Hai meiden, Nisa, aan de ene kant lijkt het mij ook fijn om zo snel al een curretage te krijgen. Dan ben je er vanaf (hoe gek het ook klinkt), maar kan je ook weer door en dit allemaal afsluiten. Vrijdag staat mijn curretage gepland. Ik hoop dat het nog wel loskomt vóór de curretage.....omdat je er anders de hele tijd aan blijft denken en je niet weet waar je aan toe bent. Marleen, hoe is het nu? Heb je nu helemaal geen bruinverlies meer? Dat wachten op wat komen gaat, vind ik echt heel moeilijk. Je weet niet wanneer het komt en ik durf niet ver weg...bang dat ik ergens ben en dat ik dan plotseling snel naar huis moet, omdat ik buikpijn krijg. Je hebt ook helemaal gelijk over dat je / wij nu echt mama zijn. Ok, het kindje hebben we niet voldragen, maar mama zijn we zeker. En we kunnen zeker te weten zwanger raken. Vind ik toch ook een fijne gedachte. Heb jij trouwens (of andere meiden die dit ook hebben meegemaakt) dat het gevoel van verdriet je in eens kan overvallen. Bijvoorbeeld alsof het ineens door je hoofd schiet dat je geen kindje zult krijgen. Dan voel je je helemaal prima, maar ineens komt dat gevoel en zit je echt even in de put. Sorry als misschien te persoonlijk word of als je je hierdoor rot gaat voelen. En je hoeft natuurlijk ook niet te antwoorden. Maar ben blij dat er meer vrouwen zijn die dit mee hebben gemaakt of meemaken. Liefs Tink
Hoi tinkerbell12: Vanmiddag had ik weer een veegje bruinvrlies nu is het weer helemaal over. Snap er ook niets van. Hoop dat het snel doorzet. Ik ben ook heel de dag thuis omdat ik niet weg durf omdat ik ook bang ben dat ik ineens een miskraam krijg en ben dan toch liever thuis. Mijn verdriet overvalt me ook ineens hoor. Zat straks tv te kijken er was een woonprogramma op en uit het niets begin ik te huilen heel vreemd. Ik vind het juist fijn om hier mijn gevoel en verhal te vertellen ik heb het idee dat dat juist bijdraagt aan de verwerking. Morgen ga ik samen met mijn man een kettinkje kopen met een vlindertje eraan als aandenken aan ons ukkie. Zodat ik het altijd bij me draag. Liefs Marleen
Ik durf ook niet ver weg, omdat ik ook bang ben dat het ineens komt. Maar zo blijf je maar thuis zitten en dat word ik nu wel zat. Al hoewel ik niet ver weg durf, ga ik wel naar buiten en als ik me goed voel, vanavond even langs familie. Ik heb gelezen dat je eerst ongiklachten/pijn krijgt en dat daarna steeds heviger worden. Dus ik heb me voorgenomen dat als ik ongiklachten krijg, gelijk naar huis ga. En het daar maar ga afwachten. Maandag ga ik wel weer werken, maar heb wel met mijn baas afgesproken dat als ik het niet meer zie zitten, het dan mogelijk is om naar huis te gaan. Maar ja, aankomende week ben ik wel weer alleen thuis. Mijn vriend moet gewoon werken en hij zei dat als ik heel erg pijn heb, hem moet bellen en hij naar huis probeert te komen. Want ik wil dan liever niet alleen zijn. Maar ja, als hij niet kan komen, moet ik er toch alleen doorheen. Nou, ik hoop voor jou dat het doorzet. En het er allemaal uitkomt, zodat je geen curretage hoeft (man, het klinkt alsof het heel leuk is......maar je weet wel wat ik bedoel toch?) O, ik had gisteren wel een goede dag. Niet gehuild en zag het allemaal positief in, dus dacht zo van: Wauw, het gaat de goede kant op voel me helemaal positief. Word ik vandaag wakker met zo'n gevoel van: O ja, ik ben niet meer zwanger. Nou, gelijk huilen. Maar ja, hoort erbij en zo komen we er wel doorheen! Marleen, bedankt, want door hier te praten voel ik me wel wat beter! Liefs Tink
