Hoi Dames, Helaas hier een heel slecht bericht. We zijn vanmiddag naar het ziekenhuis geweest voor een tweede echo. Helaas is ons kindje zijn hartje is gestopt met kloppen. Volgens de echo al 2 dagen na de vorige echo (11 februari). Heb helemaal niets gemerkt aan mijn lichaam geen krampen en geen bloedverlies niets. Alleen erge zwangerschapskwalen zoals, missleijkheid, overgeven, ontzettend moe en dat heb ik nu nog steeds! Dus het komt voor ons erg onverwachts en we zijn er helemaal kapot van. Nu moeten we kijken wat we willen wachten op een spontane miskraam, miskraam opwekken met medicijnen of een curretage. We denken eraan om te kiezen voor opwekken met medicatie. Maar daar beslissen we morgen of vrijdag over. Is er iemand die hetzelfde heeft meegemaakt? Ik duim voor jullie dat jullie dit niet mee hoeven maken! Liefs Marleen
He meis, wat een naar nieuws, zeg! Pff, dit had je natuurlijk totaal niet verwacht.. Ik heb het nu 2 keer meegemaakt, maar mijn lijf deed het zelf. Lastig dat je nu moet beslissen wat je wil. Wat voel je zelf? Wil je dat het vruchtje zo snel mogelijk uit je lijf is, of wil je je lichaam de tijd geven om het zelf te doen? Mijn ervaring is wel dat je hoofd veel invloed heeft op je lijf. Daarmee bedoel ik dat nu je weet dat het niet goed is, je het "letterlijk" kan gaan loslaten. Heel veel sterkte de komende periode! dikke knuffel
Wat oneerlijk is het als je lichaam helemaal niet aangeeft dat je kindje niet meer leeft. Helemaal als je eerst een goede echo hebt gehad. Jullie moet je echt verslagen en verdrietig voelen. Wat je gaat kiezen om je zwangerschap te beeindigen (wat klinkt dat naar ) is heel persoonlijk. Wat voelt goed en waar gaat je voorkeur naar uit. Mijn ervaring is dat het belangrijkste is dat je doet wat je zelf wilt. Ik heb zelf ervaring met zowel curretage, opwekken met medicatie en natuurlijke verlopende miskramen. Ik weet niet of je de behoefte hebt om te horen hoe het gaat en wat mijn ervaring is? Zo ja laat maar weten. Sowieso nog onwijs veel sterkte voor jou en je partner!
Dank jullie wel voor jullie lieve reacties! Ik kan nu alleen nog maar huilen en vraag me af waarom. Het is zo onwerkelijk. En helemaal omdat mijn lichaam nog geen verandering aangeeft dat het niet goed is. Trees: Ik vind het wel fijn om je ervaringen wat betreft de verschillende mogelijkheden te horen. Dit mag ook via pb als je dat liever doet. Ik houd jullie op de hoogte hoe het met me gaat.
hoi Marleentje, spijtig genoeg heb ik hetzelfde meegemaakt, na 1,5 week is het vanzelf begonnen met enorm veel bloedverlies,heb een dag in zkh gelegen en alsnog gecureteerd, is ook erg moeilijk hierover te beslissen! Ik wens jouw heel veel sterkte en laat je tranen de vrije loop. Succes liefs Noukie
Zelf heb ik de beste ervaringen met de natuurlijke miskraam. Vaak kan je het vruchtje opvangen en dat vond ik het altijd prettig voor het rouwproces. Het doet pijn, maar ik heb het altijd houdbaar gevonden. Het zijn heftige krampen en op het moment dat je denkt het doet te zeer, kwam bij mij altijd het vruchtje en was de heftige pijn meteen weg. Mijn cyclus hersteld het snelst op deze manier en het bloedverlies is sneller over. Maar goed, soms komt het niet vanzelf en afwachten is mij nooit gelukt. Als ik het emotioneel aan zou kunnen had ik het elke keer gedaan, maar ik vind het te zwaar. De eerste keer ben ik gecurreteerd. Dat gebeurt onder een hele lichte narcose en gaat eigenlijk heel snel. Je wordt wakker en je buik voelt wat licht gekneusd aan, maar echt erg pijn heb je niet. Fysiek gezien stelt het helemaal niks voor en emotioneel vond ik het niet extra zwaar of iets dergelijks. Bij een curretage kan je ervoor kiezen (moet je wel zelf aangeven) dat je het vruchtje mee naar huis wil nemen. Ik