Dag dames, Afgelopen nacht naar de huisartsenpost geweest ivm heftige pijn boven in de buik. Kwam in aanvallen dus was als de dood dat ik weeën zou hebben . Het is mijn eerste kindje dus geen idee hoe weeën voelen, vandaar mijn angst. Ik blijk galstenen te hebben. Ik heb diclofenac intramusculair gekregen en het ging meteen beter. Mag vandaag nog diclofenac als het terugkomt en opnieuw bellen naar de hap. Nadeel is dat ik tot aan het derde trimester diclofenac mag hebben, daarna niet meer. Zijn er meer dames bekend met galstenen tijdens de zwangerschap en wat was het behandelbeleid?
Ik herken de pijn. Aanvalsgewijs en doet echt extreem pijn. Ik durf niet te zeggen of ik het ook heb (gehad ) want ik ben meerdere malen onderzocht maar nooit wat uit gekomen. Dit speelt nu al 7 jaar met af en toe aanvallen. Vreselijk pijnlijk. Heb het begin deze zwangerschap ook al gehad. Hoe erg het ook is.. Ik gebruik er niks voor want niks lijkt te helpen. Dus even zuur door bijten. Maar ondanks de symptomen hetzelfde zijn weet ik niet of t bij mij ook galstenen waren. Zijn er geen pijnstillers of spierverslappers die je veilig mag nemen?
Owhhh wat vreselijk voor je ik heb het ook gehad alleen dus niet herkent. Ze dachten dat ik extreem veel last van maagzuur had omdat ik zo klein was en de kleine in de lengte lag. Ik ben uiteindelijk 4 weken na de bevalling met spoed geopereerd omdat ik een aanval had die niet over leek te gaan en ze bang waren als ik nog langer ermee zou lopen ik een ontstoken galblaas zou krijgen. Ik zou goed overleggen hoe nu verder, sterkte het is echt vreselijk
Ik heb 3 weken geleden ook een aanval van galstenen gehad, ook in de nacht naar de huisartsenpost geweest, gelukkig trok de pijn toen ineens weer weg. Ik heb me door mijn eigen huisarts laten doorverwijzen voor een echo van de galblaas zodat we zeker wisten dat het galstenen waren, dit is toen bevestigd. Mijn huisarts raadde me aan op mijn voeding te letten. Ik eet nu zo min mogelijk gekruid eten en pas erg op met vet eten. Sinds ik dat doe geen aanval meer gehad. Verder kunnen ze er niks aan doen tijdens de zwangerschap. Mijn husarts wilde me wel diclofenac voorschrijven, maar voel me er zelf niet goed bij dit te slikken dus hou het bij paracetamol mocht ik weer een aanval krijgen. De pijn is echt verschrikkelijk, ik weet er alles van..
Ik heb tijdens de zwangerschap ook galstenen gehad alleen kwamen ze er 3 weken na de bevalling pas achter dat daar de pijn vandaan kwam en niet van maagzuur. Door de galstenen was het gaan ontsteken en werd ik ontzettend ziek. Volgens mij doen ze er weinig aan tijdens de zwangerschap en kan je alleen letten op wat je eet. Bij mij was het voornamelijk vet/gefrituurd eten.
Ik heb meerdere keren tijdens mijn eerste zwangerschap koliek aanvallen gehad. Toen ik 3 dagen overtijd (40+3) was kreeg ik een aanval waardoor ik ook in het ziekenhuis belandde. Toen kwam ik er ook pas achter wat die buikpijn steeds was. Tegen mij werd gezegd dat ze niks konden doen tot het kind eruit was. Die kwam 11 dagen later en mijn galblaas is er na nog 2 spoedopnames uitgehaald toen mijn zoon 8 maanden was.
Mijn schoonzus kreeg een dieet waarbij ze geen vet eten meer mocht eten. Toch bleef de extreme pijn aanhouden en is ze tijdens de zwangerschap geopereerd. Haar galblaas is verwijderd. Veel succes en sterkte!
Ik heb vanaf 23 weken aanvallen gehad, kwamen er alleen een paar weken na de bevalling pas achter dmv een echo. 6 weken na de bevalling bleken ze ineens te zijn verdwenen toen ik gesprek had gehad bij de chirurg die nog een echo wilde.
Dit kon mijn verhaal zijn precies hetzelfde. Ook met spoed geopereerd 6 weken na mijn bevalling. Eerst niet herkend idd als maagzuur weggezet. Wat was ik blij dat er na een aanval waar ik niet meer vanaf kwam uitkwam dat ik galstenen had en dat ding eruit ging
Ik heb er eerlijk gezegd nog last van dat het zo makkelijk afgeschoven werd. Ik had achteraf ook een prenatale depressie dus ik heb nu ook hulp bij het een plekje geven Heel fijn he dat dat ding eruit is, die angst voor nog een aanval heeft er nog wel even gezeten.
Daar heb ik ook nog lang last van gehad dat ze mij gewoon niet geloofde. Ze bleven maar volhouden dat het maagzuur was. Ook toen mijn dochter geboren was bleven ze vasthouden aan maagzuur en ik had zoveel pijn een aan v duurde 8 uur dat kon geen maagzuur zijn. HAP gebeld omdat ik zoveel pijn had en je raad het al maagzuur.....ik kreeg niets......ik ging kapot van de pijn met een pasgeboren baby en net borstabces achter de rug ook nog.....toen mijn eigen huisarts langs kwam zei die meteen galstenen en echo ben die man nog dankbaar!!! Met spoed geopereerd want mijn galblaas was al aan het ontsteken. Wat was ik blij dat ik er eindelijk vanaf was en weer normaal alles kon eten wat ik graag wilde zonder half dood te gaan van de pijn.
Jeetje wat slecht dat je niet serieus genomen werd @Juffie26 mijn moeder heeft dat ook gehad toen ze een galsteenaanval had, de ambu was gekomen omdat ze dachten dat het haar hart was. Ter plekke een hartfilmpje gemaakt die gewoon goed was en toen zijn ze gewoon weer vertrokken met de mededeling dat het waarschijnlijk haar darmen/maag was en ze maar een paracetamolletje moest nemen.. terwijl ze het uitkermde van de pijn en over de grond kroop... gelukkig de volgende dag naar de HA gegaan die de klachten gelijk herkende en actie ondernomen heeft.
Ik ben opgenomen geweest met, naar het bleek, pijnaanvallen door galstenen. Verschrikkelijk, wat een pijn. Paracetamol deed niks. In het ziekenhuis werkte zelfs morfine-achtige injectie niet. Opereren is qua zwangerschapstermijn link omdat de ruimte door al grote baby's beperkt is en de kans op vroeggeboorte erg vergroot in 3e trimester. Beleid is nu preventief paracetamol, bij aanvallen een medicijn dat verkrampen van galblaas tegen gaat en evt. een flinke pijnstiller. Nu duimen dat de aanvallen zoveel mogelijk wegblijven.