We hebben zojuist een pandora armbandje gekocht met een bedeltje van een vlindertje eraan als aandenken aan ons eerste 'kindje'. Ben er heel blij mee zodat ik altijd iets bij me heb. Het is inderdaad afwachten en nog eens afwachten. Ik heb vandaag nergesn last van klinkt raar maar bedoel geen ongiklachten. Heb ook geen bruinverlies meer sinds gisteren middag. soms snap ik mijn lichaam niet maar goed het zal wel ergens goed voor zijn? Mijn man is ook gewoon aan het werk maar kan hem altijd bellen hij heeft een eigen bedrijf een autorijschool dus altijd in de buurt en kan als het moet zo thuis zijn. Ik kan het nog niet aan om gaan te werken. Ik werk namelijk zelf in de kraamzorg en dan is voor mij te confronterend nu. Ik wil dit eerst allemaal achter de rug hebben en dan gaan werken als ik eraan toe ben. Gelukkig begrijpt mijn werkgeven mijn gevoel. Daarnaast komt erbij dat het voor ons extra moeilijk is omdat we al in het ziekenhuis liepen om zwanger te worden. En we nu toch spontaan zwanger zijn geworden wat volgens de artsen al een wonder was en nu moeten we weer opnieuw de mmm in omdat het zo waarschijnlijk nooit meer gaat lukken om zwanger te worden en dat maakt het extra moeilijk voor ons. Tink: ik heb ook veel steun aan je om met je te praten. Groetjes Marleen
Marleentje en Tinkerbell, jullie verhalen komen zo bekend voor... Ik heb 5 feb een spoed echo gehad, omdat ik een klein beetje roze verlies had. Hierop bleek dat ik zwanger was van een tweeling, maar dat één vruchtje niet meer leefde. Van het andere vruchtje zagen we het hartje kloppen. Wij super blij, natuurlijk, want we zouden papa en mama worden! 12 februari had ik mijn eerste termijnecho, vol goede moed gingen we er heen, maaar helaas, het hartje was gestopt met kloppen en ook was het kindje niet meer gegroeid. Vanaf toen ging het ineens snel... Maandag 16 feb naar de gyn, kijken wat te doen. Ik kon ook kiezen uit: afwachten, opwekken, curettage. Ik koos voor afwachten omdat carnaval er aan zat te komen en vloeien tijdens carnaval zag ik niet zo zitten... Zaterdag 21 feb begon ik toch wat bruin te vloeien, maar echt doorzetten, deed het niet. Maandag op dinsdagnacht super veel buikpijn gehad, ik lag echt krom, maar niks verloren. Afgelopen woensdag 25 feb weer terug naar de gyn, bleek alles er nog te zitten...Tegenvaller! Nu word ik a.s. maandag toch alsnog gecuretteerd. Al weet ik niet of het nog nodig is, want ik ben woensdagavond 'iets' groots (5-6 centimeter) verloren... Maandag eerst weer een echo dus... Het is een heel verhaal geworden, maar het is fijn om zoiets van je af te schrijven bij mensen die hetzelfde meemaken... Heel veel sterkte! Groetjes, Nijntje
Hai Nijntje & Marleentje, Ja, erachter komen dat je er van de 2 vruchtjes eerst 1 hartje niet meer klopt en daarna allebei de hartjes niet meer kloppen is een klap! Zo zou je mama worden en zo moet je helemaal opnieuw beginnen. Marleentje, van jou begrijp ik heel goed dat je pas weer aan het werk gaat als het allemaal achter de rug is. En een wonder dat je spontaan zwanger geworden bent, oh meissie jouw klap is zo zwaar! Ik vind het heel erg voor je, omdat je nu waarschijnlijk wel de MMM in moet. Heel goed dat je jezelf hebt getrakteerd op een mooi aandenken. En Pandora heeft inderdaad hele mooie bedeltjes voor aan je armband. Ik weet nog niet wat ik als aandenken aan mijn eerste zwangerschap wil hebben. Een sieraad of een beeldje, geen idee. Misschien als het allemaal achter de rug dat er dan wel een leuk idee in mij opkomt. En dat je niet begrijpt wat je lichaam allemaal aan het doen is, komt mij heeeeel bekend voor. Ik word er ook gek van. Ik heb zoiets van: Het is allemaal al afgelopen daar.....waar wacht mijn lichaam dan op? Nijntje, morgen heb jij dus misschien je curretage. Maar eerst dus ook een echo. Ik hoop ook dat je alles al kwijt bent en het daarbinnen dus schoon is. Maar er zaten dus ongeveer een weekje tussen vanaf het moment van de laatste echo tot het moment dat je buikpijn kreeg. En wat je verloren hebt, heb je dat bewaard? Misschien een vraag die je niet wilt beantwoorden, dus dat hoeft ook niet hoor. Nou meiden, ik heb vandaag een goede dag. Gek de ene dag gaat beter dan de andere. De ene dag zitten je tranen heel hoog en voel je je zo verdrietig en het andere moment zie je het positief in en wil je dat het allemaal achter de rug is, want dan kan je tenminste weer door. Want ik ben dan eigenlijk niet meer zwanger, ondanks dat het nog niet uit mijn lichaam is, ik mis het zwanger zijn al wel. En mijn vriend vond het ook erg leuk dat er een kleine Uk onderweg was, dus hopen we snel weer op een kleintje. Meiden hele dikke kus van mij.
