Klopt. Het is keihard werken. Niet zo hard als iemand gesloten plaatsen (en gelukkig maar want ten eerste is dat bijna het uiterste wat je kunt doen en ten tweede zijn daar zoveel partijen mee gemoeid dat je moet lullen als brugman), maar ‘zomaar’ lukt dat niet. Niet tegenwoordig meer. In 2006 ging dat wat makkelijker. Begrijp me goed: ik praat nu heel zakelijk en we hebben het natuurlijk over mensen die je dit ‘aandoet’, maar zo legt het even makkelijker uit voor me. Excuus als ik wat hard overkom.
Nee ik snap wat je bedoelt. Zij doen overkomen alsof het nu nog heel makkelijk kan. Zelfs ik dacht gelijk shit. Oppassen geblazen met het invullen van een vragenlijst over mijn fysieke en mentale welzijn bij controle vk en heb daar helemaal geen aanleiding toe, maar zo kwam het gewoon over.
Ja iemand die jaren in de jeugdzorg heeft gewerkt. leek me iemand die op een nare manier is ontslagen en toen maar onzin is gaan praten. Maar dat is een oordeel van mij
Daarom wil ik wel de documentaire zien. Maar vind het nu even fijn om hier mee te lezen en informatie te krijgen. Want ook ik krijg soms te horen: Kijk uit wat je zegt etc. Gelukkig zijn mijn kinderen wat ouder. Bij deze documentaire hoop ik dat het zo is dat ze van heel het land??? Of ander groot gebied precies al die gevallen genomen zijn waarbij het niet goed ging. Dat het bij het overgrote deel wel goed gaat. Een beetje zoals met het programma gestalkt. Als je dat ziet denk je dat niets helpt. Bij de politie waar ik was voor mijn ex vertelde ze dat zeker bij meer dan de helft van de gevallen het uiteindelijk wel helpt een stop gesprek. Ook bij veilig thuis een schatting gevraagd. Hun ervaring: bij 80 procent komt het gewoon goed. Dat geeft al een heel ander beeld. Ook hierbij denk ik. Nu zie je wellicht precies de 20 of 25 procent dat het niet goed gaat. Iris en nog iemand waarvan ik de naam niet weet maar die ook in dat stuk jeugdzorg werkt waar uithuisplaatsing voorkomt noemen amper concrete voorbeelden. Maar ik denk dat de 'leek' heel snel indimpt als we die voorbeelden wél weten. Het is gewoon heel lastig. Op Facebook kom je namelijk ook genoeg reacties tegen van volwassenen die vertellen dat ze als kind onterecht uit huis geplaatst zijn geweest.
Juist niet. Het is 1 verloskundige die het in haar werkgebied ziet. Volgens mij een grote stad zoals den haag/Amsterdam. En dan zijn het zo'n 4 of 5 gezinnen.
Oké. Dan is het best heftig!! Wil kijken maar wacht daar nu wel even mee. Lees verder graag mee in dit topic.
Lijkt mij dat ieder geval waar het misgaat, er één te veel is. Moet je je de machteloosheid eens voorstellen, als je op moet boksen tegen instanties als Veilig thuis, waarbij geknoeid wordt met dossiers en gelogen wordt, om maar hun eigen acties te blijven rechtvaardigen. Ik snap niet dat mensen dat af doen als: ach, het is maar 1 geval, of het zijn er maar een paar. Ik denk dat het er veel meer zijn, waarvan het grootste gedeelte natuurlijk niet in de media komt. Ik heb van dichtbij een gezin waarbij gruwelijk sprake is van machtsmisbruik door Veilig thuis. Ik heb de gesprekken gehoord en de emails gelezen en ik weet daardoor dat er gelogen wordt en zeker niet aan waarheidsbevinding wordt gedaan. Bepaalde zaken worden uit het dossier gehouden, die toch zeker wel relevant zijn voor het desbetreffende gezin. En daarbij werden de kinderen niet gehoord en wordt een gezin tot ‘casus’ gedegradeerd. Er wordt gehandeld vanuit casussen en literatuur, zonder te kijken naar het gezin en de kinderen zelf. Ernstige tunnelvisie. Het zal best ook vaak heel erg nodig zijn om kinderen onder toezicht te zetten. Maar dat maakt het nog niet oke, wanneer de bemoeienis van de jeugdzorg wel onterecht is. We hebben het hier wel over mensenlevens die getraumatiseerd en kapot gemaakt worden. Dat is nooit goed te praten. Ik ben zelf pleegouder en sta ook aan de andere kant van de medaille. En wat had ik gehoopt voor mijn dochter dat haar moeder haar zaakjes op orde kreeg, zodat ze zelf weer voor haar dochter kon zorgen. En wat stond ik met een bek vol tanden toen de rechter ons feliciteerde en vroeg of we nog iets gingen doen om het te vieren (toen we de voogdij kregen). Hoe kan iemand dat ooit als iets feestelijks zien, dat een moeder het gezag kwijt raakt en een kind niet meer thuis kan opgroeien. Nou was de uitspraak imo wel terecht. Mijn dochter had oa perspectief en duidelijkheid nodig. Maar om zoiets te vieren… Inmiddels zijn we 10 jaar verder. En moeder heeft haar zaakjes nu wel op orde. Alleen dan in een ander land. Daar heeft ze recentelijk nog een kindje gekregen. Het dus voor haar maar goed ook dat ze niet meer in Nederland woont, waar de fouten die ze in het verleden heeft gemaakt onmiddellijk weer in haar schoot zou worden geworpen. Mij lijkt dus dat bepaalde misstanden in de jeugzorg geen incidenten zijn: https://www.mr-online.nl/ik-was-vertrouwen-in-de-rechtspraak-wel-even-kwijt/ En dat moeten we nooit af doen als: ‘ach, het gaat ook vaak wel goed.’
