27 weken zwanger

Discussie in 'Zwangerschap' gestart door januari2010, 29 jul 2011.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Patrieske

    Patrieske Bekend lid

    9 feb 2006
    694
    0
    0
    Zuid Holland
    Ik ben toen ik bijna 25 wkn zwanger was opgenomen geweest. Ik had ook buikpijn en steken onderin mijn buik. Moest langskomen in het zh. Vk daar ook een inwendig onderzoek gedaan en voelde bij mij ook dat mijn baarmoedermond wat openstaat waardoor ze haar vinger erin kon steken. Ze was erg geschrokken, direct overleg met de gyn en ik moest direct opgenomen worden. Ik ben me wild geschrokken. De gyn was bang voor een dreigende vroeggeboorte en heeft toen een echo gemaakt om mijn baarmoederhals op te meten. Die was prima en het aantal cm kwam keurig overeen met mijn zwangerschapsduur. Gyn ook nog inwendig gevoeld en voeldi idd hetzelfde als de vk. Gyn zei dat het normaal is dat je baarmoedermond wat open kan staan na twee bevallingen en dat het niets is om je zorgen over te maken. Dus ik was ontzettend opgelucht dat het allemaal goed is afgelopen. Ik zou zeggen doe lekker rustig aan, (dat advies heb ik overigens ook gekregen) en laat je maar lekker in de watten leggen door je lief. Veel sterkte meid!
     
  2. januari2010

    januari2010 Niet meer actief

    Ben ook echt opgelucht, begon me behoorlijk zorgen te maken maar heb me er nu bij neergelegd dat dit waarschijnlijk bij me hoort. Mijn baarmoederhals was nu 3.1 cm en dit was prima zei ze.
    Nu maar lekker rustig aan doen in de hoop dat het weer wat afzakt en ik nog even kan genieten van deze zwangerschap!
     
  3. januari2010

    januari2010 Niet meer actief

    Bedankt voor je berichtje. Je verhaal lijkt precies op het mijne behalve dat ik nog wat bloedverlies had. Vk schrok in eerste instantie ook bij mij maar in het ziekenhuis werd me verteld dat het helemaal niet gek is dat je baarmoeder wat open staat als het je 2e of meerdere zwangerschap is!
    Hoe is het nu met jou buikpijn? Is het over gegaan of is het er nog steeds? In het ziekenhuis gaf ze aan dat het misschien nog minder word maar dat het ook mogelijk is dat dit iets blijvends is maar waar ik me dus geen zorgen over hoef te maken.
     

Deel Deze Pagina