Hoi hoi, Ik heb vandaag even een wat mindere dag... Het huilen staat me nader dan het lachen en kan zo uitbarsten. Het zal de spanning allemaal we zijn... @ Tinkerbell, er zat inderdaad bijna een week tussen de echo en het moment van de bukpijn. "het" wat ik verloren ben, heb ik niet bewaard. Ik kon het niet... En ik kon het ook niet wegspoelen, het was zo bizar... Gaan jullie meteen weer zwanger proberen te worden? Wij wel! Ik wil weer verder, ik een dikke zwangerschapsbuik! Morgen om deze tijd is alles achter de rug en kunnen we weer verder... Ik laat jullie morgen weten hoe het is gegaan, oke? Groetjes, Nijntje
Nijntje, ik heb heel hard aan je gedacht meid. Ik hoop dat het meegevallen is en dat je het goed maakt. Marleentje hoe is het met jou? Ik heb vandaag weer gewerkt. Moet zeggen dat het een erg lastige dag was. Je hoofd staat niet bij je werk en het brengt wel de nodige afleiding, maar toch dwalen je gedachten weer af. Nou meiden, ik ben blij als we weer een nieuwe start kunnen maken! Want ook al is het er bij mij nog niet uit. Ik kan niet wachten tot ik weer een positieve test in handen heb en ik voorbij de 9 weken ben. Maar....misschien zijn wij er pas zeker van als we onze uk in de armen hebben. Liefs Tink
Nijntje: Ik heb ook veel aan je gedacht. Hoe gaat het met je? Is het meegevallen? Tinkerbell: knap dat je bent gaan werken. Ik zou het echt niet kunnen mijn hoofd is er helemaal niet ebn en ik ben emotioneel een wrak dus dat werkt niet. Hier helaas ook nog niets voel wel dat mijn buik rommelt maar nog geen druppel bloed te bekennen. Als ik voor mezelf spreek kan ik echt pas genieten bij een volgende zwangerschap als ik het ukkie in mijn armen heb. Want ik was er zo zeker van dat het allemaal goed zat na het zien van het hartje en dan nu dit. Heb dan ook geen vertrouwen meer in mijn lichaam omdat ik me nog steeds zwanger voel terwijl het vruchtje al 3 weken geen kloppend hartje meer heeft en ik niets merk aan mijn lichaam. Liefs Marleen
Hoi Marleentje en Tinkerbell, Nou het is allemaal achter de rug. Ik was afgelopen woensdag dus inderdaad een vruchtje verloren. Maar ik was zwanger van een tweeling, dus er waren twee vruchtjes... Ik ben dus gecuretteerd voor het tweede vruchtje... De narcose, waar ik zoooo tegenop zag, is uiteindelijk heel erg meegevallen. Nu voel ik me nog raar, buikpijn, beetje misselijk, gewoon nog niet helemaal normaal. Deze week ga ik twee pandora bedeltjes kopen voor aan mn armband en morgen ga ik ook weer werken (al zie ik daar toch wel heel erg tegenop)... Jullie heel veel sterkte en ik weet hoe vervelend het afwachten is... Groetjes, Nijntje
Nijntje, wat goed om te lezen dat de narcose is meegevallen. En die armband heb je wel verdiend ja! Heel knap van je dat je morgen al gaan werken. Maar je voelt je dus een beetje misselijk en niet helemaal jezelf. Doe lekker rustig aan en ga lekker de bank op met een kop thee en een leuke film. Meis, jij begint nu lekker met een nieuwe start! En Marleen en ik doen dat ook aan het einde van deze week. Helemaal opnieuw beginnen en hopen dat als we weer zwanger mogen raken, het lekker mag blijven zitten. Vraagje, begint je cyclus nu gewoon als vanaf de dag dat je gecurreteerd bent? Dus dat gisteren dag 1 voor jou is? Liefs Tink
Hoi Tinkerbell, Hoe mijn cyclus nu is geen idee. Mijn gyn adviseerde mij ook om echt een cyclus af te wachten, zodat mn baarmoede rgeod hersteld is. Over 6 weken krijg ik weer een echo en dan moet hij maar meteen kijken of er eitjes op springen staan Of ik morgen ga werken, ja, dat weet ik nog niet. Ik denk het niet, want voel me toch nog niet helemaal geweldig en ben een beetje kortaf en dat is natuurlijk niet echt leuk voor de kids in de klas... Jullie nog heel veel sterkte en op naar een volgende zwangerschap! Kus, Nijntje
Hoi Dames, Vandaag een ontzettend zeurend gevoel in mijn buik maar nog steeds geen bloedverlies word er gek van. Morgen nar het ziekenhuis een gesprek met de gyneacoloog en dan vragen we of we zsm een curretage kunnen krijgen want ik trek het niet meer. Mijn kindje zit nu al 3 weken niet levend in mijn buik en komt er vooralsnog niet uit en ik kan het gewoon emotioneel niet meer aan. Ik ben emotioneel en wrak.
