Ergernissen over n bepaald persoon..

Dames,

Of het mij eens gaat helpen, of het op lucht, ik weet het niet.
Ga 't proberen, hopelijk ondervinden meerdere zwangeren hier de lasten van..

Ik heb het gevoel dat 't broertje van mijn man, tussen ons staat.En bewust stookt.. Mijn man ziet dit niet, zelfs niet nadat ik zoveel duidelijke dingen heb gezegd en hij zelf dingen heeft ervaren. Hij zegt, ik blijf het goede in de mens zien. Ik sta echt tussen 2 vuren in, mijn gevoel, waardoor ik maar probeer om alles goed te vinden, en alles te accepteren.. & het gevoel van, stik maar.. ik ga weg.

Voorbeeld 1:

Mijn man verandert van gedrag wanneer zijn broertje erbij is. D.w.z. in het bos, donker ben ik bang. Dit heb ik al vanaf klein kindje, mijn ouders hebben mij nooit alleen door het donker laten gaan, wie weet wat er kan gebeuren. Tijdens een wandeling in het bos, waarbij het aardig donker werd tegen 10én, liepen mijn "schoonzusje" & ik achter de 2 heren, ineens waren de 2 heren weg. "Schoonzusje" is schijnbaar niet zo bang, geen idee hoe 't in haar woonplaats is, maar hier bij ons is het niet bepaald veilig.. Zij met haar lampje gaan kijken waar de heren waren, terwijl ik met bijna poep in de broek achter haar aan in de duisternis liep. Uiteindelijk hebben we de heren wel gevonden en heb ik mijn man weer kenbaar moeten maken dat ik toch echt bang ben in het donker, en vooral in het bos. Hij zou het niet meer doen.

De band tussen mijn "schoonzusje" & mij is netjes gezegd niet goed. Ondanks alles, dat we elkaar feitelijk niet mogen, proberen we elkaar te tolereren, wat tijdens de wandeling naar mijn gevoel, heel goed lukte, schijnbaar niet wederzijds. 2 dagen later werd zelfs verzocht aan manlif of ze met hem alleen konden gaan wandelen.. Leuk voor mij, manlief wilde mij erbij wat "schoonzusje" niet leuk vond, aan haar gezichtje te zien..

Voorbeeld 2: nee is nee, bestaat in ons huis niet meer.. Gisteren knallende ruzie gehad met manlief, wegens zijn broertje. Mijn gevoel zegt, broertje staat op nummer 1. Dus besproken, opgelost, belt hij gisteren op, of hij vandaag voordat hij naar zijn afspraak moest op bezoek mocht komen. Prima voor een half uurtje, meneer is hier, en wij zouden met zijn 2, manlief en ik ons huisje op ruimen, en even quality time voor elkaar houden. Maar nee, broertje had tot ze weer een andere afspraak hadden (deze hadden ze samen) niks te doen. Dus de vraag, kan ik blijven tot bepaalde tijd.. weg quality time.. ik zeg nee, manlieft draaft door met z'n zin en het word ja.. Broertje naar zijn afspraak, wij even alleen, ik gezegd eigenlijk wil ik het niet want... we hebben gisteren dit en dat afgesproken. Toch met z'n 3en naar de winkel gelopen, daarna bleek dat we even gauw weg moesten. Manlief aangegeven dat hij niet mee kon, broertje beledigd. Uiteindelijk toch een fijne dag gehad samen, hebben zelfs heel wat verricht.

Voorbeeld 3. Maandagavond met broertje gaan wandelen, schoonzusje ging al naar huis. Kon niet langer blijven, tijdens het wandelen, liepen manlief en ik hand in hand, ik links honden rechts. Broertje liep de hele tijd voor mijn voeten, mijn gevoel zegt, extra.. Manlief zegt, hij heeft het niet door.