Juist helemaal niet in een grote stad, ze werkt in Harlingen en omstreken....en ze vertelde ook duidelijk dat er een stijging te zien was. In veel Europese landen worden minder kinderen uit huis geplaatst dan in Nederland, daar moet dan toch kritisch naar worden gekeken?
Ah ik wist niet waarom. En ja, daar moet zeker naar gekeken worden maar het is echt niet zo dat ze bij veilig thuis zich zitten te vervelen en denken "ach wie zullen we nu eens weghalen?" En misschien is mijn beeld te gekleurd hoor maar alle gevallen die ik ken is echt een goede reden om uit huis gehaald te zijn. En ieder kind uit huis is teveel maar ik heb dat liever (als het bewezen is dat het nodig is dan he) dan kinderen die in een drugsmilieu moeten wonen of mishandeld worden of nog erger misbruikt worden. Of alles in 1 gezin, wat ook kan.
Nee, dat geloof ik ook niet. Net als het verhaal hierboven met dat kindje met die botbreuken, verschrikkelijk gewoon. Maar het is niet altijd zo zwart wit als in jouw voorbeelden en als er dan onwaarheden in het dossier staan, waarbij het gewoon onmogelijk is om die uit het dossier te krijgen, dat is ook verschrikkelijk. In iedere beroepsgroep worden fouten gemaakt, dus ook zeker bij jeugdzorg. Het wordt tijd om dat onder ogen te zien.
Dat jij het je simpelweg niet kan voorstellen, betekent natuurlijk niet dat het niet gebeurt. Dat is wat mij betreft ook een vorm van tunnelvisie. Veilig thuis plaatst trouwens geen kinderen uithuis. Dat doet een rechter. Veilig thuis is in principe alleen maar een vroege tussenstop op de route. En dus een tussenstop waar het al vroegtijdig mis kan gaan en mensen jaren lang in gevecht moeten met een systeem waar niet tegen te vechten valt. Zeker niet als de dossiers niet kloppen en uitgegaan wordt van meningen ipv feiten. Die dossiers gaan door naar de volgende halte, etc… En natuurlijk moeten er kinderen gered worden van hun dramatische thuissituatie. Maar dat maakt toch niet dat het goed te praten valt dat sommige gezinnen vermorzeld worden door een systeem. Die zijn dan toch net zo getraumatiseerd en beschadigd.
Ik weet dat veilig thuis niet doet maar ik weet ook hoe moeilijk het is om dit voor elkaar te krijgen. En ik zeg ook niet dat ik het me niet kan voorstellen. Ik zeg dat ik niet geloof dat 60%! Niet uit huis geplaatst hoeft te worden. En dat voogden maar van alles verzinnen. Dat is iets heel anders. Als ik zie hoeveel onderzoeken er zijn, hoeveel hulp er aangeboden wordt en dat er constant evaluaties zijn hoe het nu gaat. In onze verslagen staan geen meningen. Daar staan feiten in. Niet "wij vinden dat" maar "dit en dit is gebeurd op die dag" en alleen dingen die ook echt gebeurd zijn. En juist dingen die niet bewezen kunnen worden maar van horen zeggen staat niet in het dossier omdat er geen bewijs is. Ik geloof ook echt wel dat er fouten gemaakt worden. Maar ik geloof niet dat er een kindje uit huis geplaatst wordt omdat het huis te klein is of omdat ze bij hun ouders in bed zouden slapen. En dat doet het programma je geloven. Zoals hierboven aangegeven worden mensen echt bang gemaakt en durven ze niet eerlijk te zijn over hoe ze zich voelen omdat de kinderen dan misschien weggehaald worden. En dat is niet eerlijk. Je ziet haar een heel dossier lezen maar er worden 2 of 3 dingen uitgepikt. En dan is dat "DE REDEN" terwijl er nog veel meer dingen in staan maar die worden niet opgelezen.