ik ben afgelopen maandag gecurreteerd en mijn kindje leefde al 3weken en 1 dag niet meer, het vruchtje zat daardoor erg vast waardoor ik 2 liter bloed ben verloren.
Hoi hoi, Marleentje, als jij aangeeft dat je het niet meer trekt, wordt er gewoon een afspraak gemaakt voor een curettage. De curettage op zich valt reuze mee. Heel veel sterkte! Bij mij heeft één vruchtje een week of 4 levenloos in mn buik gezeten voordat het loskwam (viel er zo ineens uit onder de douche). Het andere vruchtje heeft ook ruim 3 weken levenloos in mn buik gezeten, maar die wilde er niet uit. En daarom ben ik afgelopen maandag gecuretteerd... Groetjes, Nijntje
Hai meiden, Nou, Nijntje, ik kan het goed begrijpen hoor dat je misschien niet gaat werken. Het is ook niet niks natuurlijk hè. Ik vind het allemaal best spannend hoor, het is voor mij op een vrijdag gepland, maar hoe dichter die dag komt hoe spannender ik het vind. Mijn gyn zei dat het een kleine ingreep van 5 tot 10 minuten was, ben benieuwd. Maar ja, we zien wel. Marleentje, als je het niet meer trekt, geef het dan bij ze aan. Kijk jij moet ermee door. En als een curretage helpt bij het verwerken, omdat je het dan niet meer in je buik hebt, moeten ze daar maar naar luisteren. Bij mij is het nu bijna 2 weken gestopt en ben eigenlijk wel blij dat ik het niet zie als een dood kindje. Maar kan goed begrijpen dat het je mentaal even helemaal sloopt. Succes meis. Liefs Tink
Hoi meiden, Vandaag toch nog een dagje thuis gebleven... Was nog niet helemaal klaar om te gaan werken. En dat is maar goed ook, want ik werd net echt even flink verdrietig... Gelukkig kwam mannetje thuis lunchen... De ingreep zelf stelt inderdaad niet zo heel veel voor. Ik ben totaal een uur van de wereld geweest, maar ik had dan ook weer iets bijzonders (hartvormige baarmoeder) en ze waren met z'n tweeen aan het kijken, omdat ik één vruchtje dus al kwijt was... Tinkerbell, heel veel sterkte aankomende vrijdag en je hebt lekker het weekend om bij te komen. Marleen, al bij de gyn geweest? Groetjes, Nijntje
Ik heb zojuist de gyneacoloog aan de telefoon gehad. Onderweg kreeg ik ineens zo'n krampen in mijn buik dat we terug naar huis zijn gereden. Met arts overlegd en we wachten tot morgenvroeg af op spontane miskraam en anders moet ik weer bellen om waarschijnlijk curretage af te spreken. Heb tot nu toe nog geen bloedverlies. Mocht dit vandaag nog wel komen dan plannen ze voorlopig gen curretage omdat mijn lichaam dan het zelf aan het afstoten is. De gyneacoloog verwacht dan ook omdat ik nu zo'n krampen ehb dat het doorgaat zetten. We wachten maar af hoop dat het snel komt want kan er niet meer tegen. Nijntje: je hebt groot gelijk dat je nog thuis bent. Het is ook niet niks wat je hebt meegemaakt. Zo heb je alle tijd om het te verwerken en om je verdriet te laten gaan. Meid laat je lekker verwennen en hoop dat je je snel beter voelt. Liefs Marleen