Ik lijk echt een zeur, als ik het zo op noem.. alsof die jongen alleen maar slecht is, wat hij niet is. De ergernissen nemen de overhand, zo is het mijn grootste ergernis, en dat was het al voor de zwangerschap, dat hij alles ziet als zijn eigendom. Hij spreekt met vreemden over mijn honden alsof het zijn honden zijn, ook commandeert hij erop, hij bepaalt wat mijn honden doen, hij komt binnen en toont direct dat hij de baas in huis is. In mijn ogen heel fout, vooral nu mijn schoonzusje een hondje van mij op de rug heeft geslagen omdat de hond niet plaats ging, nou dit hondje is sowieso echt het hondje van mijn man.. & slaan is bij haar beslist niet nodig, daarbij luistert ze alleen als ze er zin in heeft, en dat is voornamelijk bij mij.. Dit slaan heb ik zelf gezien en gehoord hoe die klap neer kwam.. Dit gezegd tegen mijn man, aangezien ik het fenomeen ken, ik ben blind en doof, lok ruzie uit en het is allemaal gelogen. Dit maakt behoorlijk onzeker aangezien, ik in het verleden heel vaak mijn man ook tegen mij had. Broertje weet dat hij nomaal.. zijn broer achter zich heeft staan, ongeacht of ik gelijk heb of ongelijk.. Tijdens de wandeling heeft mijn schoonzusje de oudste hond een trap verkocht, en daarna achterna gerend om volgens haar zeggen met haar te spelen.. (waar ik voorzichtig mee ben, ze is 6 jaar en we hebben haar aan een boom gevonden. Ze is zeer angstig, en weet heel gauw niet waar ze in paniek heen moet, dus zoekt zij altijd bescherming achter mijn benen ook tijdens de wandelingen). Ook dit aan manlief verteld.. Hij zegt dan, als ik het had gezien dan.. Ja wat dan.. had je er wat van gezegd?

Aan het eind van de wandeling, liepen we samen met 2 andere wandelaars met honden. Meneer de wandelaar vond het knap dat wij met 4 mensen en 3 honden in onze vrij kleine auto pasten, broertje wreef liefdevol over mijn buik en zei, eigenlijk is het 4,5. Ik vind het VRESELIJK, hij doet over alles alsof het van hem is, de mensen hebben toch gezien dat ik met manlief hand in hand liep? Ik weet het zo niet meer, alles lijkt van hem.. Straks gaat hij nog tegenover vreemden doen dat mijn dochter zijn dochter is, en niet die van zijn broer..

Wat een zeur ben ik.. broertje vermijden lukt niet bepaald.. Hij schreef al in whatsapp dat hij zijn broer te weinig ziet. De enige bij wie ik mijn hart kan luchten is mijn moeder, manlief begrijpt het niet. Voor zijn gevoel wil ik hem laten kiezen tussen hem en zijn broertje. Wat ik helemaal niet wil.. En zo bedoel ik het ook niet..
Op zich is mijn schoonbroertje wel een leuke vent hoor, maar hij heeft zijn punten waar ik me over erger, en dan zijn vriendinnetje met het slaan en trappen naar mijn honden.. Ergens ben ik het accepteren en tolereren eens zat, en dat door drammen, als ik iets niet wil, wil ik het toch niet?

Nu is het, ik vind het niet goed, van ja doe dan maar.. Nou leuk voor mij.. En verwijten krijgen dat mijn man niet met zijn broertje mag afspreken vind ik ook niet leuk om te krijgen.. Zo is het nu gezegd dat ik hem wel hier in huis wil hebben, op bezoek.. maar ze mogen niet gamen of piano spelen. Nou dat slaat in feite nergens op. Waar ik wel mijn mening over heb, is dat ze rekening moeten houden met mij en mijn zwangerschap. Ze kunnen niet klakkeloos verwachten dat ik het leuk vind om binnen te lopen, niet aan de pc te kunnen omdat mijn schoonbroertje languit met zijn schoenen op de bank ligt..

Dat ik vanaf half 11 in de ochtend wanneer ik net mijn ogen open heb, tot 10 uur 's avonds bezoek wil hebben van hem, waarbij hij zeurt om eten en drank omdat hij zijn drugs nodig heeft.. Is dat dan teveel? Rust en privacy, en respect..Mijn huis is niet mijn huis als hij er is, nee de laatste keer ben ik als uitvlucht de halve dag bij mijn ouders gaan zitten. Ik weet niet of een van jullie ervaring heeft met iemand die wiet rookt, maar ik vind het verschrikkelijk. Mijn broer gebruikt het ook, maar is niet zo extreem met eten en drinken zoals mijn schoonbroertje..

We hebben het al niet te breed, kindje op komst is echt een wonder. Niet verwacht toch gekregen en blij toe ook, daarbij leg ik al het geld voor haar aan de kant, koop ik veel voor haar, en zorg ik al voor de dingen die ze later kan gebruiken. Wat ik daarmee wil zegen is, ik zorg wel voor de kleine, dat haar maagje direct na de bevalling gevuld kan worden en haar billetjes schoongemaakt kunnen worden en ze een frisse luier om krijgt.. zo'n dingen. En we hebben eten en drinken in huis, al leven wij niet op grote voet. We merken het wel aan onze koelkast als hier iemand zit, die vaker zeurt op snoep, lekkers, drinken, eten.. Daarvoor ga je niet bij iemand op bezoek, als ik bij iemand op bezoek ga, ga ik voor een gezellig gesprek, kopje koffie of thee.. Maar ik gebruik geen drugs en ga bij de mensen zitten zeuren om eten en drinken.. Blijf dan thuis..

