Helaas herkenbaar. Mijn zoontje is 1,5 en we zijn nog in afwachting van kraamvisite die beloofd had te zullen komen.
Helaas herkenbaar maar ik ga ook niet bellen of ze alsjeblieft toch ff een gaatje vrij willen maken om onze dochter te komen zien.daarvoor zijn geboortekaartjes en als ze kiezen die te negeren en nog niet eens een kaartje sturen of ff bellen hoe het gaat dan hoeft het ook niet meer.
Ja dat heb ik ook gehad. Maar ook veel Leuke reacties van mensen die iets verder van ons afstonden. Dat deed me erg goed. Ben heel benieuwd hoe het deze keer gaat!
Hier was er alleen minder interesse van mensen die toch niet zo dichtbij ons staan. Vond het dus niet zo erg haha.
Ja hier ook zo helaas. Ik wacht ook nog op kraamvisite van familie al zo'n 2,5 jaar. Voor mij hoeft het niet meer. Terwijl ik zelf wel bij allebei de kindjes de eerste week ben gekomen.
Herkenbaar toen nummer 2 werd geboren. Heel weinig visite maar dat kwam mede omdat bij nummer 2 ook veel tantes van mijn man niet meer kwamen en die kwamen wel met de oudste. Zij hebben binnen de familie de afspraak dat ze alleen bij het 1ste kind van neef/nicht op visite komen omdat ze een enorme grote familie hebben. Ergens wel te begrijpen maar juist omdat sommige tantes best wel dichtbij stonden vond ik het toch niet leuk. Ik moet zeggen dat bij nummer 3 juist wel veel visite hadden. Zij is min of meer een nakomertje. Veel moeders van school met hun kinderen,veel buren,collega's van zowel mijzelf als mijn man. De familie en vrienden/vriendinnen en dus alles bij elkaar hebben we juist toen heel veel visite gehad. Ik weet wel dat ik bij de tweede er wel een traantje om heb gelaten terwijl dat kind nergens weet van had haha. Maar het was gewoon zo'n gevoel van teleurstelling etc maar ik denk dat het doorgaans helemaal niet zo wordt bedoelt maar leuk is anders.
Heel herkenbaar ja! Veel kraamvisite die waarschijnlijk dachten: laten we ze even te tijd geven, we komen wel als de ergste drukte voorbij is. waarop ik reageerde met: er is nog helemaal geen drukte dus je bent van harte welkom! Maar goed we gingen dan ook zelf wel veel weg met het gezin. Tijdens de zwangerschap vond ik het ook wel steken dat bijna niemand een cadeautje geeft of een kaartje, veel minder interesse en ook dicht bij staande familie en vrienden die gewoon op vakantie gingen rond mijn uitgerekende datum. Ja ik voelde me bij mijn tweede zwangerschap best wel eenzaam!
Hier ook! Wel veel kaartjes en bezoek van naaste familie en vrienden, maar verder niet. We waren snel door de kraamvisite heen, en eigenlijk vond ik dat niet eens zo erg, was lekker rustige kraamtijd, heerlijk!
Herkenbaar! Toen we zwanger waren van de eerste stond het hele dressoir vol met kaartjes en cadeautjes. We grapten toen wel eens dat onze halve babyuitzet compleet was Nu ben ik zwanger van de tweede en hebben we wat kaartjes gekregen en 1 kledingsetje. Erg lief, maar veeeeel minder dan bij de eerste. En op zich is dat helemaal oké natuurlijk, iedereen moet het zelf weten, het is geen verplichting. Maar het is wel opvallend. Zelf stuur of geef ik altijd een kaartje en een kleinigheidje, of het nu de eerste of de vijfde zwangerschap is.
(nog) geen ervaring, maar het lijkt me wel een teleurstelling. Aan de andere kant; het lijkt me ook wel lekker rustig. Bij onze dochter werd ik soms gek van alle aandacht, wat al begint in je zwangerschap. Normaal is niemand echt geinteresseerd in je, en als je dan zwanger bent, nou, dan willen ze alles weten. Ik vind het een beetje dubbel, ik ben iemand die erg op zichzelf is, dus rust is echt heel belangrijk voor me, ik was er dan ook helemaal klaar mee op gegeven moment met al die aandacht en die kraamvisite. Sommige dingen wil ik echt anders doen bij een 2e.
Tijdens de zwangerschap merkte ik wel een verschil. Bij de eerste kreeg ik veel kaarten, cadeautjes. Bij de tweede twee cadeautjes en geen kaartjes. Ik stuur vaak een kaartje en doe er soms ook wat bij. Kraambezoek eigenlijk geen verschil. Twee mensen die we wel hadden verwacht, zijn niet gekomen.
Hier is het bij ieder kind minder geworden . Kaartjes tijdens zwangerschap, kraambezoek, kaartjes na bevalling... Ik vond het zelf wel opvallend (als je toch een geboortekaartje krijgt, is het toch kwestie van fatsoen/respect om een kaartje/berichtje terug te sturen??), maar tja... Je doet er weinig aan. De mensen die er echt toe doen, reageren toch wel.
Niet zo herkenbaar. Wel ietsjes minder mensen, maar denk dat 90% van de mensen die bij de eerste kwamen, nu ook geweest zijn.
Bij de eerste heel veel bezoek gehad. Bij de 2de al minder en nu bij de 3de nog bijna helemaal niet. Wel leuke, lieve kaartjes en cadeautjes van moeders van school.
Wij hadden heel bewust gekozen voor kraamfeest bij onze tweede en daar is bijna iedereen wel gekomen die we hadden uitgenodigd, maar we hadden ook maar ongeveer 60% uitgenodigd van de mensen die we bij de eerste een kaartje hadden gestuurd. Ik vond het bij de eerste zo druk met al het kraambezoek, ik heb dan ook zelf al 12 ooms en 1 tante en dan heb ik het nog niets eens gehad over manlief z'n familie 😅. Bij de tweede alleen uitgenodigd die we ook in het dagelijks leven nog wel eens zien.
Hier ook herkenbaar. Bij de tweede vooral veel mensen die wel belden of die we tegenkwamen (van de buurt) die dan riepen dat ze binnenkort nog wel even langs zouden komen. Heel veel zijn nog steeds niet geweest... Ook een aantal die bij de eerste bijna direct op de stoep stonden die bij de tweede hun kadootje opstuurden omdat ze geen tijd hadden om langs te komen... Ik vond het eerst wel sneu, net al was de tweede niet zo leuk en bijzonder als de eerste. Maar nu denk ik ach... hij heeft er geen weet van en gelukkig vindt de naaste familie hem net zo leuk en lief als de oudste!
En daar gaat het toch uiteindelijk ook om? als jullie maar een gelukkig gezinnetje zijn en de opa's/oma's en andere mensen die dicht bij je staan ook helemaal happy zijn! Laat de rest vd wereld op dat moment maar lekker in de .... zakken
Hou je vast, mocht je voor een 3e gaan...die is helemaal niet boeiend meer. Mijn schoonmoeder kwam na 3 dagen kijken, mijn schoonzus na 8 dagen en mijn zwager pas na bijna 4 weken. Ik probeer het los te laten, maar Nikki is nu 7 maanden geweest en het doet diep in mijn hart nog steeds pijn.