Hey meiden, was even benieuwd wanneer jullie weer voor een zwangerschap gingen, na een miskraam? Heb zelf nogal een heftige achter de rug, (zie mijn topic en m'n verhaal in het topic van Beginneling). En twijfel dus wat. Ik denk dat het in ons geval verstandig is om iig 1 ronde af te wachten en te herstellen, maar krijg ook van verschillende mensen, (waarvan sommige zelf een miskraam gehad hebben en sommige niet), ook het advies om wat langer te wachten en dit eerst een plekje te geven. Ik ben dus ook benieuwd naar de verschillende ervaringen: was het fysiek te doen, na een fysiek en/of emotioneel zware tijd? Was het emotioneel te doen? Werkt snel zwanger (proberen te) worden juist helend, of is het juist erg zwaar? Want behalve de afgelopen paar weken die erg zwaar zijn geweest, (fysiek en emotioneel), hebben we al een zware twee en een halve jaar achter de rug, (Thirza heeft nogal gekampt met allerlei gezondheidsproblemen, en daardoor ook altijd heel erg slecht geslapen (en wij dus ook)). Dus ben een beetje voor mezelf alles op een rijtje aan het zetten, van wat ik wel en niet wil enzo... (En aangezien dit alles het verlangen naar een kindje alleen maar aangewakkerd heeft, nu dus toch al die vraag: al wel of toch nog even wachten?).
Hey Rozemarijke, In een ander topic voorzie jij mij van goed advies en (helaas) kan ik advies aan jou geven in dit topic of althans mijn ervaring met je delen. Ik had in een ander topic al je hele verhaal gelezen en het is nogal een heftig verhaal zeg om mee te maken. Ten eerste de hele aanloop naar je miskraam toe en vervolgens ook nog met ambulance naar het ziekenhuis toe moeten, lijkt me vreselijk om mee te maken. De gyn raadde ons destijds aan om tenminste 1 cyclus af te wachten zodat je als je eenmaal weer zwanger zou raken je een idee zou hebben van hoe lang je zwanger zou kunnen zijn. Maar de gyn gaf ook dat er medisch gezien geen belemmering was om er gelijk weer "voor te gaan". Ik was destijds helemaal kapot van mijn miskraam, maar voelde me 3 dagen na mijn miskraam eigenlijk weer helemaal top (lichamelijk dan, het vloeien was toen ook al volledig over). Het klinkt misschien vreemd, maar die miskraam heeft mij toen wat rust gebracht. Ik ben altijd al heel erg bezig geweest met zwanger worden etc.. en de cyclus na mijn miskraam had ik zoiets van: laat allemaal maar even en ik ga dit keer zeker geen ovutesten gebruiken, we zien wel hoe het komt. En wat gebeurt er: ik ben exact 4 weken na mijn miskraam weer zwanger... Ik moet zeggen dat ik het begin van deze zwangerschap emotioneel heel zwaar vond. Ik heb er totaal niet van genoten. Mijn eerste echo kreeg ik rond de 6 weken en er was nog geen kloppend hartje te zien, terwijl dat bij mijn twee andere zwangerschappen (inclusief de zwangerschap die geeindigd is in een miskraam) wel het geval was rond diezelfde termijn. Ik had het dus niet meer... Gelukkig klopte bij de echo van 8 weken wel een mooi hartje. Maar mijn zorgen waren toen nog steeds niet over. Ik heb eigenlijk tot de 12 weken totaal niet kunnen genieten... Pas na de 12 weken begon het vertrouwen in mijn lichaam en deze zwangerschap een beetje te komen. Het heeft in mijn geval dus niet echt helend gewerkt. Ik heb deze 12 weken meer als een "noodzakelijk kwaad" beschouwd. Maar gezien jouw (lichamelijk) heftige miskraam zou ik wel even één ronde afwachten, maar daarna zal ik er denk ik toch weer voor gaan. Net wat je zegt het heeft het verlangen naar een kindje toch weer aangewakkerd... Heel veel succes met je keuze!
