Titel zegt t al! Wil gewoon alle dagen werken en wil dan eigenlijk ook bij alle georganiseerde etentjes van mijn vriendinnen zijn, verjaardagen van familie, avondje in de kroeg, bakkie koffie bij de buurvrouw Want hou zo van gezelligheid! Maar de losgeslagen vermoeidheid hakt er daarna behoorlijk in met onwijs pijnlijke buik als gevolg.... Weet dat ik naar mijn lichaam moet luisteren maar als ik weinig sociale contacten heb wordt ik onwijs down en dat is toch ook niet fijn en gezond...
Tjaaaaa..... Heel herkenbaar hier! Wij zijn al 2 (!) jaar aan het verbouwen en zijn nu in de eindfase. Ik wil dan natuurlijk ook meehelpen (zoals sausen etc), maar die vermoeidheid he? Grrr! En dan nog niet te spreken van de rugpijn en de harde buiken die ik krijg zodra ik ook maar iets teveel doe. Ik heb de afgelopen weken/ maanden daar vaak over geklaagd en mijn man zei dan 'laat mij het dan doen'. Maar ja, je wilt zelf ook wel eens wat. Nu heb ik me er eindelijk bij neergelegd. Ik doe wat ik kan, ga naar feestjes zolang ik kan en verder RUST! Je moet niet vergeten dat je lichaam met die buikpijn aangeeft dat je gewoon teveel doet, en daar verander je niets aan! Ik moest daar ook even achter komen en nu doe ik alles een tandje langzamer (of helemaal niet) Je moet maar genieten van de rust die je nu kunt pakken zonder je echt schuldig te voelen. En de feestjes en andere leuke dingen komen na de bevalling ook wel weer. Alleen zit je dan wel weer met een kleintje die ook mee wil/ moet.... Succes in elk geval en vooral genieten! Gr. Pinda83
Ik ken het! Maar toch... Als je nu al last hebt van pijnlijke buiken en soms zwaar moe bent achteraf, dan is dat niet voor niks. Je lichaam geeft zo aan dat je het toch echt wat rustiger aan zult moeten doen! Erg vervelend als je vaak op stapt wilt na werk en van gezelligheid houdt, maar probeer het dan toch een beetje te verdelen over de week/maand. Uiteindelijk heb je jezelf er echt mee en ga je straks bij wijze van spreken oververmoeid de bevalling in.
Dom worden van geen sociale contacten? Waarschijnlijk zul je sowieso een toontje lager moeten als de beeb er is, dus bereid je maar voor op een leven vol eenzaamheid. Hehe, nee ik heb hetzelfde (maar meer dat ik nog naar school denk te gaan t/m week 40), maar je moet het toch echt van dag tot dag bekijken! Ik zou vandaag een dagje A'dam doen, maar ook afgezegd. Vrat even aan me, maar gezondheid van mij en de kleine staat voorop!
Ik ben zelfs bij 25 weken gestopt met werken en heb me ziek gemeld door de moeheid en harde buik. Mijn wereldje is heel klein en bestaat uit mijn huis, 1x per week het zwembad en verder dagelijks de supermarkt. Je hoofd en je lichaam hebben nu andere dingen te doen dan jouw sociale agenda aflopen; lullig maar waar!! Ik heb me er bij neergelegd en dat zul jij ook moeten doen vrees ik. Alhoewel die buurvrouw natuurlijk ook bij jou langs kan komen voor een bakkie... Maar nu heb ik wel eindelijk de tijd om de krant uitgebreid te lezen en die stapel boeken weg te werken die er al een tijdje ligt... Sterkte met de verveling!!
Gelukkig herkenbaar en moet inderdaad wel naar mijn lichaam luisteren...maar vind het toch erg wennen! En ja nu al harde/pijnlijke buiken dus dat zegt genoeg...
@Pinda onze verbouwing van de bovenverdieping gaat volgende week beginnen, zie ik ook tegenop. In die puinhoop vind je toch moeilijk rust!
Ohh, hahaha down! Gekke ikke, ik dacht dat je het serieus meende dat je dacht dom te worden omdat je minder verhalen/roddels/praatjes hoort omdat je thuis zit in je up.
Hier hetzelfde, door mijn ischias kan ik al weken bijna niets meer, ik probeer wel de huishouding zelf te doen en wil ook graag me andere kids zelf naar school brengen en ophalen maar is allemaal gewoon niet meer te doen, een dagje uit met vriendinnen, forget it!!! niet te doen en dit al vanaf week 26!!! Gelukkig heb ik lieve vrienden en familie en komen ze dan gewoon bij mij en maken we er hier een gezellige boel van, koken we met zijn allen enzo.. kom die weken wel door en idd als de kleine er is zal ik ook niet dagelijks uit met vrienden enzo gaan..... je leven verandert gewoon wat meer als er een kleintje is, maar dat verdient zich ook zo terug, ik kan soms wat gefrustreerd zijn als ik niet mee kan naar voetbalwedstrijd van me oudste, aan de andere kant knuffet hij me dan als ie weggaat en zegt geeft niet mam, komt wel als baby er weer is , krijg dan dikke glimlach en een kus van hem en aait over me buik, dag baby ik ben snel weer thuis..... Dan is mijn dag weer goed!!!!!
Ik ben heel veel lijstjes aan het maken wat ik nog wil doen voor de geboorte van onze 2e.... van kastjes opruimen, wassen draaien, huis opruimen, kleren uitzoeken en weggoooien....tot aan lekker shoppen, bezoekjes IKEA, leuke dingen doen met onze kleine van 2,5... pfff heb er wel heel veel zin in, maar heb ook geen energie! Voel me soms echt nutteloos als ik weer een dag "niks" heb gedaan, en beetje op de bank heb gehangen. Lastig, m'n zwangerschapsverlof begint nu, hopelijk krijg ik wat rust, en weer wat meer energie!