Dottie@ heb je vanaf janauri geen ongi meer gehad? Shameran@ ik loop ook bij de gyn maar dat komt door de miskramen... hier nog steeds postieve testen maar ik wil het niet... moet de 23e terug komen en dan beslissen of het nog een curretage wordt. zal wel , wat dat betreft ben ik niet echt positief ingesteld.... spannend voor je maar wie weet lucht het op dat er nu naar gekeken wordt.
Denk dat je iemand anders bedoeld. Wij zijn nu 25 maanden bezig en pas na een paar maanden ben ik heir op het forum gaan meeschrijven.
Meid, niet vervelend bedoeld, maar een half jaar. Er staat gemiddeld een jaar voor om zwanger te raken ongeacht hoe snel het bij vorige kinderen ging, dat moet je niet vergelijken. Gewoon nog even geduld hebben.....
@Zora: kan me voorstellen dat het op jou al ongedudlig overkomt Voor mij is het echter ook wel herkenbaar, vooral omdat ik al 2 keer zwanger ben geweest (1x een mk met 8 weken) en het bij die 2 keer gelijk raak was zelfs door de anti-conceptie heen. Dan ga je zodra je er bewust voor gaat wel sneller aan twijfelen waarom het niet zo snel lukt en of er misschien iets mis is gegaan. Daarnaast is er meestal in de mmm niet zoveel begrip voor de mensen die al kinderen hebben (je hebt ze al, je kunt zwanger worden niet zeuren), mijn HA heeft bijv. gezegd toen mijn mirena er uit ging, dat ik pas na 2 jaar bij haar aan mag kloppen omdat ik al een gezond kind op de wereld heb gezet en niet na 1 jaar zoals gewoonlijk. Ik leg me daar bij neer en zal geduldig wachten, maar het blijft voor iedereen die wacht lang duren, elke ronde opnieuw. Ik denk dat dit vooral komt doordat het iets is waar we geen invloed op uit kunnen oefenen en dat zijn we in de huidige maatschappij natuurlijk niet gewend. En het blijft ook elke ronde opnieuw een teleurstelling of het nou de 1ste, de 6de of de 40ste ronde is. Wel ben ik me heel erg bewust dat ik al een pracht dochter heb en gun ik de mensen met een kinderwens die nog geen kinderen hebben het meer dan mezelf Maar ik hoop natuurlijk zelf ook dat het niet al te lang meer zal duren net als Elena.
Ik persoonlijk vind dat elke kinderwens er een te veel is, ongeacht of je nou al moeder bent of niet. Wel is het zo dat mensen met kinderen al het moederschap en de zwangerschap 1 x hebben ervaren en toch iets moois hebben, maar dat betekent niet dat ik zo iemand niet gun om het nog een keer mee te maken. Ik gun niemand dat ze zo lang moeten wachten op een wondertje. En dat je pas na 2 jaar doorgestuurd wordt vind ik belachelijk. Er moet daarin geen onderscheid gemaakt worden. En ik zou hier dan ook zeker niet mee akkoord gaan, ik vind het kanp dat jij je hierin kan berusten hoor dat voorop gesteld. Ik begrijp ook dat als je al vaker snel zwanger raakt je ongeduldig raakt, maar na 6 maanden? Als je na 6 of 7 maanden zwanger raakt is dat in mijn ogen gewoon super snel. Ik kan me dat niet eens voorstellen, ik vind dat al een wonder. Het was ook zeker niet denigrerend bedoeld naar Elena, maar meer als meid maak je toch niet zoveel zorgen, nergens voor nodig. Ik begrijp dat je dat onbewust toch doet maar is (nog) niet nodig en ik hoop ook niet dat dat nodig wordt. Succes allemaal meiden! We hebben allemaal een wens en ik hoop dat die snel werkelijkheid mag worden. Liefs Zora
Hallo allemaal, dagelijks bekijk ik de verhalen die er zich op dit forum afspelen. elke keer denk ik van, nee ik reageer maar niet. Maar het is ook wel heerlijk om op deze manier dingen met lotgenoten te kunnen delen. Ik zal kort iets vertellen over mijn situatie. Ook ik ben al moeder van een zoontje en ook wij hebben de wens voor een tweede. Ik ben in januari 1008 gestopt met de pil maar nog steeds is het niet raak. Bij mijn zoontje was ik gelijk in de eerste ronde zwanger. In welke ronde we nu zitten, ik tel ze al niet meer. Wel loop ik sinds november al bij de gyneacoloog. ik heb allerlei onderzoeken gehad en ook nu weer volgen ze de groei van mijn ei. Mocht het deze maand niet lukken dan willen ze misschien met hormonen gaan beginnen. al een heel verhaal dus. We blijven hopen, al wordt dat steeds moeilijker. Wel bij ik blij dat ik naar de gyneacoloog gegaan ben, want er gebeurt nu wel iets. Op het forum lees ik dat heel veel mensen hier tegenop zien. Maar ga gewoon. Het zijn niet de leukste onderzoeken maar je hebt een doel voor ogen en zij helpen je daarbij. Heel veel succes allemaal en ik zal jullie blijven volgen. Bloempje788