Over problemen met instanties en hoe raar dat kan lopen, kan ik wel meepraten. Het is alweer 6 jaar geleden, maar ik weet het nog precies. Mijn oudste ging destijds naar een kdc, waarvan uit wij ook ondersteuning thuis kregen. Hij was destijds 3 jaar, had een diagnose, met een genetische oorzaak en we hadden ondersteuning vanuit het kdc hoe hem thuis te handelen. Denk dan aan een zorgniveau waarbij het zeer onzeker was of hij ooit het niveau van een ZMLK school zou aankunnen (hij heeft later ook een tijdje leerplicht ontheffing gehad). De kinderarts en verdere medici waren uiteraard ook betrokken. Vanuit dit dossier heeft de thuis ondersteunig dan ook geadviseerd de gemeente om extra hulp te vragen, omdat hij met zijn vierde toch ook naar een aangepaste BSO zou moeten. En gezien zijn zorgzwaarte maakte ze zich ook zorgen over onze belastbaarheid. Nou, daar kwam de wijk coach dan. Die absolute nul meende in één oogopslag te kunnen zien dat alle problemen werden veroorzaakt doordat wij verkeerd met onze tijd omgingen. Een speciale BSO was ook onzin. Tegenargumenten van een time-management cursus hebben we al gevolgd en het kind heeft diverse diagnoses en gaat niet voor niets naar een kdc werden van tafel geveegd. Het gesprek is dus geëindigd met dat hij ons in de gaten zou houden en zijn mededeling dat hij hele korte lijnen met jeugdzorg had (voormalige werkgever). Ook heeft hij onze thuisbegeleiding zover gekregen dat ze hem na ieder bezoek aan ons een lijstje gaf met wat haar die dag was opgevallen, denk dan dat ik ooit per ongelijk op de cc terecht kwam en dat in detail beschreven werd of de nagels van mijn kinderen wel schoon waren. Dat niveau. We vroegen hulp, en nu werd er een dossier tegen ons opgebouwd. Uiteraard heb je ouders die een bord voor hun kop hebben, maar kdc, kdv, buren, collega's, etc. heb ik rechtstreeks gevraagd of zij enige aanleiding zagen. Ze reageerden stuk voor stuk verbaasd. Het eind van het liedje was dus dat wij niet de hulp kregen die we nodig hadden (hallo burnout, dag baan, etc.) en dat de thuis begeleiding die ons juist zou moeten ondersteunen een bron werd van zeer grote stress. Uiteindelijk is de wijk coach 180 graden gedraaid en heeft hij erkend dat we als ouders alles deden en doen wat je zou kunnen verwachten. Maar mijn vertrouwen in de hulpverlening is een tijd lang heel laag geweest. Je staat echt met je rug tegen de muur en je kunt als ouders geen kant op. Dus als je mij vraagt of mensen volledig fout weggezet kunnen worden en daar zware consequenties door kunnen ondervinden, dan is mijn antwoord 100% ja. Edit: en toen ik tijdens mijn laatste zwangerschap ook ooit moest aangeven hoe het ging thuis, was mijn antwoord uiteraard fantastisch. Ook keurig volgehouden op het consternatie bureau. Want ja, mijn vertrouwen was toen ver beneden het vriespunt gedaald.