Misschien moet ik dit eens aan brengen bij mijn man, dat mijn schoonbroertje van harte welkom is, maar hier geen drugs meer mag gebruiken. Hij doet t weliswaar buiten, maar draait binnen wel de jointjes.. Ik weet het anders ook niet meer, wil mijn man niet verliezen, mijn huwelijk niet op het spel zetten, alhoewel ik echt zeker weet dat hij en zn vriendinnetje stoken.. Alsof t ons niet gegund wordt, het was al duidelijk dat ons huwelijk niet van harte kwam voor de zwangerschap, maar nu gaan ze over de rug van mijn kindje beginnen & mijn kind heeft straks beide ouders nodig. De ruzie's lopen veel te hoog op, en t gaat allemaal veel te ver..

Er moet een oplossing komen, waardoor ik stop met ergeren en gewoon mijn huwelijk kan houden zoals het eerst was, zodat mijn man met zijn broertje om kan gaan.. Dan maar de drugs weigeren? Zelf gebruiken we niet, en qua drank en eten gebruiken we ook vrij weinig.. Men kan hier toch ook op bezoek komen, zonder de nodige jointjes?

Toch een opluchting.. nu nog hopen dat iemand mijn ergernissen begrijpt, en het zelf ervaart.. Of in ieder geval kan inleven in mijn gevoel

 

Zelf heb ik ook moeite met de dingen inzien zoals ze zijn, wat dat betreft snap ik 't van zijn kant ook wel.. En hij ziet altijd het goede in mensen.. Ik wil niet dat hij zijn broertje de deur uit schopt, maar er moet duidelijkheid komen.. & ergens zal t aan mij liggen, de hormonen, ergernissen.. Hij maakt toch een deel uit van ons leven, hij heeft 3 jaar ofzo ergens anders gewoond, in Rotterdam en Gouda, daardoor was het contact minder, nu hij terug is ja dan merk je dat er een hele hoop veranderingen komen..

MamavanM1

Manlief probeert het niet te laten gebeuren, maar het gebeurt toch..
En het inzien maakt het voor hem erg lastig, hij wilt wel maar kan het niet.
Na de ruzie van gisteren zou het opgelost worden, hij zou er meer voor mij zijn.. maar voor hoelang?
Zelfs mijn ouders zijn al bang dat ik straks met de kleine alleen zit, het zal dan wel een hoop wennen zijn nu aan sbroertje.. Nu hij weer in dezelfde stad woont als ons, ja hij heeft nog een werk, geen opleiding..
dus de afleiding zoekt hij ergens, en dat kan bij ons. Alleen gamen hier en piano spelen, van ’s ochtends tot ’s avonds gaat in mijn ogen wat ver.. dat slaat in mijn gevoel te ver door.
Zelf doet hij niks voor de kost, en weet hij van onze situatie, toch buit hij de dingen uit, zo wilt hij hier mee eten terwijl ik er vaak niet op reken.

Gelukkig rookt hij de wiet niet binnen, over het algemeen rookt hier niemand binnen. Of mijn vader moet zich in een dronken bui vergissen en met een sigaret naar binnen lopen. Dit gebeurt zelden en dan wiebert hij ook heel gauw weer de deur uit..

Mijn sbroertje had feitelijk geen woning toen hij hierheen verhuisde, en de bedoeling was dat hij voor 3 maanden hier in zou trekken. Slapen in de woonkamer, mee helpen in de huishouding en mee betalen aan de boodschappen. Ik heb 2 dagen moeten zeuren en huilen, ruzie maken om duidelijk te maken dat ik het niet zou trekken. Uiteindelijk met hulp van schoonouders toch de hamner erdoor geveegd dat hij hier ECHT niet zou kunnen blijven.. want het was de bedoeling dat sbroertje dan tot begin oktber zou blijven, hij maakte er direct eind otkober van.. das dus rond de tijd van bevalling...