[quote="justfemDaarnaast is er meestal in de mmm niet zoveel begrip voor de mensen die al kinderen hebben (je hebt ze al, je kunt zwanger worden niet zeuren), mijn HA heeft bijv. gezegd toen mijn mirena er uit ging, dat ik pas na 2 jaar bij haar aan mag kloppen omdat ik al een gezond kind op de wereld heb gezet en niet na 1 jaar zoals gewoonlijk. Ik leg me daar bij neer en zal geduldig wachten, [/quote] ik heb wel gemerkt dat mensen je soms raar aan staan te kijken als je al 2 gezonde kinderen hebt, ze zoiets hebben van meid tel je zegeningen en zeur verder niet. Ik tel mijn zegeningen elke dag, ben nog elke dag dankbaar dat ik al 2 gezonde kinderen had zeker omdat er 2 goede vriendinnen waren die geen kinderen konden krijgen en je het zo vaak om je heen hoort van bekenden, maar is daarom mijn wens voor een 3e minder? zeker niet. Heb ik daarom minder recht op nog een kind dan een ander, ja ergens denk ik wel, maar daar gaat het niet om. Het ging erom dat mijn wens voor een 3e net zo groot was als voor die andere 2. Je gaat er zeker als je andere kinderen er best wel snel zijn gekomen(1 zelfs door de pil heen) , heel snel van uit dat dat een volgende keer ook zo gaat, zo zie je maar weer dat het altijd gewoon een wonder blijft als je zwanger mag raken, want het is nou eenmaal niet vanzelfsprekend, even een kind te krijgen. Dat hebben wij ook meegemaakt, toen we 9 mnd verder waren had ik er gewoon geen goed gevoel over en vroeg toen aan mijn ha of er niet alvast wat onderzoeken gedaan konden worden omdat het zwanger raken bij de andere zo snel ging, en ik toch al weer (10 jr) ouder was dan bij de 1e. Zij was het gelukkig helemaal met me eens, en liet een eerste semenonderzoek(spermaonderzoek) doen en daaruit bleek al dat mijn man zijn zaad niet meer goed was. maar omdat ze nooit van 1 onderzoek uit gaan zijn er nog een 2e en 3e onderzoek geweest en jammer genoeg waren die net zo slecht (zo niet slechter) dan de 1e. Toen ik vroeg hoe dat nou kon (dat slechte zaad) terwijl we bij de 1e twee kids direct zwanger waren zei ze dat het kon doordat mijn man misschien (zonder het te merken) ziek was geweest waardoor hij antistoffen aan is gaan maken tegen zijn eigen zaadcellen, maar dat er verschillende redenen kunnen zijn. welke reden dan ook, het was nou eenmaal zo en de fert arts zou in mei dus met ons gaan bespreken hoe en wat. We wilden zelf niet verder gaan dan iui omdat we zoiets hadden dat het nou ook weer niet met alle geweld hoefde en het anders zou zijn als we nog helemaal geen kinderen zouden hebben. Ondanks zijn uitspraak dat het op de natuurlijke manier niet zou lukken ben ik nog elke dag dankbaar voor dat kleine humpiedumpie wat hier nu ziek en snotterend rondloopt en weet inmiddels wel dat het krijgen van kinderen lang niet zo vanzelfsprekend is als we vaak toch denken, maar dat het ook niet zo is dat al zeggen ze dat het niet meer kan, de wonderen echt de wereld nog niet uit zijn, en het krijgen van kinderen keer op keer toch elke keer weer een wonder is. Jammer dat er artsen zijn die zeggen dat als je er al 1 of 2 hebt het niet nodig is om na een jaar aan te kloppen. Ik zou daar ook zeker geen genoegen mee nemen, en toch na een jaar er op staan alvast wat simpele onderzoeken (semenanalyse) te laten uitvoeren. Dat recht heb je nou eenmaal.mensen laten zich veel te snel wegsturen door een huisarts helaas.