Nogmaals: dat het bij jou niet gebeurt en bij jou de dossiers wel klopten, betekent niet dat het elders niet totaal anders kan gaan. Dat jij alleen gevallen kent waar het terecht is dat tot onder toezichtstelling en uiteindelijk uithuisplaatsing wordt overgegaan, betekent niet dat dit altijd terecht is. Ik heb hier verder geen percentage bij genoemd, maar juist benadrukt dat ieder geval er één te veel is. (Het zal je tenslotte maar overkomen ) Er zijn feitelijke verhalen waar de jeugdhulpverlening helaas anders gaat en die zogenaamde hulpverlening verwoestend werkt op een gezin waar dat niet terecht is, waar echt gelogen wordt door veilig thuis medewerkers en een dossier naar eigen inzicht wordt opgebouwd. En dat weet ik niet alleen van horen zeggen, maar van veel dichter bij. Oftewel: ik heb de leugens gehoord en gelezen. Als de dossiervorming al in beginsel een ramp is, met o.a. meningen die als feiten worden gebracht, bevindingen gebaseerd op eerdere casussen en literatuur ipv het daadwerkelijke gezin waar het om draait, etc. En dat dossier schuift door van instantie naar instantie, tot het bij een rechter komt. Dan hebben gezinnen dus een groot probleem. Daar valt niet tegenop te vechten. Vergelijk het maar met de machteloosheid die mensen hebben gevoeld bij de kindertoeslagenaffaire. En bij die affaire staat iedereen op zijn achterste poten, maar als gelijksoortige misstanden bij de jeugdhulpverlening voorkomen, halen mensen blijkbaar hun schouders op (en zetten hun oogkleppen op), want ach, het is maar een incident. Ik vind dat dus echt schrijnend en intens triest… Even een citaat uit het artikel wat ik deelde: Van Waterschoot zegt dat haar ervaringen niet incidenteel zijn. Ze wijst op wetenschappelijke studies en op rapporten van de Kinderombudsman uit 2013 en die van de Kinderombudsman Amsterdam uit 2018 over de jeugdbescherming. “Ik herken alle daarin genoemde knelpunten”, zegt ze. “Zoals gebrek aan waarheidsvinding en neutraliteit, gebrek aan deskundigheid en regie, gebrek aan tijdigheid en continuïteit, problemen in de communicatie van professionals en ook het ziekteverzuim en het grote verloop onder personeel.” Ze wijst daarnaast op de nadelen van het toernooimodel en de wijze waarop sommige advocaten procederen. Een steen des aanstoots is voor haar ook de gebrekkige verslaglegging door Veilig Thuis, de jeugdbescherming en de Raad voor de Kinderbescherming. “Daarin vind je meningen, verdachtmakingen en interpretaties in plaats van op waarheidsvinding gebaseerd onderzoek. Dat is een hardnekkig verschijnsel en brengt veel schade toe. Lijkt me duidelijk dat eerder genoemde slechte rapportage of dossiervorming dus ook terug te vinden is in wetenschappelijke studies over de jeugdbescherming. Niks incidenteels meer aan dan lijkt me.
Ik ben pleegzorgwerker en helaas schrijnende gevallen genoeg.. kinderen die heel lang in een gevaarlijke situatie zitten omdat uithuisplaatsing niet zo makkelijk is. Ook hele mooie casussen waarin ouders vrijwillig kiezen voor pleegzorg en vaak ook ‘gewoon’ weer hun kindjes terug krijgen en er contact is tijdens de plaatsing bij een pleeggezin. Ik weet nog niet of ik de documentaire ga kijken want ook ik kan daar heel boos om worden..mochten kinderen bij iemand uit huis geplaatst worden en krijgt deze moeder na lange tijd weer een kindje dan wordt deze echt niet zomaar uit huis geplaatst. Ja er zal we onderzoek zijn maar dat is, vind ik, alleen maar goed zodat je weet dat het kindje veilig is. Is dit het geval dat volgt er echt geen uithuisplaatsing
hoe gaan die dossiers van instantie naar instantie? Dat heb je het, denk ik, over heel lang geleden want nu mag dat helemaal niet met de AVG wet. En nee dat gebeurt ook niet ‘per ongeluk’ want aangezien we allemaal SKJ geregistreerd zijn kunnen we voor de tucht commissie moeten komen en verliezen we uiteindelijk onze baan. Degene met gezag bepaalt welke verslagen waar naar toe verstuurd mogen worden
Het zal vast niet overal hetzelfde zijn, maar het gezin waar ik bij betrokken ben: van veilig thuis naar jeugdbeschermingstafel en van daaruit naar de RvK. Er zijn verzoeken gedaan tot inzage in alle dossiervorming, inclusief werkaantekeningen (die zouden er niet zijn…) Er is verzoek gedaan om alles wat relevant is in het dossier op te nemen, en niet alleen wat veilig thuis relevant acht. Daar is tot op heden nog geen gehoor aan gegeven, etc.
Ik vind dat sommige hier erg defensief reageren op de docu of soms nog niet eens gezien hebben en toch een oordeel vellen. Zoals ik het heb begrepen uit deze docu is het helemaal niet de bedoeling om de hele jeugdzorg maar in een kwaad daglicht te stellen. De maakster wil alleen aankaarten dat ze op misstanden stuit in haar werkgebied (in friesland). Zij zegt nergens dat dat overal zo gaat, ook niet dat dat overal in friesland zo gaat. Maar zoals @Adje hier ook al een paar keer aangaf, ieder kind dat onterecht uit huis blijkt te zijn geplaatst is er 1 te veel. En bij deze signalen (overigens niks nieuws, er komen al jaren signalen dat er dingen verkeerd gaan) is het toch op z’n minst goed om grondig onderzoek te doen of dit allemaal wel goed gaat? Ik vind het niet meer dan logisch eigenlijk.