Hoi allemaal, ik ben ruim 34 weken zwanger van ons 2e kindje. De zw verloopt voorspoedig. Kindje groeit goed. Maar ik zie enorm op tegen de geboorte. Bij onze dochter ben ik ingeleid ivm hoge bloeddruk. Ik was daar in 1e instantie blij mee; hoefde ik niet te wachten tot bevalling zelf begon. Maar het viel erg tegen, hoewel het binnen 6u gebeurt was, wad het heftig en pijnlijk. Ik krijg zowat een zenuwinzinking bij het idee wéér ingeleid te worden. Ik hoop dus dat deze keer de bevalling op n natuurlijke manier begint. Maar, ook daar begin ik deels tegenop te zien....ervaring met heftige weeën heb ik, maar niet hoe n bevalling begint! Wanneer is het serieus met opkomende weeën, wanneer moet je bellen naar je vk? Ik bedoel, in de laatste weken voel je zo vaak gerommel in je buik of je krijgt hier een krampje, daar pijn. Of het zijn je darmen. Ik ben ervaren maar voel me onervaren, en dat maakt me onzeker en bang. Ik ga dit zeker bespreken met de vk(heb mijn andere angsten ook al besproken). Maar zijn er vrouwen die een zelfde soort ervaring hebben? Dus 1e ingeleid, 2e op normale manier?
Hoi, heel herkenbaar. Bij mijn eerste werd ik ingeleid ivm Hellp syndroom. Ik heb dit als heel naar ervaren. Veel pijn bij inbrengen 'ballon', hardhandige gynaecoloog, vliezen breken wat in eerste instantie niet lukte. Ik lag 'vast' aan een bed, aan elke arm infusen. En door de weeenopwekkers gingen de weeen voor mijn gevoel van 0 naar 10000. Ik had toen dus geen tijd om te wennen aan weeen die steeds heftiger werden. Wel heel snel bevallen net als jij, maar ik vond het best heftig. Bij mijn 2e zwangerschap was ik daar ook bang voor. Maar dan nu mijn positieve ervaring: de bevalling begon spontaan met kleine krampjes en daarna weeen die opliepen in heftigheid. Uiteindelijk ook in recordtempo (thuis) bevallen, maar omdat het nu spontaan op gang kwam, heb ik deze bevalling echt als positief ervaren. En omdat ik nu niet aan het ziekenhuisbed was gebonden, kon ik de weeen veel beter opvangen. Bij mijn 3e precies zo......
Ik ben bij de eerste ingeleid ivm langdurig gebroken vliezen. Heftige en redelijk lange bevalling (18 uur), waarbij pijnstilling niet werkte. Bij de tweede ingeleid met 41w. Met ruggenprik voor het inleiden. Dus geen enkele wee gevoeld. Nu zwanger van de derde, en al moet ik doorlopen tot 42 weken, ik laat me niet zomaar weer inleiden. Maar dus ook geen ervaring met een spontane bevalling en normale opbouw in weeën..
Hier begonnen de eerste echte weeen ( je herkent ze echt meteen) dochtends en werden regelmatig om 13.00. Toen de vk gebeld. Tegen t eind van je zwangerschap krijg je bel instructies mee van je vk.
Oh, wat naar zeg, dat jij het ook zo hebt ervaren! ik kon het wel geschreven hebben. Weeën gingen hier voor gevoel op gegeven moment ook van 0 naar 10000. De weeënstorm vond ik doodeng, ik wist niet meer waar ik het zoeken moest! Ik kon door rug- en beenweeën(voelde het in mijn liezen), niet op bed liggen. Heb over een stoel gehangen en later heeft de verpleegkundige(ontzettend lieve rustige vrouw), mij er doorheen gesleept door het bed omlaag te zetten en zij aan de ene kant te gaan hurken en ik aan de andere kant en mijn handen vast gepakt en mee gepuft en me er doorheen gepraat. ze moesten bij mij ook nog tot 2x toe inwendig onderzoek doen, althans, niet bij mij, er moest bloed afgenomen worden bij onze dochter, uit haar hoofdhuid. Onderzoek ging 1e keer mis, en het deed al zo'n pijn!! moest vol in de weeënstorm op bed liggen(wat ik dus niet kon), en ook nog stil in de beugels. Bij de 2e keer ben ik ontzettend in paniek geraakt. Heb zowat het bed uit elkaar gerukt van pijn en paniek. Gelukkig bleek alles met mijn dochter goed. Geluk bij een ongeluk; zat zo opeens op 10 cm ontsluiting. Persen duurde 20 min en daar heb ik geen slechte herinneringen aan. Gelukkig! En die opluchting daarna toen ze eruit was, dat hou ik me nu zoveel mogelijk voor ogen!! Ik heb mijn VK gevraagd of zij bij de bevalling wil blijven als ik naar het ziekenhuis ga(wil daar ook bevallen). Ze zei dat het kon, maar alleen als mentale steun, verloskundige vh zh neemt het dan over. Dat maakt me niets uit, als er mijn vk er maar bij is om te steunen en mijn stem te zijn als er gecommuniceerd moet worden als ik het niet meer kan.