Ik heb in 2006 mijn zoontje gekregen(van mijn ex). En ben sinds 16 oktober weer gestopt met de pil. Dit keer wil het niet snel lukken. Maar heb al meerdere keren gelezen dat de eerste sneller gaat dan de 2e.. Daarom heb ik er nu ook zo'n spijt van dat ik niet gewacht heb, dat ik wat ouder was. Was met 18 zwanger, met 19 bevallen. Ik was toen direct zwanger. Nu ben ik in ronde 5.. Vind het ook lullig tegenover me vriend. Me ex die sloeg me, en ik ben zo stom geweest om toen met de pil te stoppen. En nu heb ik een hele lieve vriend, waar ik vroeger ook mee heb gehad. Heb het toen uitgemaakt, waar ik nu ook nog spijt van heb(waren we 12/13 jaar oud) En nu gaat het niet zo snel :S Echt stom, en niet leuk. Kan me zoontje niet meer missen, maar had ik toen maar gewacht daarom ook die spijt. Had ik het nu een heel stuk beter gehad. Want door omstandigheden(van 2007) heb ik me zoontje niet bij me. En de vader heeft het kind niet eens erkend. Maar hij zit bij de moeder van me ex. Wat me vriend niet leuk vind, omdat ik de keus heb gemaakt dat hij tot zijn 18e bij zijn oma blijft. In die tijd had ik nog geen contact met me vriend(elkaar 8 jaar niet gezien/gesproken) Hij vind dat ik de keus wel had kunnen maken, dat als ze er aan toe was hem terug te laten komen. Aangezien ik nu een kindje met hem wil. En hij denkt dat ik dan wel verwijten later ga krijgen van me zoontje, omdat hij bij zijn oma woont, en mijn nieuwe zoontje/dochter niet.. Ook heeft me vriend geen zin, om mijn ex tegen te komen. Ik hoef hem natuurlijk ook niet meer te zien. De vader heeft niks over me zoontje te zeggen, hij ziet hem wel. Maar erkent hem niet...En ik teken nu ook niet meer al zou hij willen. Maar juist omdat hij me geslagen heeft, moet me vriend hem niet zien.. En daar heeft hij wel gelijk in. Maar om me zoontje van hot naar her te slepen is ook niks. Hij zit goed, en dat vind ik al belangrijk. Kan altijd naar hem toe gaan wanneer ik wil. Maar me vriend heeft nu multi etos zwanger worden gehaald. Ben benieuwd of het enigszinns helpt. Omdat me cyclus ook niet meer regelmatig is. 28-30-27-44-? Heb gelezen dat het helpt, en dat de meeste sneller zwanger word.
Ik weet natuurlijk niet van de hoed en de rand, en dat hoef ik ook niet te weten, maar als ik je verhaal zo lees heb ik echt zoiets van jeetje meid, je grote knul is pas 2 jaar oud, ga eerst zorgen dat je die ook thuis krijgt. hem nog 16 jaar bij oma laten Echt hoor, hoe het gegaan is weet ik niet, maar jij bent de moeder van hem, probeer hem lekker bij je te krijgen zodat je straks dag in dag uit van beide kids kan genieten meis.