Ik kan nog niet echt meepraten als zijnde ervaringsdeskundige, aangezien ik zelf nog middenin de miskraam zit. Maar wij willen er wel direct weer voor gaan. Ik denk dat het voor iedereen verschillend is, het is gewoon niet te vergelijken. Jou situatie is weer heel anders dan de mijne. Ik denk dat je echt bij jezelf moet kijken wat jij wilt en aankunt.
Ik heb op 1 januari een miskraam gehad, wij gaan er direct weer voor. Ik heb geen redenen om te wachten.
ik heb in dec. een miskraam gehad met 6 weken en ik ben er nog niet klaar voor. wil alles rustig een plekje geven; weer helemaal fit worden en mijn lichaam weer opnieuw vertrouwen. pas daarna denk ik er klaar voor te zijn. maar dit is natuurlijk voor iedereen verschillend. ik heb sinds december ook 2x zware blaasontsteking gehad dus ik voel me lichamelijk nog niet op en top maar het gaat nu de goede kant op. ik denk dat je het zelf als geen ander weet.
Ik ben niet zo goed in wachten, getuigd mijn 5 miskramen in 12 maanden tijd. Ik geloof er ook niet zo in om af te wachten omdat je het verwerken moet. Dat verwerken duurt jaren en gaat volgens mij makkelijker als het ooit goedkomt. Lichamelijk heb je een flinke klap gehad dus 1 maand wachten is niet zo'n heel slecht idee. Maar verder: Volg je intuïtie. Je gevoel zal je vertellen wat goed is. Suus
Ik ga ook niet wachten. Mijn miskraam verliep 'soepel' en lichamelijk had ik weinig last. Het enige wat ik wil is zo snel mogelijk weer zwanger raken en dan hopen dat het dan goed gaat.
Ik wacht ook niet (zit nu midden in een miskraam, vandaag het vruchtje verlorgen). Maar ik was dan ook 'nog maar' 6 weken zwanger en dat vind ik persoonlijk ook wel een heel verschil uit maken. Maandag heb ik een echo en alles goed schoon is en de VK voorziet verder geen problemen dan gaan we er gewoon weer voor. Wel met ovulatietestjes trouwens want ik vind het idee dat we alle kansen pakken die er zijn zelf wel fijn. Had ik in jouw schoenen gestaan dan denk ik dat ik er een ronde over heen had laten gaan. Even een paar weken niets.... geen vrijpartijen op het juiste moment, geen hoop, geen spanning...geen wisselende emoties omdat je positief test! Echt gewoon even een paar weken niets... Maar of dat voor jou ook werkt? Dat kun je alleen zelf bepalen. Vind het niet vreemd als je even wacht en vind het zeker ook niet vreemd als je er graag gelijk weer voor wilt gaan. Sterkte in elk geval. Het is niet mis wat je mee hebt moeten maken! x K
Heel moeilijk in jouw situatie, ik denk dat je er pas voor moet gaan op het moment dat je dit wat meer een plekje hebt gegeven. Je kan van tevoren niet zeggen wanneer dat is. Het kan met een maand zijn, het kan ook pas met een paar maanden zijn. Dat merk je tegen die tijd.. Ga er pas voor als je geen twijfels meer hebt, als je zwangerschapswens overheerst. Hier gaan we wel gelijk verder, maar mijn miskraam is dan ook wel wat makkelijker verlopen. Ik mis het zo, daarom wil ik gelijk weer verder. Lukt mij niet om een maand over te slaan.
Na mijn eerste miskraam heb ik 1 ronde gewacht om te kijken of mijn cyclus weer goed op gang kwam, en was meteen daarna zwanger. helaas daarna missed abortion en operaties etc., en daarna 12 weken gewacht ivm bloedonderzoeken. Ik vond het allebei prettig, 3 maanden wachten was wel lekker voor mijn geestelijke toestand, even geen 'druk' meer, maar ik merk nu dat het door het lange wachten zomaar plotseling januari is geworden, en ik was een januari mama bij de 1e miskraam, en nu nog geen zwangerschap, dus weer verdrietig Een beetje zoals suus zegt, volg je intuïtie en doe wat goed voelt.