HerkenBaar.. mijn 1e bevalling was een keizersnede omdat kn zoontje gehaald moest worden en nu mag ik gewoon bevallen.. Heb heel veel zin om de kleine te zien maar vind het ook wel erg spannend allemaal.. wanneer begint het en waar is m'n zoontje en wanneer zet t door, t rommelt af en toe en dat vind ik wel lastig hoor😂
Hier ook idd.. eerste was met 41,2 strippen, 2 dagen rugweeen, hierna 3 cm ontsluiting, opwekkers, PIJN!, ruggenprik, 75 minuten persen zonder persweeën, knip en vacuüm, navelstreng om de nek.. een aaneenschakelijking van angstige momenten... Morgen ga ik me laten inleiden.. haha wat een feest! Toch maar erop vertrouwen dat mijn lichaam het dit keer beter oppakt. Als je je onzeker voelt, gewoon je vk bellen. Succes alvast!
Hier hetzelfde! Bij mijn dochter ingeleid op 39+5, bevallen op 39+6 omdat ze te groot werd. Alles zat nog potdicht, dus het was een hele lange bevalling! Nadat ze mijn vliezen braken, begon de weeenstom. Ook van 0 naar 1 miljoen Nu is er geen medische indicatie voor inleiding. Wil heel graag spontaan bevallen. Ben nu 39 weken, dus het is heel spannend Ben ook benieuwd hoe het voelt als het zo begint. Zal het hopelijk binnen 1 week kunnen vertellen.
Hier bij de eerste met 39+3 ingeleid ivm te weinig vruchtwater (later bleken mijn vliezen al langdurig te zijn gebroken). Ik heb deze bevalling ook als zeer heftig ervaren, ook al duurde de bevalling niet erg lang. Hij was zeer pijnlijk. Bij de tweede (38+1 weken) wist ik ook absoluut niet wat ik moest verwachten. Ik was hier ook heel onzeker over! Vooral omdat ik enorm veel harde buiken had de maanden voor de bevalling en hier ook al een paar keer langdurig veel regelmaat in had gezeten. Dit zette echter nooit door. Uiteindelijk is het bij de tweede op een natuurlijk manier gegaan. Het begon met 3 uren harde buiken, niet pijnlijk, die om de 3 tot 5 minuten kwamen. Daarna 3 harde buiken met krampen en toen braken mijn vliezen. De weeën zijn toen vanzelf opgang gekomen. Ik heb deze tweede bevalling als zeer prettig ervaren, ook al deden de weeën ook echt wel pijn. Ik had bij de eerste geen pauzes tussen de weeën door de opwekkers en bij de tweede zaten er adempauzes tussen. Voelde ook veel natuurlijker. Ik snap je onzekerheid dus heel goed! Maar als het echt begonnen is dan voel je dat zeker weten wel
Bij de oudste begonnen de weeen om 07 uur in de ochtend, voor mij gelijk duidelijk dat het weeen waren omdat ze om de 5/6 min kwamen en al snel best pijnlijk. Om 9/9.30 uur de vk gebeld die kwam meteen en ik had toen al 8 cm ontsluiting. Dochter is iets voor 11 uur geboren. Bij mijn zoontje had ik begin van de avond pijnlijke harde buiken, ben toen onder de douche gaan zitten en toen zette het door in weeen. Heb toen direct het ziekenhuis gebeld en we mochten meteen komen (ik liep toen onder begeleiding van de gyn) Iedere bevalling is zo anders daar kan eigenlijk niemand zich echt op voor bereiden!