Dit is heel raar gelopen. Hij kan met 12 jaar nog altijd kiezen. 5 dagen voor de verjaardag van mijn zoontje is mijn ex bij me weg gegaan. Dag na de verjaardag van me zoontje, heeft mijn zusje(14) zelfmoord gepleegd volgens de politie. Ze had de nagels in d'r nek staan, dus heeft zich proberen los te rukken, maar is niet gelukt. Dus politie zegt ongeluk bij zelfmoord. Hier heb ik het nog heel erg zwaar mee. Ik heb haar die dag nog gevraagd of ze wilde blijven slapen, en dat wilde ze niet. Die dag heeft ze dat dus gedaan. En heb dit zelf ook zo niet gewild. Ik kon het op dat moment niet meer aan. En hebben via de rechtbank een regeling getroffen, met de moeder van mijn ex. Dit staat dus ook op papier. Hierna heb ik mijn stiefzus in huis genomen, en die heeft me onder dwang wietplantage in huis laten zetten, met haar vriend. Hierdoor ben ik ook mijn huis kwijt. Ze hebben me toen nog in elkaar geslagen vorig jaar februarie...En heb ik 6 maanden in een opvang gezeten. Ze hebben mij gedreigd bij me zoontje een bom naar binnen te gooien <--- denk niet dat je je dan lekker voelt...Mijn stiefzus en haar vriend hebben toen bestellingen op mijn naam gedaan, en ander afleveradres gebruikt, terwijl ik niet in me eigen huis zat. En heb hierdoor ook schulden, sta onder bescherm bewind. Dus er zijn veel redens waarom nu niet. Al wil ik het wel, maar voor mijn zoontje is het dan ook ingewikkeld. Wil hem nu niet afnemen van wat hij nu heeft. Maar ik snap me vriend dus ook volledig, maar ik heb veel meegemaakt na me zoontje geboren is. Me ex die sloeg me bont en blauw, moest van hem met me rijbewijs stoppen en alles. Dus geen pretje.. Hierna ben ik vanuit die opvang bij me stiefbroer gekomen.. En heeft me vriend me weer gevonden(heb vroeger met hem gehad dus) En dezelfde dag ben ik weer compleet voor hem gevallen, toen hij zei ik hou nog altijd van je. En dat doet hij nog altijd. Me vriend zegt ook altijd. Waarom heb je niet ervoor gekozen om je zoontje terug te pakken, als jij er aan toe bent. Nu ik weer met me vriend heb, voel ik weer compleet goed. Maar heb nu alles op papier etc. We wonen nog altijd bij mijn ouders vriend. (op dit moment) In mei/juni hebben we apartement. Daar gaat me stiefbroer en zijn vriendin weg. En kunnen wij dat overnemen. En dan word het ook een heel stuk anders. Meer plaats, je eigen plekje weer. Vind het erg dat ik me oude huisje kwijt ben, onder dwang(hier weet de politie ook van) Dus het is niet zomaar, grotendeels vanwege me zusje(2007 overleden) Heb me zoontje daarvoor gewoon bij me gehad hoor. En me vriend wil ook graag dat me zoontje gewoon bij ons komt, en niet altijd bij zijn oma blijft. Dat zegt hij ook vaker, maar op dit moment is het zowiezo het beste. Omdat we niet echt onze plek hebben. En dan is het van hot naar her slepen en dat is ook niks natuurlijk. Dit is natuurlijk niets iets dat ik gewild heb. Maar was de beste oplossing.
