Mn dochter van net 9 maanden heeft (ongetwijfeld van haar zus..) een hele interessante manier gevonden om aandacht te trekken. Ze doet haar kleine mondje wijd open en schreeuwt op een manier waarop een marktkoopman of zelfs een zanger in een death metal band nog jaloers zou worden. Echt, dat er zoveel geluid uit zo'n klein keeltje kan komen is verbazingwekkend! Nu heeft het nog wel iets schattigs natuurlijk, zo'n mollig, klein baby hoopje met zo'n enorm grote mond, maar deze schattigheidsfactor wordt met leeftijd ongetwijfeld exponentieel minder . We willen dit daarom alvast een beetje proberen af te moedigen door het compleet te negeren en haar aandacht te geven op momenten dat ze niet schreeuwt, zoals je dat met een ouder kindje zou doen. Nu vraag ik me alleen af, zijn we hier misschien niet te vroeg mee? Ik wil niet dat haar tere baby zieltje beschadigd raakt, doordat wij geen aandacht geven op haar net ontdekte manier om aandacht te trekken. Wat zouden jullie doen? Alvast beginnen met opvoeden of nog even wachten en gewoon reageren op haar gekke geschreeuw.
Herkenbaar, hier ook een enthousiaste meid die soms zelf een vorm van grommen doet. Ik denk dat het een fase is waarbij ze hun stemvolume aan het uittesten zijn. Denk niet dat bewust negeren de oplossing al is op deze leeftijd.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik al echt wel aan het opvoeden ben hoor. Ze mag van mij niet overal aanzitten en dat snapt ze dus echt al wel. Stelselmatig waarschuwen wanneer ze bij het stopcontact zat maakt nu dat ze er al nirt meer naar omkijkt. (Nu nog bij de oven, spullen op tafel etc ) Zou zelf de gulden middenweg proberen te zoeken. Dus regelmatig negeren en juist ook aandacht geven als ze er niet om vraagt of wanneer ze het op een andere (zachtere) manier doet. En ik zou het ook benoemen. Daar begrijpen ze misschien nog niets van maar zal later wel helpen.
Ik maakte alrtijd geluidjes terug. Dl ligt nog steeds in een deuk als ik een keer 'wawawa' tegen haar zeg (als ze boos is bv).
Hahaha, sorry maar ik moest er stiekem wel een beetje om lachen . Snap dat het voor jou waarschijnlijk wel erg vervelend is! Ik denk dat je er goed aan doet om het te negeren en juist aandacht te geven wanneer ze niet zo hard schreeuwt. Als je haar gewoon genoeg aandacht geef denk ik echt niet dat ze daar iets aan over houdt.
Mijn zoontje doet het ook af en toe. Maar meer dat hij dan lekker aan het kletsen is en dan soms ineens gaat schreeuwen als soort van stemgeluid. Heel eerlijk doe ik er weinig mee. Ik denk dat het zijn stemvolume testen is en het is niet constant of stelselmatig. Hij mag inderdaad niet aan stopcontacten komen, telefoons, in de berging of aan de snoeren van de lamp. Dan zeggen we wel nee dat mag niet en waarom niet. Eigenlijk had ik er nog niet eens over nagedacht dat ik er iets mee zou moeten haha.
Haha, dat is nu nog schattig! Mijn dochter is dan wat jonger, maar kan heel hard iiiiiiiieeeeeeh! schreeuwen en op een hele hoge toon. Dat doet ze als ze enthousiast is, bijvoorbeeld bij spelen, maar ook als ze gewoon aandacht wil. Ik zeg altijd gekscherend 'wat doe je nu? Nu denken mensen dat er een speenvarkentje in de maxi cosi/wagen/draagzak zit ipv een baby!' Dan heeft ze de grootste lol en nu is het nog schattig. Rond de 8 a 9 maanden hebben ze door dat ze heel erg hard kunnen schreeuwen (mijn nichtje van, nu 11,5 maanden, deed dat ook). Het wordt vanzelf weer minder. Gewoon om lachen om dit gedrag. (niet in haar bijzijn, dan maak je het erger. Lachen betekent dat mensen het leuk vinden en je het extra vaak moet doen )
Hier ook, maar dan BAP BAP BAP BAP BAAAAAAAAPPPP!!!!!!! Hij deed dit al met 9mnd en is nu 13, dus bereid je voor haha. Bij Fender is het echt van pret
Haha, goed om te lezen dat er meer schreeuwertjes zijn. Ik herken het totaal niet van mn oudste. Zij testte ook wel eens haar vocalen uit, maar nooit op deze manier. Bij de jongste is het schreeuwen ook echt doelgericht. Ze doet het vooral wanneer ik even met de oudste bezig ben of wanneer haar zus iets doet dat haar niet zint. Als ik iets terug doe (heb ik ook geprobeerd) moet ze ook lachen, maar ik wil haarjuist niet leren dat schreeuwen een goed begin is van een vrolijke interactie. Ik denk dat ik het "opvoeden" dan toch maar lichtjes doorzet. Ik ben ook al begonnen met "nee" wanneer ze iets in haar mondje wil stoppen, waarvan ik het niet wil en dat lijkt al wel wat zoden aan de dijk te zetten. @Fender: haha. ik las even slordig en dacht dat je 13 jaar bedoelde . Dat zou helemaal wat zijn als ze dan nog zo schreeuwen
Hier doet hij het ook al een paar maanden. De ene keer wat meer dan de andere keer. De fase lijkt hier nu weer op z'n retour te gaan, maar hier lijkt het echt aandacht/ frustratie. Hij gilt ook echt heel hard en heel hoog, ik vind het ook moeilijk om hiermee om te gaan, krijg er soms echt een 'tuuthoofd' van. Ik probeer hier rustig en op een normale toon te zeggen... "Sstt... Rowin, niet zo gillen, is niet nodig". Als dit niet werkt negeer ik het maar gewoon. Hij heeft er ook een handje van om aan tafel keihard te gaan gillen en vervolgens smijt 'ie alles op de grond wat voor handen ligt, ook alles wat ik dan aanbied om hem af te leiden. Wat hier dan wel helpt is om 'm even met kinderstoel en al om te draaien, niet lang natuurlijk, gewoon 1 minuutje en dan totaal negeren. Na die ene minuut draai ik 'm weer terug en meestal is hij dan weer een poosje gezellig. Maar ik hoop ook dat het snel over is, vooral omdat het hier dus niet van plezier is.
Nou... Die dames van mij zijn zes en negen en kunnen nog een behoorlijk geluid produceren als ze echt in hun spel zitten hoor..