Niet herkenbaar an zich, maar wel ervaring De 1e en 2e waren ingeleid en dus gepland. Mijn derde is deels spontaan, die is begonnen na een strippoging. Ben om 12 uur s middags gestript en dan is het afwachten. Bij mij begon het achteraf gezien om 19:30 met een pijnlijke harde buik. Maar ja, wist ik veel 10 min later nog 1. Kwartier later weer 1. Enz. Om 20:30 had ik zoiets van mmm.. ik bel voor de zekerheid de vk, want er komen er nu wel meer dan 2-3. Die zou een uurtje later even komen kijken zei ze. Rond 21 uur kwamen de pijnlijke harde buiken om de 2-3 min. Toen heb ik hier nog gepost dat ik dacht dat het misschien wel begonnen was Daarna kreeg ik het gevoel: ja, dit gaat over in echte weeen (de golf-beweging). Om 21:30 heb ik m'n vriend gezegd: de vk moet NU komen! Gelukkig was ze onderweg. Ze was om 21:43 binnen en om 21:49 is m'n dochter geboren. Het ging voor mij dus voor m'n gevoel in 3 kwartier van 1e wee naar geboorte. Maar het was 10.000 keer relaxter dan ingeleid worden. En ik voelde me niet onervaren, want op zich had ik het bevallen al wel een keer gedaan. En was het bij mij dus meer een voordeel omdat ik het idee had dat mijn bevalling korter duurde. Maar ik hoop voor je dat je spontaan bevalt en een mooie ervaring rijker wordt!
Zo hoop ik het straks dus ook te gaan ervaren! Zeker die adempauze's tussen de weeën door, dat heb je met een inleiding idd helemaal niet als het op het hoogtepunt komt!! Vraag me af of daar niet iets aan te doen is... Ze zetten dat infuus elke keer een stap hoger, maar vraag me af of ze daar wel eerst bij nadenken of de bevallende vrouw het nog aankan. Of ze willen in het ziekenhuis gewoon de 1 na de ander laten bevallen en de deur weer uitschoppen....
Hier in Canada gebruiken ze de 5-1-1 richtlijn om te bepalen of de bevalling serieus op gang is. 5-1-1 betekent: Weeën maximaal om de 5 minuten, die minimaal rond de 1 minuut duren, gedurende minimaal 1 uur. Dat is hier het punt waarop wordt aangeraden de VK te bellen. Ik zou zeggen: bespreek het eens met je eigen VK. Zij heeft daar vast wel een dergelijke richtlijn voor!
Ja die heb je hier ook, maar het is per vrouw verschillend. Als ik had moeten wachten op 5-1-1 dan had m'n dochter zonder vk ter wereld gekomen. Maar het is inderdaad goed om het van te voren met je vk over je zorgen te hebben.
Dit hanteren ze wel bij een eerste kindje bij mijn verloskundige. Bij de tweede zei ze al dat ik moest bellen zodra het begonnen was. Dus wel als je goede weeën hebt, maar niet na een uur pas.
Dan was ik nooit in het ziekenhuis gekomen. Ohhh wat waren de weeën onregelmatig. Het is dat ik in paniek raakte door de pijn die ik echt niet meer trok dat ik gegaan ben. Heb niks bijgehouden. Hier voel ik me ook zeer onervaren. Ook mede ondat het ondanks dat je al een keer bevallen bent het helemaal anders kan gaan. Bijdee eerstebegon het achteraf met pijn laag in mijn rug. Hele dag last van gehad maar geen moment gedacht dat het het begin kon zijn. Kan zo maar anders zijn deze keer. Denk dat het onbekende alleen maar het gevoel van onervaren vergroot.
Tis echt herkenbaar.. Hier drie weken geleden bevallen van onze dochter en ik had het weer.. LIjkt ook wel of ik steeds bij elke bevalling meer angst had. Misschien omdat je weet wat je kan verwachten.. Toen de bevalling begon toch weer de twijfel, is het wel het echte werk of zijn het oefen weeen .. Uiteindelijk een super bevalling gehad, als het echt begint dan weet het je echt wel. En wat is het ergste wat er kan gebeuren? Dat je een keer voor niks belt? VInden ze echt niet erg, liever een keer voor niks dan een keer te laat..