Hallo allemaal, Ik ben ruim 26 weken zwanger en het lijkt wel of ik met de dag onzekerder wordt. Ik maak me steeds meer druk over wat ik eet ( en of dat wel mag), als ik de baby wat minder voel, als ik mezelf minder goed voel enzovoort. Pas geleden heb ik een pretecho gehad en daaruit bleek dat alles goed ging. Wel een kleine achterstand (was 26 weken en de hoofdomtrek was 25 weken), maar niks om me zorgen over te maken, zei de echoscopiste. Herkennen jullie dat? Of wordt de onzekerheid bij jullie juist minder? En heeft er iemand tips? Want ik word soms gek van mezelf....
ik was tot week 16 onzeker... toen voelde ik de kleine, en wist je gewoon dat het goed was. ik begin nu weer onzeker te worden..ben bang dat ik te vroeg ga bevallen hahaha... over dat hoofdje, had ik precies hetzelfde, ging met week 25 een pretecho doen, en het hoofdje was 24 weken.. ook mijn echoscopiste zei dat er niks aan de hand was.. onzekerheid is denk ik gewoon normaal, maar je moet je er niet teveel door laten lijden denk ik... anders wordt je alleen maar gek.
Hoi ! Ik ben ook vrij onzeker hoor, nog steeds. Al heb ik wel zo'n gevoel dat alles wel goed zal komen. Toch ben ik straks blij als we een gezonde zoon of dochter in onze armen mogen houden ! ... en dan ben je weer onzeker over hele andere zaken rondom je kind. Ik denk dat dat nooit meer weg zal gaan ! Groetjes, Nikki F
Ik denk dat de zorgen ook altijd wel zullen blijven ja....tot ver in de volwassenheid De zorgen hebben ook te maken met mijn buien volgens mij. Ik ben de ene keer wat labieler dan de andere keer en dan zie ik alles ook erger dan het in werkelijkheid is. Vanmiddag hadden we dus weer zo'n buitje. Ik ga het proberen los te laten als ik weer zo'n bui heb, in ieder geval afleiding zoeken.... Het scheelt dat ik niet de enige ben.... En dat Saraah precies hetzelfde had met de hoofdomtrek, stelt me ook weer wat meer gerust.
ik lees al een aantal keren dat mensen een pretecho doen en dat er dan iets word gezegd over het kindje, waar men zich achteraf bezorgd om gaat maken.
Ik heb het ook wel hoor. Vooral toen mijn schoonzus met moederdag werd opgenomen in het ziekenhuis en twee weken later haar kindje verloor. Ze was nog geen twee weken achter mij ... dan ga je toch wel nadenken hoor. Of je hoort van die verhalen ... probeer er zelf neit teveel bij stil te staan. Ik denk zelf dt het komt doordat we er zo naar uitkijken en het best lang is negen maanden. Of het zijn de hormonen hahah