vond dat prettig zodat ik toch iets tastbaars had om te begraven. Je kan het ook laten onderzoeken, maar daar moet je helemaal niks van verwachten. De conclusie wordt dan iets in de trant, 'weefsel past bij een prille zwangerschap'. Ik vond dat zelf vrij nutteloos, want dat wisten we zelf ook wel. Eenmaal heb ik het opgewekt met medicijnen en daarmee moet je rekening houden dat in 20-50% van de gevallen dat de miskraam niet volledig is en je alsnog gecurreteerd moet worden. Nadelen van het opwekken zijn meer pijn, misselijkheid en overgeven en meer bloedverlies. Zelf vond ik het prettig dat ik het samen met mijn vriend thuis kon doen en dat mijn lichaam het toch zelf zou gaan doen. Helaas heb ik geen positief verhaal. Ik vond de pijn heel erg heftig en langdurig. Tegelijkertijd kon ik alleen maar overgeven. Helaas hoorde ik ook nog bij het percentage waarbij het mis ging. Na urenlang wee-en met nauwelijks bloedverlies, voelde ik iets knappen in mijn buik en verloor ik binnen een kwartier anderhalf liter bloed en ben met spoed gecurreteerd. Er zijn ook genoeg positieve verhalen te vinden, maar dit is wel iets waar je meer risico op hebt. Overigens ben ik fysiek heel snel opgeknapt en was het één dagje heftig en meer niet. Als ik er nu aan terugdenk is het niet traumatisch en op dat moment voelde het als de juiste keuze en heb er geen spijt van. Dit is een ontzettend lang verhaal geworden met misschien wel veels te veel info, maar wie weet heb je er wat aan. Tot nu toe heb ik mijn keuze altijd op gevoel gebasseerd en gynaecologen hebben me weleens wat proberen aan te praten, maar daar moet je niet naar luisteren. Uiteindelijk is het voor de verwerking het beste als je doet wat jezelf wilt. En waarom? Ik wilde dat ik je een antwoord kon geven. ik denk hte zelf ook zo vaak. waarom gebeuren dit soort vreselijk dingen toch?
Helaas, ik ken het ook.. Heb 2x een MA gehad. Mijn lichaam zwangerde ook gewoon door, voelde me echt zwanger. Dus het komt zo onverwacht! Je houdt er ergens rekening mee, als je naar een echo gaat.. Maar toch verwacht je het niet! Ik ben beide keren gecuretteerd, 1,5 week na die echo's. Meid, heeeeeel veel sterkte! Neem je tijd, hoor!
Hai Marleen, jeetje wat verdrietig! Ik heb vorige week, -net zoals doortje- ook een miskraam gehad! Ik denk idd dat wanneer je lichaam het zelf het iets ''makkelijker'' te behappen is! Maar ik kan me ook heel goed voorstellen! dat je het graag zsm achter de rug wilt hebben, zodat je vooruit kan kijken. Ik wens je heel veel kracht en liefde om dit te verwerken. Ook al zijn we niet aanwezig, je staat er niet alleen voor groet Monique
Hoi Marleen. Helaas ken ik het ook wij kregen ook bij de tweede echo te horen dat het hartje was gestopt vier dagen na de eerste echo. Ik was tien weken zwanger. Omdat het al een tijdje in me lichaam zat en me lichaam stoote het niet af heb ik voor een curretage gekozen de pillen leken mij niks. 9jan heb ik een curretage gehad en het is me 100% mee gevallen. Ik wens je heel veel sterkte toe. Liefs Channes
Marleen heel veel sterkte. Ik heb het helaas ook 2 keer moeten mee maken. 1 keer met 8 weken en 1 keer met 11 weken. Nu ben ik weer zwanger en nog nooit zo onzeker geweest. Oneerlijk is het he....Neem je tijd ervoor.
Dank jullie voor al jullie lieve berichtjes. Vanmorgen hebben we weer contact gehad met het ziekenhuis. We wachten even af wat mijn lichaam doet. Woensdag hebben we een gesprek ik het ziekenhuis en dan kijken we hoe dan is en wat we gaan doen. Aylin16: het is inderdaad heel oneerlijk en vind het nog steeds onwerkelijk want ik voel me nog steeds zwanger en dat maakt het heel dubbel. Ook al heb ik vandaag wel wat lihte buikpijn maar weet niet of het komt door een komende miskraam of door het verdriet wat ik heb.
