Ik ben benieuwd of andere moeders zich in onderstaande herkennen. Ondanks dat ik heel erg blij ben met deze zwangerschap, er bewust voor heb gekozen en mij gelukkig prijs dat het allemaal zo goed verloopt (tot nu toe) merk ik dat ik er ook wel tegenop zie om straks weer een kleine baby in huis te hebben. Weer gebroken nachten, 2 kinderen meenemen/aankleden/verzorgen, aandacht verdelen, sociale leven onderhouden, huis aan kant maken, relatie op peil houden enz. enz. Ik vraag me nu echt af hoe ik dat straks allemaal moet gaan doen. We zullen natuurlijk weer een ritme moeten vinden maar ik ben vooral bang of ik het wel trek allemaal Uiteraard had ik deze vragen ook voordat ik zwanger werd maar nu bekruipt me soms het gevoel kan ik dit wel?! Na de geboorte van de de eerste heb ik behoorlijk moeten wennen en was de wolk er vaker niet dan wel. Nu vind ik het soms ook best pittig met een peuter puber. Maar aan de andere kant is het ook zo leuk en gaat elke periode weer voorbij. En eerlijk is eerlijk ik zou dit ook allemaal niet willen missen want ik ben hartstikke gek op mn zoontje en alles wat daarbij hoort! Hoe hebben jullie dat ervaren en hebben jullie nog tips voor mij?
Hier ook zwanger van de tweede..en ja ook wel twijfels. Onze eerste was echt supermakkelijk! En nog steeds. .zij sliep vanaf de eerste nacht door en is echt een heel makkelijk kind. Dus ik ben voor namelijk bang voor hoe de tweede zal zijn hahaha. Nu heb ik wel het voordeel dat onze oudste 6 1/2 is als deze geboren word. En voorderest ben ik er met mijn eerste heel nuchter in gegaan van ik zie het wel. En dat ga ik bij deze ook doen hahaha
Ik begin ook een beetje te zweten het komt erg dichtbij nu, nummer 2. Met de eerste geen makkelijke start gehad en hij is nooit een goede slaper geweest. Ik hoop nu op een erg makkelijk slapend kindje
heel herkenbaar. ik probeer maar zo min mogelijk erover na te denken want we weten toch niet hoe het zal gaan lopen.... maar ergens denk ik wel t kan nooit zo makkelijk gaan als met de eerste want dat was echt een super makkelijk kindje.
Alsof ik het zelf heb geschreven. We hebben ook een zoontje uit 2011. We willen graag een tweede. Maar ik merk aan mezelf dat ik het steeds uitstel. Kan ik dat wel? Lukt het dan financieel nog allemaal? Kan ik dan nog wel de deur uit met twee kinderen? Antwoord op alle vragen is: vast wel. Maar toch. Toen we voor de eerste gingen liep ik te stuiteren en kon ik niet wachten tot het zover was. En nu ben ik met mn laatste pilstrip bezig en word ik me toch een partij nerveus..
Hier hetzelfde hoor.. hoop onzekerheid Straks een peutertje weg moeten brengen met een baby in de wandelwagen.. Daarna fietsend twee.. zitten wel stil.. heb je nog wel ooit rust.. hoe snel heb ik weer "energie" na de bevalling. Het beste is niet aan denken en gewoon over je heen laten komen..
ik heb in precies dezelfde situatie gezeten. mijn zoon is van 2007 en mn dochter van 2009 als ik het van te voren had geweten weet ik niet of ik er wel zo weinig leeftijdsverschil tussen had gedaan. ik vond het namelijk heel erg pittig en zeker niet altijd leuk. nu is er weer rust nu zijn ze weer ouder en redden ze zichzelf veel meer dus nu durfde ik nog een kindje wel aan. maar zo kort op elkaar dat zou ik nooit meer doen. ik werd af en toe gewoon gillend gek, had geen seconde voor mezelf wil mn kindjes natuurlijk nooit meer kwijt maar ben blij dat we de baby peutertijd bij hun gehad hebben. het is overigens nu wel heel erg leuk want nu hebben ze echt wat aan elkaar. ze gaan nu beide naar school dus heb overdag lekker mn handen vrij. dus nu is het leuk maar totdat de eerste naar school ging was het best wel zwaar. misschien niet heel erg positief en wat jullie willen horen. maar uiteindelijk komt het wel goed hoor
Echt.. Het komt goed.. Hier zwanger van nmr 4.. Andere 3 kids zijn 5, 3 en 1.5 jaar. Nu 20 weken zwanger.. Ik ken die onzekerheid niet zo.
