2 kindjes geboren werden, na iets meer dan een jaar mmm. Inmiddels 24 en ook wij gaan voor een derde, maar nu op natuurlijke wijze waardoor het misschien nog wel lang op zich laat wachten. En anders wil ik na ons huwelijk weer via de mmm voor een derde
Ik was net een maandje 24 toen ik beviel van ons (geplande) eerste kindje. Nu ben ik 25 en inmiddels 7 weken zwanger van ons 2e kindje.Ik ben als het goed is net 26 als ik moet bevallen. We hebben er bewust voor gekozen om er ook maximaal een jaar of 2 tussen te laten. Ik scheel 8 en 10 jaar met mijn broers en vond het altijd jammer dat wij zoveel scheelde in leeftijd.
Hoi, ik ben nu sinds een maandje 26. Ik beviel dus van mijn eerste op mijn 25ste. Ik ben blij dat ik "jong" ben want het vraagt toch veel energie (in mijn vriendekring ben ik de eerste mama, dus ik voel me een jonge mama). Mijn vriend (ja hij en niet ik )begint nu te praten over een tweede! Ik vind het nog wat vroeg omdat ik nog geen vaste job heb. Ik ben wel al twee jaar afgestudeerd en ben zelfstandig geweest. 'Jong' moederschap kan ik alleen maar toejuichen maar té jong is ook niet alles. Mijn mama was 19 toen ze onverwacht zwanger werd en 20 toen ze beviel van haar eerste, een zoon (4300gram, 52cm) Jammergenoeg overleed hij aan een hartafwijking (wsl te wijten aan stress in de eerste maanden) Moeilijke periode voor mijn ouders! Ze was 24 toen ze van mij beviel en 26 toen mijn broer kwam. Ik vond het altijd leuk jonge ouders te hebben en wil hetzelfde voor mijn kinderen
Een tijdje niet hier geweest, sorry Maar, ik heb goed nieuws, tweede ronde, en ik ben zwanger Precies 4 weken vandaag. Heb vorige ronde een cyclus van 26 dagen gehad, en nu geloof ik ook weer. Maandag had ik een hele lichte test toen moest je heel goed kijkn, en gister sprong de streep er al zowat uit. Dus, we hopen dat ukkie blijft zitten
Wat leuk zeg! van harte gefeliciteerd! Ik hoop voor je dat alles gezond is en goed gaat! Geniet ervan.
Gefeliciteerd!! Hier op m'n bijna 22e moeder geworden en ik hoop op m'n 25e 2 kindjes te hebben. 3 jaar leeftijdsverschil zouden wij fijn vinden, dus over een jaartje gaan wij weer aan de klus.