Hoi Marleen, Ik weet precies wat je meemaakt. En we wachten nu ook tot het spontaan loskomt en de miskraam dus natuurlijk gebeurt. Anders heb ik vrijdag mijn curretage. Ik had dinsdag de echo en daar was wel het vruchtje op te zien, maar geen hartje meer. Heb ook 2 dagen alleen maar gehuild en voel me nog steeds futloos. Ik heb de gyn gevraagd of de curretage misschien eerder kan, maar dat wilde hij niet. Deels omdat het verwerking voor mijzelf is en deels omdat hij nog een echo wil maken en zeker wil zijn dat er geen hartje klopt. Ik vind het, hoe raar het ook klinkt, toch fijn om te lezen dat meer meiden hier mee te maken hebben gehad. En dat wij zo dicht bij elkaar zitten en nu samen in hetzelfde schuitje zitten. Liefs Tink
Hoi tinkerbell12, Ik vind het fijn om je bericht te lezen dat er inderdaad meer mensen deze situatie kennen en dat we samen in het schuitje zitten (klinkt cru maar bedoel het niet zo). Ik heb sinds vandaag zo af en toe wat bruinverlies maar soms ook weer helemaal niets. Heb nu ook wel zoiets van het mag van mij doorzetten dan weet ik waar ik aantoe ben. En kan ik het een plaatsje gaan geven. Maar het neemt niet weg dat het heel zwaar is en dat we heel verdrietig zijn. Liefs Marleen
Hai Marleen, Ik vind het niet cru overkomen hoor, want we zitten inderdaad in hetzelfde schuitje en moet eerlijk zeggen, ik put er wel steun uit. Je hebt helemaal gelijk dat het nu wel door mag komen / los mag komen, want dan kunnen we het inderdaad verder en kanje het afsluiten. Ik voel mijn onderrug wat meer en soms wat druk in mijn onderbuik, maar verder nog niets. Liefs Tink
Ik vind het inderdaad ok prettig om iemand te kunnen kletsen die nu hetzelfde meemaakt. Het bruinverlies is bij mij nu weer gestopt. Ik vind het spannend want weet niet goed wat me te wachten staat. Je hoort zoveel vreschillende verhalen over een spontane miskraam. Ik hoop dat we beide ons er goed doorheen slaan en dat we dan het af kunnen sluiten al zal ik het nooit vergeten. We zijn toch papa en mama geworden dankzij dit wondertje!
weet je marleen, als ik je zo lees lijkt het alsof ik mezelf lees. ik heb het helaas ook meegemaakt ik hoorde ook dat het hartje niet meer klopte maar had ook zoveel zwangerschapsverschijnselen zoals wat jij ook noemde, misselijk overgeven et. wij hebben gekozen voor curretage, het ging allemaal wel heel snel ik hoorde het een donderdag en 2dgn erna: zaterdag ochtend ben ik gecurreteerd maar wat jij ook noemt en dat raakte me best wel ik ben een moeder( ook al vinden sommige van niet maar dat zal me een worst wezen) mıjn babys hartje klopte dus het heeft geleefd en dat vind ik dat ons tot een mama en een papa maakt heel veel sterke meis, nisa
Nisa: Ja zo zie ik het het hartje heeft geklopt dus voor mjij heeft het geleefd. En dat wondertje heeft ons voor het eerst papa en mama gamaakt ook al zullen we het nooit zien. Maar van binnen zijn we papa en mama en we zullen het bnooit vergeten dat dit wonder ons voor het eerst papa en mama heeft gemaakt. Hoe anderen er ook tegenaan kijken voor ons is het zo. Als ik mag vragen is het allang geleden dat je dit hebt meegemaakt? En hoe heb je tegen de curretage aangekeken? ALs je liever niet antwoord snap ik dat ook hoor. We kiezen er voorlopig voor om het spontaan te laten gebeuren ik heb dan voor mezelf het idee dat ik het beter kan verwerken en het bewust mee maak anders is het voor me zo ineens weg.
je mag het gerust vragen hoor, ik hoorde het 8 jan. dit jaar (zou precies 10 wk zijn, alleen hartje was gestopt met8/9wk )en curretage was 10 jan. dus heeeeeeel snel ik wist eerst niiet dat je het ook kon opwekken of afwachten. ook niet voorgesteld gekregen van de gyn. ook al zou ik weten, had ik toch niet kunnen wachten. dat mn baby niet meer leefde en gewoon "binnen/ "in me was kon ik persoonlijk niet verdragen. om het een plekje kunnen geven moest dit eerst gebeuren en dat hebben we ook gedaan, we hebben trouwens ook een naam gegeven een meisjes/ en een jongens naam -omdat het geslacht niet bekens was. dat maakte het voor ons makkelijker om erover te praten i.p.v je baby "het " te noemen of "het vruchtje" een persoon vind ik noem je bij de naam ---dit is allemaal persoonlijk dames, dus geen aanvals opmerkingen aub. dit is hoe wij het ervaren----- eerst zag ik erg tegenop de curretage je hoort zoveel enge dingen maaaaaar ik moet heel eerlijk bekennen ik heb NIETS gevoeld eerlijk waar het ingreep duurde hoorde ik minder als een kwartier, was zelf onder narcose, toen ik weer bijkwam was het alsof er nog niks was gedaan ik merkte echt niets (en ik overdrijf echt niet) ik had ook geen bloedverlies of iets dergelijks. had 1 inlegkruisje thats it. dus het viel allemaal zeer mee (je begrijpt wat ik bedoel) tja het leven is echt hard maar het gaat door de foto dat je links ziet heb ik van me man gekregen voor het overbrengen van het goede nieuws dat ik zwanger was(hoewel we de test samen deden ) dus dat is een aandenken van onze "Esma" die is zelf een vlinder geworden zo is het allemaal een beetje gegaan gun jezelf de tijd