Ik vind het ook zwaar. Nog steeds eigenlijk wel, hoewel de eerste weken/maanden echt niet leuk waren Ligt er heel erg aan wat voor kinderen je hebt en hoe je er zelf in staat en mee omgaat. Ik stel geen hoge eisen aan het huishouden of alles op orde willen hebben maar ik ben niet zo'n 'zorger' en kan er niet goed tegen dat kleine kinderen nou eenmaal de hele dag aandacht nodig hebben Sommige moeders hebben engelengeduld en kunnen het makkelijk aan, ik ga zelf bijna meehuilen als beide kinderen huilen en van alles van me willen. Ik ben meer een pubermama Dan slapen ze ook door enzo, fijn lijkt me dat Maar goed, je moet ook gewoon een beetje geluk hebben. Je hebt genoeg kinderen die vlot doorslapen en voor de rest ook vrij 'makkelijk' zijn. Dat scheelt ook een boel.
heel erg zwaar maar dat komt niet zozeer door het kindje. Maar omdat ik een rot zwangerschap heb gehad en in me kraamtijd in het zh terecht kwam. Daarnaast huilde evy van 10/22 daar werd ik echt knetter gek van. Nu bleek ze reflux te hebben en nu gaat het een stuk beter. Met mij gaat het nog niet zo goed maar ik heb daar al hulp bij. Ik heb momenten gehad met hele vervelende gedachtes naar evy toe. Alles is me gewoon teveel. Maar verder is sem super lief voor evy en kan ik altijd in alle rust evy voeden enz hij gaat dan effe tv kijken of wat spelen dat gaat dus goed Het is gewoon weer effe een ritme zoeken.
Ik had verwacht dat een tweede kindje makkelijker zou zijn dan de eerste, omdat je al in een bepaald ritme zit. Maar bij ons was dat echt niet het geval. De jongste is een nachtbraker en zijn zus slaapt overdag niet meer. En dus waren we echt 24 uur per dag bezig met de kindjes. Er was er altijd wel 1 wakker. Het eerste half jaar vond ik daarom echt loodzwaar. Sinds twee maanden gaat het beter, de jongste zit goed in zijn vel, en dat is fijn voor heel het gezin. Slapen is nog steeds niet zijn hobby, maar we zijn niet meer zo uitgeput. Ik heb het echt onderschat. Gelukkig heb ik er wel altijd van kunnen genieten, maar pittig is het zeker!
Op dit moment vind ik het ook pittig. Mijn oudste dochter was een hele rustige, makkelijke baby. Ze sliep snel door, huilde zeer zelden. Mijn jongste dochter huilt redelijk veel. Kan moeilijk in slaap komen. Wanneer de oudste nog lekker haar middagslaapje doet, moet de jongste weer eten. Helaas kan ik dan niet even slapen... Merk wel dat ik dat erg mis. Na een zware bevalling, uiteindelijk een keizersnee, kost alles me nog veel energie. Maar het komt ook wel weer goed. Het ritme zullen we binnenkort wel vinden. We gaan even op de overleefstand Het is ook wel heerlijk om weer een baby in huis te hebben.
Haha geen ervaring met 2 kindjes, maar heb er alleen maar meer dan respect voor! Ik vind het met 1 baby en fulltime werken al druk en zwaar.. Nu zijn de eerste 4 maanden ook wel heel erg pittig geweest hoor maar moet er niet aan denken als er ooit misschien een 2e komt dat die net zo is als deze
Tussen mijn dochters zit 20 maanden vond de begin weken wel even pittig en moest wel echt even mijn "draai" vinden. Nu is de jongste 3 maanden en het gaat erg goed vind ik. Heb nu ook echt het gevoel dat ik alles goed van haar aanvoel en ook de signalen van wat ze wil beter begrijp. Wel heb ik er moeite mee dat ik niet altijd alles kan doen wat ik wil, ben een beetje perfectionistisch en ik moet nu echt dingen loslaten of minder goed doen, m.b.t tot het huishouden bijvoorbeeld. Ook moet ik nu meer plannen zo heb ik nu al het avond eten klaar staan zodat het vanavond zo op het vuur kan.
ik vond het makkelijk ! en dan bedoel ik ook echt makkelijk ...... veel makkelijker dan 1 kind hebben haha, onze dochter is geboren toen onze zoon 1,5 jaar was, ze sliep veel overdag, ook onze zoon sliep nog 4 uurtjes op een dag, onze dochter sliep met 9 weken al door van 8 tot 8 ( nu niet meer trouwens ) verder was onze zoon ook totaal niet jaloers, hij was juist trots, hij vond het geweldig om een zusje te hebben, hij hielp met de luier verschonen, hij hielp met de billetjes schoonmaken, hij hielp mama met eten koken, hij hielp mee met kleertjes uitzoeken voor zijn zusje, ik zie hier bij de buren bijv dat hun dochter niet mocht helpen, het ging veel sneller als hun zelf bijv even gauw naar boven gingen om kleertjes op te halen, gevolg was dochter beneden boos en overstuur, daar werd de mama weer boos van, zo moest dochter voor straf in de hoek, nog meer overstuur.... en zo waren ze ruim een kwartier bezig, en dan denk ik bij mezelf: ik neem hem mee naar boven, hij mag helpen kleertjes pakken... tuurlijk het lijkt alsof je meer geduld moet hebben.... maar uiteindelijk ben ik maar 5 minuten bezig met kleertjes uitzoeken en heb ik een blij zoontje ipv 1 die onder aan de trap staat jengelen ! wij hebben onze zoon echt overal bij betrokken, en het scheelt ook dat onze kinderen echt 2 handen op 1 buik zijn !! het klikt tussen hun, ze zijn echt vriendjes,