Fijn om te lezen dat meerdere moeders zich hierin herkennen! Niemand weet hoe het gaat lopen maar het is gewoon al fijn om je gedachten en gevoelens te delen
Het is deels herkenbaar, maar ik kan het ook wel vrij makkelijk van me af zetten. Misschien ook wel omdat ik bij onze oudste ook op zag tegen de babytijd. Ik vind baby's niet zo veel aan, om eerlijk te zijn. Ik had echt een beetje het gevoel dat die eerste maanden gewoon iets zouden zijn waar ik 'doorheen' zou moeten voordat ik een leuk kindje zou hebben. Maar ik vond het vanaf dag 1 fantastisch en heb echt van die tijd genoten! Dus ondanks dat het nu voelt als 'een stap terug', geloof ik ook wel dat ik het straks ook weer heerlijk ga vinden. Er zijn ook wel dingen waar ik echt weer naar uitkijk, omdat ik dat bij onze zoon mis. (borstvoeding, draagdoek). Wel vraag ik me soms af hoe het straks moet met een peuter die mij best wel claimt en een baby die natuurlijk ook de nodige tijd en aandacht nodig heeft (en verdient.) Maar we zien straks wel hoe dat loopt. Misschien hebben we geluk en valt het mee. Misschien hebben we pech en valt het tegen. En dan zullen we daar gewoon maar doorheen moeten, want veranderen kan toch niet meer.
Hier ook deels herkenbaar, hoe doe je dat bijv bv geven met een rondrennende dreumes? Kleine man slaapt nu eindelijk door maar wel vroeg wakker. In die eerste maanden kon je na een gebroken nacht blijven liggen met je babietje maar dat zal nu niet gaan. Dat lijkt me dus wel zwaar.
Hier ook de zenuwen, maar stel mezelf gerust met het idee: Je weet nu hoe alles moet en gaat. Je moest er helemaal inkomen met de eerste wist niet hoe je krampjes moest behandelen inbakeren, enzovoort. Dus stop met beren op de weg zien en blijf het positief zien. Want het is natuurlijk pittig in het begin maar reuze leuk! Hier trouwens besproken dat Sylvano de eerste nachten bij oma slaapt wel overdag er is. Maar dat we eerst nog een paar dagen kunnen 'uitslapen'.
Jep, herken het, had het ook bij mijn tweede, maar toen hij er eenmaal was, kon ik hem er ook makkelijk bij hebben. En ach, dan gaat in het begin het huishouden maar niet zo perfect, ben je maar af en toe wat later. Who care's! Hoewel ik het gevoel nu ook weer helemaal herken!! Heb straks drie kids en ben erg zenuwachtig, maar weet ook dat het ondanks dat het drukker zal worden ik ontzettend zal genieten van ze en we heus wel onze draai gaan vinden in alles Geniet lekker van je zwangerschap
Zo herkenbaar, had dit zelf kunnen schrijven. Ik ben.blij dat mijn zoon 5,5 is wanneer deze beeb geboren wordt. Ook nog druk maar al een stuk zelfstandiger dan een peutertje .
Hier nu 2 kinderen en deze zorgen heb ik ook gehad in het begin. Maar uiteindelijk viel het reuze mee! Het gaat allemaal zo vanzelf en natuurlijk moet er eerst wat ritme komen maar dit komt echt goed.
Oeh je zorgen zijn herkenbaar...wij hebben een lastige slaper. De nachten dat ze heeft doorgeslapen in haar eigen bed zijn op 2 handen te tellen. Elke keer gaat het de goede kant op en dan krijgt ze weer een oorontsteking of andere ellende. Vaak beland ze halverwege de nacht bij ons in bed. Op dit moment accepteren we dit maar. Vooral omdat we merken dat we elke keer met kleine stapjes vooruit gaan. We willen erg graag een tweede kindje als dit ons gegund is, maar dan komt er wel een cosleeper. Ook qua drukte enz met bv geven...en het niet meer zo makkelijk naar bed kunnen ivm je andere kleine. Aan de andere kant...zoveel mensen hebben dit gedaan, dus waarom ik niet. Waar ik misschien nog wel het meeste tegenop zie zijn die rothormonen...na mijn zwangerschap en tijdens bv verkeerde ik in een soort continue pms syndroom, zo voelde het. Ik was beslist niet depressief, maar had een vervelende schoonmaaktik en was echt enorm controlfreakerig en echt kattig. Daar kijk ik echt niet naar uit haha
Nee hoor waarom? We blijven sowieso de eerste 48 uur in het kraamhotel waar Sylvano niet bij kan slapen omdat hij gewoon heel licht slaapt en onrustig is dus dat wij ook niet slapen. Hij vindt het geweldig om bij oma te slapen, en overdag zal hij gewoon hier zijn. Misschien dat het nog veranderd maar Sylvano is zo vreselijk makkelijk dat het allemaal vanzelf wel losloopt..