pfff dat is nogal niet wat allemaal meid. Ja dan kan ik wel begrijpen dat je hiervoor gekozen hebt. Weet dat ondanks wat jij op papier hebt gezet je hier altijd weer beroep tegen aan kunt laten tekenen op het moment dat je alles weer goed op een rijtje hebt, het zal tegen die tijd niet makkelijk zijn maar als de wil er is, komt het heus wel goed, en zo te lezen is die wil er wel, maar pas op het moment dat het weer een beetje op de rails is. Heel veel sterkte in ieder geval. liefs mamatje
Ik ga iedere week naar me zoontje toe. Hij gaat nu ook al naar de peuterschool. En klein is die niet meer. al 1 meter ongeveer. Dus alles komt wel goed, en als me zoontje zelf wil, zal ik hem ook niet tegen houden. Hij verblijft op het moment in duitsland. Me vriend heeft hem ook al meerdere malen gezien, en ze kunnen samen goed overweg. Als ik iets wil, kan ik dit zonder rechters enzo. Het gaat op het moment goed, kan me dingen regelen om de schulden af te betalen(bescherm bewindvoering) Dit loopt nu momenteel goed, en des te minder schulden. Des te meer ik kan. Me vriend zou graag willen dat hij dan gewoon bij ons komt. Die oma zegt ook altijd dat ze bang is dat ik me zoontje bij haar weg haal. Maar dat is niet het geval. En ik ben nog altijd HOOFDVOOGD! Heb wel gezamelijk gezag over me zoontje met de moeder van me ex. Hier is me vriend aan een kant niet blij mee, want zo zit ik wel aan een kant altijd aan me ex vast. Oke ik zie hem niet, en zal er ook niet zijn als hij er is. Geen zin in. Maar neemt niet weg, dat ik nu een nieuw kindje zou willen met me nieuwe(toenmalige) vriend. Hij wil het graag, en ik heb altijd graag een 2e gewild. En ik wil me vriend nooit kwijt, en hij doet alles voor me. Had ik hem maar toen nooit laten gaan, was het nu allemaal beter geweest. En had het zeker anders gelopen. Maar hopen dat het binnenkort allemaal gaat lukken, met me vriend sta ik sterker in me schoenen dan ik de laatste jaren heb gestaan. Hij steunt en helpt me met alles. En maakt mij ook een stukje harder, omdat ik me altijd laat impalmen door anderen en kom er slechter uit. Dat doe ik nu dus niet meer.
Zo te lezen weet je precies wat je wilt, en gaat het niet altijd even makkelijk maarre ik wens je in ieder geval alle goeds, en ik hoop voor jullie dat jullie wens gauw in vervulling mag gaan en dat je in de nabije toekomst mag genieten van beide kids. liefs mamatje
Hey meiden ik moet ook ff mn verhaal kwijt. Mijn man en ik hebben een zoontje van 1,5 jaar. Echt een geweldige knul! Nu zijn we al weer een jaar bezig voor een 2de maar dat wil dus niet lukken. Ik weet idd dat mensen zeggen wees blij met het kind dat je al hebt en zeur niet er zijn mensen die er nog geen een kunnen krijgen, maar toch mogen wij dan niet de wens hebben voor een 2de? We zouden zo graag een broertje of zusje voor hem willen hebben. Nou vroeg ik me af of ik al via de HA doorverweven kan worden naar de gyn? We hebben al ovu.testen gebruikt en al, maar nog steeds niks. En we willen het zo graag! Ik ben bang dat de HA zegt dat ik nog maar moet wachten. Wat zal ik doen? Groetjes
@ Sweet Mummy, de normale procedure is dat je na een jaar zelf proberen doorverwezen wordt. Omdat jij al een kindje hebt kunnen sommige huisartsen moeilijk doen en je anger laten 'aanmodderen'. Maar sta gewoon op je strepen en zeg dat je een doorverwijzing wilt. Succes!
