Ik heb nog geen kinderen maar lees vol verbazing dit topic. Elk kindje is toch een wonder en een groot geluk waar kaartjes, bezoekjes en kadootjes bij horen?! Ik vind een 2de (of meer) niet minder bijzonder. Kennissen van mij zijn nu zwanger van hun 2de. Ik kreeg het alleen pas met 17 weken te horen en niet helemaal via de weg die ik wilde. Maar ze toch gefeliciteerd. Ze wonen op 3 uur OV reisafstand maar ik ga straks toch op kraambezoek in februari/maart Want ben ook benieuwd naar hoe 2de mannetje en hoe groot de eerste is en hoe die zijn broertje vindt.
Wij hebben het zelf nog niet meegemaakt natuurlijk, maar wel al aan de andere kant gestaan... Voor mij persoonlijk hangt het heel erg af van de relatie die er onderling is. Als 1 van mijn goede vriendinnen voor zeg maar de 10e keer moeder wordt, dan is dat nog steeds heel erg bijzonder en zal ik zeker langs gaan met een cadeau. Maar bij verdere kennissen of zelfs familie waar maar weinig contact met is, zal ik hen wel feliciteren maar niet noodzakelijk langs gaan of een cadeau geven. Maar dat zou dan bij een eerste ook al niet zo zijn... Als je er echt zo erg mee in zit, zou ik dit gewoon aangeven hoor. Toch zeker als het naaste familie/vrienden zijn. Misschien willen ze wel, maar denken ze dat het teveel gedoe is als er nog andere kinderen rond lopen ofzo?
Ja heel herkenbaar, bij de tweede de helft aan kaartjes gekregen, 60% minder kraambezoek en een stuk minder belletjes en sms'jes, Ik vond het wel lekker eigenlijk, Bij de tweede zijn alle drie mijn broers niet eens langs geweest, Bij de derde echt heel weinig kaartjes, en bijna niemand die het nodig vond om langs te komen, 2 van de 3 broers vonden de derde keer wel tijd om even te komen, Bij de vierde ben ik benieuwd of we überhaupt wel kaartjes gaan krijgen haha, gelukkig bij de opa's en oma's altijd even interessant en altijd even trots die zijn bij de 1 nooit niet minder langs geweest als bij de ander.
Wat ontzettend rot zeg. Hier totaal niet herkenbaar. Net bevallen van de derde en ondanks dat we hebben afgesproken dat vrienden en familie pas op kraamvisite mag komen, wanneer hij en ik thuis zijn (we liggen nog in het ziekenhuis, prematuur) krijgen we wel veel telefoontjes en ik verwacht ook best veel kaartjes komende week. Ook bij de tweede veel aandacht. Ik vind het echt heel naar om te lezen dat je eigen schoonmoeder zo weinig aandacht voor haar nieuwe kleinkind had. Vraag me dan af of er niet al van alles aan de hand was?
Ik snap dat het ergens niet zo leuk overkomt, maar het is gewoon de harde realiteit: de eerste is het meest bijzonder voor de buitenwereld en ergens is dat best begrijpelijk. Dat heeft er niets mee te maken dat je andere kindjes minder belangrijk of lief of leuk en dergelijke zijn, maar gewoon met het idee dat van 0 naar 1 bijzonderder en ingrijpender is dan van 1 naar 2 of van 2 naar 3. Ik moet toegeven dat ik er zelf ook schuldig aan ben en mn vriendinnen en zus en broer ook minder heb gestalked tijdens en na de zwangerschap van alle niet eerste kindjes. Zij deden dat bij mij ook en ik vond het eerlijk gezegd wel prima en juist heerlijk rustig. Je bent zelf bij een tweede natuurlijk ook een stuk drukker, dus wat minder visite kwam hier eigenlijk wel goed uit. Wat ik wel echt heel erg zou vinden is als een van de kinderen op oudere leeftijd duidelijk meer aandacht zou krijgen dan de anderen. Gelukkig is dat in mijn omgeving niet het geval en krijgen alle kinderen vanaf het moment dat het uitmaakt (2 a 3) evenveel aandacht bij dingen zoals verjaardagen, afzwemmen, feestjes, etc.
Nou dat belooft dan wat... Bij mijn eerste is tot mijn verdriet het bezoek weggebleven. Heeft me erg veel gedaan en kan er nu nog verdrietig van zijn (familie kwam ook niet). Houd mn hart vast voor de tweede dan. Hoop er eigenlijk op dat er nu meer visite komt dan bik de eerste, maar als ik dit zo lees allemaal dan zal dat wel niet..
Wij hebben bij beide een kraamfeest gegeven dus qua bezoek heb ik het niet gemerkt maar wel tijdens de zwangerschap. Bij de eerste werden we overladen met kadootjes, kaartjes etc. Bij de tweede was dat echt minimaal
Ik heb niet alles gelezen, maar volgens mij is het wel de "waarheid". Ook bij de ouders zelf hoor . Zo zijn er van mij twee plakboeken volgeschreven over mijn eerste twee jaar. Mijn jongere zusje mag blij zijn met een paar bladzijden . Maar ze is verder niks tekort gekomen hoor !
Maar dat heeft niets te maken met je kindje niet interessant vinden of geen aandacht geven. Ik merk zelf nu met een peuter en een baby dat het megadruk is. Ik geef mijn kinderen liever meer aandacht en ervoor zorgen dat ikzelf voldoende rust krijg, dan dat ik me zorgen ga maken over het wel of niet bijhouden van boeken. Niet op bezoek komen heeft meer te maken met het kindje en de ouders geen aandacht geven.