Gevoelsmatig zou ik er direct weer voor willen gaan. Weet alleen niet of ik dat fysiek ga trekken: zwangerschap van Thirza was behoorlijk zwaar door extreme misselijkheid, (ik viel in eerste instantie gewoon 7 kilo af omdat ik bijna niks kon eten). Als dat nu weer gebeurt... Aan de andere kant: ik ben deze keer helemaal niet misselijk geweest eigenlijk, enkel dat ik op moest letten dat ik op tijd at. Neig nu steeds meer naar het gewoon maar op z'n beloop te laten: niets doen om er deze ronde voor te gaan, maar ook niets doen om het tegen te houden... Nouja, voordat ik weer een ei heb, kan ik altijd nog wisselen van gedachte Misschien eerst de komende week maar eens zien hoe snel ik me beter ga voelen enzo...
Allereerst wil ik je sterkte wensen met het verwerken van je miskraam, 't is niet niks en ik kan me voorstellen dat je twijfelt aan wat je moet doen. Ik had in augustus 2008 mijn eerste miskraam na 11 weken, heel heftig en het hakte er behoorlijk in, want je houdt er niet echt rekening mee, ook al ken je de risico's en weet je ergens wel dat het mis kan gaan. We hebben toen ook heel bewust tot begin 2009 gewacht om er weer voor te gaan, omdat we echt even tijd nodig hadden. Ik werd in 2009 na 2 rondes weer zwanger, maar helaas was het in april weer mis na een ruime 8 weken. Toen hebben we 2 rondes gewacht en het heeft uiteindelijk tot juni 2010 geduurd (langer dan een jaar dus) voordat ik weer zwanger werd. Zo zie je maar, het kan ook nog zo zijn dat het gewoon langer duurt voordat het weer zover is. Ik ben dan 'al' 39, en dat telt ook mee natuurlijk, maar hou 't in gedachten dat het zo kan gaan. Ik hoop in elk geval dat het de volgende keer raak is voor je, ik weet dat het niet niks is en dat het best ingewikkelde beslissingen zijn.
ach meid het is zo persoonlijk.. Ik heb in nov een bbz gehad en was onwaarschijnlijk snel in dec weer zwanger. Dit bleek een een lege vruchtzak te zijn. Ik denk persoonlijk nu dat 1x ongesteld worden "tussendoor" lichamelijk gezien wel verstandig is. Maar verder is het echt doorslaggevend hoe jij je zelf voelt. Ik denk altijd: waarom zou ik wachten? De moeilijke momenten ontloop ik echt niet door ze uit te stellen... maar dat ben ik..
Ook ik ben niet goed in wachter... 9 miskramen in amper een jaar tijd. Miskraam en daarna gelijk weer zwanger. Na de miskraam met bijna 12 weken, 6 mnd absolute rust van vk en gyn opgelegd gekregen. December geen absolute onthouding meer maar er ook niet teveel mee bezig geweest. Weekendje valkenburg met zn tweeen gehad en op oud en nieuw een positieve test. IK voelde me anders en wilde testen ivm alcohol drinken die avond. Vandaag 7 weken en tel de dagen echt tot de volgende mijlpaal... A.s. vrijdag mag ik voor controle en een echo. Heb eerdere echo's gehad, die of niet goed of goed waren. Kreeg hoop en dan was het met de 2e echo alsnog mis bijvoorbeeld. Dus daarom geen hele vroege echo meer voor mij. Vrijdag ben ik bijna 8 weken...
Hai meiden Ik zit ook nog net na me miskraam (afgelopen vrijdag curetage gehad) en heb zoals vele ook een verleden rond om zwangerworden enz... Maar eh... bij mij vertelde ze in het zh dat het idd best meteen zou kunnen maarrrr door 1 ronde te skippen zou je het slijm kans geven goed aan te dikken en dat zou beter zijn voor een innesteling. Kweet verder niet... wat wij met deze info gaan doen of wat jullie er mee willen/kunnen... maar dit is wat ze ons vertelde. Sjors
Bij mij is het inmiddels 4 maand geleden en ik merk dat ik lichamelijk nog steeds niet de oude ben. Ik vond het zo traumatisch dat ik het eigenlijk het risico niet waard vind. Daarnaast ben ik heel erg gaan twijfelen aan mijn capaciteiten als moeder. Denk niet dat er voor ons een moment komt dat we er weer voor gaan.