ik zou graag ervaringen horen van mensen die toch voor een 2de kindje zijn gegaan na een traumatische bevalling. in mijn geval ben ik bijna dood gebloed, heb daardoor een spoedkeizersnee gehad, nooit een rozewolk gehad, maar een paar maand waarvan ik weinig weet, behalve veel verdriet en toch veel pijn. ik ben na de bevalling ziek geworden, heb een trageschildklier + autoimuum ziekte Hashimoto. ik kan niet meer werken, heb 24 uur per dag pijn in mijn armen en handen + veel tintelingen en krachtsverlies. ik heb mijn dochter amper kunnen verzorgen en nu nog kost het me veel pijn en moeite, ik kan niet meer samen met haar docuhen ik laat haar gewoon vallen dan omdat ze na 2 tellen al te zwaar word. ik heb door dat soort dingen veel verdriet gehad en nog. eigenlijk hoef ik geen 2de kindje meer. maar 2 wk terug was erop het cb een heel klein babietje, en mijn dochter was helemaal verliefd erop en zo lief, sinds doen rammelen mijn eierstokken en heb ik vlinders. vriend lief is dus ook al 2 week g**l, die wil graag een 2de kindje, al respecteerd hij het wel als ik toch echt nee zeg. maar hoe meer ik er over denk hoe meer ik toch zoiets heb van, waarom ook niet, een broertje of zusje erbij is misschien toch wel leuk. maar ben wel bang voor de bevallin wat als het weer gebeurd, ze weten nog steeds niet waarom ik ineens begon te bloeden. en bang kan ik een 2de kindje wel aan. kwa energie, pijn etc zou graag ervaringen willen horen (zowiezo met internist erover hebben)
Hoi, Ik heb na de bevalling ook veel bloed verloren en viel 6x weg. Ze begonnen als gekken op mijn buik te duwen om de vermoedelijke resten eruit te duwen. Wat deed dat zeer! Uiteindelijk moest ik naar de OK om placentaresten te laten verwijderen. Helaas hebben ze dat niet grondig genoeg gedaan en ik vloeide na 10 weken nog, voelde me slap en kon niet echt genieten van mijn dochter. Een 2e curretage volgde.....Daarna ging het wel goed. Ik wilde toch al snel weer een 2e kindje! De vraag was of dat nog wel zo makkelijk zou gaan na 2 curreatages vlak na een bevalling dus dat speelde ook wel mee in mijn drang. Ik wil mijn dochter gewoon niet alleen laten opgroeien en voor haar zet ik mijn angst aan de kant. Mijn man vindt het ook heel eng want hij was erg geschrokken de vorige keer. Maar hij denkt er hetzelfde over. Het ziekenhuis weet nu dat ik ''een probleemgeval'' ben. ik had ook een vleesboom dus dat kan de oorzaak zijn geweest. We hebben de afspraak dat ze nu veeeel beter zullen opletten en daar vertrouw ik op. Hoop dat je hier iets aan hebt. Grz.
Hi, Ik heb ook een fluxus gehad.. Ik ben nu zwanger van mijn tweede kindje, maar ben ontzettend bang voor de bevalling. Ik ben ook uiteindelijk naar de OK gebracht voor behandeling. En had nog maar een Hb van 2. Verder geen bloed transfusie gehad dus mijn lichaam had er ook een best lange tijd voor nodig om het weer goed op te bouwen. Verder hebben ze mij twee keer een ruggenprik gegeven. Een tijdens de bevalling en op de OK. Maar die is mis gegaan. Te hoog geplaatst denk ik. Want ik voelde mijn hele lichaam niet meer. Ik voelde niet eens dat ik ik adem haalde. Heel eng want ik stopte er ook mee. Alle toeters en bellen aan en de anestethist maar schreeuwen dat ik moest ademen. Doe dat maar eens als je niks meer voelt!! Maar goed.. Ik denk dat je angst geheel gegrond is. En dat je wens voor een tweede kindje eerst sterker moet zijn als de angst. Want dat helpt denk ik wel tijdens de bevalling. Ik heb nu ook zoiets van.. Nou ja, het moet er toch uit! En tot de bevalling ga ik wel intens genieten van de zwangerschap. Ik weet niet of het bij jou in de buurt ook kan bij een verloskundige. Maar hier hadden ze ook intake voor zwangerschaps wensen. Dus als je wat meer informatie zou willen over hoe een volgende zwangerschap zou gaan. En wat de mogelijkheden zijn zou je misschien contact op kunnen nemen met je verloskundige, Neemt misschien net dat drempeltje angst weg. Liefs, Cassida
Hier ook trauma bevalling, ben ingeleid wat geeindigd is in een spoedks die niet goed verdoofd was met veel bloedverlies. Heb ook een trage schildklier, fibromyalgie en erg lang klachten van bi gehad. Maar, wij zijn nu toch weer voor ons 2e kindje bezig. Ik ben alleen wel voor we hier aan begonnen bij de gyn geweest om mijn angsten/wensen te bespreken en heb besloten dat de 2e sowieso met een ks gehaald wordt, zodat ik nooit meer in de situatie komt dat er een spoed ks uitgevoerd hoeft te worden en dat ze pas gaan beginnen als ik vind dat ik genoeg verdoofd ben. Heb dus al in mn dossier staan dat ik met 39 weken een geplande ks krijg en ivm mn schildklier en grote baby 1e zwangerschap de controles bij de gyn zelf krijg en niet bij de vk. Dit heeft mij iig genoeg rust gegeven om het nog een keer aan te durven. Praat er anders eens over me je huisarts, ik ben zelfs een keer bij de psycholoog geweest, die mij het zetje heeft gegeven om gewoon eens bij de gyn te bespreken dat ik een ks wil. Heel veel succes ermee, ik weet ook zeker dat ik tijdens mn volgende ks nog alle kleuren van de regenboog sch**t van angst, maar daarvoor durfde ik een zwangerschap niet eens aan.
mijn huisarts is een waardeloze zak daar heb ik totaal niks aan. vorig jaar bij de laatste gesprekken van de gyn heeft hij ook gezecht mochten we ooit voor een 2de gaan dan mogen we eerst op gesprek komne, afspraken maken over hoe en wat. ik zou pers niet in 39ste week een ks hebben (ik wil dus een ks) dan in week 38, omdat ik week 39 het mis ging. gisteravond een flinke terug val gehad. wat als het weer mis gaat wat als ze me nu niet kunnen redden, het was dat ik zo dichtbij het ziekenhuis woon, maar als ik bij mijn ouders had gewoond (10 min verder) was ik er dus niet geweest. het is misschien spook denken, maar onbewust is dat gevoel wel aanwezig. ik denk dat een gesprek met de psych dan ook geen kwaad kan (ben er 3 keer gewwest vorig jaar)
@cassida dat lijkt me ook dood eng dat je niet goed verdoofd bent en je niks kan zeggen of doen. ik ken dat niet ik was al flauw gevallen voordat ze uberhaupt narcose konden indienen enige van ok wat ik nog weet is dat ze het cateter er echt zo snel en hard in stopeten als ik dacht. ik heb daarna 10 uur in coma gelgen op de ic.
Misschien kun je eens een afsptraak bij de gyn of vk maken en je zorgen bespreken. Misschien mag jenu wel meteen een keizersnede en dat kan je geruststellen. Wat betreft alles na je bevalling. Ik zou een lijstje met voors en tegens maken en je omgeving raadplegen hoe ze jou kunnen helpen. Denk goed na of het je allemaal waard is. Succes meid!