Gelukkig heeft manlief kunnen regelen dat hij ergens een kamer kreeg waarna hij na 1 maand de huur pas hoeft te betalen.. dit was dan wel de redding.. Zoals men in elkaar steekt, was hij er niet blij mee dat het feest niet door ging. Daarom zeg ik, hij is niet door en door slecht.. Het kan een goed persoon zijn, zolang hij doet wat hij wilt, en men doet wat hij zegt en niet tegen hem in gaat. Het gaat 2 kanten op, helaas. Ik weet dat ik te lief ben, en daardoor durf ik niet zo goed met sbroertje de discussie aan te gaan, om wat ik zei, ik ben dan blind en doof. Heb laatst een conflict met hem gehad omdat hij de hond een schop gaf. Dat tolereerde ik niet, smoeder gaf mij wel gelijk, volgende dag zat hij evengoed hier. Ik hoopte stiekem na mijn uitval dat ie even weg zou blijven, maar dat was niet zo, manlief wilde het opgelost hebben. De goedzak..

Wat je zegt over weggaan, ik heb gisteren heel eerlijk zijn spullen ingepakt. Hij wilde gaan, prima. Hier zijn je spullen, ga je gang. Toen viel wel het kwartje, maar werkt het, heeft het zin gehad?
Zonder sbroertje is het een schat, maar ja ik ben net zo dwingend als sbroertje en hij staat er echt tussen in, dit vind ik erg jammer.

Dat schoonzusje mijn hond trapt en slaat, ja voor de zwangerschap was ik beslist tegen haar uitgevlogen, maar wegens de komst van de kleine wil ik alle rust bewaren. Vandaar dat ik nu ook maar ja en amen zeg, alhoewel ik me er beroerd eronder voel. Ja ik zal zelf ook dingen fout doen, en heb me net zo goed voor de zwangerschap geergerd aan de oom van mijn man, puur wegens het gamen, de domme praat die ze uitkraamden.. nu we een kind krijgen zijn beide mannen positief veranderd. Zijn oom word zelfs peetoom, en heeft zich beslist veranderd. Maar het is ook geen stoken wat hij deed, ze waren gewoon kinderachtig. Het feit dat oom zo positief veranderd is geweldig, op die manier kan ik ook een band met hem op bouwen zonder te denken aan wat irritant is en hoe ik ermee om moet gaan.
Het leven zit vol acceptaties, dit besef ik heel goed.

De visie van mijn man, hij wilt alles in goede zeilen laten lopen of hoe moet ik dit zeggen.
Hij wilt dat iedereen met elkaar overweg kan, en dat is heel begrijpelijk. Dit wil ik ook hoor, daarom ben ik juist heel vriendelijk en beleefd, probeer ik het maar te accepteren en zeg ik niks waar sbroertje bij is. Ik uit alleen mijn gevoelens naar mijn man, wanneer het mij te hoog zit. En om hem nu eens te ontlasten wil ik daarom hier mijn verhaal kwijt.

Straks ga ik overleggen met mijn partner om eventueel mijn sbroertje te vragen niet meer te blowen als hij hier op bezoek komt. Misschien helpt dat inderdaad enorm in de ergernis.. en zonder is het waarschijnlijk een veel leuker persoon om mee om te gaan. Een zak chips o.d. kost niet veel nee, maar puur wegens iemand die ongevraagd binnen komt lopen, zich de nodige wiet rookt en hier komt bunkeren alsof het een supermarkt is, nee dat vind ik niet juist. Het draait ook om de respect. Een pak ijsthee kost maar 65 euro cent, een zak broodjes 35 cent.. ik kan hem best mee laten eten en de hele dag tolereren.. maar het gaat mij ook om het principe. Zelf doet hij niets voor de kost, liegt tot hij erbij neer valt, verzint dingen die niet kloppen, en laat zijn moeder voor alles op draaien. Nou als hij het zo wilt spelen, kan hij zijn boeltje toch pakken en bij zijn moeder thuis zitten? Daar kan hij ook bunkeren en een joint roken, zij het dat zijn stiefvader het niet leuk vind dat hij wiet rookt en zij het absoluut niet mogen weten..

Normaal op bezoek komen, prima.. voor een paar uurtjes, netjes alles achter laten en niet overheersend de honden commanderen en keihard piano spelen en doen alsof je thuis bent. Ik doe hard mijn best hem te tolereren, maar het gaat niet altijd. Vanochtend om half 10 zat hij hier, hij wist verrekte goed dat manlief en ik vandaag tijd voor ons zelf nodig hadden. Alsnog de vraag “kan ik een paar uurtjes hier blijven, WANT ik heb tot vanavond niks te doen”. En is dat nu respect? Wetende dat je broer even alleen wilt zijn met zijn vrouw, even een dag voor zichzelf nodig hebben, en toch binnen lopen en de hele dag hier willen zitten. Weten dat je broer een rotsmoes moet verzinnen om jou niet te beledigen omdat jij geen simpele nee kan accepteren..

