nou ik kom het hier ook maar weer van me afschrijven.... het was weer te mooi om waar te zijn.... na dinsdag een positeive in me hand te hebben gehad, wat een leuk 2 jaar verlovingscadea was voor ons en laatste dag van onze vakantie in Turkije waren we helemaal happy.... alleen buikpijn had ik al een tijdje en ook al heel licht bloedverlies dacht innesteling nog of ja kan van alles dacht ik. Het was niet erg veel dus maakte me niet zo heel veel zorgen. Toen werd het woensdag en de buikpijn werd erger ik naar de wc en ja hoor meer bloedverlies... Maar nog geen stolsels dus in spreekuur toch de huisarts gebeld en zei even 1 dag afwachten nu als het erg word de buikpijn of iets gelijk weer bellen. Het ging goed overdag toen was niet zoveel dat ik er erg bang van werd. Toen werd het avond oppeens heel veel pijn in me rug en trok door naar me benen en buik, kon bijna niet meer op me benen staan. Toen ging ik naar de wc en was me bloedverlies erger geworden en zag ik allemaal hele klein stolseltjes. Dus toen wist ik het al daar ging ons kleintje... Daarna douchen omdat ik pijn had in me rug helpt warme douche vaak en even op bed gelegen. Toen na 2 uur was de ergste pijn weg en maar gaan slapen.... Nu vandaag huisarts weer gebeld moest bellen van hem en moest nu maar langskomen. Hij wou me eigenlijk zien om beetje moed in te praten omdat hij weet hoe onzeker ik zelf ben en allemaal oorzaken gaat zoeken zoals overgwicht is het enz enz... Maar overgewicht was flauwe kul zei hij dus gelukkig. In ieder geval hij zegt dat ik nu moet afwachten tot het bloeden gestopt is en dan terug komen voor een inwendige echo kijken of alles goed schoon is en ze misschien wat kunnen zien.... Als we dat hebben gehad kan ik de keus krijgen of langs de gynacoloog en dan zelfs al met medicijnen enz mag of gewoon weer afwachten en kijken wat de natuur dan doet zeg maar. Alleen wachten eerst de echo af en dan zien we verder. Want hij zegt ook gyn en alles is hoop gestresst en is niet zo goed voor mij aangezien ik daar vrij gevoelig voor bent... Maar dat zouden we het over hebben als de echo gemaakt is in ieder geval.... Kortom het was weer te mooi om waar te zien. Was dan nog niet zover maar het bliijft toch pijn doen. Heel veel pijn... Zo wou het even van me afschrijven. Sorry voor me lange verhaal... maar moest het even kwijt omdat alleen me moeder hier vanaf weet en me vriend dan verder willen we het niet bekend maken aan de familie enz omdat we daar niet zoveel behoefte aan hebben en we geen zin hebben in weer van die piijnlijke opmerkingen als de vorige keer...
Ik herken je gevoel meis, ik was ook maar een paar maanden zwanger toen het mis ging maar het was ook te mooi om waar te zijn en het heeft me echt pijn gedaan. We wisten twee dagen dat we zwanger waren en het kindje hadden we al helemaal in ons hart gesloten. Het was echt een klap voor ons, omdat het zooooooooooo gewenst was en we eindelijk dachten dat onze droom uit zou komen. Helaas deze keer niet. Sterkte meid! Hoop dat je je snel weer wat beter gaat voelen. En blijf positief. Dat houdt mij op de been!
Wat vervelend meis.. ook al heb ik het zelf ook al 2x meer gemaakt weet ik eigenlijk niet zo heel goed wat ik moet zeggen.. Het blijft moeilijk. Ik wens je iig veel sterkte.. hopelijk kun je steun vinden bij je vriend (en andersom) in deze moeilijke tijd. xxx
heel veel sterkte meis. had veel met je meegelezen ook toen je je eerste miskraam had gehad. ik hoop dat er snel een broertje of zusje in je buikje mag dragen voor je meisje! en dat het allemaal goed zal gaan. rust nu lekker uit en denk goed na over wat je zou willen. want gyn is inderdaad stresvol heb er al veel over gehoort. Liefs Marije