Een paar dagen geleden heeft mijn zoon (6) zijn middelvinger tussen de schuifdeur van een busje gekregen. Nagel is blauw en de huisarts heeft een gaatje gemaakt. Hij bewoog zijn bovenste deel van de vinger niet dus ik was bang voor een breukje. Man is naar de huisarts geweest met hem. Eerste arts twijfelde aan een breukje, tweede arts die kwam meekijken (meer ervaren) dacht totààl niet aan een breuk. Prima! Maar het bovenste kootje de vinger buigt hij nu nog niet en het is dik en blauw. Ik merk dat ik toch twijfel aan de diagnose. Zeg maar onderbuikgevoel. Zelf heb ik ooit mijn middelvinger gebroken maar dat is niet goed gediagnosticeerd en ik heb er soms best veel last van. Ik ben niet zo’n HAP-beller en ik wil ook niet twijfelen aan de expertise van de huisarts maar ja, dat onderbuikgevoel (of ik heb gewoon last van projectie haha). Toch maar gewoon aankijken?
Buigt ie het niet omdat het pijn doet, of buigt ie het niet omdat dat niet kan? Hangt het topje er maar wat bij? Aan een gebroken vinger doen ze over het algemeen weinig. Een spalkje, maar das meestal ook het enige. Als ie heel veel pijn heeft zou ik wel even overleggen met de hap.
Toen mijn vader dit had, bleek het inderdaad gebroken. En veroorzaakt door mij Hij deed precies zijn hand op de deur, toen ik de deur dicht wou doen. Au. Hij heeft daarna een behoorlijke poos een spalkje gehad. Wat overigens goed heeft geholpen! Dat het dik, blauw en niet beweegelijk is en dat jouw moedergevoel zegt dat het mis is, vind ik genoeg reden om terug te gaan naar een arts. Of dat de HAP moet zijn, dat is aan jou. Is het nog vol te houden tot maandag of geeft je zoon aan dat het erger pijn doet?
Hij hangt er niet bij hoor, dat zeker niet. Als hij een vuist maakt buigt hij niet mee en hij gebruikt de vinger ook echt niet (ook niet stiekem... even op gelet). Lastig om te bedenken of je voor zoiets snel moet zijn = HAP of aankijken... Ik heb middelvinger al vastgemaakt aan de ringvinger, voor de zekerheid.
Meid als jij twijfelt en je zorgen maakt, zou ik bellen. De hap gaat ook vragen stellen en aan de hand daarvan wordt beslist of een bezoek noodzakelijk is of niet. Een telefoontje plegen kan altijd. Succes hoor.
Ik sluit me hier volledig bij aan met de extra opmerking dat ik een gebroken vinger (als dat al zo is) niet echt een ren vind om in het weekend de dokter voor lastig te vallen. Het is niet spoed in mijn optiek. Als hij pijn heeft, misschien zelf even een spalkje tegen aan leggen en een mitella in elkaar frutselen. De zwelling kan ook veel pijn veroorzaken en als hij de vinger ontziet en iets hoger draagt kan hij wat dunner worden.
Bij veel pijn zou ik de hap bellen. Valt de pijn mee dan maandag via huisarts een verwijzing vragen voor een röntgenfoto.
Bij mijn zoon zei de huisarts vorig jaar ook dat het niet gebroken was maar min gevoel zei dat het niet goed was. De volgende dag heb ik om een foto gevraagd. Bleek er best een scheurje in te zitten en moest er best gips om...
Ik denk de enigste manier om van je onderbuik gevoel af te komen is om toch even langs te gaan. Het blijft anderst maar malen door je hoofd. Beterschap !
Een gebroken vinger kun je heel gemakkelijk testen. Bovenop de vingertop even tikken. Doet dat meer pijn (forse pijn) dan de rest van de vingertop is de kans groot op een breukje
Even algemeen, niet voor TS in bijzonder: Een huisartsen post is voor dringende, niet spoedeisende medische zaken die niet tot de volgende weekdag kunnen wachten. Hoe vervelend ook, een gebroken vinger ( als hij al gebroken is) valt daar niet onder. Een HAP is ook niet een 'even vragen wat we moeten gaan doen' post. Als het niet dringend is moet je je nieuwsgierigheid gewoon bedwingen tot maandag en dan merk je vanzelf of hij gebroken is. Er is geen enkele medische noodzaak om dat NU te weten. En ongerustheid, hoe vervelend ook, is geen reden om een medische voorziening te gaan overspoelen met vragen en bezoeken.
Als het niets uitmaakt voor de genezing dan ga ik dat ook zeker niet doen. Als de pijn erg is kan ik er ook nog wel een paracetamol in stoppen.
Ik zou maandag de huisarts bellen en vragen om een foto. Je hebt de vinger nu vast gezet, meer doet de hap ook niet. Zou daarvoor dus niet bellen.
Tsja persoonlijk zou ik juist wel de hap bellen om een breuk uit te sluiten maar dat komt meer omdat mijn eigen ha geen foto wilde maken en na 3 weken aantobben toch geen gedaan en toen bleek er 2 breukjes te zitten in haar vingertop. Ze was toen 2 jr en 4 maanden om maar even de grote van de vingertop en de breukjes voor te stellen. Nu is het afwachten of het mooi blijft groeien. Dus ja ik zou wel gaan omdat er misschien wel iets aan gedaan moet worden.
Mijn dochter heeft een tijdje geleden (ernstig) tussen de voordeur gezeten met haar duim. Haar nagel was er helemaal uit en deze is operatief teruggezet. Ze dachten dat haar duim ook gebroken was, maar omdat het zo dik was en gelijmd konden ze dat niet goed zien op de foto. Voor de zekerheid hebben ze een plastic spalkte voor haar gemaakt die ze twee weken om mocht/moest. Meer doen ze niet aan zo’n breukje.
Maar je kan natuurlijk wel telefonisch overleggen en dan kunnen zij bepalen of het noodzakelijk is of niet
Mijn zoon heeft ooit zijn duim tussen een deur gehad ,aan de kant waar de scharnieren zitten.De deur werd een paar keer open en dicht gedaan.Duim was er slecht aan toe.De maandag erop naar huisarts geweest en later naar het zh.Duim was gebroken maar ze hebben er niks aan gedaan omdat het vanzelf moet genezen.Je zou kunnen gaan naar de hap maar ik denk dat er zowiezo niks aan gedaan kan worden.
Ik zou wel bellen. Ze stellen aan de telefoon ook vragen en dan beslissen zij wel of je mag komen of niet. Jij kunt het voor hem niet voelen dus ik zou lekker advies gaan vragen. Sneu voor hem zeg, klinkt erg pijnlijk!
Ik zou maandag de eigen huisarts bellen en vragen om een foto. Dan kun je zo naar de radiologie afdeling, foto maken, wordt direct beoordeeld en bij een breuk volgt er een consult in het ziekenhuis (meestal op de Spoedeisende Hulp) en bij geen breuk word je terug verwezen naar de huisarts. Als je nu de HAP belt, kun je pas over een paar uur daar terecht, moet je vervolgens via de SEH voor een foto en duurt het bij elkaar waarschijnlijk uren. Wat je nu hebt gedaan is trouwens goed.
'en de HAP is ook niet een even vragen wat we moeten gaan doen post'. Hoezo bellen om te overleggen of het noodzakelijk is? Het is toch niet dringend? Ook voor de assistentes op de HAP geldt: dringende zaken die niet tot de volgende werkdag kunnen wachten.