Ik ben het volledig met Zora eens. Er kan in de tussenliggende periode lichamelijk wat zijn verandert zonder dat jij daar weet van hebt, en wat de oorzaak misschien kan zijn van kinderloosheid. Dat je al een kind hebt, doet daar niets aan af. Wij hadden er ook probleemloos 2 gekregen, maar als ik niet zelf aan de bel zou hebben getrokken bij de ha of als deze van mening zou zijn geweest dat we maar verder moesten aanmodderen hadden we er nooit achter gekomen dat mijn man zijn zaad in de tussentijd dermate verslechterd is dat de kans op een natuurlijke zwangerschap nagenoeg nihil was en we aangewezen waren op hulp vanuit de fertiliteit. Laat je niet wegsturen, en sta gewoon op je strepen dat je een verwijzing wilt hebben naar de gyn. Overigens is het trouwens niet zo dat alleen een gyn onderzoeken doet, je kan ook je angsten aan je huisarts kenbaar maken en vragen of hij of zij niet alvast een semenanalyse (zaadonderzoek) wil laten doen. Dat is meestal een eerste begin en vaak de voornaamste reden waarom een zwangerschap uitblijft. succes meis
hey dames, en anders een beetje aandikken dat je al langer bezig bent oh je zoontje is anderhalf hihihih nouja gewoon niet meer begonnen met de pil. bij mij doen ze ook moeilijk zeker omdat ik al 2 miskramen heb gehad . dan kun je wel zwanger worden... nog even over die je hebt al een kind discussie ik denk dat het niet is als roken.... als eenmaal weet wat het is kun je er nog meer naar verlangen (was grappig bedoeld) maar love mychild pffffff wat een verhaal zeg! ik hoop dat rest van je leven alles mee zit.... soms moet je door diepe dalen om er boven op te komen en ervan te leren... alleen dan kun je sterker worden. nog even over mij ik verlies nog steeds bloed en wordt waarschijnlijk donderdag weer gecurrateerd. pas dan kan ik na 3 maanden weer verder met proberen ...
Ja van de dingen die ik heb laten gebeuren.. heb ik zeker van geleerd. Moet eerst nog een bepaalde schuld afbetaald hebben, dan word ik in de schuldsanering gezet, en krijg ik de rest kwijt gescholden. Dus het gaat de goeie kant uit. Alleen vond ik het zo stom, dat een bepaalde woningstiching moeilijk deed over mijn schulden. Die zei kom maar weer eens terug als je minder schulden hebt. Terwijl ik mijn beste doe, en onder bewind staat, die veel dingen voor me regelen. En diegene waar ik door wietplantage(onder dwang van me stiefzus) me huis kwijt ben geraakt doet niet moeilijk. Zei stond toen bij mij ingeschreven... stomme fout die ik gemaakt heb. Zei heeft nergens last van, maar ik wel. Maar heb geen contact meer met die personen, het ergste vind ik nog dat me eigen vader, het niet eens voor mij opneemt en het zo allemaal laat gebeuren. En me stiefzus het handje boven het hoofd houd. Die krijgt mijn kinderen nooit te zien! Hij heeft mij toen de deur gewezen, toen ik met mijn zoontje voor de deur stond. En die krijgt hij ook niet te zien. Al wil hij dat nu plots wel opeens. Dus genoeg meegemaakt, word nu wel een stuk sterker. En ik ben pas 21... in mei word ik 22. In korte tijd zoveel meemaken is geen pretje. Gelukkig helpt me vriend me, hij is ook bijna 23. En heeft ook veel meegemaakt, maar is er ook sterker uitgekomen, en van fouten leer je. Voor de rest gaat het nu allemaal prima, alles loopt nu, me vriend is nu voluit aan het solliciteren. Dus hoopt snel 40 uur te hebben. En nu voel ik me tenminste prettig, en niet zoals de rest van de jaren sinds ik hem vroeger gedumpt heb Heb ik ook nog altijd spijt van, maar oude liefde roest niet, dat bewijst wel.
was 15 toen ik mijn zoon kreeg, en ben er erg gelukkig mee, was niet gepland natuuurlijk maar wel welkom. nu proberen wij al 2 jaar een tweede kindje te krijgen, en dat wil maar niet lukken soms doet dat best pijn moet ik eerlijk zeggen... dat het nu niet wilt lukkeb terwijl je het juist graag wil, en dat het toen zo ging. gelkukkig heb ik al een hele lieve zoon, maar een tweede zzou heel erg welkom zijn
Hier wil ik nog even op inhaken. Een zaadonderzoek kan het beste in eht ziekenhuis gedaan worden. Er zijn heel veel gevallen waarbij de huisarts de plank totaal mis slaat. Zegt dat het zaad goed is terwijl dat niet zo is en andersom. Ze zijn er niet in gespecialiseerd. Dit is natuurlijk niet altijd zo maar hier op het forum zijn er heel veel gevallen bekend.