Hallo, Ik heb lang getwijfeld of ik dit zou neerzetten, maar ben toch wel benieuwd of er mensen zijn die zich herkennen. Ook omdat ik het zelf erg naar vind, hoop ik een oplossing te vinden. Al sinds de puberteit heb ik perioden dat ik ontzettend neerslachtig en onverklaarbaar verdrietig ben. Het heeft niet met mijn maandelijkse cyclus te maken, deze is nooit regelmatig en de 'buien' komen niet tijdens de menstruatie, ervoor of erna. Ik ben ongeveer drie dagen dan compleet van slag. Met van slag bedoel ik dat niets uit mijn handen komt, dat ik zomaar moet huilen, dat ik alles inktzwart zie, dat ik mezelf zie als een mislukking en dat ik bang ben voor irreële zaken (mijn man verliezen, nooit iets bereiken in het leven, etc.) Die gedachten storen me enorm in mijn dagelijks leven. Het probleem is nog dat ik niet kan verklaren of begrijpen waarom ik me zo verdrietig voel. Ik kan dit dus ook niet uiten naar mijn man, en hij op zijn beurt kan me niet begrijpen. Ik voel me dikwijls tekortschieten naar iedereen en ben best een pleaser. Ook ben ik heel gevoelig voor stemmingen en sferen. Op mijn sterke momenten zie ik dit goed in en heb ik helemaal een 'overzicht' over mezelf. Maar in die neerslachtige buien zie ik dit niet meer en lijkt het net een enorm donkere tunnel waar ik inzit zonder lichtpunt. Het punt is dat ik er eigenlijk wel vanaf wil, of in ieder geval dat ik die buien kan controleren. Dat ik begrijp waar ze vandaan komen en dat ik me erbij neer kan leggen dat ik me nou eenmaal een paar dagen niet goed voel. Een soort geestelijke groei doormaken, als het ware. Nu vecht ik ertegen wat niet bijdraagt aan 'herstel'. Dit omdat ik niet wil dat mijn dochter maar iets zal merken van mijn onverklaarbare neerslachtigheid. Ik heb nu een gezin en daar wil ik voor klaar staan. Zijn er mensen die dit herkennen, of tips hebben? Groetjes
Misschien een dagboekje maken. Dan kan je bijhouden wat je doet, wie je ontmoet en hoe je je voelt en herken je toch nog een patroon.
Bedankt voor de reacties. Ik heb al eens gedacht aan een psych, maar dan ging het weer goed (was ik mijn 'normale zelf') en dan denk je dat je die niet nodig hebt. Dagboek heb ik bijgehouden en probeer ik nog altijd, maar daar kom ik alleen onbegrijpelijke schrijfsels in tegen als ik ze teruglees (van toen ik me rot voelde). Ik wil mezelf beter leren kennen en mezelf ook beter leren uiten. Dat kan ik niet goed. Ik vind het heel moeilijk om te zeggen wat ik echt wil, nog steeds. Dit omdat ik mezelf al aan het overtuigen ben van de ander zijn gelijk. Alsof de ander altijd meer in zijn recht staat dan ik en dat de mening van de ander meer telt dan de mijne.
Ik herken het op zich wel een beetje, maar denk wel dat het bij jou wat zwaarder is. Heb je een idee wat er aan die buien vooraf gaat? Heb je dan misschien een tijd lang veel stress gehad of heb je te veel toegegeven (je zegt dat je een pleaser bent )? Je kunt misschien wel gebruik maken van je krachtigere periodes. Wellicht kun je voor jezelf een stuk schrijven wat je dan kunt teruglezen als je je weer zo naar voelt. Dan kun je jezelf herinneren aan het feit dat het weer overgaat, dat er goede dingen zijn etc.
Iets met zelfvertrouwen, dat jij er ook mag zijn Ik vind dat van Rosao ook mooi: iets voor jezelf schrijven als je je wél goed voelt. Misschien heb je iets aan RET - rationele effectiviteits therapie, waarin je leert om negatieve gedachten te herkennen en om te buigen naar realistische dingen. Dat kan je bij een psych doen of bij een trainingsinstituut.
Ik heb dat ook. Heb vroeger ook wel eens een depressie gehad. Ik probeer te accepteren dat het een stukje is van wie ik ben. Ik ben vaak de gangmaker, enthousiast, de harde positieve werker etc maar heb ook een hele andere kant die ik afgezien van mijn man en moeder erg prive houdt. Ik ben dan ook somber, erg moe, pessimistisch en vind mijn leven dan helemaal niet leuk en alles is een opgave. Ik probeer gewoon te denken dat het een klein stukje van mijn persoonlijkheid is, net zoals andere mensen weer erg hyper of faalangstig kunnen zijn maar dan ben ik soms somber.