Het maakt hier niks uit hoe mijn gedrag is, hoe ik me voel. Als ik wanneer hij hier zit de hele dag bij mijn ouders ga zitten is er geen haan die ernaar kraait, als ik nee zeg, is het daarna ja want we blijven door zeuren tot jij ja zegt. Of je dat leuk vind of niet. Evengoed doe ik mijn huishouden en blijf ik dood normaal reageren, terwijl zij zitten te gamen of aan de piano zitten. Het maakt niks uit, of ik lullig reageer of juist aardig. Het is 2 tegen 1.

 

Bedankt, ik snap wat je bedoelt, ik heb 't mijn man vaker voorgelegd en hij merkt ook wel wat mij dwars zit.. Ik ben zeer oplettend over wat ik doe en zeg.. En ik wil hem niet veranderen, dat kan ik niet eens. Veranderen moet je willen, dat kan een ander niet voor je doen.. Maar ik ga geen eten voor hem kopen omdat hij zijn wiet hier kan roken, ik ga proberen te regelen dat ie het hier niet meer gebruikt. Zelf zijn we anti, en van hem accepteren we het dan maar.. Apart dan.. Het vervelende is, mijn broer doet alles verkeerd.. Daar mag manlief zich helemaal over uit leven maar wat zijn broertje doet, is allemaal prima.. Hij ziet het zelf ook niet, ergens zijn we allebei hetzelfde volgens mij...

 

Mijn man wilt het uit zichzelf allemaal niet alleen met hem, maar met mij erbij. Sbroertje wilt graag met zijn broer alleen dingen doen, dat ik thuis ben is al eigenlijk een tegenvaller. Manlief is makkelijker, liever en goedgeviger (meer goedgeefs) dan ik.. & sbroertje & ik kunnen 't niet voor 100% goed met elkaar vinden.

De laatste keer ben ik inderdaad zoals jij aan geeft eens flink uit gevallen. De jongste hond werd naar de plaats gestuurd en hij vond het nodig de hond een schop na te geven. Dit ging in mijn ogen te ver, en dat heeft hij ook geweten. Hun moeder gaf mij zelfs gelijk, en dat is al heel wat. Sbroertje was er zeker niet blij mee, en vond dat ik maar wat te zeiken. Naderhand heeft hij excuus aangeboden in de hoop dat het allemaal goed zou gaan.

En van ja & amen zeggen, maken ze zeker weten dankbaar gebruik.
Ik heb gisterenavond met manlief gesproken over mijn plan, sbroertje mag hier niet meer stoned op bezoek komen. Volgens hem zou dit geen probleem zijn. Ook heb ik dit vanochtend nogmaals eens aangekaart bij mijn ouders, mijn vader heeft hier voornamelijk normaal een andere kijk op. Maar dit keer gaf hij mij ook gelijk, verandering van gedrag komt door drugs gebruik, veel aandacht vragen en gebrek aan respect voor andermans woning/meubilair en huisraad is dan ver te zoeken.

Het plan was, om morgen met sbroertje af te spreken, immers op zijn verzoek.. Maar manlief zegt, als hij niks laat weten, vraag ik niet of hij op bezoek wilt komen. Even goeie vrienden, heb ik dit keer een weekendje rust.

Wat je zegt, dat het een rare situatie is ja dat is het zeker. Sbroertje heeft langere tijd, dik 2 jaar in Gouda en Rotterdam gewoond en is sinds kort weer hier komen wonen. Nou, alles best maar door zijn laksheid is er veel stress op de familie neer gekomen, vooral bij schoonmoeder en bij manlief. Schoonmoeder heeft veel met manlief erover gesproken in de hoop dat hij zijn broertje kon helpen. Dit werkt zich dan tegen ons huwelijk in, uiteindelijk ook vele gesprekken gevoerd en aangevoerd dat hij zijn broer is en niet zijn vader. Nu is alles gekalmeerd en hopelijk blijft het nu ook zo.

Het heeft de afgelopen weken alleen maar om sbroertje gedraaid, wat hij deed, hoe hij deed, of hij iets deed. En dan m.b.t. tot inschrijving bij gemeente en werk zoeken. Nog is het niet voor 100% in orde maar, ook wij moeten ons leven verder leven. I.p.v. zoals de laatste weken, dat wij meer ZIJN leven leiden dan ons eigen leven.

Nu de beslissing is gevallen, om sbroertje te verzoeken geen drugs meer te gebruiken in ons bijzijn en stoned hier op bezoek te komen.. Valt al een deel rust over mij heen, volgens mij is het dan ook een heel andere jongen dan met gebruik.